UZASADNIENIE

Powód M. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na swoją rzecz kwoty 5.020,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28.05.2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnienie zgłoszonych żądań powód argumentował, iż w dniu 26.02.2015 roku. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd powoda marki V. (...) nr rej. (...). W dniu 04.03.2015r. powód zawarł z (...) Spółką Akcyjną w W. umowę zlecenie, której przedmiotem była likwidacja przedmiotowej szkody przez (...) S.A. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego powód otrzymał od pozwanego tytułem odszkodowania kwotę 4.354,88 zł.

Powód wskazał, że wypłacone odszkodowanie jest zaniżone, bowiem koszt naprawy pojazdu wynosi 9.374,93 zł.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenia powództwa oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Zarzucił brak legitymacji procesowej biernej w procesie wskazując, że nie jest stroną umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zwane dalej „ubezpieczeniem OC ppm”, łączącej go ze sprawcą szkody. Pozwany przyznał, że likwidował szkodę na podstawie zawartej z powodem umowy zlecenia. W ocenie pozwanego wypłacona kwota odszkodowania pozwala na wyrównanie uszczerbku w majątku powoda, jaki powstał na skutek kolizji, mając na względzie kalkulację kosztów naprawy przez niego sporządzoną. Pozwany kwestionował również datę początkową, od której powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty dochodzonej pozwem, wskazując, że w oparciu o obowiązujące przepisy, odszkodowanie winno być wypłacone w terminie 30 dni licząc od dnia zawiadomienia o szkodzie, natomiast w przypadku gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności niezbędnych do ustalenia wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zastosowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Natomiast zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa, w razie sporu co do wysokości odszkodowania, odsetki należą się od dnia wyrokowania.

W toku procesu pozwany wniósł o przypozwanie na podstawie art. 84 kpc ubezpieczyciela (...) S.A. z siedzibą w P. Oddział w Polsce z uwagi na fakt, że sprawca szkody posiadał w dacie kolizji ubezpieczenie OC u przypozwanego, a wynik procesu może dotyczyć wskazanego ubezpieczyciela z uwagi na wzajemne rozliczenia między ubezpieczycielami.

Przypozwany nie wstąpił do sprawy w charakterze intrewenienta ubocznego, ani nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. był właścicielem samochodu marki V. (...) nr rej. (...). W dniu 26.02.2015 r. doszło do kolizji drogowej, w której samochód ten został uszkodzony (bezsporne).

Właściciel pojazdu kierowanego przez sprawcę kolizji z 26.02.2015 r. był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w Česka P. S. z siedzibą w P.. ( bezsporne).

W dniu 04.03.2015r. M. K. zawarł z (...) S.A. w W. umowę zlecenia, której przedmiotem była likwidacja szkody przez (...) S.A., powstałej na terytorium RP, związanej z uszkodzeniem lub zniszczeniem pojazdu klienta, spowodowanej ruchem innego pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z innym, niż (...) S.A., zakładem ubezpieczeń.

W § 1 umowy opisano datę i okoliczności kolizji, zaś w § 2 ustalono, że klient zleca (...) S.A. przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego w zakresie opisanym w § 3 przez ustalenie odpowiedzialności i wysokości należnego klientowi odszkodowania za szkodę z wypadku określonego w § 1 oraz wypłacenie świadczenia pieniężnego równemu temu odszkodowaniu w takim rozmiarze i wysokości, jakie wynikają z umowy OC ppm, zwartej przez posiadacza pojazdu, którym szkodę wyrządzono.

W § 3 (...) S.A. zobowiązał się do podjęcia czynności likwidacyjnych z związku ze szkodą z wypadku określonego w § 1 i przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w tym ustalenia osoby lub osób odpowiedzialnych za powstanie tej szkody, ustalenia rozmiaru i rodzaju szkód, ustalenia wysokości i wypłaty świadczenia pieniężnego równemu należnemu odszkodowaniu w zakresie określonym ustawą z 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych oraz innymi przepisami prawa polskiego właściwymi dla likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń z umowy OC ppm.

W sprawach nieuregulowanych umową zastosowanie miały kodeks cywilny i inne właściwe dla likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń przepisy prawa polskiego (§ 10 umowy).

Jednocześnie strony zawarły umowę przelewu wierzytelności o odszkodowanie z tytułu szkody z 26.02.2015r., na mocy której powód (cedent) przelał na rzez pozwanego (...) S.A. wierzytelność, pod warunkiem zapłaty przez (...) S.A. świadczenia pieniężnego z tytułu w/w szkody. (bezsporne), nadto:

dowód: umowa zlecenia z 04.03.2015 /k.12-14 akt/, umowa przelewu wierzytelności z 04.03.2015r. /k. 15 -16 akt/.

Ubezpieczyciel na podstawie oględzin samochodu sporządził kosztorys wysokości szkody w pojeździe poszkodowanego, w którym wycenił wartość naprawy na kwotę 4.354,88zł, którą to kwotę wypłacił powodowi (bezsporne), a nadto:

dowód: kosztorys – k, 17-24, pismo z 25.03.2015r. k. 25 akt

Koszt przywrócenia przedmiotowego pojazdu do stanu sprzed kolizji z dnia 26.02.2015r., ustalony w sposób zgodny z technologią producenta pojazdu wynosi 8.636,16 zł brutto. Koszt ten uwzględnia stawki średnie robocizny zakładów (...) kategorii Cechu (...), ceny części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu wobec stwierdzenia braku dostępnych części alternatywnych.

dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód w pojazdach B. S. /k. 92-103 akt/.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie częściowo.

Na gruncie zgłaszanych w toku sprawy twierdzeń i zarzutów stron trzeba było w pierwszej kolejności zauważyć, iż nie było pomiędzy nimi sporu co do faktu, że w dniu 26.02.2015 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której samochód powoda uległ uszkodzeniu. Pozwany kwestionował natomiast zasadę istnienia swej odpowiedzialności odszkodowawczej wobec powoda, zarzucając, że nie łączyła go z właścicielem auta kierowanego przez sprawcę kolizji umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej oraz kwestionując swą legitymację bierną.

Przystępując do oceny trafności stanowisk stron Sąd zważył, iż roszczenie swoje strona powodowa wywodziła z umowy zlecenia z dnia 04.03.2015r., której zawarcia oraz treści strona pozwana nie kwestionowała, a w której zobowiązała się do podjęcia czynności likwidacyjnych z związku ze szkodą z wypadku określonego w § 1 i przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w tym ustalenia osoby lub osób odpowiedzialnych za powstanie tej szkody, ustalenia rozmiaru i rodzaju szkód, ustalenia wysokości i wypłaty świadczenia pieniężnego równemu należnemu odszkodowaniu w zakresie określonym ustawą z 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych oraz innymi przepisami prawa polskiego właściwymi dla likwidacji szkód przez zakład ubezpieczeń z umowy OC ppm.

Z przytoczonych zapisów umowy wynikało, że pozwany ubezpieczyciel był zobowiązany do pełnej likwidacji szkody, na takich samych zasadach, na których zobowiązany jest ubezpieczyciel sprawcy szkody. Zawarta umowa stanowiła zatem podstawę faktyczną i prawną dla roszczenia powoda o jej wykonanie, tj. wypłatę świadczenia odszkodowawczego w wysokości ustalonej według zasad obowiązujących przy likwidacji szkody z OC sprawcy szkody. Sąd zważył, że kwestionujący swą odpowiedzialność z tytułu tej umowy oraz obowiązek jej wykonania pozwany przyznawał, że w oparciu o tę umowę wypłacił kwotę 4.354,88 zł, co – zdaniem Sądu – również zaprzeczało zarzutowi braku legitymacji biernej (...) S.A. w niniejszym postępowaniu.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż pozwany był zobowiązany do pełnej likwidacji szkody, na takich samych zasadach, na których zobowiązany jest ubezpieczyciel sprawcy szkody.

Następnie trzeba było zważyć, iż strony różniły się także co do oceny wysokości należnego powodowi odszkodowania. Strona powodowa stała bowiem na stanowisku, że wypłacone przez pozwanego odszkodowanie było zaniżone. W konsekwencji dochodzone w niniejszym procesie roszczenie stanowiło różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez ubezpieczyciela, a należnym wg strony powodowej.

Przystępując do oceny poruszanych w niniejszym postępowaniu kwestii należało przy tym zważyć, iż stosownie do treści art. 822 § 1 k.c przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 § 2 kc).

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odpowiada co do zasady ogólnej konstrukcji z art. 822 kc i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 03.124.1152 z późn. zm.). W ustawie tej postanowiono, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Sąd zważył także, że wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Określenie pojęć "szkody" i "odszkodowania" w razie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wyrządzone ruchem pojazdów mechanicznych, następuje na gruncie kodeksu cywilnego, bowiem zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu ponosi co do zasady odpowiedzialność w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. W istocie jednak powszechnie przyjmuje się, że naprawienie szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Pod względem ekonomicznym (wartości świadczenia) występuje w takiej sytuacji "ekwiwalentność" obu postaci świadczeń odszkodowawczych, przy jednoczesnym stwierdzeniu, iż z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensaty szkody (por. uchwała SN z 12.10.2001r., III CZP 57/01, OSNC 2002/5/57).

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem (por. wyrok z dnia 07.08.2003r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410) szkoda powstaje zwykle w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 k.c. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. Przy takim rozumieniu obowiązku odszkodowawczego nie ma w zasadzie znaczenia prawnego okoliczność, czy poszkodowany dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił. Zgodnie z art. 363 § 2 k.c. wysokość tak określonego odszkodowania powinna być ustalona według poziomu cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy.

Podzielając w zupełności przytoczone stanowisko i ustalając koszt przywrócenia auta powoda do stanu sprzed kolizji Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego z zakresu szacowania szkód w pojazdach B. S.. W opinii pisemnej biegły oszacował koszt przywrócenia przedmiotowego pojazdu do stanu sprzed kolizji z dnia 26.02.2015r., ustalony w sposób zgodny z technologią producenta pojazdu na kwotę 8.636,16 zł brutto. Koszt ten uwzględniał stawki średnie robocizny zakładów (...) kategorii Cechu (...), ceny części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu, wobec stwierdzenia braku dostępnych części alternatywnych.

Do opinii powyższej żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń. Analiza treści opinii biegłego B. S. pozwalała na uznanie, że była ona fachowa, logiczna i wiarygodna. Biegły w sposób przekonujący i wyczerpujący uzasadnił swoje stanowisko, wskazując przeprowadzone czynności i przesłanki, na których się oparł oraz proces dochodzenia biegłego do wniosków stanowiących konkluzję opinii.

Istotnym było również, że strony nie powołały zarzutów, ani nie wykazały okoliczności, mogących podważyć fachowość i wiarygodność opinii biegłego.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż przeprowadzony w sprawie dowód z opinii biegłego B. S., określającego koszt przywrócenia auta do stanu sprzed szkody przy przyjęciu średnich stawek rynkowych stosowanych na lokalnym rynku oraz cen części oryginalnych, stanowił miarodajną podstawę dla określenia wysokości należnego powodowi odszkodowania i wyniósł 8.636,16 zł brutto.

Po uwzględnieniu wypłaconego w postępowaniu likwidacyjnym odszkodowania w wysokości 4.354,88zł należało przyjąć, że należna dopłata do odszkodowania wynosi 4.281,28 zł, o czym orzeczono jak w pkt I sentencji.

W odniesieniu do żądania zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie Sąd zważył, iż stosownie do treści art. 14 ust 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Wobec powyższego orzeczono o odsetkach zgodnie od dnia 04.04.2015r. wobec uznania, iż termin 30 dni mógł biec dopiero od daty zawarcia umowy zlecenia likwidacji szkody, biorąc również pod uwagę zmianę brzmienia art. 481 k.c. po dniu 01.01.2016 r.

Jednocześnie akcentuje się w orzecznictwie, że żaden przepis prawa z zakresu ubezpieczeń nie daje podstaw, aby ustalenie przesłanek odpowiedzialności zakładu, wysokości odszkodowania łączyć z jakimkolwiek toczącym się innym postępowaniem. Artykuł 817 k.c. nakłada na zakład ubezpieczeń obowiązek aktywnego, samodzielnego wyjaśnienia okoliczności wypadku i wysokości szkody (por. wyrok S.A. w Poznaniu z 06.07.2005r., I ACa 18/05, LEX nr 175174).

W ocenie Sądu strona pozwana nie wykazała w niniejszej sprawie, że istniały przeszkody dla wyjaśnienia wszystkich potrzebnych okoliczności w terminie 30 dni od daty zawarcia umowy o likwidację zgłoszonej wcześniej szkody, a w konsekwencji, by usprawiedliwionym było przekroczenie tego terminu w ustaleniu wysokości odszkodowania.

Wzgląd na wszystkie te argumenty przesądzał o rozstrzygnięciu jak w pkt I i II sentencji.

O kosztach jak w pkt III wyroku orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., w zw. z art. 108 § 1 k.p.c, w zw. 99 k.p.c, w zw. z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804), biorąc pod uwagę, że powód wygrał proces w 85,28 %, a w 14,72% przegrał. Ogół kosztów procesu poniesionych przez stronę powodową wynosił 3.369,-zł, na co składały się:

- opłata od pozwu w kwocie 252,- zł

- koszty zastępstwa procesowego strony powodowej w kwocie 2.417,- zł

- wykorzystana zaliczka na koszty wynagrodzenia biegłego w kwocie 700,- zł.

Pozwany poniósł koszty procesu w kwocie 2.417, - zł, na co składały się:

- koszty zastępstwa prawnego – 2.417,-zł

W tej sytuacji Sąd zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 2.517,31zł, stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami, które na skutek częściowego uwzględnienia żądania powinna ponieść strona powodowa, a kosztami, które faktycznie poniosła.

O kosztach postępowania jak w pkt IV i V wyroku Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 108 § 1 kpc, art. 100 kpc w zw. z art. 83 ust.2 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) i nakazał ściągnąć od stron na rzecz Skarbu Państwa kwoty tytułem wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatków na wynagrodzenie biegłego B. S., w kwotach wynikających ze stosunku, w jakim każda ze stron przegrała proces

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE