UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 maja 2013r.

Pozwem wniesionym w sprawie powód G. B., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma Budowlana (...) w P. domagał się zasądzenia od pozwanej H. P., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowa (...) z/s
w C. kwoty 77.644,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22.09.2012r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego podniósł, że w dniu 5 grudnia 2011r. strony zawarły umowę o roboty budowlane oraz umowę o roboty dodatkowe, następnie aneksowane. W trakcie realizacji przedmiotu umowy strony uzgadniały kosztorysami wartość poszczególnych robót oraz elementów kosztorysowania takich jak stawkę roboczogodziny, koszty zakupu, koszty pośrednie, zysk, które to były akceptowane przez pozwaną i inspektora nadzoru. Z tytułu wykonanych robót zostały wystawione faktury zaakceptowane przez pozwaną.

Powód zgłosił pozwanej termin zakończenia robót na dzień 30 czerwca 2012r. Pozwana nie dokonała odbioru zgodnie z terminem przewidzianym
w umowie. Wówczas to powód sporządził jednostronny protokół i wystawił pozwanej faktury za roboty wykonane na kwotę dochodzoną pozwem. Pozwana twierdziła, że powód prac nie wykonał, co zdaniem powoda nie było prawdą.

Dalej powód podniósł, że pozwana odesłała mu protokół oraz fakturę, uznając je za nieważne. Korespondencja pozwanej do powoda, w której stwierdza ona wady w wykonanych przez powoda robotach zmierza w ocenie powoda do uzasadnienia opóźnienia w zapłacie wynagrodzenia.

Powód wyjaśnił, że dochodzona pozwem kwota to pozostałe należne powodowi wynagrodzenie brutto, wynikające z rozliczenia zawartego
w protokole odbioru z dnia 26 lipca 2012r. pomniejszone o zapłacone kwoty
( 101.014,29 zł – 18.573 zł – 3. 936 zł – 861 zł = 77.644,29 zł ).

Postanowieniem z dnia 31 października 2012r. Sąd Rejonowy Sąd Gospodarczy w Krośnie stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu Sądowi Gospodarczemu w Rzeszowie ( k.
247 ).

W dniu 21 grudnia 2012r. tutejszy Sąd wydał nakaz zapłaty
w postępowaniu upominawczym ( k. 253 ).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając go w całości ( k. 256-257 ). Domagała się oddalenia powództwa oraz zasądzenia od powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwana przyznała, że powód wykonywał u niej roboty budowlane
w oparciu o umowę oznaczoną w pozwie. Zarzuciła, iż nakaz zapłaty został wydany w oparciu o faktury wystawione przez powoda, które to zostały przez niego skorygowane do wartości „0”. Strony po uwzględnieniu wad istotnych robót wykonanych przez powoda ustaliły, że należna powodowi kwota została zapłacona.

W odpowiedzi na powyższe powód, pismem procesowym z dnia 29 stycznia 2013r. ( k. 276-277 ) wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 22.017 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 marca 2013r. do dnia zapłaty; umorzenie postępowania w części dotyczącej kwoty 55.627,30 zł tytułem należności głównej wraz z odsetkami oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnienie powyższego podał, że w dniu 12 grudnia 2012r. została sporządzona notatka, stanowiąca ugodę stron, w ramach której zostało ustalone w końcowej części notatki, że pozwana zapłaci powodowi 39.900 zł netto. Dokument ten został podpisany przez powoda i przez inspektora nadzoru,
a w jej sporządzeniu brała udział pozwana oraz jej przedstawiciel A. J.. Pozwana notatki nie podpisała. Zapłaciła powodowi 22.000 zł netto
( 27.060 zł brutto ) na podstawie dwóch faktur ( z dnia 19.12.2012r. oraz 20.12.2012r. ). Zgodnie z ustaleniami zawartymi w notatce do zapłaty pozostaje kwota 17.900 zł netto ( 22.017 zł brutto ), a więc powód przesłał pozwanej fakturę z terminem płatności na dzień 16 marca 2013r.

Dalej powód wyjaśnił, że zmiana wysokości dochodzonej pozwem kwoty na kwotę 49.077 zł nastąpiła już po wniesieniu sprawy do sądu, przy czym część tej kwoty 27.060 zł została uznana przez pozwaną i zapłacona już po wniesieniu sprawy. Natomiast kwota 22.017 zł została przez pozwaną uznana.

Powód dodatkowo wskazał, że anulowanie faktur stanowiących podstawę roszczenia pozwu stanowiło jedynie techniczny sposób przyjęty przez strony do wystawienia nowych faktur w zakresie zmodyfikowanej wierzytelności powoda, mieszczącej się w kwocie dochodzonej pozwem.

Pismem procesowym z dnia 1 lutego 2013r. ( k. 287-288 ) pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko. Wniosła o oddalenie powództwa także co do kwoty żądania po jego ograniczeniu oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów należnych od cofniętej części powództwa.

Pozwana wskazała, że nie zawarła z powodem żadnej ugody. Faktura
w oparciu o którą powód żąda zapłaty tj. (...) na kwotę 22.017 zł nie stanowi jakiegokolwiek rzeczywistego zobowiązania zdatnego do dochodzenia przed sądem. Według pozwanej korekta faktur do „0” ma znaczenie materialne skutkujące uchyleniem podstaw roszczenia ze skutkiem ex tunc. Wniosek powoda o umorzenie postępowania we wskazanej kwocie stanowi cofnięcie powództwa w tym zakresie z wszelkimi tego konsekwencjami.

W odpowiedzi na powyższe powód, pismem procesowym z dnia 6 lutego 2013r. ( k. 291-292 ) wniósł o umorzenie postępowania w części dotyczącej zapłaconej przez pozwaną kwoty 27.060 zł, podtrzymał pozew w pozostałym zakresie. Powód podkreślił, że nie zrzeka się roszczenia zawartego w pozwie, które nadal podtrzymuje.

Na rozprawie w dniu 20 marca 2013r. ( k. 294 ) pełnomocnik powoda wniósł o umorzenie postępowania co do zapłaty kwoty 27.060 zł wraz kosztami procesu w tej części oraz zasądzenia kwoty 55.627,30 zł zgodnie z żądaniem pozwu wraz z kosztami procesu. Jednocześnie oświadczył, że dąży do ugodowego załatwienia sporu szczególnie, że powód tak traktował uzgodnienia do jakich doszło w dniu 12 grudnia 2012r., na której obecni byli przedstawiciele strony pozwanej, w tym samej pozwanej, choć de facto nie podpisała ona protokołu z tegoż zebrania. Nadto dodał, iż stanowiska zawarte dotychczas
w pismach procesowych były odniesieniem do uzgodnień, jakie zapadły w dniu 12.12.2012 r. i skoro strona pozwana ich nie dotrzymała, to on żąda pozostałych należności wynikających z pozwu, jednakże w przypadku zawarcia ugody
ze stroną pozwaną strona powodowa pozostanie na warunkach uzgodnionych
w dniu 12.12.2012r.

Ostatecznie do protokołu rozprawy z dnia 20 maja 2013r. pełnomocnik powoda oświadczył, że skoro nie została zawarta ugoda to wnosi jak w piśmie
z dnia 6 lutego 2013r. tj. zapłaty kwoty 55.627,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22.09.2012r. do dnia zapłaty, jednocześnie umorzenia postępowania w pozostałym zakresie.

Pełnomocnik pozwanego wniósł jak dotychczas.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami ( okoliczność bezsporna ).

W dniu 5 grudnia 2011r. w S. strony zawarły umowę, w której inwestor ( pozwana ) zlecił wykonawcy ( powodowi ), a wykonawca przyjął do wykonania roboty budowlane, których szczegółowy opis zawierała, stanowiąca integralną część umowy, dokumentacja projektowa – Załącznik nr 1: Projekt BudowlanyPrzebudowa pomieszczeń i zmiana sposobu użytkowania budynku handlowo-usługowego na klinikę stomatologiczno-kosmetologiczną” obiektu położonego w C. oraz kosztorys ofertowy sporządzony przez wykonawcę – Załącznik nr 2.

W umowie ustalono, że termin rozpoczęcia robót nastąpi w dniu 6 grudnia 2011r., zaś powód zobowiązał się, że zakończy roboty wewnątrz budynku do dnia 29 lutego 2012r., na zewnątrz do dnia 31 marca 2012r.

W § 7 pkt. 2 umowy zastrzeżono, że odbiór końcowy nastąpi po uprzednim zgłoszeniu przez wykonawcę gotowości odbioru przedmiotu umowy, co nastąpi co najmniej na 7 dni przed planowanym terminem odbioru. Zgłoszenie to miało zostać potwierdzone odpowiednim wpisem w dzienniku budowy. Dalej w pkt. 4 wskazano, że inwestor przystąpi do czynności odbioru w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia gotowości do odbioru przez wykonawcę. W razie nie przystąpienia inwestora do odbioru w tym terminie, pomimo gotowości do odbioru po stronie wykonawcy, wykonawca będzie upoważniony do jednostronnego sporządzenia protokołu odbioru przez powołaną do tego komisję, o czym zawiadomi inwestora na piśmie, co będzie podstawą dla wykonawcy do wystawienia faktury końcowej i żądania zapłaty wynagrodzenia.

Strony ustaliły, że za wykonanie przedmiotu umowy wykonawca otrzyma od inwestora wynagrodzenie w wysokości 358.500,00 zł netto.

Dowód: umowa z dnia 5.12.2011r. ( k. 8-12 ).

Powyższa umowa była kilkakrotnie aneksowana. Ostatecznie aneksem z dnia 16 maja 2012r. strony zmieniły terminy zakończenia robót budowlanych w ten sposób, że wykonawca zobowiązał się do zakończenia wykonywania robót
w wewnątrz budynku do dnia 30 czerwca 2012r., zaś na zewnątrz budynku do dnia 30 czerwca 2012r.

Dowody: aneks z dnia 23.03.2012r. ( k. 13 ); aneks z dnia 16.05.2012r. ( k. 14 ); aneks z dnia 23.05.2012r. ( k. 15 ).

W dniu 8 czerwca 2012r. strony zawarły umowę dodatkową do w/w kontraktu. Roboty objęte tą umową wykonawca zobowiązał się wykonać w terminie do 20 czerwca 2012r. Wynagrodzenie za wykonanie robót dodatkowych ustalone zostało na kwotę 12.694,50 zł netto.

Dowód: umowa dodatkowa ( k. 16-17 ).

Inspektorem nadzoru z ramienia inwestora był G. K. (1).

Dowód: zeznania świadka G. K. ( k. 308 ).

W trakcie wykonywania robót strony rozliczały się kosztorysowo.
W kosztorysach były podawane ceny jednostkowe poszczególnych robót oraz ilość robót. Pozwana akceptowała dokonywane odbiory poszczególnych prac, rozliczając się z powodem.

Dowody: zeznania świadka G. K. ( k. 308 ); dokumentacja kosztorysowa ( k. 52-218 ); dokumentacja odbiorcza wraz z dowodami wpłat pozwanej ( k. 232-245 ).

Powód wykonał całość robót objętych umową główną i dodatkową. Cel inwestycji pozwanej został osiągnięty. Budynek jest obecnie użytkowany.

Dowody: zeznania świadka G. K. ( k. 308 ); zeznania powoda ( k. 308-309 ); oświadczenie kierownika budowy z dnia 30.06.2012r. ( k. 229 ).

Pismem z dnia 19 czerwca 2012r. powód zgłosił pozwanej gotowość do odbioru robót dodatkowych, objętych umową z dnia 8 czerwca 2012r.

Dowód: pismo powoda z daty 19.06.2012r. ( k. 36 ).

Pismem z daty 30 czerwca 2012r. powód zgłosił pozwanej gotowość do odbioru robót objętych umową z dnia 5 grudnia 2011r. wraz z aneksem z dnia 30 czerwca 2012r.

Pozwana nie przystąpiła do odbioru robót budowlanych objętych umową z dnia 5 grudnia 2011r. W związku z tym powód w dniu 26 lipca 2012r. sporządził jednostronny protokół odbioru tych robót. W komisji odbiorczej byli: inspektor nadzoru G. K. (1), kierownik budowy T. Z. oraz powód. Protokół ten został podpisany przez powoda oraz inspektora nadzoru.
W protokole tym wskazano, że roboty zostały wykonane zgodnie z umową. Wartość robót według kosztorysu wykonawczego stanowiła kwota 82.125,44 zł netto ( 101.014,29 zł brutto ).

Dowody: pismo powoda z dnia 30.06.2012r. ( k. 40 ); pismo powoda z daty 7.09.2012r. ( k. 42 ); protokół odbioru z dnia 26.07.2012r. ( k. 48 ).

Powód z tytułu wykonania w/w robót wystawił pozwanej faktury VAT: nr (...) na kwotę 49.745,03 zł; nr (...) na kwotę 27.239,85 zł oraz nr(...) na kwotę 659,42 zł. Łącznie na kwotę 77.644,30 zł.

Dowody: faktury VAT ( k. 49-51 ).

Pismem z dnia 21 września 2012r. pozwana wezwała powoda do protokolarnego odbioru robót objętych umową z dnia 5 grudnia 2012r., aneksowaną oraz kosztorysu ofertowego sporządzonego przez wykonawcę stanowiącego integralną część umowy. Wyznaczyła datę odbioru na dzień 1 października 2012r.

Dowód: pismo pozwanej z daty 21.09.2012r. ( k. 228 ).

W toku realizacji inwestycji współpraca pomiędzy stronami nie układała się właściwie. Pozwana kwestionowała jakość wykonywanych przez powoda robót, wycofywała się z części zaakceptowanych wcześniej odbiorów. Zgłaszała inspektorowi nadzoru pretensje do wysokości cen, za co inspektor nie odpowiadał, bo było to poza jego uprawnieniami. Inspektor nadzoru zajmował się sprawdzeniem wykonanych robót oraz ich ilości.

Po sporządzeniu przez strony jednostronnych protokołów odbioru inspektor nadzoru G. K. (1) zaproponował stronom spotkanie tzw. przegląd gwarancyjny ( pół roku po oddaniu obiektu do użytkowania ), celem dojścia do porozumienia i dokonania końcowego rozliczenia.

Spotkanie to odbyło się w dniu 11 grudnia 2012r. Na spotkanie to przybyła pozwana, jej pełnomocnik L. P., przedstawiciel pozwanej A. J., powód oraz inspektor nadzoru. Intencją spotkania było dokonanie przeglądu wykonanych przez powoda robót, zgłoszenie wzajemnych stanowisk stron
w związku z wadami/usterkami zgłoszonymi przez pozwaną, a dotyczącą jakości wykonanych przez powoda robót.

Ze spotkania został sporządzony protokół, gdzie wskazano, że roboty objęte umową z dnia 5 grudnia 2012r., następnie aneksowanej, zostały wykonane. Wymieniono stwierdzone usterki/wady, które zmniejszały wartość użytkową, techniczną i estetyczną wykonanych robót. Strony ustaliły sposób usunięcia usterek. Wskazano, że sposób i terminu sunięcia usterek zostanie przedstawiony w osobnej notatce sporządzonej przez inspektora nadzoru. Protokół ten podpisali wszyscy obecni na przeglądzie.

Dowody: protokół przeglądu ( k. 260262 ); zeznania świadka G. K.
( k. 308 ); zeznania świadka A. J. ( k. 308 ).

W dniu 12 grudnia 2012r. inspektor nadzoru sporządził notatkę z dokonanego dzień wcześniej przeglądu. W notatce tej wskazał o stwierdzonych w trakcie przeglądu wadach oraz co w trakcie spotkania strony uzgodniły w zakresie końcowych rozliczeń. W notatce podano, że z dokumentów w postaci protokołu końcowego robót i faktur wynikało, iż do rozliczenia końcowego pozostawała kwota 62.589,33 zł netto. Kwestia ta była między stronami bezsporna. Strony ustaliły w trakcie przeglądu, że powód zmniejszy w/w wartość czyli udzieli pozwanej tzw. upustów w kwotach: 10.000 zł wynikającej z obniżenia robocizny w wymienionych tam nakładach; 600 zł na poczet wad klejenia fototapet; 3.200 zł na poczet wad w ułożeniu wykładzin medycznych; 1.000 zł
z tytułu wad w wykonaniu balustrad; 1.000 zł na poczet poprawy żwirowania placu przed budynkiem oraz 6.200 zł na poczet pozostałych wad. Po udzieleniu w/w upustów pozostała do zapłaty kwota 39.900 zł.

Z notatki wynikało także, że powód miał do 14 grudnia 2012r. przedłożyć inwestorowi korekty dotychczasowych faktur oraz fakturę na kwotę 22.000 zł netto płatną w terminie odwrotnym, a w pierwszej połowie stycznia 2013r. fakturę na pozostałą kwotę tj. 17.900 zł netto.

Notatka została podpisana przez inspektora nadzoru oraz powoda.

Dowody: notatka z dnia 12.12.2012r. ( k. 279-280 ); zeznania świadka G. K. ( k. 308 ).

Wykonując powyższe ustalenia powód dokonał refakturowania wystawionych wcześniej faktur tj. faktury nr (...), faktury nr (...) oraz faktury nr (...) do „0”, aby móc wystawić pozwanej nowe faktury na łączną kwotę 39.900 zł.

Dowody: faktury korygujące ( k. 258-259 ); zeznania powoda ( k. 308-309 ).

W dniu 21 grudnia 2012r. pozwana zapłaciła powodowi kwoty: 15.400,85 zł oraz 11.659,15 zł. Łącznie 27.060 zł.

Dowody: dowody wpłaty ( k. 264,266, 282, 284 ).

Po sporządzeniu notatki z dnia 12.12.2012r. inspektor nadzoru wysłał ją trzykrotnie do pozwanej, powoda oraz A. J. drogą e-mailową. Nie wiedział czy pozwana ostatecznie notatkę podpisała. W dniu 16 stycznia 2013r. pozwana poinformowała inspektora nadzoru, że jej uwagą do treści notatki jest brak zapisu na temat dokumentacji potrzebnej do uzyskania przez nią dotacji na wykonaną inwestycję.

Ostatecznie pozwana notatki nie podpisała i nie doszło pomiędzy stronami do zawarcia wynikającej z niej ugody.

Dowód: zeznania świadka G. K. ( k. 308 ); zeznania powoda ( k. 308-309 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, które to uznał za wiarygodne w zakresie, jaki wyznaczają im przepisy art. 244 i 245 kpc. Ponadto dokumenty te nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. J. w części, w której zeznawał o przebiegu spotkania jakie odbyło się w dniu 11 grudnia 2012r.,
o ustaleniach tam poczynionych, a to, że stwierdzono usterki w wykonanych przez powoda robotach, że powód zdeklarował się je naprawić, że inspektor nadzoru miał z tegoż spotkania sporządzić stosowną notatkę. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w części, w jakiej zeznał, że notatkę otrzymał dopiero 26 stycznia 2012r., albowiem zeznania te pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka G. K. (1), który wskazał, że po raz pierwszy wysłał notatkę wszystkim uczestnikom spotkania już w dniu 14 grudnia 2012r.. Powyższe nieścisłości nie mają jednak wpływu na rozstrzygnięcie niniejszego sporu.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka G. K. (1) – inspektora nadzoru na spornej inwestycji. Zeznania te są spójne, logiczne
i korespondują z zalegającą w aktach sprawy dokumentacją. Zeznania te wydają się tym bardziej prawdopodobne, że świadek ten był inspektorem nadzoru
z ramienia pozwanej, nadzorował wykonywane prace budowlane, sprawdzał czy są one wykonywane w całości. Świadek zrelacjonował także przebieg tzw. przeglądu gwarancyjnego w dniu 11.12.2012r. oraz wyjaśnił jaka była intencja tegoż spotkania i w jakim celu sporządził on notatkę w dniu 12.12.2012r. Należy zaznaczyć, że żadna ze stron nie kwestionowała treści protokołu z dnia 11.12.2012r. oraz samej notatki, a także intencji jaką miały strony i pokładały
w tym spotkaniu.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania powoda, który w sposób logiczny
i racjonalny przedstawił przebieg wydarzeń. Zeznania te pozostawały w zgodzie z zeznaniami inspektora nadzoru oraz świadka A. J..

Sąd pominął dowód z przesłuchania strony pozwanej, albowiem strona ta pomimo pouczenia nie stawiła się na rozprawę w dniu 20 maja 2013r.

Sąd oddalił wniosek dowodowy strony powodowej w postaci dowodu
z opinii biegłego sądowego ds. budowlanych jako nie mający istotnego znaczenia, a zarazem zbędnego do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Powód zawnioskował w/w dowód na wypadek kwestionowania przez pozwaną wzajemnych rozliczeń wynikających z umowy, co jednak w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca.

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Ostatecznie do protokołu rozprawy z dnia 20 maja 2013r. pełnomocnik powoda wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 55.627,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22.09.2012r. do dnia zapłaty oraz umorzenia postępowania w pozostałym zakresie.

Poza sporem w niniejszej sprawie było to, że strony w dniu 5 grudnia 2011r. zawarły umowę o roboty budowlane, jej treść, zakres wzajemnych obowiązków. Bezspornym było także, że umowa była trzykrotnie aneksowana
w zakresie terminu wykonania robót oraz, że strony w dniu 8 czerwca 2012r. zawarły umowę o wykonanie robót dodatkowych. Bezspornym były także ustalone przez strony kwoty wynagrodzeń należne powodowi, sposób wzajemnych rozliczeń, treść protokołów odbiorów poszczególnych robót oraz kwoty zapłacone przez pozwaną powodowi z tytułu wykonanych przez niego robót.

Pozwana nie zakwestionowała także okoliczności wskazanej w notatce
z dnia 12.12.2012r. tj. że na dzień jej sporządzenia do końcowego rozliczenia wykonanych przez powoda robót pozostała kwota 62.589,33 zł netto.

Jedynym zarzutem podniesionym przez pozwaną było to, iż pozwana nie ma wobec powoda obowiązku zapłaty dochodzonej pozwem kwoty, albowiem powód wystawił pozwanej faktury korygujące do faktur w oparciu o które dochodzi swoje roszczenie do tzw. „0”.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazał, że powód wykonał objęte umową roboty budowlane w całości oraz, że roboty te zostały przez pozwaną odebrane. W związku z treścią podniesionego przez pozwaną,
w sprzeciwie od nakazu zapłaty, zarzutu powód, do czego był zobowiązany
w świetle art. 6 kc, wykazał, że po wystawieniu pierwotnych faktur, opiewających na kwotę dochodzoną pozwem, dążył do ugodowego załatwienia sprawy z pozwaną, czego wyrazem było spotkanie stron i ich przedstawicieli oraz inspektora nadzoru w dniu 11 grudnia 2012r. i dokonanie tzw. przeglądu gwarancyjnego wykonanych przez powoda prac. Miało to bowiem związek
z zarzutami pozwanej kierowanymi do powoda o wadliwości wykonanych przez niego prac. Intencją tegoż spotkania miało być końcowe rozliczenie stron. Konsekwencją powyższego było sporządzenie przez inspektora nadzoru notatki w dniu 12 grudnia 2012r., w której wyszczególniono stwierdzone przez pozwaną wady/usterki, stanowisko obydwu stron, upusty udzielone przez powoda na poczet stwierdzonych wad.

Powyższy materiał dowodowy pozwolił Sądowi ustalić, że powód dokonał korekty wskazanych faktur tylko i wyłącznie z uwagi na treść poczynionych na w/w spotkaniu ustaleń. Był to wyraz jego dobrej woli wobec pozwanej. Warunkiem powyższego było zastosowanie się do poczynionych na spotkaniu ustaleń przez pozwaną, co jednak nie nastąpiło. Do zawarcia ugody zatem nie doszło.

Reasumując skoro pozwana nie kwestionowała wysokości końcowych rozliczeń, wykonania robót przez powoda, a nadto nie podniosła w procesie zarzutów dotyczących wadliwości wykonanych robót ( rękojmia ) i nie sformułowania żądań w tym zakresie, a do zawarcia ugody pomiędzy stronami
( o jakiej mowa w przedmiotowej notatce ) nie doszło, roszczenie powoda należało uznać za zasadne. Skuteczność skorygowania wystawionych pierwotnie faktur miała by miejsce tylko w przypadku zaakceptowania przez pozwaną ustalonych na spotkaniu warunków.

Z powyższych ustaleń faktycznych wynika, że odbiór faktyczny robót wykonanych przez powoda nastąpił; w/w usterki zostały wyszczególnione
w przeglądzie gwarancyjnym, zaś strona pozwana nie podniosła, iż istniały one już w momencie oddania przedmiotu umowy oraz jakiego one są charakteru
i ich wpływu na jakość i wartość robót wykonanych przez powoda.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 647 kc, zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 55.627,30 zł, którą to powód wskazał ostatecznie w piśmie z dnia 6 lutego 2013r. oraz na rozprawie w dniu 20 maja 2013r. z tytułu wykonania na rzecz pozwanej robót budowlanych.

Na mocy art. 355 § 1 kpc Sąd umorzył postępowanie w zakresie kwoty 27.060 zł, którą to pozwana zapłaciła na rzecz powoda już w toku procesu, uznając, iż zbędnym byłoby wydanie wyroku w tym zakresie.

O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 § 1 kc.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje uzasadnienie w art. 98 § 1
i 3 kpc oraz § 6 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. 2002, Nr 163, poz. 1349 ze zm. ) . Na zasądzoną kwotę składa się kwota 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 3.883 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.

Sąd w okolicznościach niniejszej sprawy uznał stronę pozwaną za stronę przegrywającą proces. Pozwana zapłaciła powodowi kwotę 27.060 zł dopiero
w toku procesu i dała powód do zainicjowania niniejszego sporu.

Zarządzenie:

1. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- pełnomocnikowi strony pozwanej.

2. K.. 14 dni.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE