Dnia 31 października 2013 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Anna Nowińska
S ę d z i o w i e: SSO Krystyna Dereń-Szydłowska
SSO Ryszard Kozłowski (ref.)
Protokolant : Małgorzata Miodońska
po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie
sprawy z powództwa K. L.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W.
o odszkodowanie
na skutek apelacji powoda K. L.
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 maja 2013 r. sygn. akt IV P 391/12
oddala apelację.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22.05.2013r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa K. L. przeciwko stronie pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) we W. o odszkodowanie oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy uznał za własny przyjął, że przyczyny wskazane przez pracodawcę w oświadczeniu o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w części są uzasadnione.
Skutkowało to zakończenie stosunku pracy w trybie przepisu art. 52 § 1 pkt 1 kp zgodnie z którym pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Do takich obowiązków należy w myśl art. 100 § 1 stosowanie się do poleceń przełożonych i dodatkowo realizowanie obowiązków w warunkach podporządkowania przełożonemu.
Powód natomiast konsekwentnie, celowo i przez długi okres godził w powołany nakaz. Była to postawa umyślnie przejawiana przez powoda. W efekcie zaburzyło to funkcjonowanie strony pozwanej oraz podważyło sensowność dalszego zatrudnienia powoda. Na skutek zachowania powoda szereg obowiązków nie zostało przez niego wykonanych lub zostały zrealizowane po terminie albo w nieprawidłowy sposób, co było zamierzone przez powoda.
Suma zachowań powoda, ich nasilenie, brak poprawy oraz czas ich trwania – zdaniem Sądu Rejonowego – dawały podstawę do zastosowania trybu określonego w art. 52 § 1 pkt 1 kp.
Z tych powodów Sąd Rejonowy powództwo oddalił.
Od powyższego wyroku apelację wniósł powód i wniósł o jego zmianę i zasądzenie odszkodowania w kwocie 27.000 zł.
Wyrokowi zarzucał jednostronne przeprowadzenie postępowania sądowego z naruszeniem przepisu art. 233 § 1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów.
W sporządzonym osobiście uzasadnieniu apelacji kwestionował prawidłowość ustaleń Sądu Rejonowego co do sposobu wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych.
Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Wbrew zarzutowi podniesionemu w apelacji Sąd Rejonowy przeprowadził w sprawie właściwe i wyczerpujące postępowanie dowodowe, wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy. Jednocześnie oceny tak zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonał w ramach swobodnej oceny dowodów nie naruszając zasady określonej w przepisie art. 233 kpc i wydał trafny wyrok, zgodny z prawem, który należycie uzasadnił. Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób dokonał oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego tj. zeznań złożonych przez świadków, przedłożonych dokumentów, na podstawie którego ustalił stan faktyczny, a zarzuty stawiane przez powoda stanowiły polemikę z trafnym rozstrzygnięciem Sądu i nie zasługują na uwzględnienie. W treści uzasadnienia Sąd Rejonowy szczegółowo wskazał które z zeznań świadków uznał za wiarygodne, a którym odmówił wiary i dlaczego. Nie ulega wątpliwości, że fakt zatrudnienia E. J. oraz M. D. u strony pozwanej nie pozbawia automatycznie wiarygodności składanych przez nich zeznań, a ich wzajemna zbieżność oraz potwierdzenie w zebranych w sprawie dokumentach pozwalała uznać je za wiarygodne oraz czynić na ich podstawie ustalenia faktyczne w sprawie. Powód w toku postępowania nie negował treści przedłożonych w sprawie dokumentów oraz nie zdołał podważyć wiarygodności zeznań E. J., M. D. ani M. H.. Wprawdzie wersję wydarzeń przedstawioną przez powoda potwierdzały zeznania L. L., jednak, co słusznie zauważył Sąd Rejonowy, były one sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, L. L. nie była świadkiem opisywanych zdarzeń, a emocjonalny charakter zeznań przejawiający się w doborze słownictwa poddaje w wątpliwość ich obiektywizm. Zatem Sąd Okręgowy podziela ocenę dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy, a w konsekwencji dokonane na ich podstawie ustalenia.
Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że przyczyny wskazane w oświadczeniu o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę (oprócz przyczyny wskazanej jako szósta, a także zdarzeń opisanych w karach nagany z pkt 4 oświadczenia wraz z pismami sporządzonymi przez 28 lutego 2012 r. z uwagi na treść art. 52 § 2 k.p.) uzasadniały rozwiązanie z powodem umowy w trybie dyscyplinarnym. Zebrany materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że powód konsekwentnie uchylał się od wykonywania poleceń służbowych Prezesa Zarządu, kwestionował ich zasadność lub też wykonywał je wolno, nieprawidłowo i po wielu sporach. Było to świadome działanie powoda. Użyte w pismach określenia potwierdzają lekceważący stosunek powoda do Prezesa Zarządu, co nie powinno mieć miejsca w stosunkach służbowych. Powód winien wykonywać polecenia przełożonych a nie polemizować z nimi, a ewentualne wątpliwości zgłosić w kulturalny sposób, nie podważając przy tym kompetencji przełożonego.
Podzielając zatem ocenę dowodów przeprowadzoną przez Sąd I instancji wraz z przywołaną argumentacją Sąd Okręgowy uznał, że nie doszło do naruszenia przez Sąd Rejonowy prawa materialnego tj. przepisu art. 52 k.p. Istniały bowiem podstawy do rozwiązania z powodem umowy o pracę na podstawie przepisu art. 52 § 1 pkt 1 k.p. z przyczyn ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych przez powoda.
Skoro apelacja powoda okazała się bezzasadna, to na zasadzie art. 385 k.p.c. podlegała oddaleniu, co skutkowało orzeczeniem jak w pkt I sentencji wyroku.