WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący : SSR Lidia Merska

Protokolant: st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku (...) A. Z.

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017r.

sprawy:

P. J.

syna A. i W. z d. K.

ur. (...) w W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 16 grudnia 2016r., w sprawie sygn. akt VK 203/16 za przestępstwo popełnione w dniu 9/10.08.2016r z art. 193 kk na karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności wraz z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin; postanowieniem z dnia 2.06.2017r zawieszono postępowanie wykonawcze kary ograniczenia wolności z uwagi na obywanie przez skazanego akry pozbawienia wolności.

II. Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 29 marca 2017r., w sprawie sygn. akt VK 35/17 – wyrok łączny obejmujący skazania w sprawach IIK 69/16, VK 124/16, VK 202/16, VK 204/16 – wymierzona kara łączna 3 (trzy) lata i 2 (dwa) miesiące pozbawienia wolności; skazany karę będzie obywać od dnia 23.05.2018 do 21.11.2020r

III. Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 11 lipca 2017r., w sprawie sygn. akt VK 33/17 za przestępstwo popełnione w dniu 13 października 2016r. z art. 191§1kk w zw. z art. 64§1kk na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności; skazany odbywa karę od dnia 27.07.2017r do 23.05.2018r.

orzeka

1. Na podstawie art. 569§1 kpk, art. 85 §1 i 2 kk, art. 86§1kk, art. 87§1kk łączy skazanemu P. J. karę pozbawienia wolności, karę łączną oraz karę ograniczenia wolności orzeczone wyrokami w sprawach: VK 203/16, VK 33/17, VK 35/17 i wymierza mu karę łączną 4 (trzy) lat pozbawienia wolności.

2. Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności zalicza okres kar dotychczas odbytych oraz okres zatrzymania w sprawie IIK 69/16 w dniach od 29.11.2015r. do 30.11.2015r. (dwa dni).

3. W pozostałym zakresie nie objętym wyrokiem łącznym połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

4. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100), a kwota ta zawiera stawkę podatku VAT.

5. Kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VK 134/17

UZASADNIENIE

Dyrektor Zakładu Karnego w P. w dniu 04 sierpnia 2017r poinformował Sąd, iż w jego ocenie zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego wobec skazanego P. J., przesłał opinie o skazanym oraz wykaz wykonywanych kar i środków przymusu (k. 2, 3). Wymienił skazania wyrokami Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Węgorzewie o sygnaturach: VK 124/16, VK 204/16, VK 202/16, VK 33/17 oraz II Wydziału Karnego SR w Giżycku IIK 69/16.

Tylko, że wcześniej wniosek o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego P. J. złożył Dyrektor Zakładu Karnego w P. w dniu 27.02.2017r, a sprawa toczyła się pod sygnaturą VK 35/17. W dniu 29 marca 2017r w SR w Giżycku V Zamiejscowym Wydziale Karnym wydany został wyrok łączny wobec skazanego P. J., który objął skazania w sprawach: IIK 69/16, VK 124/16, VK 202/16 i VK 204/16. Wymierzono skazanemu karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności – k. 33 akt VK 35/17. Od tego wyroku apelację złożył skazany. Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2017r utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku – k. 62.

Przystępując do rozpoznania wniosku o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego P. J. Sąd uwzględnił skazania wyrokami:

I. Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 16 grudnia 2016r., w sprawie sygn. akt VK 203/16 za przestępstwo popełnione w dniu 9/10.08.2016r z art. 193 kk na karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności wraz z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin; postanowieniem z dnia 2.06.2017r zawieszono postępowanie wykonawcze kary ograniczenia wolności z uwagi na obywanie przez skazanego kary pozbawienia wolności- VKo 247/17.

III. Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 11 lipca 2017r., w sprawie sygn. akt VK 33/17 za przestępstwo popełnione w dniu 13 października 2016r. z art. 191§1kk w zw. z art. 64§1kk na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności; skazany odbywa karę od dnia 27.07.2017r do 23.05.2018r.

Skazania wyrokami o sygn. akt VK 33/17 i VK 35/17 są ujęte w informacji przesłanej przez Dyrektora Zakładu Karnego w P. – k. 48. Wszystkie wyroki wydane zostały po 01.07.2015r, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie przepisy obowiązujące od 1 lipca 2015r albowiem zachodzi potrzeba wymierzenia kary łącznej w związku ze skazaniem po dniu wejścia w życie tejże ustawy (Dz. U. poz. 396).

Artykuł 85§1 i §2 kk stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną; podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89kk, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w §1. Skazany został osadzony w zakładzie karnym w dniu 14.11.2016r – k. 33, zatem wszystkich przestępstw dopuścił się przed rozpoczęciem odbywania kary.

Artykuł 87§1 kk stanowi, iż w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Wobec skazanego wyrokiem z dnia 16.12.2016r – sygn. akt VK 203/16 wymierzono karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, której wykonanie jest obecnie zawieszone ze względu na pobyt skazanego w zakładzie karnym. Tylko, że jak wynika z wyroku SA w Szczecinie sformułowanie „podlegające wykonaniu (...) kary (...)", użyte w treści art. 85 § 2 kk, należy interpretować jako odnoszące się do tych dolegliwości, które mają zostać, a nie zostały jeszcze wykonane, a zatem są to in concreto te kary, w stosunku do których nie została zakończona procedura ich wykonania. Skoro podstawę zawieszenia postępowania wykonawczego (art. 15 § 2 KKW) mogą stanowić tylko przeszkody faktyczne uniemożliwiające prowadzenie go, nie zaś przeszkody procesowe, to zawieszenie postępowania wykonawczego jest dla regulacji przewidzianej w art. 85 § 2 KK irrelewantne, albowiem wykonanie kary, objętej takim postępowaniem, pozostaje nadal nieuchronne. Wprawdzie zawieszenie postępowania wykonawczego powoduje wstrzymanie takiego postępowania, to jednak nie niweczy go, gdyż usunięcie przeszkody zobowiązuje sąd do niezwłocznego podjęcia postępowania, a zatem następuje jedynie przesunięcie w czasie momentu wykonania kary – sygn. akt II Aka 27/16 z dnia 24.03.2016r; Legalis 1482011. Sąd podziela przedstawioną argumentację, ponieważ to czy wykonanie kary w chwili obecnej wobec skazanego jest możliwe czy nie, nie pozbawia jej waloru wykonalności, czyli nieuchronności jej wykonania również w dalszej perspektywie.

Zgodnie z art. 86 § 1 kk dolną granicę kary łącznej pozbawienia wolności wyznacza najwyższa z kar wymierzonych jednostkowo, co odpowiada systemowi absorpcji, zaś górną granicę tworzy suma wymierzonych kar jednostkowych, co odpowiada systemowi kumulacji. Przy czym jak zgodnie podkreśla się w orzecznictwie i literaturze prawniczej, przepisy określające zasady orzekania kary łącznej nie mają kategorycznej wymowy w kwestii nakazu kierowania się wyłącznie dyrektywą pełnej absorpcji w odniesieniu do każdego skazanego, nie ma również żadnych podstaw do twierdzenia, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego. Niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnych okoliczności.

Wymierzając karę łączną stosuje się zwykłe dyrektywy karania, a zwłaszcza słuszności i celowości wyrażone przez związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Na ogół nie ma powodu, by orzekać karę łączną w dolnych granicach tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno również raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Jak wskazano wyżej, całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 16.03.2010r., II Aka 57/10, LEX nr 583690; wyrok SA w Lublinie z dnia 25.03.2010r., II Aka 59/10, LEX nr 658856; wyrok SA w Katowicach z dnia 20.05.2008r., II AKa 129/08, Biul.SAKa 2008/3/8; wyrok SN z dnia 19.03.2008 r., IV KK 45/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 27.11. 2008r., II AKa 198/08; wyrok SA w Łodzi z dnia 18.11.2008r., II AKa 178/08; por. A. Marek, Komentarz, Kodeks karny, Warszawa 2004, s. 293).

Wymierzając w sprawie niniejszej skazanemu na skutek połączenia kar pozbawienia wolności oraz kary ograniczenia wolności wynikających z wyroków VK 203/16, VK 33/17 i VK 35/17 - karę łączną 4 pozbawienia wolności, Sąd kierował się zasadą częściowej absorpcji (najsurowsza kara jednostkowa została wymierzona w wysokości 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności). Granice orzekanej kary pozbawienia wolności są od 3 lat i 2 miesięcy do 4 lat i 5 miesięcy. Sąd uwzględnił opinię o skazanym przedstawioną przez Dyrektora Zakładu Karnego w P. – k. 33. Wynika z niej, iż jego zachowanie jest poprawne, skazany nie był karany dyscyplinarnie, został odpłatnie zatrudniony jako pomoc kucharza.

Stosownie do art. 577 kpk na poczet orzeczonych na poczet orzeczonych kar łącznych Sąd zaliczył okres kar dotychczas odbytych oraz okres zatrzymania w sprawie II K 69/16.

Wynagrodzenie należne obrońcy oskarżonego wyznaczonemu z urzędu w osobie adw. W. B. wyliczono zgodnie ze stawkami przewidzianymi (§ 17 pkt. 5 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu - Dz. U. poz. 1801) w kwocie 147,60 zł

Kosztami procesu obciążono Skarb Państwa