Sygn. akt II K 167/16
2Ds 119/16
Dnia 22.07.2016r.
Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Paweł Biziak
Protokolant : Paweł Wabich
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w I. Alina Świderska
po rozpoznaniu w dniu 22.07.2016 roku, s p r a w y
R. P. syna B. i H. zd. M., urodzonego (...) w Ż., zamieszkałego (...)/(...), (...)-(...) P., P. (...)
oskarżonego o to, że :
w dniu 18.12.2015r. na ul. (...) w P. kierował samochodem osobowym m-ki V. (...) o numerze rej. (...) po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie podczas pierwszego badania o godzinie 08:10 stwierdzono 0,93 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a podczas drugiego badania o godzinie 08:27 stwierdzono 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu
tj. o czyn z art . 178 a § 1 kk
o r z e k a:
1. oskarżonego uznaje za winnego przestępstwa z art. 178a § 1 kk popełnionego w sposób opisany wyżej i za to na podstawie art. 178a § 1 kk skazuje go na karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,
2. na podstawie art. 69 § 1 kk w zw. z art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata,
3. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł (pięć tysięcy zł) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej ,
4. na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 3 (trzech) lat,
5. na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza na poczet orzeczonego w pkt 4 wyroku środka karnego okres jego rzeczywistego stosowania tj. od dnia 18.12.2015 r.,
6. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Inowrocławiu koszty sądowe w kwocie 70 zł (siedemdziesiąt zł) i na podstawie art. 1, 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 233 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w wysokości 120 zł (sto dwadzieścia zł).
SSR Paweł Biziak
II K 167/16
Oskarżony R. P. w dniu 17 grudnia 2015 r. spożywał alkohol do późnych godzin nocnych. Następnego dnia żona poprosiła go aby pojechał do miejscowość P.. Jadąc samochodem w dniu 18.12.2015r nie miał włączonych świateł. Na ul. (...) w P. został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariusz Policji. Oskarżony nie miał dowodu rejestracyjnego i dokumentu OC. Funkcjonariusz policji zauważył w samochodzie oskarżonego na tylnym jego siedzeniu całą torbę pustych butelek po piwie. Wówczas funkcjonariusz zapytał się, czy oskarżony podda się badaniu na zawartość alkoholu, na co oskarżony powiedział, że lepiej nie i się uśmiechnął. Badanie na zawartość alkoholu o godzinie 08:10 wykazało 0,93 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a o godzinie 08:27 wykazało 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony nie kwestionował wyniku badania. Ul. (...) w P. jest potocznie nazywaną małą obwodnicą P., a natężenie ruchu w tym czasie na tej ulicy było średnie. Z miejsca zamieszkania oskarżonego do P. jest około 10-12 kilometrów. Oskarżony nie był w przeszłości karany za przestępstwa. Leczył się z powodu ostrego zapalenia trzustki. Opuszczając szpital w dniu 06.02.2014 r. lekarze zalecili mu bezwzględny zakaz spożywania alkoholu.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:
- częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 14 akt,
- zeznania K. P. k. 84-85, k. 2 zbioru B,
- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 2-3
- mandat karny k. 16,
- informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 31,
- dokumentacja medyczna oskarżonego k. 58-69.
Sąd uznał za częściowo wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego R. P. . Sąd uznał za wiarygodne jego wyjaśnienia w zakresie w którym przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że poprzedniego dnia przed zatrzymaniem do późnych godzin nocnych spożywał alkohol. Nie było podstaw do kwestionowania powyższych wyjaśnień bowiem fakt spożywania alkoholu oraz prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości znajduje potwierdzenie w przeprowadzonym badaniu na zwartość alkoholu oraz zeznaniach funkcjonariusza policji K. P.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego że jechał samochodem bo czuł się dobrze, co mogłoby sugerować, że nie miał świadomości że prowadzi pojazd w stanie nietrzeźwości. Już samo jego oświadczenie złożone funkcjonariuszowi policji, z którego wynikało aby lepiej nie przeprowadzać badania na zawartość alkoholu wskazuje, że oskarżony miał pełną świadomość, że prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości. Zawartość alkoholu podczas przeprowadzonego badania była znacząca – znacznie ponad 3-krotnie przekraczająca granicę powodującą odpowiedzialność za przestępstwo. Takie stężenie alkoholu z pewnością była odczuwalne przez oskarżonego, wbrew jego wyjaśnieniom, że czuł się dobrze. Ponadto wiedzą powszechną, wiadomą każdej przeciętnej osobie jest okoliczność, że w przypadku spożywania alkoholu do późnych godzin nocnych nie powinno się rano prowadzić samochodu z uwagi na możliwość znajdowania się w stanie nietrzeźwości. Tym bardziej oskarżony, który leczy się z powodu zapalenia trzustki i ma zalecenia bezwzględnego zakazu spożywania alkoholu musiał mieć pełną świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w przyznaniu się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, niekwestionowaniu przez niego wyniku badania po jego przeprowadzeniu i barku jego wniosku o przeprowadzenie badania krwi.
Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. P. . W ocenie Sądu świadek ten zeznawał obiektywnie i bezstronnie, o czym może chociażby świadczyć okoliczność, odnośnie wskazanego przez tego świadka natężenie ruchu w miejscu zatrzymania oskarżonego lub wyjaśnienia przyczyn zdegenerowania oskarżonego. Ponadto świadek ten nie miał żadnych powodów aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Tym samym Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności podważających wartość dowodową jego zeznań.
Sąd uznał za wiarygodne dokumenty ujawnione na rozprawie w dniu 22.07.2016 r. W ocenie Sądu nie był podstaw do kwestionowania prawdziwości tych dokumentów. Również okoliczności wynikające z tych dokumentów nie budziły wątpliwości Sądu. W szczególności Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wyników badania alkoholu w wydychanym powietrzu oskarżonego. Jak zostało ustalone oskarżony spożywał alkohol do późnych godzin nocnych (pomimo chorej trzustki i zakazu spożywania alkoholu). Wiedzą powszechną dostępną dla każdej przeciętnej osoby (a tym bardzie dla osoby ze schorzeniami jak oskarżony) jest okoliczność, że spożywając alkohol do późnych godzin nocnych nie można prowadzić samochodu następnego dnia rano z uwagi na znajdowanie się jeszcze w stanie nietrzeźwości. Oskarżony niewątpliwe również miał tego świadomość – na co wskazano wyżej. Tym samym nie było podstaw do kwestionowania wyników badania – czego nie robił również sam oskarżony po przeprowadzeniu badania.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 178a § 1 kk kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Oskarżony w dniu 18.12.2015r. na ul. (...) w P. kierował samochodem osobowym m-ki V. (...) o numerze rej. (...) po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie podczas pierwszego badania o godzinie 08:10 stwierdzono 0,93 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a podczas drugiego badania o godzinie 08:27 stwierdzono 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Jednocześnie oskarżony miał pełną świadomość, że kieruje samochodem w stanie nietrzeźwości. Jak wskazano wyżej już samo jego oświadczenie złożone funkcjonariuszowi policji, z którego wynikało aby lepiej nie przeprowadzać badania na zawartość alkoholu wskazuje, że oskarżony miał pełną świadomość, że prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości. Zawartość alkoholu podczas przeprowadzonego badania była znacząca – znacznie ponad 3-krotnie przekraczająca granicę powodującą odpowiedzialność za przestępstwo. Takie stężenie alkoholu z pewnością było odczuwalne przez oskarżonego. Wiedzą powszechną, wiadomą każdej przeciętnej osobie jest okoliczność, że w przypadku spożywania alkoholu do późnych godzin nocnych nie powinno się rano prowadzić samochodu z uwagi na możliwość znajdowania się wstanie nietrzeźwości, a tym bardziej oskarżony, który ma chorą trzustkę i zalecenia bezwzględnego zakazu spożywania alkoholu musiał mieć pełną świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w przyznaniu się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, niekwestionowaniu przez niego wyniku badania po jego przeprowadzeniu i barku jego wniosku o przeprowadzenie badania krwi. Tym samym oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.
Za popełnione przestępstwo na podstawie powołanego wyżej przepisu Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone na okres próby 3 lata. Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd przyjął wysoką zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu – ponad 0,9 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, gdzie próg warunkujący odpowiedzialność karną wynosi 0,25 mg/l oraz okoliczność, że oskarżony swoim samochodem poruszał się na dystansie ponad 10 km, w tym po tzw. małej obwodnicy P., gdzie było średnie natężenie ruchu – a tym samym prowadził samochód w miejscach, w których powodował poważne zagrożenie dla życia i zdrowia innych uczestników ruchu. Okolicznością łagodzącą była uprzednia niekaralność oskarżonego za przestępstwa oraz jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Fakt uprzedniej niekaralności uzasadnia przypuszczenie, że oskarżony nie popełni więcej przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego. Tym samym w ocenie Sądu zachodziły podstawy do warunkowego zawieszania wykonania kary. Okres próby został wyznaczony na okres maksymalny przewidziany przez ustawodawcę - 3 lata. Uwzględniając, że oskarżony zdecydował się prowadzić samochód przy stężeniu znacznie przekraczającym 3-krotnie minimalny pułap powodujący odpowiedzialność za przestępstwa oraz prowadzić samochód przez dystans około 10 kilometrów, w tym pod drogach gdzie jest średnie natężenie ruchu, świadczy o lekceważącym podejściu do porządku prawnego. Tym samym zachodzi konieczność kontrolowania pozytywnej prognozy kryminologicznej przez okres maksymalny przewidziany w tym przypadku przez ustawodawcę. Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz na podstawie art. 42 § 2 kk środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B na okres 3 lat. Uwzględniając czyn popełniony przez oskarżonego – środki te były obligatoryjne. Należy zauważyć, iż już minimalne kwoty oraz czasu trwania tych środków przewidziane przez ustawodawcę są stosunkowo wysokie, a tym samym uwzględniając dochody oskarżonego, stan jego nietrzeźwości i zagrożenie jakie spowodował na drodze Sąd uznał, że orzeczenie tych środków w najniższym wymierze przewidzianym przez ustawę spełni cele postawione przed tymi środkami. Z uwagi na zatrzymanie oskarżonemu prawa jazdy Sąd na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczył mu na poczet orzeczonego środka karnego – zakazu prowadzenia poj. kat. B okres rzeczywistego stosowania tego środka tj. od dnia 18.12.2015 r.. W ocenie Sądu zastosowana wobec oskarżonego sankcja jest adekwatna do jego winy i społecznej szkodliwości jego czynu, uświadomi oskarżonemu nieodpowiedzialność takiego postępowania i wdroży go do przestrzegania porządku prawnego, a jednocześnie spełni cele prewencji ogólnej, wskazując, że sprawcy tego typu przestępstw są adekwatnie karani.
Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Inowrocławiu koszty sądowe w kwocie 70 zł i wymierzył mu opłatę w wysokości 120 złotych. Oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych w kwocie około 1700 zł miesięcznie, a w niniejszym postępowaniu korzystał z obrońcy z wyboru. Nie zachodziły zatem okoliczności uzasadniające zwolnienie oskarżonego od konieczności poniesienia tych kosztów.
SSR Paweł Biziak
Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem.
I., dnia 23.08.2016 r.