UZASADNIENIE

Powód T. M. – reprezentowany przez fachowego pełnomocnika - w dniu 23.11.2015 r. wytoczył powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 6.451,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03.10.2015 r. do dnia zapłaty tytułem uzupełnienia należnego odszkodowania za szkodę wyrządzoną w jego samochodzie na skutek kolizji z samochodem objętym ubezpieczeniem w (...) S.A. w W. wywodząc, iż wypłacone odszkodowanie jest zaniżone. Wycena zaistniałej szkody winna natomiast być dokonana w oparciu o ceny części nowych i pochodzących od producenta części zamiennych, bez jakichkolwiek potrąceń amortyzacji. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany (...) S.A. w W. – reprezentowany przez radcę prawnego - wniósł o oddalenie powództwa w całości wywodząc, iż wypłacone odszkodowanie w wysokości 4.962,52 zł zrekompensowało powodowi szkodę i pozwoliło na wyrównanie uszczerbku w jego majątku. Wskazał, że obliczając wysokość należnego odszkodowania zastosował urealnienie cen części zamiennych oryginalnych i materiałów oraz ceny części zamiennych alternatywnych z uwagi na fakt, iż na rynku dostępne są części zamienne o zróżnicowanych cenach, w tym znacznie niższych niż wynikające z systemu E./A.. Zastosował praktykę wyliczania potencjalnych kosztów naprawy w kalkulacjach naprawy, w oparciu o ceny części zamiennych, określonych w przepisach prawa, tj. części oryginalne oraz w porównywalnej jakości, jak i stawki stosowane w warsztatach naprawczych , w oparciu o system ekspercki zgodny z technologią naprawy podaną przez producenta pojazdu. Wyliczone w ten sposób odszkodowanie umożliwiało jego zdaniem przywrócenie pojazdu powoda do stanu sprzed szkody, mając na względzie wiek pojazdu w chwili szkody. Nie zgodził się również z data początkowa, od której powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty dochodzonej pozwem. Wniósł również o zasądzenie kosztów procesu, w ty kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W piśmie procesowym z dnia 25.04.2016 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w całości, wskazując nadto, iż zdaniem powoda obniżenie wysokość stawek za roboczogodzinę przez powoda do 50% ich wysokości niedopuszczalne.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód jest właścicielem samochodu marki F. (...) o nr rej. (...).

Samochód uległ kolizji w dniu 03.07.2014 r. Sprawcą kolizji był kierujący samochodem ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej przez pozwanego w (...) S.A. w W.. Powód dokonał zgłoszenia szkody w pojeździe, natomiast pozwany uznając swoją odpowiedzialność, po sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy wypłacił T. M. kwotę 4.692,52 zł

bezsporne,

Powód nie zgodził się z wysokością wypłaconego mu odszkodowania i zlecił sporządzanie kalkulacji szkody, wg której szkoda została wyceniona na kwotę 11.413,74 zł oraz wezwał pozwanego do wypłaty odszkodowania w ustalonej przez siebie wysokości. Z kwotą, której domagał się powód, nie zgodził się pozwany.

dowód: kalkulacja sporządzona dla powoda (k. 11-17), wezwanie do zapłaty z 29.07.2015 r. (k. 9-10), wezwanie do zapłaty z dnia 22.09.2015 r. wraz z potwierdzeniem nadania (k. 7-8)

Wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych całkowitych kosztów naprawy samochodu powoda wyniosła 11.239,67 zł, na którą składały się : ceny części zamiennych i materiałów wyliczone na kwotę 6.065,94 zł, robocizna w kwocie 936,00 zł, lakierowanie w kwocie 2.136,00 zł, a także doliczony podatek VAT w wysokości 23%. Do określenia kosztów naprawy samochodu biegły przyjął średnie ceny części zamiennych i materiałów lakierniczych obowiązujące w III kwartale 2014 roku, wg informacji pozyskanych u dilerów samochodów tej marki, importerów i hurtowników części zamiennych oraz danych systemu (...). Stawki za roboczogodzinę wyniosły, zgodnie z najczęściej stosowanymi stawkami w renomowanych zakładach naprawczych, obowiązujących w 2014 r. w zakładach (...) kategorii w rejonie S., ustalonymi rzez Cech (...) w S. tj. 80 zł/rbg netto dla prac mechanicznych i blacharskich oraz 90 zł/rbg dla prac lakierniczych.

dowód: opinia pisemna biegłego sądowego (k. 77-81).

