UZASADNIENIE

Powód (...) Państwowe S.A. z siedzibą w W. wystąpił w dniu 12 maja 2016r. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie o zasądzenie od pozwanych B. B. i C. B. kwoty 13345,95 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu żądania wskazał, że dochodzona pozwem kwota wynika z nieopłaconych przez pozwanych opłat czynszowych oraz innych opłat związanych z korzystaniem przez pozwanych z nieruchomości powoda. Powód wskazał, że strona pozwana była bezskutecznie wzywana do dobrowolnej zapłaty zaległości, jednakże do dnia wniesienia pozwu należności nie uregulowała. Z uwagi na zwłokę w zapłacie należności powód pismem z dnia 9 października 2000r. wypowiedział najemcy umowę ze skutkiem na dzień 30 listopada 2000r. Pomimo zakończenia najmu pozwani w dalszym ciągu zajmowali przedmiotowy lokal. Zdaniem powoda wartość przedmiotu sporu wynosi 13345,95 zł, przy czym kwota z tytułu odszkodowania za okres od czerwca 2014r. do marca 2016r. wynosi 12481,57 zł, zaś odsetki ustawowe wynoszą 864,38 zł.

Wyrokiem zaocznym z dnia 19 października 2016r. tut. Sąd zasadził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 13345,95 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 12 maja 2016r. do dnia zapłaty.

Pozwany B. B. – w sprzeciwie od wyroku zaocznego – wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pozwany wskazał, iż będąca jego ciotką pozwana C. B. od dłuższego czasu przebywa w Domu Pomocy Społecznej w miejscowości M.. Zdaniem pozwanego również żądanie zasądzenia od niego dochodzonej kwoty jest niezasadne, albowiem wraz z partnerką i synem zamieszkuje w innym, wynajmowanym lokalu. Wcześniej też nie mieszkał z ciotką, a jedynie był tam zameldowany.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana C. B. zawarła z powodem w dniu 20 stycznia 1970 r. umowę najmu nr (...), której przedmiotem było mieszkanie służbowe nr (...) w budynku nr (...) przy ul. (...) w O.. Obecnie ulica ta nosi nazwę M. M..

(dowód: umowa najmu nr (...) k. 29 – 30, pismo k. 31 – 32).

W związku ze zwłoką w zapłacie należności powód pismem z dnia 9 października 2000 r. wypowiedział najemcy umowę ze skutkiem na dzień 30 listopada 2000 r.

(dowód: wypowiedzenie umowy najmu wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki k. 33 – 34).

Pomimo wypowiedzenia umowy strona pozwana nie wydała powodowi przedmiotowego lokalu.

Powód wyliczył zaległość opłat na dzień 1 kwietnia 2016r. na kwotę 13345,95zł.

Pismami z dnia 27 kwietnia 2016 r. powód wezwał pozwanych do zapłaty wskazanej powyżej kwoty do dnia 4 maja 2016 r. Pomimo upływu zakreślonego terminu pozwani nie uiścili żądanej kwoty.

(dowód: wykaz k. 35 – 36, 53 – 56, wezwania wraz z potwierdzeniem nadania przesyłek k. 37 – 40).

W lokalu tym zameldowany był i jest nadal pozwany B. B., jednakże zamieszkiwał w nim wyłącznie do 2004 r.

W okresach od 2005r. do 2006r. i od 2010r. do listopada 2011r. pozwany przebywał w zakładzie karnym. W okresie dzielącym pobyty pozwanego w jednostkach penitencjarnych zamieszkiwał on w miejscowości N. u swojej partnerki – J. G.. Po opuszczeniu zaś przez niego zakładu karnego w listopadzie 2011 r. pozwany zamieszkał z partnerką w wynajętym mieszkaniu przy ul. (...), a następnie przy ul. (...) w O..

W dniu 1 grudnia 2014 r. pozwany B. B. zawarł z T. M. umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w O., przy ul. (...), w którym zamieszkał razem z partnerką i synem. Umowa zawarta została na czas nieokreślony. Przekazanie lokalu nastąpiło w dniu 1 grudnia 2014r.

Od marca 2012 r. pozwana C. B. przebywa w Domu Pomocy Społecznej w miejscowości M..

(dowód: umowa k. 71 – 73, 91 – 93, 122, 123 – 125, protokół zdawczo odbiorczy k. 126, zeznania świadka J. G. k. 137, zeznania pozwanego k. 137 – 137v.).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń przedmiotowe powództwo w odniesieniu do pozwanego B. B. w całości nie zasługiwało na uwzględnienie.

Czyniąc ustalenia w zakresie stanu faktycznego Sąd dał wiarę przedłożonym przez strony dokumentom, albowiem ich prawdziwość nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu.

Za wiarygodne uznano również zeznania przesłuchanego w sprawie świadka J. G. oraz zeznania pozwanego B. B., które były spójne i logiczne, nadto korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

W przedmiotowym postępowaniu strony pozostawały w sporze zarówno co do zasadności, jak i wysokości roszczeń zgłoszonych pozwem.

Pozwany podnosił, że powód niezasadnie obciąża go kosztami eksploatacyjnymi związanymi z użytkowaniem nieruchomości za okres od czerwca 2014r. do marca 2016r., skoro pozwany nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu od 2004r.

Podstawę roszczenia powoda stanowił art.18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 31, poz.266 z 2005 r. – tekst jedn. z późn. zm.), zgodnie z którym osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie, które odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego.

W rozpoznawanej sprawie, pozwany w sposób należyty udowodnił, że w lokalu opisanym pozwem zamieszkiwał wyłącznie do 2004r. Okoliczność ta wynika nie tylko z twierdzeń samego pozwanego, ale również została potwierdzona przez przesłuchaną w przedmiotowej sprawie w charakterze świadka partnerkę pozwanego. Ponadto pozwany przedłożył do akt umowy najmu lokali, w których zamieszkiwał w okresie objętym pozwem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić trzeba, że pozwany nie może opowiadać solidarnie za zapłatę należności z tytułu używania przedmiotowego lokalu i innych opłat pośrednich.

Skoro zatem pozwany nie zamieszkiwał we wskazanym powyżej lokalu w dochodzonym przez powoda okresie, to w świetle powołanego wyżej przepisu nie był on obowiązany do uiszczania jakichkolwiek związanych z tym lokalem opłat.

Roszczenie powoda wobec pozwanego B. B. jest zatem w ocenie Sądu niezasadne. Z tego też względu należało je oddalić.

SSR Joanna Bieńkowska-Kolarz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE