Sygn. akt IV K 626/16
Dnia 22 września 2017 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Iwon Gierula
Protokolant: Żaneta Świercz
w obecności Prokuratora: Aleksandry Krasuskiej-Szewczak
po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu 22 września 2017 r.
sprawy M. P.
syna Z. i D. z d. M.
ur. (...) w W.
oskarżonego o to, że:
w dniu 04 maja 2016 r. z zaplecza sklepu (...) w W. przy ul. (...) z lokalu (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pieniędzy w kwocie 13.500 zł powodując tym samym straty na szkodę J. S., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,
tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
orzeka:
I. oskarżonego M. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego J. S. kwoty 12.850 zł (dwanaście tysięcy osiemset pięćdziesiąt złotych);
III. na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 30.05.2016 r.;
IV. na podstawie art. 230 § 2 k.pk. dowód rzeczowy w postaci płyty CD zarejestrowany w wykazie dowodów rzeczowych na k. 29 pod poz. 1 zwraca J. S. jako uprawnionemu;
V. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku zwrotu kosztów sądowych w całości, w tym od opłaty.
Sygn. akt IV K 626/16
Wyrokiem z dnia 22 września 2017 r. Sąd uznał oskarżonego M. P. za winnego tego, że w dniu 04 maja 2016 r. z zaplecza sklepu (...) w W. przy ul. (...) z lokalu (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pieniędzy w kwocie 13.500 zł, powodując tym samym straty na szkodę J. S., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Z uwagi na okoliczność, iż wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożony przez obrońcę oskarżonego dotyczy wyroku wydanego w trybie art. 387 k.p.k., Sąd zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia jedynie do wyjaśnienia podstawy prawnej oraz rozstrzygnięcia o karze, środkach karnych i kosztach sądowych. Oskarżony M. P. przyznał się bowiem do popełnienia zarzuconego mu czynu oraz wystąpił z wnioskiem o wymierzenie bez dalszego postępowania dowodowego zaproponowanej kary i środka karnego, które Sąd w trybie art. 387 § 2 k.p.k. uwzględnił. Sąd uznał, że okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości w świetle całokształtu materiału dowodowego. W tym stanie rzeczy możliwe było zatem wydanie wyroku skazującego w trybie art. 387 k.p.k. Również oskarżyciel publiczny i oskarżyciel posiłkowy nie sprzeciwili się uwzględnieniu złożonego wniosku.
Bezspornym jest zatem, że oskarżony w dniu 4 maja 2016 r. zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 13.500 zł należące do J. S., stanowiące cudzą rzecz ruchomą dla M. P.. Zgodnie bowiem z art. 115 § 9 k.k., rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także m.in. polski albo obcy pieniądz. Swoim działaniem M. P. trwale pozbawił pokrzywdzonego możliwości korzystania z należących do niego pieniędzy, wyjmując je spod jego władania bez zgody J. S. i bez żadnej podstawy prawnej. Oskarżonemu towarzyszył zamiar kierunkowy przywłaszczenia ww. rzeczy. Powyższe zachowanie oskarżonego wypełnia zatem znamiona występku z art. 278 § 1 k.k.
Dodatkowo oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu w warunkach recydywy podstawowej z art. 64 § 1 k.k. Wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2011 r. (sygn. akt XVIII K 87/11) połączono kary jednostkowe wymierzone oskarżonemu wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ z 30 stycznia 2008 r., IV K 3253/06, za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ z dnia 30 grudnia 2009 r., IV K 411/08, za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i wymierzono karę łączną 5 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności (k. 60-61). Oskarżony odbywał tę karę od dnia 7 września 2011 r. do dnia 14 lutego 2014 r. (k. 62). Tymczasem do czynu zarzucanego oskarżonemu w tym postępowaniu doszło w dniu 04 maja 2016 r., a zatem niewątpliwie w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary za umyślne przestępstwo podobne.
Przy wymiarze kary najpoważniejszą okolicznością obciążającą była wielokrotna 13-krotna karalność oskarżonego, w tym 6-krotna za przestępstwa przeciwko mieniu oraz działanie w warunkach powrotu do przestępstwa, a także wysoka wartość wyrządzonej przestępstwem szkody. W ocenie Sądu, oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, która pomimo odbywania już w przeszłości kar pozbawienia wolności nie zmienia swojego postępowania.
Okoliczność łagodzącą stanowi zaś przyznanie się przez oskarżonego do winy oraz równoczesne wystąpienie z wnioskiem o wymierzenie bez dalszego postępowania dowodowego zaproponowanej kary oraz środka karnego.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, zgodnie ze złożonym wnioskiem w trybie art. 387 k.p.k., po modyfikacji dokonanej przez Sąd, wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, w świetle uprzedniej karalności oskarżonego, iż nie spełnia on warunków do skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.
Sąd na mocy art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego, zgodnie ze złożonym wnioskiem, obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz J. S. kwoty 12.850 złotych wobec tego, że szkoda we wskazanej wysokości została przez pokrzywdzonego poniesiona w związku z działaniem oskarżonego. Jak wynika z informacji (...) (k. 330), pokrzywdzonemu wypłacono przez ubezpieczyciela jedynie kwotę 650 zł, dlatego kwotę utraconej gotówki w wysokości 13.500 zł pomniejszono o tę kwotę i orzeczono obowiązek naprawienia szkody w części w wysokości 12.850 zł. Sąd przychyla się do poglądu wyrażonego w orzecznictwie, iż sytuacja materialna oskarżonego nie może mieć wpływu na wymiar orzeczonego środka karnego (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2013 r., II AKa 247/13, LEX nr 1378886).
Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, stosownie do dyspozycji art. 63 § 1 i 5 k.k. Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, to jest zatrzymania oskarżonego w dniu 30 maja 2016 r.
Na podstawie art. 230 § 2 k.pk. dowód rzeczowy w postaci płyty CD zarejestrowany w wykazie dowodów rzeczowych na k. 29 pod poz. 1 Sąd postanowił zwrócić J. S. jako uprawnionemu.
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku zwrotu na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, uznając, iż, w związku z tym, że jest obecnie pozbawiony wolności oraz wobec konieczności uiszczenia przez niego obowiązku naprawienia szkody, ich uiszczenie byłoby dla niego znaczną dolegliwością, w związku z czym przemawiają za tym również względy słuszności.