WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: st. sekr. sądowy Marta Bona

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2017 r. w Gdyni

sprawy z powództwa Gminy M. G. - Zarząd (...) z siedzibą w G.

przeciwko M. K.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej M. K. na rzecz powoda Gminy M. G. - Zarząd (...) z siedzibą w G. kwotę 112 zł (sto dwanaście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.6.2002r. do dnia zapłaty;

II nie obciąża pozwanej kosztami postępowania;

UZASADNIENIE

Powód Gmina M. G. – Zarząd (...) w G. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. K. kwoty 112 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 2 czerwca 2006 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwana dokonała przejazdu pojazdem komunikacji miejskiej należącym do powoda bez ważnego biletu, w związku z czym zobowiązana była zapłacić opłatę dodatkową w kwocie 100 zł. Powód nadto wskazał, że pozwany nie uiścił opłaty dobrowolnie, w związku z czym powstały koszty dodatkowe, związane z kosztami pocztowymi wysłanego upomnienia, co razem stanowi kwotę 112 zł.

(pozew – k. 2-3v.)

Nakazem zapłaty z dnia 23 czerwca 2003r., wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VIII Nc 7576/03, Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k. 8)

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany, M. K., wywiódł sprzeciw, którym zaskarżył wydany nakaz zapłaty w całości. Pozwany nie zaprzeczył, aby w dniu 17 kwietnia 2002 r. dokonał przejazdu pojazdem komunikacji miejskiej należącym do powoda bez ważnego biletu, ale wskazał, że otrzymał nakazu zapłaty do dnia 8.11.2016r, że jest osoba schorowaną i niemajętną i nie jest w stanie ponieść kosztów w/w przejazdu, kary za jazdę bez biletu i postępowania sądowego, jednocześnie nie zaprzeczając faktom wskazanym przez powoda w pozwie. Pozwana podniosła też zarzut przedawnienia roszczenia powoda.

(sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 38-39v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 kwietnia 2002 r. M. K. jechała autobusem linii „902”, należącym do Gminy M. G. – Zarząd (...) w G.. W trakcie jazdy przeprowadzono kontrolę biletów, w wyniku której stwierdzono brak biletu na przejazd u podróżnego M. K..

dowód: raport opisowy kontrolera biletów – k. 4-4v,

W sporządzonym w dniu 17 kwietnia 2002 r. raporcie opisowym kontrolera biletów nr (...), na jego odwrocie, wpisano dane osobowe M. K. na podstawie dowodu osobistego o numerze i serii (...) .

okoliczność bezsporna, a nadto: raport opisowy kontrolera biletów – k. 4-4v.,

W raporcie opisowym nr (...) M. K. podpisała odbiór opłaty za przejazd bez biletu. Na druku opłaty dodatkowej w miejscu przeznaczonym na pokwitowanie odbioru widnieje zapis (...)..

okoliczność bezsporna, a nadto: raport opisowy kontrolera biletów – k. 4-4v,

Pozwana nie posiada żadnego majątku, utrzymuje się z zasiłku w wysokości 634 zł. Jest schorowana, ma przyznany pierwszy stopień grupy inwalidzkiej , jest sparaliżowana od 3 lat i porusza się na wózku.

okoliczność bezsporna, a nadto: oświadczenie pozwanej o stanie majątkowym, k. 18-19v, decyzja z dnia 24.2.2014r k. 24,z dnia 28.1.2014r ,k. 25, z dnia 27.8.2014r,k. 26, z dnia 5.2.2014r k, 27,

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie dokumentu złożonego przez powoda w postaci raportu kontrolera biletów. Dokument ten Sąd uznał za wiarygodny w całości, albowiem nie budził on zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości zawartych tam informacji.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd wziął pod uwagę przyznanie faktów przytoczonych przez powoda- przez pozwanego.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że pozwana była pasażerem wskazanym w raporcie opisowym kontrolera biletów z dnia 17 kwietnia 2002 r. i jechała bez biletu, a także że nie zapłaciła należności wynikających z raportu kontrolera.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy pozwana powinna zapłacić w/w opłatę wymierzoną w raporcie z dnia 17.4.2002r, a także czy roszczenie o zapłatę w/w jest przedawnione.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sąd zważył, iż do oceny stosunku prawnego łączącego strony postępowania zastosowanie znajdzie art. 16 ustawy z dnia 15 listopada 1984 roku Prawo przewozowe, zgodnie z którym umowę przewozu zwiera się przez nabycie biletu na przejazd lub dopełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku lokomocji.

Przechodząc do rozstrzygnięcia zasadniczej kwestii spornej, należy wskazać, że pozwana nie zaprzeczyła twierdzeniu powoda, że nie uregulowała opłaty dodatkowej i kosztów związanych z wysłaniem upomnienia co do przejazdu bez biletu w dniu 17.4.2002r.

W tej sytuacji Sąd uznał, że pozwana nie zaprzeczyła skutecznie żądaniu powoda .

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć , czy doszło do przedawnienia roszczenia powoda.

Art. 778 k.c. stanowi, że:” Roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a gdy przewóz nie został wykonany - od dnia, kiedy miał być wykonany.” zaś art. 77. 1. Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. prawo przewozowe ^, że :” Z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 78 roszczenia dochodzone na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przedawniają się z upływem roku.”

Analizując w/w przepisy na tle staniu faktycznego w tej sprawie należy stwierdzić , że do przedawnienia nie doszło, albowiem termin przedawnienia dla przejazdu z dnia:17.4.2002 r., upływałby : 12.9.2003r,a pozew wniesiono w dniu 27.5.2003r , więc przed upływem tego terminu.

Przechodząc do rozstrzygnięcia zasadniczej kwestii spornej, należy wskazać, że pozwana, nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie swojego stanowiska / art. 6 kc –„ Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.”

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał żądanie powoda za zasadne i na podstawie art. 16 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 102 k.p.c., § 6 pkt 1 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349), nie obciążając pozwanego, jako strony przegrywającej proces, na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu, albowiem pozwana nie posiada żadnego majątku, utrzymuje się z zasiłku w wysokości 634 zł, jest schorowana, ma przyznany pierwszy stopień grupy inwalidzkiej , jest sparaliżowana od 3 lat i porusza się na wózku, a dociążenie jej długu jeszcze dodatkowymi kosztami sądowymi spowodowałoby pogłębienie się trudnej sytuacji finansowej pozwanej i naruszyło z trudem utrzymywaną płynność finansową. Na ustaloną kwotę składają się kwoty: 30,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu i kwota 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.