POSTANOWIENIE

Dnia 10 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Tomasz Pawlik

Sędziowie: SO Leszek Dąbek (spr.)

SO Marcin Rak

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2017 r. w (...) na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku wierzyciela (...) w W.

przeciwko dłużnikowi S. W.

o świadczenie pieniężne

w przedmiocie skargi wierzyciela na postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) T. W. w sprawie Km 2836/16

na skutek zażalenia Komornika

na postanowienie Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 11 października 2016 r., sygn. akt II Co 829/16

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Marcin Rak SSO Tomasz Pawlik SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Cz 1283/17

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w (...) w postanowieniu z dnia 11 10 2016r. uchylił postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) T. W. z dnia 29 07 2016r. (w sprawie o sygn.. akt Km 2836/16) w zakresie ustalonych w postanowieniu kosztów postępowania i ustalił, iż wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego w sprawie wyniosła 193,63zł.

W uzasadnieniu postanowienia ocenił, że kwota otrzymanego przez komornika wynagrodzenia za świadczone usługi zawiera już podatek należny, zatem
brak jest podstaw do powiększania przez komornika naliczonej opłaty egzekucyjnej o podatek VAT.

Orzeczenie, zaskarżył Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym
w R. T. W. , który wnosił o jego uchylenie oraz zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Zarzucał, że naruszono regulację art. 2 k.p.c. w zw. z art. 1 poprzez
jego niezastosowanie oraz art. 43-60 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji poprzez ich błędną interpretację, a także art. 35 w zw. z art. 34 ustawy
o komornikach sądowych i egzekucji poprzez ich niezastosowanie.

W uzasadnieniu podnosił, iż od 1 10 2015r. stał się podatnikiem podatku
od towarów i usług , co oznacza, że ma obowiązek pobierać i odprowadzać należny podatek od opłat egzekucyjnych. Rozstrzyganie kwestii opodatkowania należy zatem do organów skarbowych, a nie sądowych. Naliczanie podatku VAT
i pobranie go od dłużnika nie jest czynnością egzekucyjną podlegającą kontroli
w trybie art. 767 k.p.c.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Kwestionowany w skardze obowiązek uiszczenia podatku od towarów
i usług został nałożony na dłużnika w postanowieniu wydanym przez komornika w cywilnym postępowaniu egzekucyjnym.

Stanowi on zatem integralną część zapadłego w tym postępowaniu rozstrzygnięcia, które - co należy podkreślić - może zostać zrealizowane wyłącznie w tym postępowaniu (w istocie kształtuje ono wysokość ustalonej opłaty egzekucyjnej i co za tym zakres obowiązku dłużnika ponoszenia kosztów postępowania egzekucyjnego).

Do kontroli tego rodzaju rozstrzygnięć powołane są sądy powszechny w ramach rozpoznawanych przez nie skarg na czynności komornika
(art. 767 k.p.c.).

Dlatego rozpoznanie w tym zakresie przez Sąd Rejonowy sprawy było dopuszczalne i podniesiony w tej kwestii w zażaleniu zarzut ( de facto zarzut niedopuszczalności drogi sądowej) jest oczywiście nieuzasadniony.

Stosunek prawny łączący strony postępowania egzekucyjnego
i komornika nie jest stosunkiem cywilnoprawnym, lecz stosunkiem o charakterze publicznoprawnym, zawiązanym na podstawie norm prawa cywilnego procesowego a jego odmienność między innymi polega na tym, iż strony postępowania egzekucyjnego nie są konsumentami, których powinien obciążać podatek od towarów i usług.

Dlatego ewentualna możliwość obciążenia je podatkiem – podobnie jak ma to miejsce w przypadku obciążenia sądu tym podatkiem przy przyznaniu wynagrodzenia ustanowionemu z urzędu ich fachowym pełnomocnikom – musi w sposób jednoznaczny wynikać z obowiązujących przepisów prawa postępowania cywilnego (podobne stanowisko zajął SN w uchwałach:
z dnia 21 12 2006r. w sprawie o sygn. akt III CZP 127/06 - w odniesieniu
do obowiązującego wówczas stanu prawnego dotyczącego wynagrodzenia biegłego oraz z dnia 7 07 2016r. w sprawie o sygn.. akt III CZP 34/16 - wprost
w odniesieniu do wysokości opłat naliczanych w postępowaniu egzekucyjnym).

Zagadnienie wysokości pobieranych opłat w postępowaniu egzekucyjnym zostało w sposób wyczerpujący uregulowane
w Rozdziale 7 „Opłaty egzekucyjne” ustawy z dnia 29 08 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2015r. poz. 790 j.t.).

Regulacja ta nie przewiduje możliwości obciążenia stron postępowania egzekucyjnego omawianym podatkiem, wobec czego Sąd Rejonowy ferując zaskarżone rozstrzygniecie trafnie ocenił, iż brak było formalnoprawnych podstaw do obciążenia nim dłużnika w postanowieniu Komornika.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym orzeczeniu
i zażalenie jest bezzasadne.

Resumując zaskarżone rozstrzygnięcie jest prawidłowe dlatego zażalenie komornika jako bezzasadne oddalono na mocy regulacji
art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Marcin Rak SSO Tomasz Pawlik SSO Leszek Dąbek