Sygn. akt VI U 2110/16
Dnia 21 września 2017 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Ewa Milczarek
Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka
po rozpoznaniu w dniu 21 września 2017 r. w Bydgoszczy
na rozprawie
odwołania: A. G.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.
z dnia 28 czerwca 2016 r., znak: (...)
w sprawie: A. G.
przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
1) zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu A. G. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2016 r. na stałe,
2) stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
Na oryginale właściwy podpis.
Sygn. akt VIU 2110/16
Ubezpieczony A. G. urodzony (...) do...
[
Ubezpieczony
00:00:19.368]
27 kwietnia przepraszam.
[
Przewodniczący
00:00:21.578]
27 kwietnia 1958 roku do 30 czerwca 2016 roku był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczony złożył wniosek w maju 2016 roku o przyznanie renty na dalszy okres i został poddany badaniom przez lekarzy ZUS-u. Lekarz orzecznik ZUS-u w swoim orzeczeniu od, wydanym 1 czerwca 2016 roku orzekł trwałą, całkowitą niezdolność do pracy ubezpieczonego, natomiast komisja lekarska w orzeczeniu z 22 czerwca 2016 roku orzekła, że ubezpieczony jest częściowo, trwale niezdolny do pracy. Decyzją z 28 czerwca 2016 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe od 1 lipca 2016 roku. Od tej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie uznając, że to orzeczenie komisji lekarskiej stwierdzające częściową niezdolność do pracy faktycznie nie określa stanu zdrowia ubezpieczonego. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy domagał się oddalenia odwołania i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Rozpoznając tę sprawę Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych i biegli wypowiedzieli swoje stanowisko w opinii podstawowej i opinii uzupełniającej...
[
K
00:02:29.517]
Kluczyk poproszę.
[
Przewodniczący
00:02:37.037]
Niespornym jest w sprawie, że ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2016 roku. Niespornym jest, że lekarz orzecznik orzekł trwałą, całkowitą niezdolność do pracy. Natomiast komisja lekarska stwierdziła tylko częściową trwałą niezdolność do pracy. W związku z powyższym miarodajna dla oceny stanu zdrowia ubezpieczonego okazać się musiała opinia biegłych. Biegli w swojej opinii z 24 marca 2017 roku a wśród biegłych byli lekarze reumatolog, psycholog, psychiatra, specjalista medycyny pracy i neurolog. Biegli w tej opinii orzekli, że u ubezpieczonego występuje całkowita, trwała niezdolność do pracy. Biegli podkreślili, że przebieg zaburzeń schorzeń wśród których biegli w rozpoznaniu, wymienili zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z dużego stopnia dysfunkcją kręgosłupa i umiarkowaną dysfunkcją obu barków, neurastenię i uzależnienie od benzodiazepin, że te zaburzenia mają charakter przewlekły a w czasie uległo zmianie nasilenie poszczególnych objawów. Biegli stwierdzili, że mimo systematycznego leczenia brak jest istotnej poprawy funkcjonowania i te zmiany chorobowe narządu ruchu stanowią przeciwwskazanie do wykonywania długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej bo występują trudności w zakresie przemieszczania się, ruchów ciała, dźwigania, sięgania po przedmiot, osiągnięcia lub utrzymania postawy. Po zastrzeżeniach złożonych do tej opinii przez organ rentowy, który podtrzymał swoje stanowisko co do zakresu niezdolności do pracy ubezpieczonego biegli wydali opinię uzupełniającą z dnia 30 czerwca 2017 roku, w której podtrzymali dotychczasowe stanowisko, stwierdzili, że występuje u ubezpieczonego trwała, całkowita niezdolność do pracy a swoje, swoją opinię biegli wydali na podstawie tych samych dowodów którymi dysponował organ rentowy. Organ rentowy zgłosił kolejne zastrzeżenia do opinii biegłych ale te zastrzeżenia stanowiły tylko w ocenie Sądu polemikę z prawidłowymi wnioskami opinii biegłych i przede wszystkim nie zawierały żadnych zastrzeżeń merytorycznych do opinii biegłych, dlatego Sąd uznał opinię biegłych za wystarczającą do wydania wyroku w sprawie i nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku o powołanie w sprawie drugiego zespołu biegłych. W związku z powyższym, że ubezpieczony został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy podkreślając to, że opinia biegłych jest zgodna z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS-u z dnia 1 czerwca 2016 roku, który orzekł właśnie trwałą, całkowitą niezdolność do pracy biorąc pod uwagę fakt, że prawo do renty ubezpieczonego wygasło z końcem czerwca 2016 roku Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 57 Ustawy z 17 grudnia 98 roku o emeryturach i rentach z FUS przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2016 roku na stałe. Wobec tego, że biegli orzekali na podstawie tych samych dowodów medycznych, którymi dysponował organ rentowy Sąd na podstawie artykułu 118 ustęp 1 a Ustawy emerytalno-rentowej w punkcie 2 wyroku stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji co oznacza, że w razie uprawomocnienia się tego wyroku organ rentowy będzie musiał spłacić tę różnicę między wysokością renty z tytułu całkowitej niezdolności a częściowej wraz z odsetkami. I to było wygłoszenie uzasad...
[
koniec
00:08:33.167]