Sygn. akt: I C 543/17
Dnia 18 października 2017 roku
Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:
|
Przewodniczący: |
Sędzia Sądu Rejonowego Anna Wołujewicz |
|
Protokolant: |
sekr. sądowy Joanna Mucha |
po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 roku w Człuchowie
sprawy z powództwa S. (...) z siedzibą w G.
przeciwko H. N.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanej H. N. na rzecz powoda S. (...) z siedzibą w G. kwotę 10.176,83zł (dziesięć tysięcy sto siedemdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt trzy grosze) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 5 grudnia 2016 roku do dnia 18 października 2017 roku;
2. należność zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) wyroku wraz z odsetkami, tj. kwotę 11.060,68zł (jedenaście tysięcy sześćdziesiąt złotych sześćdziesiąt osiem groszy) rozkłada na 55 miesięcznych rat, 54 raty w wysokości 200zł (dwieście złotych) każda rata i ostatnia 55 rata w wysokości 260,68zł (dwieście sześćdziesiąt złotych sześćdziesiąt osiem groszy), płatnych do 15-tego dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego od tego, w którym niniejszy wyrok się uprawomocni, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w wysokości 7% w razie nieuiszczenia poszczególnych rat w terminie, od dnia wymagalności każdej raty do dnia zapłaty, a w razie zmiany odsetek ustawowych za opóźnienie z tymi odsetkami;
3. w pozostałym zakresie powództwo oddala;
4. nie obciąża pozwanej H. N. kosztami procesu.
Pobrano opłatę kancelaryjną
w kwocie zł – w znakach
opłaty sądowej naklejonych
na wniosku.
Sygn. akt I C 543/17 upr.
Powód S. (...) z siedzibą w G. wniosła przeciwko H. N. pozew o zapłatę kwoty 10.176,83 zł oraz o zasądzenie kosztów procesu – do rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 6 czerwca 2014 roku pozwana zawarła z powodem umowę pożyczki w kwocie 10.500 zł., z której się nie wywiązała, w związku z czym umowa została wypowiedziana. Powód podkreślił, iż na dochodzoną pozwem kwotę składa się: kwota 9.451,40 zł. tytułem niespłaconego kapitału oraz kwota 725,43 zł tytułem odsetek karnych naliczonych do dnia wniesienia pozwu, wynikających z zaległości w spłacie rat pożyczki oraz naliczonych od kwoty całego niespłaconego kapitału pożyczki od dnia następującego po dniu wymagalności.
W dniu 15 marca 2017 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e (...) Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym L. Z. w L. VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w którym uwzględnił roszczenie w całości. Pozwana wniosła sprzeciw, w którym zaskarżyła nakaz zapłaty w części w zakresie odsetek, wskazując, ze są one za wysokie. Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2017 roku Referendarz przekazał rozpoznanie niniejszej sprawy Sądowi Rejonowemu w C..
Pozwana H. N. na rozprawie w dniu 18 października 2017 roku przyznała, ze pozew jest zasadny, jednakże nie zgadzała się z obowiązkiem uiszczania odsetek. Wyjaśniła, że ma jeszcze inne zobowiązania, a na poczet przedmiotowej umowy wpłaciła 25 rat, jednakże nie ma już potwierdzenia ich dokonania. Podkreśliła, ze nie kwestionuje wpłat, które wynikają z pozwu ani rozliczenia, którego dokonał powód. Ostatecznie uznała roszczenie w całości.
Podkreślała, ze jest osobą bezrobotną. Do września 2017 r. utrzymywała się z trzynastoletnią córka z najniższej krajowej. Obecnie zmuszona była do złożenia wniosków do MOPSu w celu otrzymania pomocy od państwa. Wskazała, ze ma zasądzone alimenty na rzecz dziecka, jednakże ojciec dziecka ich nie uiszcza, a egzekucja jest bezskuteczna. Pozwana wyjaśniła, że ma również inne zobowiązania u Komornika w S. oraz że planuje wyjechać za granicę w celu uzyskania wyższych dochodów aby móc spłacić ciążące na niej zobowiązania.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 6 czerwca 2014 roku pozwana zawarła z powodem S. (...) z siedzibą w G. umowę pożyczki w kwocie 10.500 zł.
bezsporne, ponadto umowa, regulamin k. 15-19
Pozwana przestała wywiązywać się z ciążącego na niej zobowiązania, w związku czym powód wypowiedział jej umowę i wezwał ją do zapłaty należności.
bezsporne, nadto dowód: wypowiedzenie. k. 20, 21
Pozwana jest bezrobotna, ma na utrzymaniu 13 letnią córkę. Do września 2017 r. utrzymywała się z córką z najniższej krajowej. Z uwagi na trudną sytuację osobistą i majątkową złożyła wnioski do MOPSu w celu otrzymania pomocy od państwa. Ma zasądzone alimenty na rzecz dziecka, jednakże ojciec dziecka ich nie uiszcza, a egzekucja jest bezskuteczna. Ma również inne zobowiązanie, które ściągane są przez komornika w drodze postępowania egzekucyjnego.
bezsporne, nadto: wyjaśnienia pozwanej– porównaj protokół k. 75-75v
Sąd zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie stan faktyczny był bezsporny. Pozwana uznała powództwo nie kwestionując faktu, iż zawarła umowę pożyczki. Przyznała, iż nie wywiązała się z zaciągniętego zobowiązania, podkreślając, że znalazła się w trudnej sytuacji finansowej.
Z treści art. 229 k.p.c. wynika, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.Za „fakty przyznane" rozumie się w nauce i praktyce fakty twierdzone przez jedną stronę i potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy (przyznania) złożonego w toku (w każdym stadium) postępowania. Podkreślić należy, ze pozwana uznała powództwo. Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o dowody przedstawione przez powoda oraz oświadczenie pozwanej, należało uwzględnić żądanie powoda w całości, w związku z czym Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 10.176,83 zł z odsetkami umownymi w wysokości stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 5 grudnia 2016 r. do dnia 18 października 2017 r.
Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (vide: A. Jakubecki, Komentarz do art. 320 Kodeksu postępowania cywilnego, Lex Omega). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat ( uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - zasada prawna z dnia 22 września 1970 roku, III PZP 11/70, OSNC 1971, nr 4, poz. 61).
W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, zasądzone roszczenie na mocy art. 320 k.p.c. należało rozłożyć na raty, z uwagi na trudną sytuację materialną i osobistą pozwanej. Niezastosowanie w tym wypadku przepisu art. 320 k.p.c. mogłoby narazić ją na niepowetowaną szkodę.
Zauważyć należy, że zaprzestanie spłacania zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy spowodowane było jej trudną sytuacją osobistą i majątkową. Pozwana jest osobą bezrobotną, a do września 2017 utrzymywała się z trzynastoletnią córka z najniższej krajowej. Sytuacja osobista, majątkowa zmusiły ją do złożenia wniosków do MOPSu w celu otrzymania pomocy od państwa. Wprawdzie ma zasądzone alimenty na rzecz dziecka, jednakże nie są one regulowane przez ojca dziecka, a egzekucja jest bezskuteczna. Pozwana przyznała również, ze ma inne zobowiązania u komornika. Oświadczyła, że chciałaby uregulować należność wynikającą z pozwu, jednakże wniosła aby została ona rozłożona na raty w wysokości po 200 zł. miesięcznie. Podkreśliła, ze planuje wyjechać za granice w celu uzyskania wyższych dochodów aby móc spłacić ciążące na niej zobowiązania. W tej sytuacji niezastosowanie – zgodnie z wnioskiem pozwanej – rozłożenia na raty świadczenia mogłoby narazić pozwaną na znaczną szkodę. Strona powodowa nie zakwestionowała stanowiska pozwanej.
Sąd odstąpił również od obciążenia pozwanej kosztami procesu.
Zgodnie z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawia ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi ( porów. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, LEX nr 7366). Sąd bierze pod uwagę przesłanki związane z samym przebiegiem postępowania oraz dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony.
Sąd, biorąc pod uwagę, że pozwana uznała powództwo na pierwszej rozprawie oraz uwzględniając jej stan rodzinny i majątkowy, odstąpił od obciążenia jej kosztami procesu.