POSTANOWIENIE

Dnia 23 maja 2017 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Ewa Kiper
Sędziowie:	SO Małgorzata Szymkiewicz-Trelka
	SR (del.) Katarzyna Małysa

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) Sp. z o.o. w W.

z udziałem (...) Sp. z o.o. w likwidacji w W.

o egzekucję świadczenia niepieniężnego

na skutek zażalenia wierzyciela i dłużnika

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

z dnia 28 grudnia 2016 r., sygn. akt VI Co 1585/15

postanawia:

oddalić zażalenia.

SSR (del.) Katarzyna Małysa SSO Ewa Kiper SSO Małgorzata Szymkiewicz-Trelka

Sygn. akt XXVII Cz 884/17

UZASADNIENIE

Oba zażalenia nie zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko i argumentację Sądu Rejonowego w zakresie uwzględnienie wniosku wierzyciela o egzekucję czynności niezastępowalnej w postaci wykonania przez dłużnika obowiązku stwierdzonego postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2015 r.

Odnosząc się do zażalenia wierzyciela co do naruszenia art. 1053 par. 2 kpc w zw z art. 1050 par. 1 kpc wskazać należy, iż nie zasługiwało na uwzględnienie.

Należy bowiem rozróżnić dwie sytuacje. Przepis art. 1050 par. 1 kpc przewiduje możliwość zagrożenia grzywną dłużnikowi w przypadku zaniechania dokonania określonej czynności, zaś dłużnikiem jest osoba prawna. Natomiast z art. 1053 par. 2 kpc wynika, iż środkom przymusu w postaci ściągnięcia grzywny lub aresztu w razie jej niezapłacenia, jeżeli dłużnikiem, do którego skierowane było wezwanie sądu, jest osoba prawna lub inna organizacja, podlega jej pracownik odpowiedzialny za niezastosowanie się do wezwania, a gdyby ustalenie takiego pracownika było utrudnione, środkom przymusu podlegają osoby uprawnione do jej reprezentowania. Wynika z tego, że termin do wykonania czynności określonej tytułem wykonawczym wyznaczany jest dłużnikowi, niezależnie od tego czy jest to osoba fizyczna czy osoba prawna, a oznaczenie pracownika dłużnika - będącego osobą prawną - odpowiedzialnego za wykonanie wezwania bądź osoby uprawnionej do jego reprezentowania następuje z chwilą wydania przez Sąd Rejonowy postanowienia o nałożeniu na dłużnika środku przymusu. Tym samym rozstrzygniecie Sądu Rejonowego nie narusza powołanych przez skarżącego przepisów prawa.

Odnosząc się do twierdzeń podniesionych w zażaleniu dłużnika wskazać należy, iż w niniejszej sprawie do tytułu wykonawczego, którego wykonania domaga się dłużnik, nie znajduje zastosowania art. 743 § 2 k.p.c. stanowiący o wykonaniu postanowienia o zabezpieczeniu roszczeń niepieniężnych w inny sposób, niż poprzez egzekucję.

Jak słusznie bowiem wskazał Sąd Rejonowy, postanowienie z dnia 17 kwietnia 2015 r., jako postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych, zobowiązujące dłużnika do wykonania określonej czynności (art. 755 k.p.c. w zw. z art. 743 § 1 k.p.c.), niewątpliwie podlega wykonaniu w drodze egzekucji, a co za tym idzie prawidłowo zostało opatrzone klauzulą wykonalności postanowieniem z dnia 22 maja 2015 r., W konsekwencji, zasadnym było nałożenie na dłużnika obowiązku jego wykonania po przeprowadzeniu postępowania egzekucyjnego w trybie art. 1050 k.p.c.

Zarzut dłużnika naruszenia art. 1050 par. 1 kpc nie zasługuje na uwzględnienie bowiem Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 22 maja 2015 r. nadał klauzulę wykonalności pkt Ia postanowienia z dnia 17 kwietnia 2015 r., co do którego Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił zażalenie. Powyższa kwestia nie podlega ocenie w tym postepowaniu. Sposób zabezpieczenia został określony przez Sąd Okręgowy poprzez zobowiązanie Obowiązanej do wykonywania w całości postanowień Umowy (...) i Umowy (...) na dotychczasowych warunkach, postanowienie powyższe było objęte kontrolą instancyjną, zaś niniejsze postępowanie służy jedynie realizacji tak określonego sposobu zabezpieczenia roszczenia. Powoływane orzecznictwo dotyczy kwestii merytorycznych w postępowaniu zabezpieczającym a nie egzekucyjnym, stąd nie podważa prawidłowości rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Odnośnie zarzutu braku wysłuchania stron wskazać należy, iż zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje art. 760 par. 2 kpc, zgodnie z którym w przypadku gdy według przepisów niniejszego kodeksu zachodzi potrzeba wysłuchania strony, wysłuchanie odbywa się, stosownie do okoliczności, przez spisanie protokołu w obecności lub nieobecności drugiej strony albo przez oświadczenie strony złożone na piśmie lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego. Nie ulega wątpliwości, iż dłużnik swoje stanowisko przedstawił w formie pisemnej i Sąd miał je na uwadze wydając rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Odnośnie zarzutu V zażalenia, tj naruszenia art. 1050par. 2 kpc dłużnik nie wskazał w uzasadnieniu zażalenia, jakich wydatków pieniężnych wierzyciel nie poniósł ewentualnie jakich materiałów nie dostarczył, czym wierzyciel uniemożliwił przystąpienie do realizacji obowiązków obciążających dłużnika.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 1052 kpc wskazać należy, iż nie zasługiwał na uwzględnienie bowiem Sąd Rejonowy nie przekroczył maksymalnej kwoty grzywny wskazanej w art. 1052 kpc.

Z tych względów, zażalenia podlegały oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

SSR (del.) Katarzyna Małysa SSO Ewa Kiper SSO Małgorzata Szymkiewicz-Trelka

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE