UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 stycznia 2017 roku oskarżona N. Z. około godz. 18.30-18.40 przyjechała do sklepu (...) w J. województwa (...) przy ulicy (...). Podczas robienia zakupów w tym sklepie oskarżona M. Z. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej kładąc foliową torebkę z bananami na wadze podtrzymywała tę foliowa torebkę uzyskując zaniżoną wagę tj. 0,624 kg na kwotę 2,48 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),856 kg o wartości 3,41 zł . Później oskarżona N. Z. wydrukowała z wagi metkę z zaniżoną wagą i ceną ( tj. 0,624 kg na kwotę 2,48 zł ) i nalepiła tą metkę na foliową torebkę z bananami . Następnie oskarżona N. Z. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej kładąc foliową torebkę z cytrynami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżona wagę tj. 0,176 kg na kwotę 1,23 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),358 kg o wartości 2,50 zł. Po czym ponownie oskarżona N. Z. wydrukowała z wagi metkę z zaniżona wagą i ceną ( tj. 0,176 kg na kwotę 1,23 zł ) nalepiła tą metkę na foliową torebkę z cytrynami . Oskarżona N. Z. później udała się na stoisko z cukierkami gdzie kładąc torebkę foliową z cukierkami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżona wagę , a następnie wydrukowała z wagi metkę która nakleiła na tą torebkę z cukierkami . Zdarzenia te zostały zarejestrowane przez kamery monitoringu znajdujące się w sklepie ( k. 36-37 ) . Następnie oskarżona N. Z. udała się do kasy obsługiwanej przez kasjerkę M. Z. (2) . M. Z. (2) zorientowała się podczas kasowania zakupionych produktów iż waga cukierków kupionych przez oskarżoną N. Z. jest zaniżona i podeszła do wagi kontrolnej by to sprawdzić , wtedy oskarżona N. Z. natychmiast oświadczyła iż rezygnuje z zakupu tych cukierków i pozostawiła je przy kasie . Następnie po zapłaceniu za cytryny i banany oskarżona N. Z. odeszła od kasy . W tym czasie M. Z. (2) na paragonie fiskalnym sprawdziła wagę zakupionych przez oskarżoną N. Z. bananów oraz cytryn i stwierdziła że ich waga tych owoców też jest zaniżona, dlatego poinformowała o tym fakcie pracownika ochrony sklepu. Pracownik ochrony następnie z oskarżoną N. Z. udał się do wagi kontrolnej przy linii kas gdzie po zważeniu zakupionych przez oskarżoną cytryn i bananów stwierdził niezgodność wagi i ceny tych owoców . W wyniku takiego działania oskarżona N. Z. spowodowała straty w kwocie 2,19 zł na szkodę K. sp. z. o. o z siedzibą we W..

Następnie oskarżoną N. Z. została zatrzymana o godzinie 18.55. przez przybyły do sklepu (...) w J. przy ulicy (...) patrol policji z KP w J. .

W dniu 23 stycznia 2017 r. o godzinie 19.37 oskarżona N. Z. zapłaciła w kasie sklepu (...) w J. przy ulicy (...) kwotę 2,19 zł ( k. 13 ) .

N. Z. ma ukończone 27 lat, jest panną , nie ma nikogo na utrzymaniu , pracuje i osiąga dochód 1500 zł miesięcznie , nie była karana ( k. 57 ) , nie leczy się psychiatrycznie ani odwykowo.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : wyjaśnień oskarżonej M. Z. (1) ( k. 32-33 ) , zeznań świadków : A. S. ( k. 10-11 ) i M. Z. (2) ( k. 20-21 ) oraz notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 2 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 5-7 ) , paragonu i metki ( k. 13-14 ) , protokołu oględzin ( k. 25-26 ) , materiału poglądowego ( k. 27-28 ) , pokwitowania ( k. 34 ) , płyty DVD z zapisem z monitoringu ( k. 36 ) , protokołu oględzin ( k. 37 ) i karty karnej ( k. 39 i k. 57 ) .

N. Z. stanęła pod zarzutem iż w dniu 23 stycznia 2017 roku, w J. województwa (...) przy ulicy (...) na terenie sklepu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem sp. z o. o K. z siedzibą we W. w ten sposób, że kładąc torebkę z cytrynami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżona wagę tj. 0,176 kg na kwotę 1,23 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),358 kg o wartości 2,50 zł, oraz kładą torebkę z bananami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżoną wagę tj. 0,624 kg na kwotę 2,48 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),856 kg o wartości 3,41 zł, wprowadzając w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i ceny kupowanych cytrusów, gdzie wartość strat wynosiła kwotę 2,19 zł na szkodę sp. z. o. o K. z siedzibą we W., przy czym czyn ten stanowił przepadek mniejszej wagi to jest popełnienia przestępstwa z art. 286 § 3 k.k..

Oskarżona N. Z. podczas postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła iż nie neguje faktu popełnienia tego czynu , nie wie jednak dlaczego to zrobiła . Ponadto z wyjaśnień oskarżonej N. Z. wynika iż niezgodność co do ceny tych cytrusów zapłaciła od razu na miejscu w sklepie ( k. 32-33 ) .

Sąd dał w całości wiarę wyjaśnieniom oskarżonej N. Z. jako dokładnym , jasnym i korespondującym z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : A. S. ( k. 10-11 ) i M. Z. (2) ( k. 20-21 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentami w postaci : protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 5-7 ) , paragonu i metki ( k. 13-14 ) , protokołu oględzin ( k. 25-26 ) , materiału poglądowego ( k. 27-28 ) , płyty DVD z zapisem z monitoringu ( k. 36 ) i protokołu oględzin ( k. 37 ). Należy wskazać iż z tych wyjaśnień oskarżonej N. Z. wynika wprost iż popełniła ona zarzucany jej czyn .

Sąd dał więc wiarę zeznaniom świadków A. S. i M. Z. (2) jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.

Z zeznań świadka A. S.– kierowania działu w sklepie (...) przy ulicy (...) w J. wynika w jaki sposób oskarżona N. Z. dopuściła się oszustwa w dniu 23 stycznia 2017 r. na szkodę (...) sp. z. o.o. z siedzibą we W.. Z zeznań świadka A. S. wynika iż na terenie sklepu (...) oskarżona N. Z. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego w ten sposób, że kładąc torebkę z cytrynami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżona wagę tj. 0,176 kg na kwotę 1,23 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),358 kg o wartości 2,50 zł, oraz kładąc torebkę z bananami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżoną wagę tj. 0,624 kg na kwotę 2,48 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),856 kg o wartości 3,41 zł, wprowadzając w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i ceny kupowanych cytrusów. W wyniku tego działania oskarżonej N. Z. powstały straty w kwocie 2,19 zł na szkodę (...) sp. z. o.o. z siedzibą we W. ( k. 10-11 ) .

Natomiast z zeznań świadka M. Z. (2) – kasjerki w sklepie (...) w J. przy ul. (...) , która w dniu 23 stycznia 2017 r. obsługiwała oskarżoną N. Z. , wynika iż podczas kasowania produktów zakupionych przez oskarżoną w postaci cukierków na wagę , bananów i cytryn zorientowała się iż waga cukierków kupionych przez oskarżoną N. Z. jest zaniżona . Dlatego podeszła do wagi kontrolnej by to sprawdzić , wtedy oskarżona N. Z. od razu oświadczyła iż rezygnuje z zakupu tych cukierków i pozostawiła je przy kasie . Z dalszych zeznań świadka M. Z. (2) wynika iż po zapłaceniu za cytryny i banany oskarżona N. Z. odeszła od kasy , a ona postanowiła na paragonie fiskalnym sprawdzić wagę zakupionych przez oskarżoną bananów oraz cytryn i stwierdziła że ich waga też jest zaniżona. Następnie poinformowała o tym fakcie pracownika ochrony sklepu. Z dalszych zeznań świadka M. Z. (2) wynika iż pracownik ochrony z oskarżoną N. Z. udał się do wagi kontrolnej przy linii kas gdzie po zważeniu zakupionych przez oskarżoną cytryn i bananów stwierdził niezgodność wagi i ceny tych produktów ( k. 20-21 ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 286 § 1 k.k. stanowi , że karze podlega kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Natomiast z treści przepisu art. 286 § 3 k.k. wynika iż wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przedmiotem ochrony są wskazanym w tym przepisie są prawa majątkowe. Treść art. 286 § 1 k.k. określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem korzyści majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej.

„Wprowadzenie w błąd” polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy (np. co do wartości przedmiotu, cech sprzedawanego lub nabywanego towaru, możliwości uzyskania korzyści z zawartej transakcji itp.). Ta postać oszustwa nazywana jest „oszustwem czynnym. Natomiast „wyzyskanie błędu” - to celowe skorzystanie z mylnego wyobrażenia o wartości rzeczy, skutkach transakcji itp., w jakim znajduje się pokrzywdzony. Tę formę oszukańczego zachowania nazywa się niekiedy „oszustwem biernym”, co jednak nie jest ścisłe, gdyż sprawca musi przejawiać określoną aktywność, aby wyzyskać błąd pokrzywdzonego. Przedmiotem wykonawczym oszustwa jest mienie w znaczeniu szerokim obejmującym zarówno uszczerbek majątkowy (damnum emergens), jak i utracone korzyści (lucrum cessans), jeżeli są następstwem niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego.

Typ uprzywilejowany oszustwa zachodzi w wypadku mniejszej wagi (art. 286 § 3 k.k. ), przy czym za taką kwalifikacją może przemawiać przede wszystkim niewielka szkoda wyrządzona pokrzywdzonemu oraz sytuacja, gdy sprawca nie wprowadził pokrzywdzonego w błąd, lecz wykorzystał istniejący po stronie pokrzywdzonego błąd, odnosząc przy tym niewielką korzyść, albo nie odnosząc jej wcale. ( za Komentarz do art.286 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ) .

Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. Dopóki takie rozporządzenie nie nastąpi, a sprawca podejmie oszukańcze zabiegi mające na celu jego uzyskanie, można mówić jedynie o usiłowaniu, a nie o dokonaniu oszustwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 1999 r., V KKN 513/97, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 6). Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej , która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów.

W powyższej sprawie oskarżona N. Z. wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 286 § 3 k.k. albowiem w dniu 23 stycznia 2017 roku, w J. województwa (...) przy ulicy (...) na terenie sklepu (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. . Działanie oskarżonej N. Z. polegało na tym iż , że kładąc torebkę z cytrynami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżona wagę tj. 0,176 kg na kwotę 1,23 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),358 kg o wartości 2,50 zł, oraz kładą torebkę z bananami na wadze podtrzymywała tę torebkę uzyskując zaniżoną wagę tj. 0,624 kg na kwotę 2,48 zł, gdzie w rzeczywistości waga kupowanego produktu w. (...),856 kg o wartości 3,41 zł, wprowadzając w ten sposób w błąd pracownika kasy co do rzeczywistej wagi i ceny kupowanych cytrusów. W wyniku takiego działania oskarżona N. Z. spowodowała straty w kwocie 2,19 zł na szkodę (...) sp. z. o.o. z siedzibą we W.. Należy podnieść , iż dla oceny , czy rozporządzenie mieniem było niekorzystne , istotne jest jedynie to , czy w jego wyniku doszło do ogólnego pogorszenia sytuacji majątkowej pokrzywdzonego lub zwiększenia ryzyka po stronie pokrzywdzonego ( pro wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000 r. V KKN 267/00 ; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2000 r. , III KKN 86/89 ) . W powyższej sprawie taka sytuacja niewątpliwie miała miejsce. Fakt ten wynika wprost z wyjaśnień oskarżonej N. Z. ( k. 32-33 ) oraz z dowodów w postaci zeznań świadków : A. S. ( k. 10-11 ) i M. Z. (2) ( k. 20-21 ) oraz dokumentów w postaci : protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 5-7 ) , paragonu i metki ( k. 13-14 ) , protokołu oględzin ( k. 25-26 ) , materiału poglądowego ( k. 27-28 ) , płyty DVD z zapisem z monitoringu ( k. 36 ) i protokołu oględzin ( k. 37 ). Należy wskazać iż działanie oskarżonej N. Z. stanowi typ uprzywilejowany oszustwa wypadek mniejszej wagi ze względu na niewielka szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu (...) sp. z. o.o. z siedzibą we W. która wynosiła 2,19 zł . Należy wskazać iż oskarżona M. Z. (1) przyznała się do popełnienia tego czynu ( k. 33 ) .

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonej M. Z. (1) co do popełnienia przez nią zarzucanego jej czynu z art. 286 § 3 k.k. nie budzą wątpliwości.

W powyższej sprawi Sąd uznał , iż zachodzą przesłanki wskazane w art. 66 § 1 i § 2 k.k. i dlatego warunkowo umorzył postępowanie przeciwko oskarżonej N. Z. na okres próby 1 ( jednego ) roku zgodnie z treścią art. 67 § 1 k.k. .

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W treści art. 66 § 1 i 2 k.k. wskazane zostały więc trzy przesłanki warunkowego umorzenia postępowania związane z czynem zarzucanym oskarżonemu to jest : społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, wina nie jest znaczna , zagrożenie karą za zarzucane sprawcy przestępstwo nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności . W powyższej sprawie czyn który popełniła oskarżona N. Z. spełnia wszystkie wyżej wskazane przesłanki. Niewątpliwym jest , iż w tym przypadku społeczna szkodliwość czynu jak i winna sprawcy nie jest znaczna . Należy zauważyć iż oskarżona N. Z. odniosła niewielka korzyść majątkową i następnie naprawiła szkodę ( k. 13 ) .

Ponadto należy wskazać iż czyn którego znamiona wypełnił oskarżona N. Z. to jest czyn z art. 286 § 3 k.k. jest zagrożony karą nie przekraczającą 5 lata pozbawienia wolności .

Wskazane w art. 66 § 1 k.k. właściwości i warunki osobiste sprawcy, jego postawa i dotychczasowy sposób życia stanowią odrębną przesłankę warunkowego umorzenia postępowania. Nie mogą one być uwzględniane w ocenie społecznej szkodliwości popełnionego czynu i winy sprawcy, tj. przemawiać za ich „znacznością” lub „nieznacznością”. Należy zatem przyjąć, że przesłanka ta wchodzi w grę dopiero po ustaleniu, iż społeczna szkodliwość czynu i wina sprawcy nie są znaczne, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie . Pozytywna ocena postawy oskarżonego i jego dotychczasowego życia ma charakter prognostyczny, prowadząc sąd do przekonania, że mimo warunkowego umorzenia postępowania sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa . Przesłanka ta nie będzie spełniona, a przeciwnie - zachodzi przeszkoda w orzekaniu o warunkowym umorzeniu postępowania, jeżeli sprawca był już skazany za jakiekolwiek przestępstwo umyślne i nie nastąpiło zatarcie tego skazania. Lege non distinguente nie stanowi przeszkody w orzekaniu o warunkowym umorzeniu wcześniejsze skazanie za występek nieumyślny, a także wcześniejsze orzeczenie wobec sprawcy warunkowego umorzenia postępowania w sprawie o występek popełniony umyślnie. ( tak Komentarz do art. 66 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006, wyd. III.) .

W powyższej sprawie dotychczasowy sposób życia oskarżonej N. Z. oraz fakt , iż nie był ona dotychczas karana ( k. 57 ) , wskazuje , że spełnia ona również tą przesłankę warunkowego umorzenia postępowania . Pozytywna ocena postawy oskarżonej N. Z. oraz jej dotychczasowego życia wskazuje , iż będzie ona przestrzegała porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa .

Jeżeli chodzi o kolejną przesłankę wskazaną w art. 66 § 1 k.k. - braku wątpliwości co do popełnionego czynu, to taki brak wątpliwości wynika przede wszystkim z postawy sprawcy i złożenia przez niego wiarygodnych wyjaśnień. Formalne przyznanie się do winy nie jest jednak warunkiem sine qua non orzekania o warunkowym umorzeniu postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, nr 1, poz. 9). Ustawa bowiem wymaga jedynie, aby zachodził brak wątpliwości co do popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu i okoliczności tego czynu - w aspekcie wskazanych w art. 66 k.k. przesłanek stosowania tej instytucji. W powyższej sprawie oskarżona N. Z. przyznała się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia zarzucanego jej czynu ( k. 32-33 ) . Należy ponadto stwierdzić, iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci: wyjaśnień oskarżonej N. Z. ( k. 32 – 33 ) i zeznań świadków : A. S. ( k. 10-11 ) i M. Z. (2) ( k. 20-21 ) oraz dokumentów w postaci protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 5-7 ) , paragonu i metki ( k. 13-14 ) , protokołu oględzin ( k. 25-26 ) , materiału poglądowego ( k. 27-28 ) , płyty DVD z zapisem z monitoringu ( k. 36 ) i protokołu oględzin ( k. 37 ) wynika niezbicie że dopuścił się ona zarzucanego jej czynu który przez Sąd został zakwalifikowany jako czyn z art. 286 § 3 k.k.. Dlatego też okoliczności jego popełnienia nie budzą w powyższej sprawie żadnych wątpliwości.

Sąd kierując się dyrektywą zwartą w art. 67 § 3 k.k. i art. 39 pkt. 7 k.k. zasądził od oskarżonej N. Z. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 100 ( sto ) złotych. Sąd uznał iż ten środek karny będzie stanowił dla oskarżonej N. Z. wystarczającą dolegliwość i środek ten spełni wobec oskarżonego funkcję zarówno prewencyjną jak i wychowawczą.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżoną N. Z. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagi jej dochody.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE