Dnia 16 maja 2013 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Robert Kuczyński
S ę d z i o w i e: SSO Anna Nowińska
SSA w SO Ryszard Kozłowski (ref.)
Protokolant : Małgorzata Miodońska
po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie
sprawy z powództwa J. B.
przeciwko Spółdzielni (...)” we W.
o wyrównanie wynagrodzenia i odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu
na skutek apelacji powódki J. B.
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt IV P 1076/12
I. oddala apelację,
II. przyznaje adwokatowi P. K. z Kancelarii Adwokackiej we W. przy ul. (...), od Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu) kwotę 554 zł ( w tym podatek VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27.02.2013r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa J. B.przeciwko Spółdzielni (...)” we W.o odszkodowanie i wynagrodzenie oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy uznał za własny przyjął brak zasadności powództwa o te roszczenia z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.
Sąd Rejonowy oceniając sytuację prawną powódki stwierdził, że zasady równego traktowania określone w przepisie art. 18 36 kp różnicowania sytuacji pracowników polegające m.in. na zastosowaniu kryterium stażu pracy, przy ustalaniu warunków zatrudniania i zwalniania pracowników, zasad wynagradzania i awansowania.
Zasada równego traktowania nie zabrania różnicowania sytuacji pracowników również w dziedzinie płacowej, która musi być obiektywnie uzasadniona.
Podnosząc powyższe rozważania na płaszczyźnie niniejszego sporu Sąd Rejonowy uznał, że sposób określania zasad wynagradzania pracowników w obowiązującym u strony pozwanej Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy odpowiadał ustawowym zasadom kształtowania płac w aktach z zakresu prawa pracy i nie nosił on znamion dyskryminacji. Natomiast dokonując wobec powódki obniżenia kategorii wynagrodzenia zasadniczego pracodawca nie naruszył zakazu równego traktowania i niedyskryminacji w sferze zatrudnienia.
Skoro więc w ocenie Sądu Rejonowego nie doszło do naruszenia przez stronę pozwaną zasady równego traktowania w zatrudnieniu poprzez niezgodne z prawem ukształtowanie powódce wynagrodzenie za pracę, gdyż zostało ono w istocie ukształtowane w sposób niedyskryminujący, zgodnie z obowiązującymi u strony pozwanej zasadami, które dotyczyły wszystkich pracowników i były dla nich jednakowe roszczenia powódki w zakresie przekazanym Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania dotyczące wyrównania wynagrodzenia za pracę w kwocie 2.192,88 zł i odszkodowanie z tytułu dyskryminacji w zakresie wynagrodzenia za pracę w kwocie 5.000 zł podlegały oddaleniu.
Od powyższego wyroku apelację wniosła powódka opierając ją na zarzutach naruszenia prawa materialnego i procesowego opisanych w apelacji.
Wskazując na te zarzuty wniosła o zmianę wyroku i zasądzenie określonych w zgłoszonym pozwie roszczeń ewentualnie przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Twierdziła, iż wyrok Sądu I instancji jest wadliwy i dotknięty uchybieniami podniesionymi w petitum apelacji.
Sąd Okręgowy zważył:
Zarzuty i argumenty apelacji nie uzasadniają uznania że orzeczenie Sądu Rejonowego którym oddalono powództwo powódki o wynagrodzenie i odszkodowanie jest wadliwe i narusza przepisy prawa co uzasadniałoby apelację.
Sąd Rejonowy orzekając w sprawie przeprowadził w sprawie właściwe postępowanie dowodowe, poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, znajdujące potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, który ocenił zgodnie z obowiązującymi określonymi odpowiednimi przepisami prawa.
Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej analizy, interpretacji i oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego a sposób tej oceny był jednoznaczny i rzetelny.
Dlatego tak dokonana ocena materiału dowodowego w pełni odpowiada zasadzie swobodnej oceny dowodów określonej w przepisie art. 233 kpc.
Z tych względów Sąd Okręgowy podziela pogląd jak i argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do braku skuteczności roszczenia powódki dotyczące wyrównania wynagrodzenia za pracę i odszkodowanie z tytułu dyskryminacji w zakresie wynagrodzenia za pracę.
Mając powyższe na uwadze apelacja powódki z mocy przepisu art. 385 kpc podlegała oddaleniu.