UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2015 roku powód T. K., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wytoczył przeciwko pozwanemu S. J. powództwo o zapłatę kwoty 5.000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2013 do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że wpłacił kwotę 10.000 zł. tytułem zaliczki na poczet zapłaty za samochód P. (...). Następnie strony uzgodniły, że dojdzie do zmiany po stronie nabywcy, kupującym będzie (...) spółka z o.o., której powód jest wspólnikiem oraz członkiem zarządu. Ponadto powód i pozwany ustalili, że uiszczona zaliczka zostanie w całości zwrócona. Pomimo powyższych uzgodnień pozwany zwrócił jedynie połowę kwoty, czyli 5.000 zł. Jako początek naliczania odsetek ustawowych strona powodowa wskazała następny dzień po terminie zapłaty przez (...) spółka z o.o. określonej w fakturze VAT. W ocenie strony powodowej w związku ze zmianą po stronie nabywcy doszło do odpadnięcia podstawy prawnej świadczenia powoda na rzecz pozwanego.

(pozew k. 3- 4)

W dniu 23 października 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (VIII Nc 7238/15), którym zasądził dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 16)

Nakaz ten S. J., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika będącego adwokatem, zaskarżył sprzeciwem w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wskazał, iż strona powodowa nieudowodniła dochodzonego roszczenia. S. J. potwierdził co prawda, że otrzymał od powoda zaliczkę, ale w wysokości 5.000 zł., a nie 10.000 zł., którą dobrowolnie zwrócił.

(sprzeciw k. 18- 21)

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi oddalił wniosek pozwanego o stwierdzenie niewłaściwości miejscowej i przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim.

(postanowienie k. 29)

W piśmie procesowym z dnia 11 lutego 2016 roku powód podtrzymał żądanie pozwu oraz złożył dowód w postaci dokumentu, z którego wynika, że powód przekazał pozwanemu kwotę 10.000 zł.

(pismo procesowe powoda k. 32)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 88- 90)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. J. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...).

( wydruk z (...) k. 13)

T. K. postanowił kupić od S. J. samochód P. (...) o nr rej. (...). Strony ustaliły wszystkie warunki umowy. Powód nie wiedział jednak, czy otrzyma kredyt na zakup pojazdu czy też „weźmie” samochód w leasing. W pierwszym przypadku kupującym auto byłby powód, w drugim przypadku byłoby to (...) spółka z o.o. w Ł., której powód jest wspólnikiem oraz prezesem zarządu. W związku z tym T. K. i S. J. ustalili, że gdy powód otrzyma kredyt lub zawrze umowę leasingu to wówczas poinformuje o tym pozwanego.

(zeznania powoda k. 89)

W dniu 19 września 2013 r. T. K. przekazał S. J. kwotę 10.000 zł. tytułem zadatku na poczet umowy kupna sprzedaży samochodu P. (...) nr rej. (...).

( zeznania powoda k. 89, oświadczenie pozwanego k. 33)

Ponieważ T. K. najpierw zawarł umowę leasingu, a samochód miał być wykorzystywany przez spółkę, zawiadomił pozwanego, że pojazd zostanie kupiony przez (...) spółka z o.o. w Ł.. Z uwagi na to, że firma leasingowa nie chciała się zgodzić, aby zakup auta został dokonany w jakiejkolwiek części przez osobę trzecią, T. K. i S. J. ustalili, że pozwany zwróci kwotę 10.000 zł. na rzecz powoda.

(zeznania powoda k. 89)

S. J. wystawił fakturę pro forma nr 1 datowaną na dzień 19 września 2013 r. na rzecz (...) spółka z o.o. w Ł., której przedmiotem była sprzedaż samochodu P. (...) nr rej. (...) za kwotę 499.000 zł. Termin zapłaty określono na 30 września 2013 r.

(faktura pro forma k. 8)

Cena nabycia pojazdu została w całości uiszczona przez (...) spółka z o.o. w Ł.. Przy odbiorze pojazdu S. J. nie zwrócił w żadnej części otrzymanej kwoty 10.000 zł., tłumacząc się brakiem gotówki. Później pozwany zwrócił powodowi kwotę 5.000 zł. Następnie powód zwracał się telefonicznie i przy pomocy wiadomości sms do pozwanego o zwrot pozostałej kwoty 5.000 zł. S. J. przestał odbierać telefony.

(zeznania powoda k. 89, wydruk wiadomości sms k. 34- 36)

Pismem z dnia 12 marca 2015 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 5.000 zł.

(pismo pełn. powoda k. 9, dowód nadania k. 10, wydruk ze strony www śledzenie przesyłek k. 11)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania, a także na podstawie zeznań powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w całości.

W rozpoznawanej sprawie T. K. wniósł o zasądzenie kwoty 5.000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2013 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu zadatku uiszczonego na poczet ceny zakupu samochodu P. (...) o nr rej. (...). S. J. wnosząc o oddalenie powództwa podniósł, że jego zasadność jest nieudowodniona przez stronę powodową. Bezspornym w sprawie było przekazanie przez T. K. pozwanemu zadatku na zakup pojazdu oraz zwrot kwoty 5.000 zł. Nie była również kwestionowana okoliczność nabycia auta przez (...) spółka z o.o. w Ł.. Wydaje się, że S. J. nie kwestionował także zasadności i konieczności zwrotu otrzymanej od T. K. kwoty tytułem zadatku, skoro pozwany potwierdził, że zwrócił powodowi kwotę 5.000 zł. Natomiast strona pozwana twierdziła w sprzeciwie od nakazu zapłaty, że otrzymała tytułem zadatku jedynie kwotę 5.000 zł., a nie 10.000 zł. Powyższe twierdzenie jest całkowicie niewiarygodne i stoi w sprzeczności z zeznaniami powoda oraz treścią oświadczenia pozwanego z dnia 19 września 2013 r. Z relacji T. K. popartej wskazanym dokumentem jasno wynika, że pozwany otrzymał od powoda kwotę 10.000 zł. Dlatego też Sąd uznał twierdzenie strony pozwanej o otrzymaniu od pozwanego jedynie kwoty 5.000 zł. tytułem zadatku jako całkowicie gołosłowne, nie poparte żadnymi dowodami i stojące w sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Pozwany w niniejszej sprawie nie próbował nawet przeprowadzić dowodu, który wskazywałby na to, iż dochodzona przez powoda należność nie istnieje.

Przekazana przez powoda w dniu 19 września 2013 r. kwota 10.000 zł. miała charakter zadatku. Świadczy o tym pisemne oświadczenie pozwanego zatytułowane (...), jak również zeznania powoda. W myśl art. 394 § 1 kc w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Z kolei zgodnie z art. 394 § 3 kc w razie rozwiązania umowy zadatek powinien być zwrócony, a obowiązek zapłaty sumy dwukrotnie wyższej odpada. To samo dotyczy wypadku, gdy niewykonanie umowy nastąpiło wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo za które ponoszą odpowiedzialność obie strony. Co prawda zadatek w kwocie 10.000 zł. został uiszczony przez T. K., a jak wynika bezspornie z zebranego materiału dowodowego, samochód został nabyty przez (...) spółka z o.o. w Ł., to roszczenie powoda o zwrot pozostałej kwoty 5.000 zł. jest w całości zasadne. Ponieważ T. K. nie wiedział, czy otrzyma kredyt na zakup pojazdu czy też samochód zostanie wzięty w leasing, strony ustaliły, że powód poinformuje o tym pozwanego, a wówczas w przypadku uzyskania kredytu kupującym auto będzie powód, a w przypadku zawarcia umowy leasingu nabywcą samochodu będzie (...) spółka z o.o. w Ł.. Zatem nie można przyjąć, że roszczenie o zwrot pozostałej kwoty zadatku jest niezasadne, z uwagi na niezawarcie umowy kupna sprzedaży przez powoda, gdyż strony od samego początku ustaliły, że osoba nabywcy zostanie wskazana po ustaleniu sposobu finansowania kupna auta. Przede wszystkim cel zawartej pomiędzy stronami umowy został osiągnięty, gdyż S. J. sprzedał pojazd za ustaloną przez strony kwotę. Należy również pamiętać, że powód był udziałowcem oraz prezesem zarządu (...) spółka z o.o. w Ł..

Podkreślić przy tym należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie). Jako początek naliczania odsetek ustawowych Sąd przyjął następny dzień po terminie zapłaty przez (...) spółka z o.o. określonym w fakturze pro forma wystawionej przez pozwanego uznając, że od tej daty roszczenie powoda stało się wymagalne.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się: opłata od pozwu – 100 zł, koszty zastępstwa procesowego powoda – 600 zł. na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013, poz. 490, j.t.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE