Sygn. akt II K 776/13
Dnia 26 listopada 2013
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Skibińska
Protokolant: Joanna Szajkowska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Krzysztofa Świątka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 29 lipca 2013, 13 sierpnia 2013, 16 października 2013 i 19 listopada 2013
sprawy M. R.
syna J. i B. z domu Ś.
urodzonego w dniu (...) w J.
skazanego :
1. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 16 listopada 2007 w sprawie o sygn. akt II K 722/07 za czyn z art. 280 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 17 sierpnia 2007 na karę dwóch lat pozbawienia wolności,
2. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 07 stycznia 2010 w sprawie o sygn. akt II K 185/08 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 08 grudnia 2006 na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
3. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 05 stycznia 2012 w sprawie o sygn. akt II K 1408/11 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 kwietnia 2012 w sprawie o sygn. akt VI Ka 158/12 za czyny z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 31 lipca 2011 na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 31 lipca 2011 na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
4. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 02 marca 2012 w sprawie o sygn. akt II K 1891/11 za czyny z art. 279 § 1 k.k. i in. popełnione w okresie od 30 maja 2011 do 04 sierpnia 2011 w ramach ciągu przestępstw na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
5. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 13 czerwca 2013 w sprawie o sygn. akt II K 1855/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i in. popełniony w nocy z 21 na 22 czerwca 2011 na karę roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności oraz pięć czynów z art. 279 § 1 k.k. i popełnione w nocy z 21 na 22 czerwca 2011 w ramach ciągu przestępstw na karę dwóch lat i dwóch miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną dwóch lat i czterech miesięcy pozbawienia wolności,
6. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 13 września 2013 w sprawie o sygn. akt II K 895/13 za czyn z art. 242 § 3 k.k. popełniony w okresie od 04 marca 2013 do 20 maja 2013 na karę dwóch miesięcy pozbawienia wolności,
I. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu M. R. wyrokami opisanymi w punktach 1 i 2 części wstępnej wyroku łącznego i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,
II. na podstawie art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt. I części dyspozytywnej wyroku łącznego kary łącznej zalicza skazanemu M. R. okresy dotychczas odbytych przez niego kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu karą łączną orzeczoną w pkt. I części dyspozytywnej wyroku łącznego,
III. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu M. R. wyrokami opisanymi w punktach 3, 4 i 5 części wstępnej wyroku łącznego i wymierza mu karę łączną 7 (siedmiu) lat i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności
IV. na podstawie art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt. III części dyspozytywnej wyroku łącznego kary łącznej zalicza skazanemu M. R. okresy dotychczas odbytych przez niego kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu karą łączną orzeczoną w pkt. III części dyspozytywnej wyroku łącznego,
V. na podstawie art. 572 k.p.k. w zakresie wyroku opisanego w punkcie 5 części wstępnej wyroku łącznego postępowanie umarza,
VI. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego M. R. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.
Sygn. akt II K 776/13
M. R. został skazany następującymi wyrokami:
7. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 16 listopada 2007 w sprawie o sygn. akt II K 722/07 za czyn z art. 280 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 17 sierpnia 2007 na karę dwóch lat pozbawienia wolności,
dowód: dane o karalności – k. 9-10, odpis wyroku – k. 33,
8. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 07 stycznia 2010 w sprawie o sygn. akt II K 185/08 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 08 grudnia 2006 na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
dowód: dane o karalności – k. 9-10, odpis wyroku – k. 16,
9. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 05 stycznia 2012 w sprawie o sygn. akt II K 1408/11 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 kwietnia 2012 w sprawie o sygn. akt VI Ka 158/12 za czyny z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 31 lipca 2011 na karę dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i in. popełniony w dniu 31 lipca 2011 na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
dowód: dane o karalności – k. 9-10, odpisy wyroków – k. 12-13, 14,
10. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 02 marca 2012 w sprawie o sygn. akt II K 1891/11 za czyny z art. 279 § 1 k.k. i in. popełnione w okresie od 30 maja 2011 do 04 sierpnia 2011 w ramach ciągu przestępstw na karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,
dowód: dane o karalności – k. 9-10, odpis wyroku – k. 15,
11. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 13 czerwca 2013 w sprawie o sygn. akt II K 1855/11 za czyn z art. 279 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i in. popełniony w nocy z 21 na 22 czerwca 2011 na karę roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności oraz pięć czynów z art. 279 § 1 k.k. i popełnione w nocy z 21 na 22 czerwca 2011 w ramach ciągu przestępstw na karę dwóch lat i dwóch miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną dwóch lat i czterech miesięcy pozbawienia wolności,
dowód: dane o karalności – k. 9-10, odpis wyroku – k. 55-56,
12. wyrokiem Sądu Rejonowego Jeleniej Górze z dnia 13 września 2013 w sprawie o sygn. akt II K 895/13 za czyn z art. 242 § 3 k.k. popełniony w okresie od 04 marca 2013 do 20 maja 2013 na karę dwóch miesięcy pozbawienia wolności,
dowód: dane o karalności – k. 9-10, odpis wyroku – k. 57.
W czasie odbywania kar pozbawienia wolności skazany był pięciokrotnie nagradzany i raz karany dyscyplinarnie.
Dowód: opinia o skazanym – k. 51.
Skazany wniósł o wydanie wyroku łącznego.
Stosownie do treści art. 569 § 1 k.p.k. jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Art. 85 k.k. stanowi, iż jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Według art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może przekraczać 180 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 90 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia wolności. Przesłankami pozwalającymi na wydanie wyroku łącznego są więc: istnienie warunków do wymierzenia kary łącznej w myśl przepisu art. 85 k.k. oraz skazanie co najmniej dwoma prawomocnymi wyrokami.
W niniejszej sprawie stwierdzono, iż możliwe jest objęcie wyrokiem łącznym wyroków opisanych w pkt. 1 i 2 części wstępnej wyroku oraz wyroków opisanych w pkt. 3, 4 i 5 części wstępnej wyroku, przy odrębnym wydaniu kar łącznych, albowiem w tak opisanych konfiguracjach zostały spełnione w całości powyższe przesłanki, ponieważ skazany popełnił przestępstwa, za które został skazany tymi wyrokami, zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych czynów i skazano go na kary pozbawienia wolności, czyli kary podlegające łączeniu.
System absorpcji kar znajduje zastosowanie w stosunku do skazanych, którzy popełnili przestępstwa o niedużej społecznej szkodliwości, niewielkim rozmiarze winy, poddali się procesowi resocjalizacji zrywając z dotychczasowym nagannym trybem życia, przy bliskim związku podmiotowo – przedmiotowym pomiędzy czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu. Natomiast system kumulacji kar stosuje się wobec sprawców niepoprawnych, którzy z popełniania przestępstw uczynili sobie źródło utrzymania, dopuścili się czynów zabronionych o znacznej społecznej szkodliwości i dużym rozmiarze winy.
W ocenie Sadu skazany jest sprawcą dalece niepoprawnym. Wielość i charakter czynów popełnionych przez skazanego świadczy o daleko idącym lekceważeniu przez niego obowiązujących norm prawnych, braku jakiegokolwiek szacunku dla dorobku innych ludzi, dla ich życia i zdrowia. Zachowania skazanego stanowią poważną dolegliwość społeczną dla szeregu pokrzywdzonych. Nie może stanowić usprawiedliwienia, czy też przesłanki dla łagodniejszego traktowania skazanego fakt, iż część czynów skazanego powodowało szkody w niewielkim rozmiarze, albowiem zachowania skazanego godziły w dobra wielu osób i stanowiły dla każdej z tych osób niewątpliwie odczuwalną dolegliwość. Wyroki wydawane początkowo wobec skazanego nie powstrzymały go od podobnych tego rodzaju zachowań. Młody wiek skazanego nie może stanowić dla skazanego żadnego usprawiedliwienia. Czynów świadczących o lekceważeniu innych osób i ich dorobku nie można usprawiedliwiać młodym wiekiem czy brakiem należytego doświadczenia życiowego, albowiem poszanowanie majątku, dorobku innych osób, czy też ich zdrowia, życia, nietykalności cielesnej opiera się podstawowej wiedzy, zdobywanej przez każdego człowieka już od najmłodszych lat. Również ciężka sytuacja majątkowa, brak wykształcenia, brak perspektyw na przyszłość czy wręcz brak pomysłu na własną przyszłość nie może prowadzić do usprawiedliwiania tego rodzaju zachowań. Pobłażanie tego rodzaju zachowaniom, w tym poprzez łagodne karanie wskazuje na przyzwolenie na tego rodzaju zachowania. Aktualnie to właśnie młodzi sprawcy, wykazują się absolutnym brakiem poszanowania prawa, w tym innych członków społeczeństwa i ich dorobku i wyroki, w tym wyroki łączne winny stanowić zarówno dla sprawców, jak i potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw ostrzeżenie, powstrzymujące od tego rodzaju zachowań. W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie kara łączna nie może stanowić swego rodzaju nagrody za fakt dokonania licznych czynów zabronionych. Tymczasem wymierzenie kary łącznej z zastosowaniem zasady absorpcji lub częściowej absorpcji prowadzi w istocie do sytuacji, kiedy część czynów dokonanych przez sprawcę pozostaje nieukarana, albowiem wymiar kary nie oddaje w istocie wielości przestępstw popełnionych przez sprawcę. W tym stanie rzeczy Sąd doszedł do przekonania, iż adekwatnymi karami łącznymi będą kary trzech lat i pięciu miesięcy pozbawienia wolności obejmująca wyroki skazujące opisane w pkt. 1 i 2 części wstępnej wyroku oraz siedmiu lat i dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności obejmująca wyroki skazujące opisane w pkt. 3, 4 i 5 części wstępnej wyroku. Kary łączne w takim wymiarze spełnią wszystkie cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej.
Nie można przeceniać oceny wyrażonej w opinii o skazanym. Dotyczy ona bowiem funkcjonowania skazanego w warunkach pozbawienia wolności, nie zaś samodzielnego zachowania w warunkach wolnych od kontroli. O postawie skazanego w warunkach wolnościowych świadczą czyny objęte wyrokami skazującymi, nie zaś opinia o skazanym dotycząca pobytu w warunkach więziennych. Nawet jeżeli istotnie, jak wskazano w opinii o skazanym, skazany „krytycznie odnosi się do popełnionych przestępstw”, to fakt popełniania przez skazanego kolejnych przestępstw, przy uwzględnieniu, iż ostatni czyn popełniony został w okresie pomiędzy 04 marca 2013 a 20 maja 2013 wskazuje, iż owa samokrytyka nie składania skazanego do zmiany życiowej postawy.
Zaliczenie na poczet orzeczonych kary łącznych okresów kar już odbytych w sprawach objętych poszczególnymi karami łącznymi nastąpiło stosownie do treści art. 577 k.p.k. w zw. z art. 63 § 1 k.k.
Z uwagi na brak przesłanek do wydania wyroku łącznego obejmującego ostatni wyrok wyroki przeciwko skazanemu w tym zakresie na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd postępowania umorzył.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, iż aktualna sytuacja skazanego, przebywającego w zakładzie karnym nie pozwala na uiszczenie kosztów sądowych.