Sygn. akt II K 386/17
Dnia 14 listopada 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie, w II Wydziale Karnym, w składzie:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Zabuska,
Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Klimek
z udziałem Prokuratora Prokuratury Rejonowej Piotra Bialika
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31.08.2017r., 07.11.2017r.
sprawy
P. S., syna J. i M. z domu S., urodzonego (...) w D.,
skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w (...) z dnia 4 stycznia 2017 r. w sprawie VII K 936/16 za ciąg przestępstw z art. 278§ 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk popełniony w okresie 5.05.2016r.-06.06.2016r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany odbywa w okresie 13.04.2017 r. do 10.10.2018r. ;
2. Sądu Rejonowego(...) z dnia 14 lipca 2016 r. w sprawie III K 536/15 za czyn z art. 286 § 1 kk popełniony w dniu 4 sierpnia 2009 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie. Wyrok uprawomocnił się 17 lutego 2017 r.;
3. Sądu Rejonowego w (...) z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie II K 792/16 za czyny z art. 278§ 3 kk w zw. z art. 64§ 1 kk popełnione w dniach 6 czerwca 2016 r. i 10 czerwca 2016 r. na karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą ma odbywać w okresie od 10.10.2018r. do 08.04.2019r.
I. na podstawie art. 85 § 1 i § 2 kk, art. 86 § 1 i § 4 kk, art. 87§ 1 kk w zw. z art. 569 § 1 kpk przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustaw – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw łączy:
a) karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia 4 stycznia 2017 r. w sprawie VII K 936/16, opisanym w pkt 1,
b) karę 1 roku i 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego(...)z dnia 14 lipca 2016 r. w sprawie III K 536/15, opisanym w pkt 2, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności,
c) karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie II K 792/16, opisanym w punkcie 3
i wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie wyroku łącznego Sądu Rejonowego w (...)z dnia 10 maja 2017 r. o sygn. VII K 936/16 od 13 kwietnia 2017 r.;
III. na podstawie art. 576 § 1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;
IV. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. S. S. wynagrodzenie za obronę wykonywaną z urzędu w kwocie 144 (sto czterdzieści) złotych i kwotę 33,12 (trzydzieści trzy i 12/100) złotych tytułem podatku VAT;
V. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwalnia skazanego z kosztów sądowych w całości.
Sygn. akt II K 386/17
P. S. został skazany prawomocnymi wyrokami:
Sądu Rejonowego w (...)z dnia 4 stycznia 2017 r. w sprawie VII K 936/16 za ciąg przestępstw z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w okresie od 5.05.2016 r. do 06.06.2016 r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany odbywa w okresie od 13 kwietnia 2017 r. do 10 października 2017 r.
Sądu Rejonowego (...)z dnia 14 lipca 2016 r. w sprawie III K 536/15 za czyn z art. 286 § 1 kk popełniony w dniu 4 sierpnia 2009 r. na karę 1 roku i 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie. Wyrok uprawomocnił się 17 lutego 2017 r.
Sądu Rejonowego w (...) z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie II K 792/16 za czyny z art. 278 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w dniach 6 czerwca 2016 r. i 10 czerwca 2016 r. na karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczoną karę skazany ma odbywać od 10 października 2018 r. do 08 kwietnia 2019 r.
(dowody: informacja z systemu neo-sad k. 5-6, odpisy wyroków, postanowień k. 14, 27, 77, 48-50, 97-98 informacja o karalności k. 15-17, k. 94-96, informacja o pobytach i orzeczeniach k. 21-25, k. 70-75)
Skazany w warunkach izolacji penitencjarnej w Areszcie Śledczym w O. przebywał od 24.04.2017 r. Zachowanie wymienionego ocenione zostało jako poprawne. Nie sprawiał problemów natury wychowawczej. Był jeden raz nagrodzony regulaminowo. Nie był karany dyscyplinarnie. W stosunku do przełożonych zachowywał się regulaminowo. Był zdyscyplinowany. Relacje ze współosadzonymi układał bezkonfliktowo. Nie deklarował przynależności do struktur podkultury przestępczej. Dbał o ład celi mieszkalnej. Chętnie uczestniczył w zajęciach świetlicowych. Czas wolny przeznaczał na czytanie i oglądanie telewizji. Nie stwierdzono zachowań agresywnych i autoagresywnych. Nie stosowano środków przymusu bezpośredniego. Z dniem 27 kwietnia 2017 r. został zatrudniony nieodpłatnie jako pracownik gospodarczy na terenie Administracji AŚ. Karę pozbawienia wolności odbywał w systemie zwykłym. Nie deklarował chęci zmiany systemu. Nie brał udziału w żadnym programie readaptacji. Kontakt zewnętrzny w formie rozmów telefonicznych, korespondencji, widzeń na terenie jednostki utrzymywał z konkubiną oraz synem. Zachowanie skazanego zostało ocenione jako poprawne.
(dowód: opinia o skazanym z AŚ w O. k. 20v)
Skazany został przetransportowany do Zakładu Karnego w B.. Karę pozbawienia wolności odbywa w zakładzie typu półotwartego dla recydywistów penitencjarnych. Zachowanie i funkcjonowanie wymienionego w warunkach izolacji jest poprawne. Nie był karany dyscyplinarnie. Był trzykrotnie nagradzany kodeksowo, w tym w dniu 09 czerwca 2017 r. za wykonywane prace nieodpłatne. Relacje ze współosadzonymi układa bezkonfliktowo. Nie zaobserwowano zachowań agresywnych, lub autoagresywnych. W sposób właściwy przestrzega przepisów zawartych w porządku wewnętrznym i regulaminie organizacyjno- porządkowym. Nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej grypsujących. Karę pozbawienia wolności początkowo odbywał w systemie zwykłym. Obecnie wyraził zgodę na odbywanie kary w systemie programowego oddziaływania. Wspólnie ze skazanym opracowano Indywidualny Program Oddziaływania, nałożono zadania i zobowiązano do ich realizacji. Wobec skazanego nie stosowano środków przymusu bezpośredniego. Wymieniony nie był uczestnikiem zdarzeń nadzwyczajnych. Nie korzystał z czasowych zezwoleń na opuszczenie zakładu karnego. Nie ukończył żadnych programów readaptacji społecznej i edukacji. Nie brał udziału w organizowanych kursach podwyższających kwalifikacje zawodowe, przyuczających do wykonywania zawodu ani w szkoleniach. Obecnie nie jest zatrudniony. Wyraża chęć podjęcia pracy.
Skazany na temat popełnionych przestępstw oraz dotychczasowego trybu życia wypowiada się w sposób bezkrytyczny. Nie przyznaje się do popełnionych czynów karalnych. Stały kontakt zewnętrzny w formie rozmów telefonicznych, korespondencji oraz widzeń na terenie zakładu karnego utrzymuje z żoną oraz synem.
(dowód: opinia o skazanym z ZK B. k. 69v)
Sąd zważył, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza sprawa była rozpatrywana według przepisów regulujących kwestię wydania wyroku łącznego obowiązujących po 1 lipca 2015 r. Artykuł 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przewiduje, iż przepisów rozdziału IX regulującego zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r., nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wobec skazanego po dniu 1 lipca 2015 r. zapadł m. in. wyrok w sprawie Sądu Rejonowego w (...) z dnia 4 stycznia 2017 r. sygn. akt VII K 936/16. W związku z powyższym właściwe są przepisy obowiązujące po wejściu w życie powołanej wyżej ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. Są one także względniejsze dla skazanego.
Zgodnie z treścią art. 85 § 1 kk Jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Paragraf 2 przywołanego artykułu stanowi, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.
Jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu (art. 569§1 kpk). Zasady wymiaru kary łącznej zostały ukształtowane w art. 86 § 1-4 kk. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Zasady wymiaru kary łącznej stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.
Zgodnie z art. 87 § 1 kk w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż wobec skazanego P. S. zachodzą podstawy do połączenia: kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 4 stycznia 2017 r. w sprawie VII K 936/16, kary 1 roku i 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie, wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego (...)z dnia 14 lipca 2016 r. w sprawie III K 536/15 przyjmując, iż 1 miesiąc kary ograniczenia wolności jest równoważny 15 dniom pozbawienia wolności, kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie II K 792/16.
Wymierzono za nie kary tego samego rodzaju oraz inne podlegające łączeniu. Podlegają one wykonaniu w całości lub w części. Karę orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 4 stycznia 2017 r. w sprawie VII K 936/16 skazany odbywa od 13 kwietnia 2017 r. Koniec kary przypada na 10 października 2018 r. Skazany nie rozpoczął wykonania kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 14 lipca 2016 r. w sprawie III K 536/15. Początek kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie II K 792/16 przypada na 10 października 2018 r.
Suma kar jednostkowych pozbawienia wolności wynosi zatem 2 lata i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Najwyższa z kar została wymierzona w wysokości 1 roku i 6 miesięcy.
Kwestią problematyczną warunkującą łączenie kar jednostkowych zawartych w orzeczeniach podlegających łączeniu jest wysokość kary łącznej, którą należy orzec. W polskim systemie prawa istnieją trzy zasady postępowania w takim przypadku, a są to zasady absorpcji, kumulacji bądź asperacji. Sąd dysponował więc możliwością wymierzenia kary łącznej w przedziale od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności do 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd Najwyższy zwraca uwagę w swoim orzecznictwie, iż przy wymierzaniu wyrokiem łącznym nowej kary łącznej winno uwzględniać się istotę tej instytucji (wyroku łącznego) polegającą na tworzeniu korzystniejszej sytuacji prawnej dla skazanego (wyrok SN z dnia 28 maja 1997 roku, sygn. akt IV KKN 123/97).
Sąd podzielił wyrażany w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, że zasadę absorpcji czy kumulacji, jako rozwiązania skrajne, powinny być rozstrzygnięciami raczej o charakterze wyjątkowym (wyrok SN z dnia 02. 12.1975 r. sygn. akt Rw. 628/75, OSNKW 1976, z. 2, poz. 33). Identyczne stanowisko jak Sądu Najwyższego prezentowane jest w doktrynie (Komentarz do Kodeksu Karnego część ogólna K. Buchały, A. Zolla i innych - Kantor Wydawniczy s. c., Zakamycze 1998 r. str.563).
Kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego, nie może też jednak stanowić zbyt znacznej premii płynącej z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. Kłóciłoby się to tak z wymogami prewencji ogólnej, jak i szczególnej, gdyż prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego więcej niż jedno przestępstwo i praktycznie do bezkarności pewnych jego działań.
Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał na uwadze liczbę i charakter przestępstw objętych wyrokami podlegającymi łączeniu.
Sąd uwzględnił umiarkowanie pozytywną opinię o skazanym i jego zachowaniu podczas odbywania kary pozbawienia wolności. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej zostało ocenione jako poprawne. Nie był karany dyscyplinarnie. Był trzykrotnie nagradzany regulaminowo.
Jednakże w ocenie Sądu, okoliczności poprawnego zachowania w zakładzie karnym nie należy przeceniać jako wskazującej na przebiegający z sukcesem proces resocjalizacyjny skazanego. Przyczyn poprawnego zachowania skazanego należy upatrywać w naturalnej zdolności do przystosowania się do funkcjonowania w warunkach izolacyjnych. Z opinii z zakładu karnego wynika, że jego postępy w resocjalizacji zostały ocenione jako poprawne. Skazany na temat popełnionych przestępstw i dotychczasowego trybu życia wypowiada się w sposób bezkrytyczny. Nie przyznaje się do popełnionych czynów karalnych.
Podkreślić należy, iż w ramach wyroku łącznego połączono trzy kary za przestępstwa przeciwko mieniu. W ocenie Sądu, w stosunku do opisanych przestępstw zasadnym było w tym przypadku zastosowanie zasady asperacji, zważywszy na jedność czasową i bliskość podmiotową poszczególnych czynów. Zważyć jednak należy, iż najwyższa z jednostkowych kar wymierzonych wynosi 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności. W oparciu o powyższe, a przede wszystkim liczbę skazań, Sąd uznał, iż adekwatna i sprawiedliwa będzie kara orzeczona w części dyspozytywnej wyroku w punkcie I w wysokości 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Jest ona o 8 miesięcy wyższa niż najwyższa z kar jednostkowych a jednocześnie o 6 miesięcy niższa niż suma kar.
Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte niniejszym wyrokiem pozostawiono do odrębnego wykonania.
Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 577 § 1 kpk, Sąd zaliczył na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt I wyroku okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie wyroku Sądu Rejonowego w (...)z dnia 4 stycznia 2017 r. w sprawie o sygn.. akt VII K 936/16 od dnia 13 kwietnia 2017 r. O kosztach obrony wykonywanej z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze. Z uwagi na sytuację majątkową skazanego nie posiadającego odpłatnego zatrudnienia ani żadnych dochodów, Sąd zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.