Sąd zważył, co następuje:

Kwestię wypłaty odszkodowania z OC sprawcy zdarzenia regulują przepisy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z 2003 r.). Wspomniana ustawa reguluje kwestie związane z ubezpieczeniem obowiązkowym m.in. pojazdów mechanicznych (art. 4 ust. 1 cyt. Ustawy). Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób za które ponosi on odpowiedzialność. Z kolei z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, a w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2).

Pojęcie szkody oraz zasady ustalania jej wysokości w przypadku ubezpieczyciela określają przepisy art. 361 i art. 363 kc. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje jedynie przez zapłatę na podstawie art. 363 § 2 k.c. Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego jest ustalana wg sumy cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu z daty ustalenia odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (tak też: G. Bieniek w „Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe”, Lexis Nexis, W-wa 2006 r. s. 145).

W celu określenia wysokości odszkodowania należało ustalić wysokość kosztów naprawy samochodu powoda, który doznał uszkodzenia w wyniku kolizji ze sprawcą ubezpieczonym przez pozwanego.

Sąd oparł się przy ustalaniu tejże wysokości na opinii biegłego sądowego, która została sporządzona w sposób jasny i czytelny, zgodnie z wiedzą wymaganą przy tej specjalności.

Według biegłego wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powoda powinna wynieść w sumie 11.239,67 zł brutto.

Biegły ustalił uśrednione stawki roboczogodziny stosowane w zakładach branży motoryzacyjnej regionu (...) III kwartale roku 2014 w wysokości 80,00 zł netto dla prac mechaniczno – blacharskich i pomocniczych oraz 90,00 zł netto dla prac lakierniczych.

Przyjęta przez biegłego stawka za robociznę umożliwia powodowi przywrócenie stanu samochodu sprzed szkody, zwłaszcza, iż powód wybrał rozliczenie kosztorysowe. Natomiast stawki przyjęte przez pozwanego zmuszałyby powoda do wykonania naprawy w warsztacie wykonującym naprawy poniżej średniej wartości stawek na rynku lokalnym, do czego pozwany nie był uprawniony pomimo wybrania kosztorysowego rozliczenia szkody.

Biegły ustalając koszty części zamiennych przyjął wartość części oryginalnych.

Sąd przyjął te wyliczenia za wiarygodne, gdyż należy mieć na uwadze, iż pełne odszkodowanie powinno zawierać nie tylko uwzględnienie przeciętnej ceny roboczogodziny, obowiązującej na danym obszarze, ale również ceny części oryginalnych, stosowanych przez serwis danej marki pojazdu. Nie można pozbawiać poszkodowanego na skutek kolizji możliwości naprawienia szkody przy pomocy części oryginalnych, zwłaszcza, iż zastosowanie części nieoryginalnych powodowałoby podniesienie kosztów naprawy związanych z dopasowaniem części do oryginalnych części zamontowanych w samochodzie, a tym samym zysk z zastosowania tychże części byłby iluzoryczny i na pewno powodowałby znaczne obniżenie jakości wykonanej naprawy.

Strony nie zgłosiły zarzutów do opinii biegłego i nie wniosły o wydanie opinii uzupełniającej.

Biorąc pod uwagę, iż zakład ubezpieczeń częściowo naprawił szkodę i wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 4.962,52 zł, co było bezsporne, należało uwzględnić roszczenie powoda na podstawie art. 363 § 1 kc i zasądzić różnicę (tj. kwotę 6.277,15 zł.) między wyliczoną szkodą przez biegłego: 11.239,67 zł, a częściowym jej naprawieniem tj. 4.962,52 zł. - o czym orzeczono w pkt I wyroku. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt II wyroku.

Odnośnie odsetek należy wskazać, iż na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.) pozwany był obowiązany wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody przez uprawnionego lub pokrzywdzonego. Termin 30 dni od dnia zgłoszenia szkody upłynął w dniu 05.08.2015 r., a tym samym zasadnym było zasądzenie odsetek zgodnie z żądaniem powoda od dnia 03.10.2015 r. r. Orzeczenie o odsetkach znalazło oparcie również w treści art. 481 § 1 kc.

O kosztach postępowania sądowego postanowiono w myśl art. 100 k.p.c., nakładając na pozwanego obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, gdyż powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania.

Powód poniósł koszty postępowania: 1.200 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, opłatę sądową od pozwu 323,00zł oraz z zaliczki na poczet opinii biegłego – 549 zł.– łącznie 2.089,00 zł.

O kosztach zastępstwa prawnego Sąd postanowił zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 163, poz. 1349).

Sąd przyznał wynagrodzenie w wysokości jednokrotnej stawki mając na uwadze nieskomplikowany charakter sprawy i standardowe czynności dokonane przez pełnomocników w toku procesu.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE