Sygn. akt IV K 395/17
Dnia 12 września 2017 r.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Goldschneider
Protokolant: Karolina Jeżowska
w obecności Prokuratora:-----------
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12.09.2017 r.
sprawy D. K.
syna L. i E. z d. Ł.
ur. (...) w W.
oskarżonego o to, że:
w dniu 13 kwietnia 2017 w W. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynonu (4-MMC) o wadze 0,61 grama netto, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,
tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k.
orzeka
I. Oskarżonego D. K. w ramach zrzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 13 kwietnia 2017 w W. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci 4-metylometkatynonu (4 - (...)) o wadze 0,61 grama netto, czym wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na tej podstawie skazuje go, zaś na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 37a k.k. wymierza mu karę 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;
II. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 13.04.2017 r. w godz. 20:25 do 14.04.2017r. do godz.13:30;
III. na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodu rzeczowego Drz (...) zarejestrowanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 28) pod poz. 1 i zarządza jego zniszczenie;
IV. zasądza od oskarżonego kwotę 834,77 zł (osiemset trzydzieści cztery złote siedemdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 60 (sześćdziesięciu) złotych tytułem opłaty.
Sygn. akt IV K 395/17
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Dnia 13 kwietnia 2017 roku D. K. szedł ulica (...). W prawej dłoni trzymał dwa foliowe zawiniątka z folią aluminiową zawierające 0,61 grama netto substancji psychotropowej w postaci 4-metylometkatynonu (4 - (...)). Zachowywał się nerwowo, co wzbudziło zainteresowanie obserwujących go funkcjonariuszy Policji- P. R. i K. B..
Mężczyźni zatrzymali D. K. i wezwali do wydania przedmiotów, których posiadanie jest zabronione. Wobec jego odmowy dokonali przeszukania, w rezultacie którego ujawnili wymienione środki odurzające.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego D. K. (k.25), zeznania świadka K. B. (k. 13v) oraz dokumentów: protokołu zatrzymania (k. 2), protokołów przeszukania (k. 4-6, 45-48), protokołu oględzin (k. 8-10), protokołu użycia testera narkotykowego (k. 11), opinii z zakresu badań chemicznych (k. 40-41).
Oskarżony D. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.
Sąd Rejonowy zważył co następuje:
Stanowisko procesowe oskarżonego, który przyznał się do winy jest koherentne z pozostałym ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka K. B., albowiem były spójne i logiczne. Świadek wykonując swoje obowiązki służbowe dokonał przeszukania oskarżonego, w trakcie którego ujawnił w jego zaciśniętej pięści zawiniątka z folii aluminiowej.
Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego opinię z zakresu badań chemicznych. Była ona jasna i spójna, a wobec jej stanowczych wniosków brak było potrzeby jej uzupełnienia. Z jej treści wynika, że substancja ujawniona przy oskarżonym to mefedron, czyli 4-metylometkatynon zaliczany zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku do substancji psychotropowych grupy I-P. Przedmiotowa porcja stanowiła od 2 do 6 porcji handlowych.
Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie, zaliczonych na poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 1 i 2 k.p.k., Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności, ani prawdziwości zawartych w nich treści.
Analiza materiału dowodowego ujawnionego w sprawie pozwoliła na przyjęcie w stopniu nie budzącym wątpliwości, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Jednocześnie Sąd pouczywszy strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu zmienił jego opis i podstawę skazania w ten sposób, że wyeliminował z niej działanie w warunkach recydywy.
Zgodnie z treścią art. 64 § 1 k.k. jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Warunki działania w recydywie mogą być również spełnione, jeżeli poprzednie skazanie zostało objęte bądź to karą łączną bądź wyrokiem łącznym. Jakkolwiek okres pięciu lat od odbycia kary liczony jest od dnia zakończenia odbywania kary łącznej, nie dezawuuje to warunku, by skazanie za przestępstwo podobne, niezależnie od jego późniejszego włączenia w węzeł kary łącznej, nastąpiło na karę co najmniej 6 miesięcy. Stanowisko to jest spójne z orzecznictwem Sądu Najwyższego i poglądem wyrażonym min. w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 roku w sprawie II KK 348/13. W orzeczeniu tym stwierdzono, że stosownie do treści art. 64 § 1 KK konieczne dla przyjęcia wystąpienia, wobec danego oskarżonego, (określonej w tym przepisie) recydywy specjalnej podstawowej jest m.in. to, by był już on skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności i odbył co najmniej 6 miesięcy tej kary. Wprawdzie w tym przepisie expresis verbis mówi się jedynie o tym, by sprawca był uprzednio skazany na karę pozbawienia wolności, ale niewątpliwie, ze względu na warunek faktycznego odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, nie chodzi tu o każde skazanie na karę pozbawienia wolności, lecz wyłącznie o skazanie na tę karę w wymiarze minimum 6 miesięcy. Wymóg ten nie dezaktualizuje się też w przypadku orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności, obejmującej także karę orzeczoną za popełnienie przestępstwa, będącego podstawą przyjęcia recydywy specjalnej podstawowej. Wówczas tylko 5-letni okres, przewidziany w art. 64 § 1 KK, zaczyna swój bieg od dnia odbycia kary łącznej, przy czym pozostaje wciąż niezbędnym dla przyjęcia takiej recydywy by kara za przestępstwo poprzednie, do którego odnosi się podobieństwo przestępstwa ponownego, była orzeczona w wymiarze co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Jak wynika z treści karty karnej oraz załączonego odpisu wyroku łącznego oskarżony odbywał co prawda karę pozbawienia wolności za przestępstwa podobne, kara ta po połączeniu z innymi wynosiła nawet powyżej 6 miesięcy, jednak za poszczególne czyny wykazujące podobieństwo do czynu zarzucanego oskarżonemu w niniejszej sprawie wymierzono karę jedynie 3 miesięcy pozbawienia wolności. Postawienie oskarżonemu zarzutu działania w warunkach recydywy było zatem nieprawidłowe.
Wymierzając oskarżonemu karę 60 stawek dziennych grzywny po 10 zł Sąd miał na względzie treść art. 53 k.k. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo z art. 63 ust. 3 i 62.ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd miał na uwadze, że do wymienionych skazań doszło w 2006 i 2009 roku. Okoliczność łagodzącą stanowiła ilość posiadanego narkotyku. Dwie porcje handlowe (bo taką wartość należy przyjąć zgodnie z dyrektywą interpretowania okoliczności na korzyść oskarżonego) są wartością na granicy uznania czynu za wypadek mniejszej wagi. Okoliczności przestępstwa nie pozwoliły potraktować go jako wypełniającego znamiona z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jednak w ocenie Sądu, musiały wpłynąć na wymiar kary. Sąd wziął zatem pod uwagę, że oskarżony posiadając dwie porcje narkotyku bez cienia wątpliwości zakupił go wyłącznie dla swojego, szkodliwego użytku. Kara grzywny w połączeniu z obowiązkiem uiszczenia kosztów sądowych w kwocie ponad 800 zł będzie dla oskarżonego wystarczająco dolegliwa. Pozwoli mu wyraźnie odczuć koszty związane z niefrasobliwym trybem życia ukazując jego nieopłacalność, a więc w myśl zasady ultima ratio kary pozbawienia wolności, będzie wystarczająca.
Na poczet orzeczonej kary grzywny Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 13.04.2017 r. w godz. 20:25 do 14.04.2017r. do godz.13:30, zaś na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodu rzeczowego Drz (...) zarejestrowanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) (k. 28) pod poz. 1 zarządzając jego zniszczenie.
Sąd zasądził od oskarżonego całość kosztów sądowych, brak było bowiem podstaw do zwolnienia go od ich ponoszenia.