POSTANOWIENIE

Dnia 25 października 2017

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

Sędziowie: SSO Piotr Sałamaj

SSR (del.) Rafał Lila

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2017

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S.

przeciwko: J. K.

S. L.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum

w S. z dnia 7 lutego 2017 roku, sygnatura X GC 256/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

Piotr Sałamaj Leon Miroszewski Rafał Lila

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie postanowieniem z dnia 7 lutego 2017 roku, jeszcze przed doręczeniem pozwu pozwanym, przekazał sprawę pomiędzy wymienionymi stronami, o roszczenie na podstawie art. 299 k.s.h., Sądowi Rejonowemu w Dąbrowie Górniczej, jako miejscowo właściwemu. Sąd Rejonowy uznał, że w sprawach dochodzenia roszczeń przeciwko członkom zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie odpowiedzialności za zobowiązania spółki, właściwość miejscowa regulowana jest w art. 298 k.s.h., który ustanawia właściwość wyłączną według miejsca siedziby dłużnej spółki.

Powódka wniosła zażalenie na to postanowienie, domagając się jego uchylenia. Jej zdaniem właściwość sądu w sprawach dotyczących odpowiedzialności dochodzonej na podstawie art. 299 k.s.h. nie jest regulowana przepisem art. 298 k.s.h., a więc zastosowanie mają przepisy art. 27 i 43 § 1 k.p.c. Powołała się na poglądy, odpowiadające jej zapatrywaniu, wyrażone w piśmiennictwie.

Niezależnie od tego podniosła, że jedna z pozwanych nie jest już członkiem zarządu dłużnej spółki, toteż nawet uznając, że art. 298 k.s.h. ustanawia właściwość dla spraw dotyczących odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania tej spółki, dotyczyć to może jedynie aktualnych członków zarządu, czy likwidatorów, a więc możliwe było dokonanie wyboru sądu według miejsca zamieszkania tej pozwanej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

W świetle art. 202 k.p.c. sąd nie bierze z urzędu pod uwagę niewłaściwości sądu, gdy daje się ona usunąć za pomocą umowy stron. A contrario – sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę taką niewłaściwość, której umowa stron usunąć nie może (art. 46 § 2 k.p.c.).

Skarżąca ma rację, że problem właściwości miejscowej w sprawach o roszczenia na podstawie art. 299 § 1 k.s.h. budzi kontrowersje w piśmiennictwie i nie należą do odosobnionych głosy przemawiające przeciwko uznaniu, że podstawą ustalenia właściwości sądu w tych sprawach jest art. 298 k.s.h.

Wątpliwości takie nie zachodzą jednak w świetle orzecznictwa. Trzeba dodać, że orzecznictwo na tle odpowiedniej regulacji w kodeksie handlowym musi być uznane za aktualne, bowiem instytucja odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania tej spółki została recypowana bez zmian do kodeksu spółek handlowych i to z zachowaniem systematyki przepisów, polegającej na tym, że przepis o właściwości miejscowej poprzedza przepis ustanawiający powołaną odpowiedzialność. Oprócz powołanej w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 1997 roku, III CZP 24/97, wymienić można uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1995 roku, III CZP 120/95 (OSNC 1995, nr 12, poz. 181). Druga z wymienionych uchwał wskazuje nadto, że właściwość regulowana w art. 297 k.h. (a więc 298 k.s.h.) jest właściwością wyłączną. Pogląd ten został powtórzony także w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2008 roku, III CZP 72/08 (OSNC 2009, nr 2, poz. 20).

W takiej sytuacji oczywiście bez znaczenia jest okoliczność, czy pozwany w dalszym ciągu jest członkiem zarządu, czy też mandat członkostwa utracił. Nie ma też mowy o możliwości wyboru sądu na podstawie art. 43 § 1 k.p.c. W niniejszej sprawie trzeba nadto zauważyć, że właściwość miejscowa w odniesieniu do drugiej z pozwanych jest taka sama jak właściwość miejscowa według siedziby dłużnej spółki.

Mając na uwadze powyższe, należało oddalić zażalenie na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

Piotr Sałamaj Leon Miroszewski Rafał Lila