Sygn. akt V K 219/17
Dnia 19 października 2017 roku
Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w V Wydziale Karnym:
w składzie:
Przewodniczący: SSR Piotr Pałczak
Protokolant: Agnieszka Ksycka
bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin-N.
po rozpoznaniu w dniu 19-10-2017r.
sprawy
A. W.
córki B. i B. z domu G.
urodzonej dnia (...) w S.
oskarżonej o to, że:
w dniu 8 maja 2015r. w S. ,działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. w postaci pieniędzy w kwocie 2738,78 zł , po uprzednim wprowadzeniu w błąd pracownika sklepu (...) przy ul. (...) co do faktu swego zatrudnienia i osiąganych zarobków i złożeniu fałszywego oświadczenia dotyczącego swego zatrudnienia w Hurtowni (...) A. G. w charakterze pracownika fizycznego od dnia 02.01.2014r. i osiąganego dochodu w kwocie 1800 zł miesięcznie , zawarła umowę o kredyt na zakup towarów , której przedmiotem był zakup S. G. (...) wartości 1648 zł z ubezpieczeniem na łączną kwotę kredytu 2738,78 zł, nie mając zamiaru wywiązać się z warunków zawartej umowy i spłacać rat zaciągniętego kredytu , czym spowodowała szkodę w kwocie 2738,78 zł na rzecz wym. Banku,
tj. o czyn z art. 286 § l kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art.11 § 2 kk
I. A. W. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za przestępstwo to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
II. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz (...) Bank S.A. kwoty (...),78 (dwóch tysięcy siedmiuset trzydziestu ośmiu złotych siedemdziesięciu ośmiu groszy),
III. Na podstawie art. 230 § 2 kk dowód rzeczowy w postaci umowy o kredyt na zakup towarów i usług nakazuje zwrócić pokrzywdzonemu bankowi,
IV. Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych,
V. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adwokat N. L. kwotę 516,60 ( pięciuset szesnastu złotych sześćdziesięciu groszy) złotych tytułem nieopłaconej obrony z urzędu wraz z podatkiem VAT.
VK 219/17
W dniu 8 maja 2015 roku oskarżona A. W. udała się do sklepu (...) w S. przy Alei (...). Tam dokonała zakupu smartfonu G. (...) o wartości 1648 złotych, uzyskując na jego zakup kredyt od S. C. Banku w łącznej kwocie 2738,78 złotych. Celem uzyskania kredytu oskarżona złożyła deklaracje o uzyskiwaniu dochodów w wysokości 1800 złotych miesięcznie z tytułu zatrudnienia w firmie Hurtownia (...) w S. przy ul. (...) I 61a. Oskarżona następnie nie wpłaciła żadnej kwoty celem zwrotu uzyskanego kredytu. Oskarżona nigdy nie była zatrudniona w Hurtowni (...).
Dowód: - zeznania świadka T. T. k.23-24
- zeznania świadka A. G. k. 49-50
- umowa o kredyt wraz z deklaracją k.52
- protokół oględzin dokumentacji k.56-57
A. W. była w przeszłości dwukrotnie karana za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym raz na karę pozbawienia wolności.
Dowód: - dane o karalności k. 86-87
- odpisy orzeczeń k. 88-91
W toku postępowania oskarżona odmówiła złożenia wyjaśnień oraz ustosunkowania się do treści zarzutu ( k. 103-104).
Wszystkie dowody zgromadzone w sprawie sąd ocenił jako wiarygodne. Zeznania świadków w całej pełni korespondują z dowodami z dokumentów. Wobec braku jakichkolwiek dowodów przeciwnych, które podlegałyby ocenie sądu, należało uznać sprawstwo oskarżonej w zakresie zarzucanego jej czynu za wystarczająco wykazane przedstawionymi przez oskarżyciela dowodami.
Oskarżona posłużyła się nierzetelnym oświadczeniem o swoim zatrudnieniu i rzekomym uzyskiwaniu zarobków celem uzyskania od banku kredytu wyczerpując tym samym swoim zachowaniem znamiona opisane w treści przepisu art. 297 §1 kk. Oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała również znamiona przestępstwa opisanego w treści art. 286 §1 kk. W celu uzyskania korzyści majątkowej w postaci smartfonu oskarżona wprowadziła w błąd pracownika sklepu co do swojego zatrudnienia i osiągania dochodu. Dzięki temu wprowadzeniu w błąd doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez bank poprzez udzielenie oskarżonej kredytu. Mając na uwadze to, iż w chwili zawierania umowy kredytowej oskarżona okłamała bank odnośnie swojego zatrudnienia i uzyskiwania dochodów oraz to, iż nigdy nie przystąpiła do spłaty zaciągniętego kredytu należało ustalić, iż oskarżona już w chwili zawierania umowy kredytowej nie miała zamiaru dokonać jego spłaty, a jej celem było jedynie osiągniecie korzyści majątkowej w postaci smartfonu.
Wymierzając oskarżonej karę za przypisane jej przestępstwo sąd na jej niekorzyść policzył uprzednią karalność i niedokonanie spłaty kredytu w żadnej wysokości. Nas korzyść oskarżonej policzono stosunkowo niewielką wysokość zaciągniętego kredytu, a tym samym korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżoną.
W ocenie sądu wymierzona oskarżonej kara 8 miesięcy pozbawienia wolności nie jest karą nadmiernie wygórowaną, gdyż oscyluje w pobliżu dolnej a nie górnej granicy ustawowego zagrożenia. Kara ta w ocenie sądu powinna spowodować realizacje celów kary wobec osoby oskarżonej jak również w zakresie prewencji ogólnej.
Ze względu na uprzednią karalność oskarżonej brak było podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej oskarżonej kary pozbawienia wolności. Oskarżona już dwukrotnie przekroczyła normę prawa karnego wykazując tym samym, iż wobec jej osoby brak podstaw do stwierdzenia pozytywnej opinii kryminologicznej. Popełnienie przestępstwa nie miało bowiem w jej życiu charakteru incydentalnego.
Celem wzmocnienia wychowawczego znaczenia orzeczenia sądu oraz uświadomienia oskarżonej nieopłacalności popełnionego przez nią przestępstwa sąd orzekła zgodnie z wnioskiem przedstawiciela pokrzywdzonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem.
O wynagrodzeniu obrońcy wyznaczonego z urzędu oraz o dowodach rzeczowych orzeczono zgodnie z obowiązującymi w tej mierze przepisami.
Sąd zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych, gdyż odbywa ona karę pozbawienia wolności i w warunkach więziennych zajmuje się opieką nad swoim małym dzieckiem, tym samym nie byłaby w stanie kosztów tych ponieść.