UZASADNIENIE

Powód M. B. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. S. kwoty 9.270,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lutego 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że strony zawarły umowę dla kierowcy międzynarodowego w ramach której pozwany wykonywał w okresie od listopada 2014 r. do grudnia 2014 r. usługi przewozu towarów. W ramach wynagrodzenia powód miał otrzymać kwotę 2.000 zł brutto oraz ryczałt za łańcuchy i diety służbowe. Mimo wykonywania usług i wystawienia rachunków pozwany nie wypłacić powodowi wynagrodzenia, jedynie 3.000 zł zaliczki na diety. Wobec nie wypłacenia wynagrodzenia powód rozwiązał umowę.

W dniu 11 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowania upominawczym zgodnie żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, iż powód swoim zachowaniem doprowadził do natychmiastowego wypowiedzenia kontraktu pozwanemu przez kontrahenta, na zlecenie którego były wykonywane przewozy. Powodem miało być notoryczne spóźnianie się kierowców i brak umiejętności poruszania się pojazdem po Norwegi w okresie zimowym. Powód przedstawił rachunki za swoje usługi lecz zdaniem pozwanego były one błędnie wyliczone. Pozwany nadto podniósł zarzut potrącenia kwoty 18.028,39 zł w związku z powstaniem szkody majątkowej w majątku pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 listopada 2014 r. powód M. B. zawarł z pozwanym T. S. prowadzącym działalność pod nazwą (...) w miejscowości D. w Danii umowę dla kierowcy międzynarodowego.

zeznania powoda, kopia umowy k.22-22v

Za wykonane usługi powód miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 2.000 zł brutto wypłacane do dnia 25 następującego po miesiącu rozliczeniowym. W umowie przewidziano także, iż powód otrzyma kwotę 200 euro ryczałtu za używanie łańcuchów oraz dietę za nocleg za granica w wysokości 10 euro oraz diete na koszty wyżywienia i drobne wydatki za graniczą w kwocie 50 euro. Do rozliczeń euro przyjęto kurs 4,10 zł.

kopia umowy k.22-22v

W okresie od 19 listopada 2014 r. do dnia 23 grudnia 2014 r. powód przebywał za granicą wykonując przewozy według zleceń spedytora i pozwanego.

Zeznania powoda i świadków P. S., M. M. i A. K.

Oświadczeniem z dnia 30 stycznia 2015 r. powód wypowiedział łączącą strony umowę z uwagi na niewypłacenie mu należności oraz wezwał T. S. do niezwłocznej wypłaty zaległych należności załączając do wezwania 4 rachunki do umowy oraz rozliczenie za podróże służbowe.

Rachunki i rozliczenie za podróże służbowe przygotowała A. K.

oświadczenie – k. 23 akt, przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 24 akt, rachunki

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się również na zeznaniach świadka A. F. uznając je za wiarygodne w zakresie, w jakim znajdowały potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci dokumentów, przy czym Sąd wziął pod uwagę, iż A. F. jest osobą bliską dla pozwanego wspólnie prowadzącą z pozwanym firmę transportową. Sąd oparł się również na zeznaniach świadka P. S., M. M. i A. K. uznając je za wiarygodne w całości, albowiem były one spójne i logiczne. Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na twierdzeniach powoda, dając im wiarę w całości.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W myśl art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Przepis art. 735 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się je wykonać bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

W przedmiotowej sprawie niespornym było, że w dniu 19 listopada 2014 roku strony zawarły odpłatną umowę o świadczenie usług określonych w regulaminie za wynagrodzeniem 2.000 zł brutto miesięcznie. Nadto w § 3 umowy strony przewidziały dietę na pokrycie kosztów wyżywienia, noclegu oraz ryczałt zimowy.

Powód zażądał zasądzenia kwoty 9.270,50 zł w skład której wchodziły wynagrodzenie za listopada 2014 r. w kwocie 1.497,07 zł, ryczał zimowy w kwocie 820 zł, wynagrodzenie za grudzień 2016 r. w kwocie 1.497,07 zł, ryczał zimowy za grudzień 2016 r. w kwocie 820 zł, oraz diety 1.350 zł ryczał za 30 noclegów, 6.683 zł za 331/2 doby ryczałtu za wyżywienie za granicą oraz 45 złza nocleg w kraju i 15 zł dieta krajowa.

Żądanie pozwu tak co do zasady, jak i wysokości było przez pozwanego T. S. kwestionowane. W ocenie Sądu jednakże pozwany skutecznie jej zakwestionował jedynie w części żądania powoda za listopad 2014 r. Było kwestią bezsporna, iż powód wykonywanie zlecenia rozpoczął w dniu 19 listopada 2014 r. wyjazdem do Danii i od tej daty należały mu się zdaniem Sądu wynagrodzenie oraz ryczałty za wykonywane usługi. Powoduje to, iż wynagrodzenie za miesiąc listopad 2014 r. i ryczałt zimowy przysługiwał mu za 12 dni listopada. Stanowiło to 40% kwoty żądania co dawało odpowiednio kwoty 598,82 zł i 328 zł. Również w trakcie wyliczania należności ryczałtu za 30 noclegów do wyliczeń przyjęto kwotę 45 zł za nocleg, podczas gdy z umowy wynikała stawka 10 euro przeliczane według kursu 4,10 zł co dało kwotę niższą o 120 zł.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikał, iż standardowym sposobem wynagradzania kierowców w ruch międzynarodowym było uzupełnianie dietami i ryczałtami wynagrodzeń, które były ustawione na bardzo N. poziomie i tak było również w tym przypadku. Przeważająca częścią zarobku powoda były te kwoty, które kilkakrotnie przeważały określone wynagrodzenie.

Powodowało to, iż w ocenie Sądu zasadnie powód mógł domagać się kwoty 11.216,89 zł co po odjęciu wypłaconej kwoty 3.000 zł przez pozwanego, dawało kwotę 8.216,89 zł Ti taką tez kwotę Sąd zasądził od pozwanego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Pozwany wskazywał, iż powód wykonywał swoje usługi niezgodnie z obowiązującym regulaminem stanowiącym integralną część umowy, jednakże nie zaoferował sądowi jako dowód tego regulaminu, wiec w tym zakresie Sąd oparł się na zeznaniach powoda.

Odnosząc się do podniesionego przez pozwanego T. S. zarzutu potrącenia przysługującej mu wierzytelności, należy wskazać, iż zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 498 k.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Jak wynika natomiast z treści przepisu art. 499 k.c. potrącenia dokonuje się poprzez oświadczenie złożone drugiej stronie.

Nie ma wątpliwości, iż w niniejszej sprawie pozwany T. S. złożył skuteczne oświadczenie o potrąceniu w toku procesu, w formie zgłoszonego zarzutu procesowego, co jednakże nie oznacza, że zachodzą przesłanki określone w art. 498 k.c. To sąd orzekający w sprawie ocenia – w o parciu o całokształt materiału dowodowego – czy strona powołująca się na potrącenie wykazała, że jest ono zasadne i tym samym prowadzi do umorzenia dochodzonej przez powoda wierzytelności.

Stosownie do treści art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odpowiedzialność odszkodowawcza dłużnika aktualizuje się zatem w przypadku spełnienia jej podstawowych przesłanek tj. niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, powstania po stronie wierzyciela szkody w znaczeniu uszczerbku majątkowego, istnienia związku przyczynowego pomiędzy niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą oraz stwierdzenia, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiada.

Niewątpliwie, podczas przewozu kierowca ma obowiązek jechać bezpiecznie przestrzegając zasad ruchu drogowego, ustalonego czasu pracy kierowców oraz dbać o ładunek i samochód.

Pozwany złożył dokumenty w języku angielskim i noty obciążenie wystawione przez kontrahenta najpierw I. a następnie G. z których ma wynikać dokonanie naprawy naczepy, koszty przestoju z winy kierowcy, koszt najechanych kilometrów oraz strata w wyniki zmiany kontrahenta, który stosował niższe stawki. Z tych dokumentów jednakże nie wynika jak i w jakim zakresie koszty takie miałyby obciążać powoda. Jaki jest związek przyczynowy między tymi kosztami a działaniem powoda. Co więcej roszczenia takie do powoda nigdy nie były kierowane przed wszczęciem przez niego procesu o wypłatę wynagrodzenia, a pojawiły się dopiero w postępowaniu sądowym. Wobec powyższego należało zarzut potrącenia za niezasadnie podniesiony.

Mając na względzie powyższe rozważania, na podstawie art. 750 k.c. w zw. z art. 735 k.c. w zw. z art. 498 k.c. w zw. z art. 481 k.c. Sąd zasądził od pozwanego T. S. na rzecz powoda M. B. kwotę 8.216,89 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 25 lutego 2015 roku do dnia zapłaty, w pozostałym zaś zakresie powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu, na podstawie art. 100 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 roku, poz. 461) zasądzając na rzecz powoda M. B. od pozwanego T. S. kwotę 1.334 złotych wynikającą ze stosunkowego rozdzielenia poniesionych przez strony kosztów postępowania.

Przewodniczący:	SSR Piotr Jędrzejewski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Maja Żyrek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE