UZASADNIENIE

M. Z. został oskarżony o to, że w okresie od maja 2014 roku do 20 czerwca 2016 roku we wsi K., gm. P., pow. O., woj. (...) znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją żoną J. Z. w ten sposób, że znajdując się pod wpływem alkoholu bez powodu wszczynał awantury domowe podczas których szarpał i popychał żonę J. Z., popychał ją na ściany mieszkania, niszczył sprzęt gospodarstwa domowego, zakłócał jej spoczynek nocny, wyganiał ją z domu, ograniczał kontakt z rodziną, a przy tym ubliżał jej słowami uznawanymi powszechnie za obelżywe,

- tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Opocznie wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2017 roku w sprawie II K 530/16 uznał oskarżonego M. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 207 § 1 k.k. wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej w stosunku do oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. i art. 73 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu i oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Zasądził od oskarżonego 120 złotych tytułem opłaty oraz 395,77 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Wyrok został zaskarżony przez obrońcę oskarżonego w całości. Apelacja – jak wynika z analizy jej treści – wywiedziona została z podstawy prawnej art. 438 pkt 3 k.p.k. i zarzuciła błędna ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegająca na bezkrytycznym daniu wiary pokrzywdzonej i pozostałym dwóm członkom najbliższej rodziny, podczas gdy materiał ten należy oceniać ostrożnie, mając w szczególności na uwadze toczącą się sprawę o rozwód, konflikt na tle podziału dochodów uzyskiwanych z wynajmu pokoi gościnnych oraz fakt, iż pokrzywdzona ma innego mężczyznę.

W konkluzji skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

W toku postępowania odwoławczego załączono odpis skrócony aktu zgonu oskarżonego M. Z., z którego wynika, iż oskarżony zmarł w dniu 27 sierpnia 2017 roku w miejscowości K. (k.143).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego zaistniały podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego w stosunku do oskarżonego M. Z..

W toku postępowania odwoławczego stwierdzono bowiem, że oskarżony M. Z. zmarł w dniu 27 sierpnia 2017 (już po wydaniu wyroku przez Sąd I instancji, ale przed jego uprawomocnieniem się). Zaistniała zatem ujemna przesłanka procesowa, w postaci śmierci oskarżonego, uniemożliwiając dalsze prowadzenie postępowania karnego. To z kolei powoduje, że mamy do czynienia z sytuacją procesową wskazaną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k., nakładającą na sąd odwoławczy obowiązek uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

Tak więc, w związku ze stwierdzeniem na etapie postępowania odwoławczego ujemnej przesłanki procesowej (śmierć oskarżonego), Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i zgodnie z treścią art. 17§ 1 pkt 5 k.p.k. umorzył postępowanie karne w stosunku do oskarżonego M. Z..

O kosztach postępowania w sprawie, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie przepisów wskazanych w części dyspozytywnej wyroku.