Sygn. akt II K 1042/16
Dnia 19 września 2017 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Jachniewicz
Protokolant: Katarzyna Tymińska
Pod nieobecność Prokuratora
po rozpoznaniu w dniach 08.06.2017r., 19.09.2017r. na rozprawie sprawy:
M. A., córki D. i B. z domu P., urodzonej (...) w G.
oskarżonej o to, że:
w dniu 20.07.2015 roku w G. w burze pośrednika kredytowego (...) SA w G. przy ul. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła przedstawicieli Banku (...) SA do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 111.731,84 zł uzyskanych z tytułu umowy kredytowej nr (...) po uprzednim podrobieniu podpisów Ż. O. (1) na umowie kredytu, wzorze odstąpienia od umowy, dyspozycji uruchomienia kredytu, oświadczeniu o braku dodatkowego dokumentu oraz wniosku o kredyt z dn. 17.07.2015 roku i wprowadzeniu w błąd przedstawicieli Banku, co do tożsamości kredytobiorcy oraz co do woli spłacania kredytu i sytuacji majątkowej i złożenia nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego zatrudnienia, obejmującego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania w/w wsparcia finansowego, tj. o przestępstwo z art. 286§ 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. i 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
1. Oskarżoną M. A. uznaje za winną popełnienia przestępstwa zarzucanego jej w akcie oskarżenia z tym ustaleniem, że do popełnienia przestępstwa doszło w G., przestępstwo to kwalifikuje z art. 286§ 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. i 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to, przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k., na podstawie art. 286 § 1 k.k. skazuje ją na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
2. Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;
3. Na mocy art. 72 § 1 pkt 1 k.k. nakłada na oskarżoną obowiązek informowania sądu o przebiegu okresu próby;
4. Na mocy art. 628 k.p.k. zasądza od oskarżonej M. A. na rzecz oskarżycielki posiłkowej Ż. O. (1) kwotę 3000 (trzy tysiące) złotych, tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika w sprawie;
5. Na mocy art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. obciąża oskarżoną kosztami postępowania w sprawie w kwocie 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych, w tym opłatą w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.
II K 1042/16
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
M. A. i Ż. O. (1) znają się od dawna, gdyż razem chodziły do jednej szkoły Liceum Ogólnokształcącego w S.. Ż. O. (1) jest także matką chrzestną córki M. A.. Obie kobiety miały ze sobą dobre relacje i utrzymywały sporadyczny kontakt.
Dowód: zeznania oskarżyciela posiłkowego Ż. O. (1) – k. 3; zeznania świadka K. C. – k. 47-48; wyjaśnienia oskarżonej M. A. – k. 95v.
M. A. pracowała w placówce (...) S.A mieszczącej się w G. przy ul. (...) od około 10 lat do lutego 2016 roku. Spółka (...) zajmuje się pośrednictwem finansowym i w tym zakresie współpracuje z różnymi bankami, m. in. A. Bank, (...) Bank, Bank (...). M. A. pracowała tam jako doradca klienta, przez krótki okres czasu jako zastępca dyrektora, a następnie jako telemarketer.
Dowód: zeznania świadka M. S. (1) – k. 70-72; wyjaśnienia oskarżonej M. A. – k. 95-95v.
W dniu 17 lipca 2015 roku M. A. zalogowała się do systemu Banku (...) (obecnie A. Bank) i wykorzystując posiadany dostęp do systemu bankowego, z którego uzyskała dane osobowe Ż. O. (2), wprowadziła te dane do wniosku o przyznanie kredytu. Następnie po uzyskaniu pozytywnej decyzji o przyznaniu kredytu, w dniu 20 lipca 2015 r. w siedzibie spółki (...) S.A. w G. M. A. podrobiła podpisy Ż. O. (1) podpisując się za nią bez jej wiedzy i zgody na umowie kredytowej z dnia 20 lipca 2015 r. dotyczącej kredytu w kwocie 111 731,84 zł, dyspozycji uruchomienia kredytu, oświadczenia o braku dodatkowego dokumentu oraz wniosku o udzielenie kredytu. Następnie dokonała spłat kilku rat kredytu, ostatnią w grudniu 2015 r. i odstąpiła od dalszej spłaty kredytu.
Dowód: umowa kredytu gotówkowego – k. 86-88; dyspozycja uruchomienia kredytu – k. 90; oświadczenie o braku dodatkowego dokumentu – k. 91; wniosek o udzielenie kredytu – k. 92; zeznania oskarżyciela posiłkowego Ż. O. (1) – k. 3; wyjaśnienia oskarżonej M. A. – k. 95-95v.
W dniu 01.02.2016 r. Ż. O. (1) otrzymała od swojej matki pismo z A. Banku z informacją o zaległości z tytułu umowy kredytowej, które zostało wysłane na jej stary adres zameldowania. Natychmiast po odczytaniu pisma Ż. O. (2) wyjaśniła sytuację w oddziale A. Banku oraz w dniu 02.02.2016 r. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.
Dowód: zeznania oskarżyciela posiłkowego Ż. O. (1) – k. 2-3.
M. A. przyznała się do zarzucanego jej czynu i złożyła szczegółowe wyjaśnienia. Wyjaśniła, iż żałuje popełnionego czynu i że zrobiła to w wyniku problemów finansowych, a pieniądze uzyskane z przestępstwa przeznaczyła na spłatę swoich długów.
Dowód: wyjaśnienia oskarżonej M. A.– k. 94-96.
M. A. ma 32 lata, jest panną, pracuje w restauracji (...), gdzie uzyskuje dochód 1400 zł netto. Nie posiada majątku, na utrzymaniu ma jedno dziecko w wieku 9 lat. Stan zdrowia dobry, nie leczona psychiatrycznie ani odwykowo. M. A. nie byłą uprzednio karana sądownie.
Dowód: wyjaśnienia oskarżonej M. A.– k. 94-96; dane o karalności – k. 167.
Sąd zważył co następuje:
Wina i sprawstwo oskarżonej co do popełnienia zarzucanego jej czynu nie budzą wątpliwości. Stan faktyczny w tym zakresie jest bezsporny. Sąd ustaleń w zakresie stanu faktycznego, dokonał w oparciu o wiarygodny, spójny i korespondujący ze sobą materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności w postaci: zeznań oskarżyciela posiłkowego, dokumentacji dotyczącej zaciągniętego kredytu oraz wyjaśnień samej oskarżonej.
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej M. A.. Oskarżona przyznała się do zarzucanego jej czynu i nie kwestionowała materiału dowodowego zebranego w sprawie. Jej wyjaśnienia korespondują z zebraną dokumentacją dotyczącą zaciągniętego kredytu i zeznaniami oskarżycielki posiłkowej Ż. O. (1), a także zeznaniami świadka M. S. (1). W swoich wyjaśnieniach M. A. szczegółowo i dokładnie opisała sposób i okoliczności popełnionego przez nią przestępstwa. Ponadto żadna ze stron nie kwestionowała jej wyjaśnień.
Sąd także co do zasady dał wiarę zeznaniom oskarżycielki posiłkowej Ż. O. (1). Wyczerpująco opisała okoliczności w jakich dowiedziała się o zaciągniętym na nią kredycie. Wskazała, że przy zawieraniu tej umowy posłużono się jej danymi pochodzącymi ze starego unieważnionego dowodu osobistego. Zawiadomiła ona także A. Bank o fakcie, iż nie zaciągała ona kredytu w tym banku, a podpisy znajdujące się na dokumentacji dotyczącej tego kredytu nie należą do niej. Także i zeznań Ż. O. (1) żadna ze stron nie kwestionowała. Pewne wątpliwości w zeznaniach świadka budziła kwestia skutków zdrowotnych jakie do wydarzenie miało wywrzeć na pokrzywdzoną, będzie o tym mowa w dalszej części uzasadnienia.
Również co do zeznań świadka K. C. Sąd nie znalazł podstaw, by je kwestionować. Zeznania tego świadka nie miały większego znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. K. C. potwierdziła, iż zna zarówno oskarżoną, jak i oskarżycielkę posiłkową, z którymi razem chodziła do jednej szkoły w liceum. Wskazała również, iż według jej wiedzy M. A. pracowała w jakimś banku i ma kłopoty finansowe. Nadto zeznała, iż na jej dane osobowe, także został zaciągnięty kredyt gotówkowy w A. Banku, co znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej.
Sąd nie znalazł także podstaw do kwestionowania zeznań świadka M. S. (2). Opisała ona zasady pracy w spółce (...) S.A., w której zatrudniona była oskarżona. Potwierdziła ona, iż M. A. tam pracowała i opisała na jakich stanowiskach i jaki był zakres jej obowiązków. Potwierdziła, iż podpisy osoby zawierającej kredyt gotówkowy z Ż. O. (1) należą do niej, nie potrafiła sobie jednak przypomnieć okoliczności zawarcia tej umowy, z uwagi na okres czasu jaki upłynął od daty zawarcia tej umowy oraz ilość zawieranych przez nią umów w imieniu spółki (...) S.A. Zeznania M. S. (2) także nie były kwestionowane przez żadną ze stron.
Dokonując ustaleń faktycznych Sąd opierał się także na dokumentach ujawnionych w trakcie przewodu sądowego w postaci umowy kredytu gotówkowego z dnia 20 lipca 2015 r. zawartej na dane osoby Ż. O. (1) i dokumentach związanych z tą umową, dokumentach przedstawionych przez oskarżycielkę posiłkową w postaci pisma informującego o zaległości, oświadczenia o niezawieraniu umowy kredytu gotówkowego z A. Bankiem oraz danych o karalności, dokumentacji medycznej. Nie budzą one bowiem żadnych wątpliwości, co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Nadto zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, przy zachowaniu wymogów przewidzianych w obowiązujących przepisach prawa. Ż. O. (1) jednoznacznie stwierdziła, iż podpisy widniejące na w/w umowie i związanych z nią dokumentach nie należą do niej, co znalazło potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej M. A., która potwierdziła, iż to ona nakreśliła te podpisy. Podkreślić również należy, że żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania prawdziwości, ani wiarygodności żadnego z dokumentów ujawnionych w toku rozprawy.
Zdaniem Sądu powyższy materiał dowodowy pozwala uznać, iż oskarżona M. A. swym zachowaniem wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Oskarżona bowiem złożyła w A. Banku wniosek kredytowy wprowadzający ten bank w błąd co do tożsamości kredytobiorcy i tym samym doprowadziła go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na swoją korzyść w kwocie 111 731,84 zł. Zachowanie M. A. wyczerpało również znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. bowiem w celu uzyskania dla siebie kredytu przedłożyła dla banku (...) dokumenty w postaci wniosku o udzielenie kredytu i oświadczenia o braku dodatkowego dokumentu, które zawierały nierzetelne i sfałszowane informacje odnośnie osoby składającej wniosek . Nadto były one podrobione w ten sposób, iż zawierały podrobione przez M. A. podpisy Ż. O. (1) co wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k.
Przy wymiarze kary wobec oskarżonej Sąd oparł się o dyrektywy z art. 53 k. k. Sąd miał przy tym na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuściła się oskarżona oraz stopień jej zawinienia. Sąd kierował się przy tym celami zapobiegawczymi i wychowawczymi przypisanymi karze, a także okolicznościami związanymi z kształtowaniem świadomości prawnej społeczeństwa.
Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez M. A. należy uznać jako wysoki. Oskarżona bowiem przy popełnianiu tego przestępstwa wykorzystała fakt, iż była zatrudniona w spółce zajmującej się pośrednictwem finansowym i miała swobodny dostęp do danych osobowych wielu ludzi. Ponadto dokonując czynu zabronionego wykorzystała dane osobowe własnej koleżanki fałszując jej podpisy. Wprawdzie szkoda wyrządzona w mieniu Banku nie jest nadmierna w porównaniu do obrotów i wysokości środków jakimi dysponują instytucje bankowe, to należy wskazać, iż oskarżona wywołała swoim postepowaniem szkodę, a pieniądze pochodzące z przestępstwa w całości wykorzystała na własne cele.
Na niekorzyść oskarżonej przemawiają okoliczności wpływające na wysokość stopnia społecznej szkodliwości jej czynu opisane powyżej.
Jako okoliczności łagodzące wobec M. A. Sąd uznał uprzednią niekaralność oskarżonej oraz fakt, iż przyznała się w całości do zarzucanego jej czynu i złożyła wyczerpujące wyjaśnienia, a także to, iż wyraziła żal w związku ze swoim postępowaniem.
Mając na uwadze powyższe Sąd w punkcie 1. wyroku wymierzył oskarżonej karę 1 roku pozbawienia wolności. Z kolei w punkcie 2. sentencji wyroku Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby lat 3. W ocenie Sądu orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności wobec M. A. byłoby karą nadmiernie surową nawet pomimo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości jej czynu. Za orzeczeniem kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem przemawia przede wszystkim fakt, iż oskarżona nie była dotąd karana sądownie. Orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem będzie wystarczające, by oskarżona przemyślała swoje zachowanie oraz, by kara ta spełniła swoje cele wychowawcze wobec oskarżonej. Ponadto sama groźba wykonania kary w przypadku popełnienia przez nią kolejnego przestępstwa będzie wystarczająca dla zapobiegnięcia popełnienia w przyszłości przez M. A. kolejnego przestępstwa. Także fakt, iż oskarżona ma na utrzymaniu małoletnią córkę oraz, że pracuje zarobkowo sprawia, iż w ocenie Sądu orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności byłoby niecelowe. Dodatkowo, by wzmocnić prewencyjne cele orzeczonej kary Sąd nałożył na oskarżoną w punkcie 3. wyroku obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby.
W punkcie 4. wyroku Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej Ż. O. (1) kwotę 3000 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika w sprawie, zgodnie z przedłożoną fakturą VAT. Gdyż zgodnie z kodeksem postępowania karnego Sąd zasądza od skazanego wydatki poniesione przez oskarżyciela posiłkowego w sprawie.
Sąd nie uwzględnił przy tym wniosku pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej o zasądzenie od oskarżonej kwoty 10 000 złotych tytułem zadośćuczynienia ew. nawiązki. Po pierwsze należy wskazać, iż oskarżycielka posiłkowa de facto nie poniosła żadnej szkody finansowej związanej z czynem popełnionym przez oskarżoną. Pokrzywdzona wskazywała, że zaistniałe przestępstwo wywołało pogorszenie jej stanu zdrowia. Z przedłożonej przez Ż. O. (1) dokumentacji wynika, że oskarżycielka posiłkowa choruje na chorobę H., a na jej tarczycy wykryto gruczolaki płata prawego. Ponadto z przedstawionej dokumentacji wynika, iż oskarżycielka posiłkowa poroniła będąc w 9 tygodniu ciąży. Należy jednak zaznaczyć, że w toku postępowania w żaden sposób nie wykazano bezpośredniego związku przyczyno – skutkowego zaistniałego przestępstwa z w/w stanem zdrowia pokrzywdzonej. Zaznaczyć. Zarówno choroba H. jak i poronienie wynikać mogło z bardzo wielu różnych czynników zdrowotnych, genetycznych, środowiskowych i innych. Również sam stres w życiu pokrzywdzonej mógł być wywołany także innymi czynnikami. Nadto - jak wynika z przedstawionej dokumentacji medycznej już w 2014 roku oskarżycielka posiłkowa zaczynała mieć problemy z tarczycą, co mogło także wskazywać na już wówczas występującą chorobę H.. Sąd nie ma wątpliwości, co do faktu, iż całe zdarzenie mogło wywołać dyskomfort i stres u oskarżycielki posiłkowej i było dla niej negatywnym doświadczeniem. Brak jest jednak dowodów na to, by ewentualnie powstały stres wywołał tak negatywne skutki dla Ż. O. (1). W związku z powyższym Sąd uznał roszczenie wymienionej za niezasadne w całości.
W punkcie 5. wyroku Sąd obciążył kosztami postępowania oskarżoną, gdyż nie znalazł podstaw do zwolnienia jej z tego obowiązku.