UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 14 września 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

P. K. w dniu 15 czerwca 2014 r. kupił laptop marki M. model (...) (...) wraz z ładowarką marki C. za kwotę 4.090,24 złotych. Laptop ten, wraz z innymi jego rzeczami, przechowywał w domu swej matki M. M. (2) i ojczyma – oskarżonego L. M. w S. przy ul. (...). W grudniu 2015 r. P. K. wyjechał z najbliższą rodziną do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, rzeczy w tym laptop pozostawił w domu rodziców, z tym że zastrzegł, iż laptop miał służyć do kontaktów z nim przy pomocy S. i miał go wykorzystywać do pracy w razie planowanych przyjazdów do Polski. Relacje między oskarżonym i jego żoną M. M. (2) co najmniej od września 2015 r. układały się źle, w styczniu 2016 r. oskarżony wyprowadził się do mieszkania pasierba P. K. w P.. Oskarżony przyjeżdżał do domu stanowiącego współwłasność jego i żony, zabierał kolejne swoje rzeczy. W dniu 12 września 2016 r. oskarżony pod nieobecność żony przyjechał do domu w S., zabrał część swych ubrań. Ponadto oskarżony zabrał laptopa i ładowarkę do niego należące do pasierba P. K., choć nie miał na to zgody właściciela tego sprzętu i naruszył jego wolę pozostawienia tych rzeczy w domu w S.. Wartość laptopa wraz z ładowarką w dniu przywłaszczenia ich przez oskarżonego wynosiła 1.851 złotych.

Dowód:

- zeznania M. M. (2) (k. 1v-2,7v,77-78),

- zeznania J. M. (k.22v,78),

- przelew (k.11),

- dane techniczne laptopa (k. 13),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.29,76v-77),

- opinia biegłego (k.96-100).

Oskarżony zabrał laptop pasierba i korzystał z niego na własne potrzeby. W dniu 18 września 2016 r. M. M. (2) zorientowała się, że w domu nie było laptopa jej syna P. K.. Poprosiła syna J. M. by zadzwonił do oskarżonego, ten w rozmowie z synem przyznał, że zabrał laptopa P. K.. Żona oskarżonego zawiadomiła o tym właściciela laptopa. P. K. w dniu 19 września 2016 r. wysłał e-maila do ojczyma, w którym zażądał zwrotu laptopa do celów utrzymywania kontaktów przez S. z matką i bratem. Oskarżony nie zwrócił laptopa. W dniu 20 września 2016 r. M. M. (2) złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Policja w dniu 20 października 2016 r. dokonała przeszukania mieszkania P. K. w P. przy ul. (...), gdzie mieszkał oskarżony. Funkcjonariusze Policji odnaleźli oraz zabezpieczyli laptop i ładowarkę należące do pasierba oskarżonego.

Dowód:

- zeznania M. M. (2) (k. 1v-2,7v,77-78),

- zeznania J. M. (k.22v,78),

- e-mail (k.3),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.29,76v-77),

- protokół przeszukania (k.33-35),

- protokół oględzin (k.39).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień (k.29). Podczas rozprawy również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k. 76v-77). Stwierdził, że wziął tego laptopa, ale nie ukradł go. Dom, z którego wziął laptop należy do niego i żony, z którą jest w trakcie rozwodu. Dopiero z aktu oskarżenia dowiedział się, że ten laptop nie należał do niego. Na przełomie 2015 r. mieszkał z żoną i jej synem z poprzedniego małżeństwa, tj. P. K.. P. chciał wyprowadzić się do Stanów Zjednoczonych, a wszystkie jego rzeczy oddał im w formie niepisanej darowizny. P. wyjechał do Stanów Zjednoczonych i w Polsce bywał bardzo rzadko, nie utrzymywał z nim kontaktów. W styczniu 2016 r. żona zaproponowała mu, aby wyprowadził się z ich wspólnego domu, zamieszkał w domu pasierba. W dniu 12 września 2016 r. zabrał tego laptopa, ponieważ jego się zepsuł, chciał go wykorzystywać tylko przez czas, aż naprawi swój laptop lub kupi nowy. Żona po dwóch dniach od zabrania przez niego laptopa zwróciła się do niego o jego zwrot, odmówił, bo nie dysponował gotówką na zakup nowego laptopa.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom w tej części, w jakiej oskarżony podał, że laptop jego pasierba znajdował się w domu jego i żony w S., pasierb wyjeżdżając do Stanów Zjednoczonych pozostawił go w tym domu, a następnie on ten laptop zabrał i użytkował w mieszkaniu pasierba w P.. Ta część wyjaśnień oskarżonego jest zgodna z zeznaniami M. M. (2) (k. 1v-2,7v,77-78), J. M. (k.22v,78), protokołem przeszukania (k.33-35) i protokołem oględzin (k.39). Nie jest wiarygodna ta część wyjaśnień oskarżonego, w której stwierdził, że nie wiedział, iż przedmiotowy laptop należał do jego pasierba. Ta część wyjaśnień jest bowiem sprzeczna z zeznaniami żony oskarżonego (k. 1v-2,7v,77-78), syna J. M. (k.22v,78), przelewem (k.11), e-mailem (k.3) i protokołem przeszukania (k.33-35).

M. M. (2) zeznała podczas pierwszego przesłuchania (k.1v-2), że w jej domu znajdował się laptop marki M., który otrzymała od syna P. K. do używania, gdy wyjechał on do Stanów Zjednoczonych. Znajdowała się w separacji z mężem, mąż od kilku miesięcy mieszkał w P. w mieszkaniu P.. Mąż pod jej nieobecność przyjechał w dniu 12 września 2016 r. do ich wspólnego domu, rozmawiał z ich synem J.. W dniu 18 września 2016 r. zauważyła, że w domu nie było laptopa syna P., poprosiła syna J. by zadzwonił do oskarżonego, ten w rozmowie przyznał, że wziął tego laptopa. Syn P. e-mailowo poprosił ojczyma o zwrot laptopa, lecz bezskutecznie. Podczas kolejnego przesłuchania (k.7v) przedstawiała dowód zakupu laptopa i jego numery seryjne. Podczas rozprawy zeznała (k.77-78), iż mąż wziął tego laptopa. Na jej prośbę syn J. dzwonił do ojca z prośbą, aby zwrócił on laptopa, ale on tego nie zrobił. Syn P. wyprowadził się do Stanów Zjednoczonych, w ich domu pozostawił m.in. laptopa, który miał służyć do kontaktowania się z nim oraz był narzędziem pracy, gdyby miał przyjechać do Polski. Z mężem miała poważne nieporozumienia małżeńskie, które doprowadziły do wyprowadzenia męża i sprawy rozwodowej. Syn P. powiedział, że pozostawił ten sprzęt na przechowanie, ale miał służyć on do kontaktowania się z nim i jako jego narzędzie pracy podczas planowanych pobytów w Polsce.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach J. M. (k.22v,78), przelewie (k.11), e-mailu (k.3) oraz protokole przeszukania (k.33-35).

J. M. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.22v), że aktualnie mieszka z matką, a ojciec mieszka w P. w mieszkaniu przyrodniego brata P.. P. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, pod opieką matki pozostawił swoje rzeczy, m.in. laptopa. W dniu 12 września 2016 r. ojciec przyjechał do ich domu, wspomniał, że jego laptop się zepsuł, ale nie powiedział, że zabiera laptopa P.. Po kilku dniach matka stwierdziła, że w domu nie było laptopa P.. Zadzwonił do ojca, ten stwierdził że wziął ten sprzęt komputerowy, nie chciał go oddać, twierdząc że stanowił jego własność, gdyż znajdował się w jego domu. Podczas rozprawy zeznał (k.78), iż brat P. wyjeżdżając do Ameryki pozostawił w ich domu laptopa, telewizor i elektronarzędzia. Następnie doszło do spraw rozwodowych pomiędzy rodzicami i na mocy porozumienia stron tata wyprowadził się do domu w P.. Po wyprowadzce tata zaczął zabierać z domu różne rzeczy stanowiące własność jego i żony. Oskarżony wziął również laptopa należącego do P..

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. M. (2), wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, przelewie (k.11), e-mailu (k.3) oraz protokole przeszukania (k.33-35).

Opinia biegłego z dziedziny wyceny ruchomości (k.96-100) jest jasna i pełna, gdyż została sporządzona przez biegłego dysponującego fachową wiedzą, biegły wskazał sposób uzyskania opinii i zastosowane metody ustalenia wartości przedmiotowego laptopa. Uwzględniając powyższe, Sąd uznał tą opinię za podstawę ustaleń faktycznych.

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci dokumentów wymienionych na k. 109-110 został sporządzony przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty były sporządzone obiektywnie i nie zachodzą wątpliwości odnośnie ich autentyczności.

Ustalony stan faktyczny tworzy spójną, logiczną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu nie budzą wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony był ojczymem P. K., który wyjechał na stałe lub przynajmniej na dłuższy okres czasu do Stanów Zjednoczonych. Pasierb oskarżonego pozostawił w miejscu zamieszkania oskarżonego część swych rzeczy, w tym laptopa, którego wartość biegły wycenił w jasnej i pełnej opinii na kwotę 1.851 złotych (opinia z k. 96-110). Laptop ten stanowił mienie cudze dla niego, nie miał on uprawnienia do jego zatrzymania ani użytkowania bez zgody właściciela. P. K. wyjeżdżając z Polski wyraźnie wskazał, że jego laptop ma służyć do kontaktowania się z nim i stanowić jego narzędzie pracy na czas jego przyjazdów do Polski. Oskarżony nie miał uprawienia, by laptop ten zabrać i samowolnie wykorzystywać, nawet jeśli laptop ten znajdował się w mieszkaniu należącym do właściciela laptopa. Należy zwrócić uwagę, że zarzut aktu oskarżenia obejmuje kradzież tego laptopa, czyli zabór w celu przywłaszczenia cudzego mienia. Natomiast oskarżony wszedł w posiadanie tego laptopa, poprzez przechowywanie go przez pasierba w jego domu, czyli w sposób legalny, zgodny z porządkiem prawnym. Ten sposób działania oskarżonego wyklucza możliwość przypisania mu działania w warunkach określonych w art. 278 § 1 k.k., natomiast należy uznać, że dopuścił się popełnienia występku określonego w art. 284 § 1 k.k. Oskarżony bowiem potraktował laptopa należącego do pasierba jakby był jego właścicielem i jedynym użytkownikiem, naruszył uprawnienia właściciela co do miejsca jego przechowywania i celu, jakiemu miał służyć. Przemawia to za uznaniem, że oskarżony dokonał przywłaszczenia przedmiotowego laptopa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2003 r., sygn. II KKN 273/01, Prok. i Prawo 2003/7-8/9).

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie był znaczny, choć zachowanie oskarżonego zasługuje na potępienie i dezaprobatę. Oskarżony nadużył udzielonego jej zaufania i przywłaszczył laptopa o niemałej wartości, niewiele odbiegającej od kwoty najniższego wynagrodzenia.

Stopień winy nie był znaczny, gdyż oskarżony przechowywał laptopa pasierba w jego mieszkaniu i został mu on odebrany po około półtorej miesiąca użytkowania.

Oskarżona ma 53 lata, trwa postępowanie rozwodowe jego małżeństwa, ma wykształcenie średnie, pracuje jako kierowca i zarabia około 3.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 76), ma na utrzymaniu 21-letniego syna, nie był karany (k.74).

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości i ewentualnie konieczność naprawienia wyrządzonej szkody. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że reguły współżycia społecznego wykluczają przywłaszczania rzeczy innych osób. Przepis art. 284 § 1 k.k. przewiduje karę pozbawienia wolności od 1 miesiąca do 3 lat. Orzeczenie choćby najłagodniejszej kary pozbawienia wolności byłoby zbyt surowe w realiach niniejszej sprawy, stąd Sąd skorzystał z dyspozycji art. 37a k.k. i poprzestał na wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione okoliczności wymiaru kary oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz zdolną spełnić swe cele prewencji indywidualnej i generalnej powinna być kara 100 stawek dziennych grzywny. Wysokość jednej stawki określono na 10 złotych, ze względu na niewielkie dochody oskarżonego.

Przywłaszczony laptop powinien być zwrócony matce pokrzywdzonego, którą ten upoważnił do złożenia zawiadomienia o przestępstwie w niniejszej sprawie (k.8).

Oskarżony ma stałe dochody i dorosłego syna na utrzymaniu, powinien zatem zwrócić koszty sądowe poniesione na rozpoznanie sprawy, gdyż nie powinny być przerzucane one na ogół podatników, a może to uczynić bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie i syna pozostającego na jego utrzymaniu.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE WYROKU