UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2015 roku (...)w W. przesłał w niniejszej sprawie pozew przeciwko M. D., domagając się ostatecznie zapłaty kwoty 86,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 maja 2015 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za mienie nierozliczone.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana została z dniem 30 listopada 2014 roku zwolniona ze służby w (...). Powód podniósł, że - pomimo takiego obowiązku - M. D. nie rozliczyła się z powierzonych jej przedmiotów, doprowadzając tym samym do wyrządzenia szkody pracodawcy.

(pozew – k. 1 – 4, ostateczne sprecyzowanie – k. 139)

M. D., obecne nazwisko P., wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu stwierdziła, że informowała jednostkę o niemożności rozliczenia z wyposażenia.

(stanowisko pozwanej - k. 33)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. D. w związku z pełnioną służbą otrzymała m.in. czapkę typu sportowego ćwiczebną, kurtkę ¾ z podpinką i kamizelką, mundur ćwiczebny, futerał na RMG, futerał skórzany do P-83, kajdanki szczękowe, ładownicę skórzaną do P-83, pokrowiec na kajdanki, ręczny miotacz pieprzu LE-10 i wycior do pistoletu P-83.

(k. 21-23 – dowody wydania)

W latach 2010 – 2014 M. D. przebywała na wielu zwolnieniach lekarskich. W związku z tym pozwana nie posiadała stałego stanowiska pracy.

(k. 78-80 – spis zwolnień lekarskich, k. 82 – załączniki – 80 zwolnień za lata 2010 – 2014, k. 130 – pismo z 22.12.2016r.)

Z dniem 30 listopada 2014 roku M. D. została zwolniona ze służby rozkazem personalnym nr (...) z dnia 4 listopada 2014 roku, który został utrzymany w mocy rozkazem personalnym (...)z dnia 13 stycznia 2015 roku.

(bezsporne, a nadto: rozkaz personalny z dnia 13 stycznia 2015 roku i rozkaz personalny z dnia 4 listopada 2014 roku – k. 11 – 18 verte)

Zgodnie z protokołem nr (...), wysokość szkody za czapkę typu sportowego ćwiczebną, kurtkę ¾ z podpinką i kamizelką oraz mundur ćwiczebny to 324,82 zł. Zgodnie zaś z protokołem nr (...), wysokość szkody za futerał na RMG, futerał skórzany do P-83, kajdanki szczękowe, ładownicę skórzaną do P-83, pokrowiec na kajdanki, ręczny miotacz pieprzu LE-10 i wycior do pistoletu P-83 to 132,45 zł. Łącznie pierwotnie dochodzona tytułem odszkodowania kwota to 457,27 zł.

(k. 19 – 20 – protokoły szkody, k. 70 – decyzja nr (...) – dowód sposobu wyceny szkody)

Po zakończeniu służby, pozwana została wezwana do zapłaty w/w kwoty 457,27 zł.

(k. 24 – 25 – wezwanie do zapłaty, k. 36 – 45 – odpowiedź pozwanej)

W związku z częściowym rozliczeniem się stron w zakresie w/w rzeczy, nastąpiło ograniczenie wysokości szkody do kwoty 86,43 zł. M. D. rozliczyła się w całości z przedmiotów mundurowych, dlatego strona zmniejszyła dochodzoną kwotę do wysokości nierozliczonego sprzętu uzbrojenia z w/w protokołu nr (...).

(k. 110 – 111 – raport z dnia 20.10.2016r., k. 112 – nawiązanie do raportu, k. 113 – zdanie części rzeczy, k. 117 – zapłata za niektóre rzeczy, k. 118 - 119 – nawiązanie do raportu, k. 131 – 133 – sprawozdanie, k. 152 - 153 – notatka służbowa M. S., k. 154 – notatka służbowa E. M., k. 155 – 156 – potwierdzenie rozliczenia się w całości z przedmiotów mundurowych, k. 156 – aktualna wysokość szkody, k. 135 i k. 139 – ograniczenie powództwa)

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt przedmiotowej sprawy oraz oświadczeń stron co do okoliczności bezspornych.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków D. F., J. C., E. M., M. S. i K. F. Sąd ocenił jako wiarygodne, dając im w pełni wiarę, ponieważ były spójne, a ich wiarygodność, w świetle pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego, nie budziła wątpliwości. W zasadniczej części złożone zeznania znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów. W szczególności co do zasady świadkowie ci potwierdzili okoliczności pełnienia służby przez pozwaną, częstego przebywania na zwolnieniach lekarskich, braku posiadania stałego stanowiska pracy oraz prowadzenia prac remontowych w jednostce. Jednakże świadkowie nie przytoczyli żadnych konkretnych okoliczności, które wskazałyby na fakt ewentualnego zaginięcia nierozliczonego sprzętu uzbrojenia.

Natomiast zeznaniom pozwanej Sąd dał wiarę wyłącznie w zakresie w jakim znalazły one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie wiarygodnym materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary zeznaniom w zakresie w jakim pozwana wskazywała, że nie rozliczyła się ze spornego sprzętu uzbrojenia z przyczyn jej niedotyczących. W tym zakresie zeznania pozwanej okazały się gołosłowne i nie zostały potwierdzone wprost zeznaniami w/w świadków.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie odszkodowawcze powoda.

Podstawą materialnoprawną roszczenia powoda, podaną w pozwie jest regulacja z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 1999 roku o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Celno-Skarbowej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego (t.j. w Dz. U. z 2015 roku, poz. 620, ze zm.; dalej jako: ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji). Zgodnie z tym unormowaniem funkcjonariusz odpowiada, z zastrzeżeniem art. 2, w pełnej wysokości za szkodę w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo wyliczenia się, zwanym dalej „mieniem powierzonym”.

W niniejszej sprawie nie było spornym, iż mienie w postaci futerału na (...), futerału skórzanego do P-83, kajdanek szczękowych produkcji zagranicznej, ładownicy skórzanej do P-83, pokrowca na kajdanki, ręcznego miotacza pieprzu LE-10, wycioru do pistoletu P-38, czapki typu sportowego ćwiczebnej, kurtki ¾ z podpinką i kamizelką, munduru ćwiczebnego, zostało pozwanej powierzone. Pozwana nie kwestionowała również, że została zwolniona ze służby rozkazem personalnym nr (...) z dnia 4 listopada 2014 roku, który został utrzymany w mocy rozkazem personalnym (...)z dnia 13 stycznia 2015 roku. Z kolei § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów z dnia 14 maja 2013 roku wskazuje wyraźnie, że policjant ma obowiązek rozliczyć się z otrzymanego wyposażenia w przypadku zwolnienia go ze służby. Jednocześnie jednak § 18 ust. 3 tego rozporządzenia wskazuje, że z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, policjanta rozlicza bezpośredni przełożony, który w karcie obiegowej określa zakres i termin rozliczenia.

W toku postępowania w wyniku ograniczenia pozwu w części, pozostała do rozpoznania jedynie kwestia odszkodowania w wysokości 86,43 zł, która to kwota odpowiada wartości niezwróconych przez powódkę kajdanek szczękowych produkcji zagranicznej, pokrowca na kajdanki, ręcznego miotacza pieprzu LE-10 oraz wycioru do pistoletu P-83.

Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu powód, dochodzący odszkodowania, powinien wykazać zaistnienie szkody oraz jej wysokość, zdarzenie, które tę szkodę spowodowało, związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem, a powstaniem szkody, a także winę osoby odpowiedzialnej za powstanie szkody, o ile odpowiada ona na zasadzie winy. Co do wysokości szkody Sąd uznał, iż powód zdołał wykazać jej wysokość w kwocie 86,43 zł, taka kwota wynika bowiem z protokołu szkody z k. 20 akt sprawy sporządzonego przy uwzględnieniu wartości początkowej poszczególnych przedmiotów oraz obniżenia tej wartości z tytułu ich zużycia.

Jak wynika z przywołanego wyżej art. 10 ust. 1 ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, pozwana odpowiada w pełnym zakresie za powstałą szkodę, a więc za szkodę w kwocie 86,43 zł, ale z zastrzeżeniem art. 2 tej ustawy. Wobec tego należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji funkcjonariusz, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków służbowych ze swojej winy wyrządził szkodę w mieniu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, ponosi odpowiedzialność majątkową w granicach rzeczywistej straty i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, chociażby wynikająca z niego szkoda powstała po rozwiązaniu stosunku służbowego. Jak więc widać z powyższego, przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej jest niewykonanie przez nią obowiązku służbowego oraz wina pozwanej. Sąd miał na uwadze, że ustawodawca w cytowanym wcześniej § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 14 maja 2013 roku zdecydowanie określił, że obowiązkiem policjanta zwalnianego ze służby jest rozliczenie się z otrzymanego wyposażenia.

Tym samym nierozliczenie się z mienia niezwłocznie po zwolnieniu ze służby należy uznać za naruszenie obowiązku służbowego przez pozwaną. Pozwana nie kwestionowała faktu nierozliczenia się z tego mienia, tym samym uznać należy, że naruszyła ona swój obowiązek służbowy. Wobec tego należy przejść do analizy kwestii winy pozwanej. W toku postępowania pozwana argumentowała, że nie rozliczyła się z mienia bezpośrednio po zwolnieniu jej ze służby, bo było to spowodowane złym stanem jej zdrowia; była ona bowiem w zagrożonej ciąży i miała zalecenie leżenia, co uniemożliwiło jej stawienie się u pracodawcy i rozliczenie z powierzonego jej mienia. W ocenie Sądu argumentacja taka nie zasługuje jednak na uznanie. Co prawda nie sposób wymagać, aby pozwana mając zalecenie lekarskie dotyczące leżenia miała osobiście stawiać się w siedzibie powoda, bądź też w punkcie, w którym mogła zdać wyposażenie służbowe, jednocześnie jednak nie można zapominać o tym, iż pozwana mogła upoważnić inną osobę do wydania w jej imieniu przedmiotowego mienia. Pozwana nie wykazała zaś, że nie miała możliwości upoważnienia żadnej innej osoby do rozliczenia się z powierzonego jej mienia. W tym zakresie więc zachowaniu pozwanej, która nie rozliczyła się z powierzonego jej mienia, należy przypisać winę umyślną, pozwana bowiem zdawała sobie sprawę z istnienia po jej stronie obowiązku służbowego. Wiedziała też niewątpliwie, że swym zachowaniem nie wykonuje tego obowiązku.

Pozwana w toku postępowania powołała się również na możliwość zaginięcia jej mienia pozostawionego w służbowym biurku na (...) w W.. Sąd jednak miał na uwadze, że nie zostało wykazane, aby faktycznie to biurko było przez kogokolwiek opróżniane, czy też aby ktokolwiek inny zabrał mienie powierzone pozwanej. Jednocześnie zaś Sąd miał na uwadze, że pozwana powinna w jakiś sposób próbować zabezpieczyć pozostawione przez nią mienie, chociażby zwracając się telefonicznie, czy mailowo do osób z nią współpracujących z prośbą o zabezpieczenie jej rzeczy. Pozwana jednak nie dała żadnego sygnału czy to przełożonemu, czy też swym współpracownikom o pozostawionym przez nią mieniu.

Tym samym należy uznać, że pozwana nie rozliczając się z mienia oraz nie zawiadamiając nikogo o mieniu pozostawionym w biurku dopuściła się naruszenia swego obowiązku służbowego, które cechuje się niedbalstwem. Pozwana bowiem powinna podjąć jakiekolwiek kroki w celu zabezpieczenia powierzonego jej mienia. Jednocześnie należy zauważyć, że niedbalstwo jest postacią winy nieumyślnej. Tym samym uznać należy, że w niniejszej sprawie spełniona jest przesłanka winy pozwanej zarówno w zakresie jej zachowania polegającego na nierozliczeniu się z mienia niezwłocznie po jej zwolnieniu z pracy, jak i w zakresie niezabezpieczenia w żaden sposób mienia pozostawionego przez nią na (...).

W niniejszej sprawie została zatem wykazana sama szkoda i jej wysokość, wina pozwanej oraz niewykonanie obowiązku służbowego przez pozwaną. Niewątpliwie za wykazany należy również uznać związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem obowiązku służbowego przez pozwaną, a powstałą szkodą. Szkoda ta bowiem powstała w wyniku niezwrócenia przez pozwaną powierzonego jej mienia powodowi.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie wskazanych przepisów zasądza od pozwanej M. P. na rzecz powoda (...) w W. kwotę 86,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 maja 2015 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzeka na podstawie art. 98 i 99 KPC oraz § 11 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity - Dz. U. z 2013 roku, poz. 490, ze zm.) – według jego brzmienia na dzień wniesienia pozwu w niniejszej sprawie. W konsekwencji Sąd zasądza od pozwanej M. P. na rzecz powoda kwotę 45 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE