Sygn. akt IX Ka 1582/13
Dnia 5 grudnia 2013 roku
Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Krzysztof Sajtyna
Sędziowie: SO Bogna Kuczyńska (spr.)
SO Tomasz Nowak
Protokolant: sekr.sądowy Katarzyna Komosa
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Andrzeja Hojnowskiego
po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 roku
sprawy P. Ż.
oskarżonego o przestępstwa z art.190 § 1 k.k. i art.288 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Sandomierzu
z dnia 11 lipca 2013 roku sygn. akt II K 722/12
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. uchyla orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności (punkt II wyroku);
2. czyn przypisany oskarżonemu w punkcie I wyroku, zakwalifikowany z art. 288 § 1 k.k. a opisany w punkcie II aktu oskarżenia kwalifikuje z art. 124 § 1 k.w. i za ten czyn na podstawie art. 124 § 1 k.w. w zw. z art. 19 k.w. wymierza mu karę 10 (dziesięć) dni aresztu;
3. zmienia orzeczenie zawarte w punkcie III wyroku, w ten sposób, że pozostawia bez rozpoznania powództwo cywilne wywiedzione przez Prokuratora Rejonowego w Sandomierzu;
4. zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłaty za obie instancje;
II. w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
III. zwalnia oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze.
IX Ka 1582/13
IX Ka 1582/13
P. Ż. został oskarżony o to, że :
I. w dniu 13 maja 2012r. w G., woj. (...) groził W. D. i A. T. pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonych uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona,
tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk
II. w dniu 13 maja 2012r. w G., woj. (...) wspólnie z innymi nieustalonymi osobami co do których materiały wyłączono do odrębnego postępowania kopiąc nogami w drzwi wejściowe do budynku dokonał ich uszkodzenia oraz szarpiąc za piżamę W. D. dokonał jej zniszczenia w wyniku czego powstało uszkodzenie mienia o łącznej wartości 340 złotych na szkodę W. A.,
tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk.
Wyrokiem z 11 lipca 2013r. Sąd Rejonowy w Sandomierzu uznał oskarżonego P. Ż. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I i II aktu oskarżenia i za czyn opisany w pkt I stanowiący przestępstwo z art. 190 § 1 kk na podstawie art. 190 § 1 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia stanowiący przestępstwo z art. 288 § 1 kk na podstawie art. 288 § 1 kk wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzył oskarżonemu łączną karę 4 miesięcy pozbawienia wolności; zasądził od oskarżonego na rzecz powoda cywilnego wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 października 2012r. do dnia zapłaty; zasądził od oskarżonego na rzecz powoda cywilnego W. D. kwotę 340 złotych tytułem powództwa cywilnego wraz z ustawowymi dostatkami od dnia 18 października 2012r. do dnia zapłaty; zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii Adwokackiej adw. M. C. 826,56 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu; zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sadowych obciążając nimi Skarb Państwa i zwolnił go od obowiązku uiszczenia opłaty.
Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego, który zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze i na podstawie art. 438 pkt 3 kpk zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, a dotyczący przyjęcia przez sąd orzekający błędnej prognozy kryminologicznej odnośnie oskarżonego, skutkującej odmową zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej w wymiarze 4 miesięcy pozbawienia wolności.
W konkluzji obrońca wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia stanowiący przestępstwo z art. 190 § 1 kk kary 20 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość pojedynczej stawki na kwotę 15 złotych, za czyn opisany w pkt. II aktu oskarżenia, stanowiący przestępstwo z art. 288 kk wymierzenie oskarżonemu kary 20 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych, oraz o wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 30 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość pojedynczej stawki na kwotę 20 złotych.
Ponadto obrońca wniósł z zwolnienie oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku.
Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy nie budzą wątpliwości, nie były zresztą kwestionowane . Stwierdzić jedynie trzeba, że ustalenia te są wynikiem prawidłowej oceny dowodów, zgodnej z wymogami art. 7 kpk. Prawidłowa jest również ocena prawna zachowania oskarżonego w zakresie czynu opisanego w pkt I aktu oskarżenia, a stanowiącego przestępstwo z art. 190 § 1 kk.
Natomiast co do czynu oskarżonego opisanego w punkcie II aktu oskarżenia, a zakwalifikowanego przez Sąd I instancji jako występek z art. 288 § 1 kk Sąd Okręgowy kierując się zasadą określoną w art. 4 § 1 kk z urzędu stwierdza, że na datę orzekania przez sąd odwoławczy zmienił się stan prawny. Ustawą z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013.1247) zmieniono przepis art. 124 § 1 kw. Obecnie w myśl art. 124 § 1 kw wykroczeniem jest zniszczenie , uszkodzenie lub uczynienie niezdatnej do użytku cudzej rzeczy , jeżeli szkoda nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia. W 2013r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 1.600 złotych ( ustawa z 10 października 2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę ( Dz. U z 2002r. nr 200 poz.1679 z późn. zm. Rozporządzenie Rady Ministrów z 14 września 2012r. ( Dz, U 2012. 1026). Zatem, zważywszy na łączną wartość uszkodzeń opisanych w punkcie II aktu oskarżenia, a przyjętych przez Sąd Rejonowy czyn ten stanowi wykroczenie określone w art. 124 § 1 kk. W konsekwencji konieczna była zmiana zaskarżonego wyroku w tej części . Sąd Okręgowy zakwalifikował czyn oskarżonego opisany w pkt II aktu oskarżenia, a przypisany w pkt I wyroku z art. 124 § 1 kw. Za wykroczenie to grozi kara aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny. Uwzględniając okoliczności istotne dla wymiaru kary rozważane przez Sąd Rejonowy w tym ustalony przez tenże sąd sposób działania oskarżonego, wysokość wyrządzonej szkody, jak również dotychczasowy sposób życia oskarżonego Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonemu karę 10 dni aresztu. Jest to kara odpowiednia do winy oskarżonego i spełni swe funkcje. W świetle okoliczności niniejszej sprawy, wysokiej demoralizacji oskarżonego nie można przyjąć, aby kara grzywny lub ograniczenia wolności osiągnęły cele wychowawcze lub zapobiegawcze wobec oskarżonego.
Przepisy postępowania w sprawach o wykroczenie nie przewidują możliwości jednoczesnego rozpoznawania w postępowaniu powództwa cywilnego. W związku z powyższym na podstawie art. 415 § 2 kpk Sąd Okręgowy pozostawił bez rozpoznania powództwo cywilne wywiedzione przez Prokuratora Rejonowego w Sandomierzu (k. 60).
Nie jest zasadna apelacja o ile domaga się złagodzenia kary za przestępstwo z art. 190 § 1 kk. Orzekając w tym zakresie Sąd Rejonowy uwzględnił i należycie rozważył wszystkie istotne okoliczności, zarówno przedmiotowe jak i podmiotowe. Prawidłowo sąd ocenił, że wina oskarżonego jak i stopień szkodliwości społecznej jego czynu są znaczne. W odpowiedzi na argumenty apelacji zauważyć należy, że pokrzywdzony W. D. twierdził, że bał się gróźb ze strony oskarżonego w dniu zdarzenia, natomiast nie obawiał się gróźb wcześniej kierowanych do niego przez oskarżonego za pomocą SMS-ów (k. 133). Sąd Rejonowy odniósł się do poruszanej w apelacji kwestii motywacji oskarżonego, deklarowanej przez niego chęci pomocy M. T.. Sąd Okręgowy w całości podziela rozważania Sądu Rejonowego, oparte na materiale dowodowym sprawy. W świetle tych rozważań deklaracje oskarżonego w tej części nie mają żadnego znaczenia dla wymiaru kary. Orzeczona przez Sąd Rejonowy kara jest odpowiednia do winy oskarżonego i szkodliwości społecznej jego czynu. Kwestionując wymiar tej kary skarżący pominął szereg istotnych okoliczności prawidłowo uwzględnionych przez Sąd I instancji. P. Ż. był już wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa z art. 190 § 1 kk Środki, które były wobec niego stosowane okazały się nieskuteczne. Trudno zatem przyjąć za skarżącym , że po stronie oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna warunkująca stosowanie instytucji z art. 69 § 1 kk.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 437 par. 1 kpk Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.
Wynagrodzenie na rzecz obrońcy z urzędu za obronę udzieloną oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym ustalono na podstawie § 14 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 2 ust. 3 rozp. Min. Spraw. z 28.09 2002r. ( tj. Dz. U. 2013.461).
Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego ustaloną przez Sąd Rejonowy na podstawie 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk Sąd Okręgowy zwolnił go z ponoszenia wydatków za II i nstancję i opłaty za obie instancje.
SSO Krzysztof Sajtyna SSO Bogna Kuczyńska SSO Tomasz Nowak