WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSR Barbara Stępień-Grabowska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Karolina Marcinkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o. o. w W.

przeciwko (...) spółce z o.o. w T.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego (...) spółki z o.o. w T. na rzecz powoda (...) Sp. z o. o. w W. kwotę 17.834,35 zł (siedemnaście tysięcy osiemset trzydzieści cztery złote trzydzieści pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 września 2016r. do dnia zapłaty.

II. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.709 zł (pięć tysięcy siedemset dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 1747/16

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. z o. o. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) sp. z o. o. z siedzibą w T. kwoty wynoszącej łącznie 17 834,35 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, na którą składają się następujące sumy:

-17 551,60 złotych, wynikająca z niezapłaconych faktur VAT,

-282,75 złotych tytułem odsetek skapitalizowanych na dzień wniesienia pozwu.

Strona powodowa domagała się nadto zwrotu kosztów procesu, obejmujących również koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powódka zaznaczyła, iż należności dochodzone pozwem powstały w rezultacie umowy sprzedaży towaru, za który pozwana nie uiściła ceny w terminach wskazanych na fakturach VAT. Ponadto stwierdziła, iż skierowała do pozwanej wezwanie do zapłaty, które to zostało przezeń odebrane, jednakże pozostało bez odpowiedzi (k. 3-3v).

W dniu 20 września 2016 roku, w sprawie opatrzonej sygnaturą(...), Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądzono od pozwanej kwoty dochodzone przedmiotowym powództwem (k. 16).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na jej rzecz zwrotu kosztów procesu. Przyznała co prawda, iż zakupiła od powódki towar objęty wymienionymi w pozwie fakturami VAT , jednakże stwierdziła, iż pomimo przejściowych trudności finansowych starała się regulować przedmiotowe należności. Zaznaczyła , że cały czas prowadzi rozmowy z przedstawicielami powódki odnośnie ugodowego rozwiązania sprawy, a zwłaszcza rozłożenia zadłużenia na raty. Pozwana stwierdziła również, ze wyraża gotowość do zawarcia ugody sądowej (k. 20-21).

W odpowiedzi na sprzeciw, powódka podtrzymała swoje stanowisko, wskazując, że nie widzi możliwości ugody. Zaznaczyła bowiem, iż ze strony pozwanej nie wpłynęła jakakolwiek kwota, a nadto, że nie ustosunkowała się ona merytorycznie do skierowanej do niej propozycji polubownego rozwiązania sporu (k.29).

Sąd ustalił, co następuje:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, (...) sp. z o. o. z siedzibą w W. sprzedawała towar na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w T.. W dniu dostawy danej partii zamówienia, sprzedający wystawił kupującemu następujące faktury VAT:

-z dnia 30 czerwca 2016 roku, opiewającą na kwotę 1 946,20 złotych brutto, z terminem płatności do 30 lipca 2016 roku,

-z dnia 1 lipca 2016 roku, opiewającą na kwotę 1 476 złotych brutto, z terminem płatności do 31 lipca 2016 roku,

-z dnia 11 lipca 2016 roku, opiewającą na kwotę 14 129,40 złotych brutto, z terminem płatności do 10 sierpnia 2016 roku.

Powyższe faktury VAT zostały odebrane przez osobę uprawnioną do reprezentowania (...) sp. z o. o. z siedzibą w T.. Pomimo to, stwierdzona w nich należność nie została uiszczona.

Dowody: okoliczności bezsporne, a nadto: faktury VAT – k. 10-12v; zestawienie należności odsetkowych – k. 8.

W związku z brakiem płatności, (...) sp. z o. o. wysłała na adres siedziby (...) sp. z o. o. wezwanie do zapłaty. Pismo to zostało odebrane w dniu 24 sierpnia 2016 roku, jednakże dłużna spółka nie uiściła jakiejkolwiek kwoty tytułem przedmiotowego zadłużenia.

Dowody: okoliczności bezsporne, a nadto: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 9.

Sąd zważył, co następuje :

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych do pozwu, w postaci: faktur VAT, wezwania do zapłaty, potwierdzenia odbioru oraz zestawienia należności odsetkowych. Ich autentyczność, jak również prawdziwość faktów z nich wynikających nie była bowiem kwestionowana. Dowody te są wzajemnie niesprzeczne i kreują spójną wersję wydarzeń, wobec czego brak było podstaw ku temu, by odmówić im wiarygodności.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o przesłuchanie stron. Wedle treści sprzeciwu od nakazu zapłaty, miałby on bowiem zostać przeprowadzony na okoliczności dotyczące zakupu przez pozwaną towaru objętego załączonymi do pozwu fakturami, częściowej spłaty zobowiązań, rozmów dotyczących rozłożenia ich na raty oraz poczynionych w tym zakresie ustaleń. Kwestie te pozostawały jednakże poza sporem, jako że powódka w istocie nie kwestionowały ich prawdziwości, a nadto znajdowały one umocowanie w treści przedłożonych przez nią dokumentów. Tym samym, bezzasadnym byłoby przesłuchiwanie stron, celem stwierdzenia okoliczności bezspornych. Ponadto, kwestie relewantne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy zostały w sposób wyczerpujący wyjaśnione przy pomocy innych środków dowodowych, wobec czego dowód ten prowadziłoby jedynie do zbędnego przedłużania postępowania. Jeżeli zaś chodzi o zagadnienia dotyczące prowadzenia rozmów ugodowych odnośnie polubownego załatwienia sporu objętego powództwem, to były one co prawda odmiennie oceniane przez powódkę i pozwaną , niemniej jednak, kwestia ta nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Konkluzja ta jawi się jako uzasadniona zwłaszcza w obliczu faktu, iż niewątpliwym jest to, iż strony ostatecznie nie doszły do żadnego porozumienia.

Stan faktyczny niniejszej sprawy w istocie był bezsporny. Poznawana potwierdziła bowiem fakt powstania zobowiązań względem powódki wynikających z umów sprzedaży, jak również ich wysokość i wymagalność. Poza sporem pozostaje również to, iż strony nie zawarły w przedmiocie należności dochodzonych pozwem jakiejkolwiek ugody, a zwłaszcza nie doszło do rozłożenia ich na raty. Stanowisko pozwanej, ograniczające się do deklarowania woli spłaty zobowiązań objętych powództwem, nie ma zaś żadnego znaczenia z punktu widzenia niniejszej sprawy. Zgłoszone przez nią w sprzeciwie od nakazu zapłaty żądanie oddalenia powództwa jest tym samym wyłącznie gołosłowne, jako że nie zostało poparte jakimikolwiek dowodami, czy też okolicznościami stwierdzającymi bezzasadność rozpoznawanego roszczenia.

Podstawę prawną powództwa stanowił art. 535 § 1 k.c., zgodnie z treścią którego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W niniejszej sprawie pomiędzy stronami doszło bowiem do zawarcia umowy sprzedaży, w ramach której powódka wydała towar, zaś pozwana zobowiązała się do zapłaty oznaczonej ceny.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego niewątpliwym jest, iż kupujący nie wywiązał się ze spoczywającej na nim powinności świadczenia, wobec czego w myśl art. 535 §1 k.c. rozpoznawane powództwo podlegało zasądzeniu całości, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie odsetek oparto o przepisy+ art. 481§1 k.c. i art. 482 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z ogólną regułą odpowiedzialności strony przegrywającej za wynik sprawy. Na kwotę, której obowiązkiem zwrotu na rzecz powódki Sąd obciążył pozwaną, składają się: opłata od pozwu (892 złote), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 złotych) oraz wynagrodzenie adwokata ustalone na 4800 złotych, na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), w brzmieniu obowiązującym przed 27 października 2016 roku.