UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 maja 2016 roku (data prezentaty Sądu) powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibę w W. kwoty 979,20 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 5 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że wskutek zdarzenia drogowego z dnia 4 maja 2015 r., za które odpowiedzialność ponosi pozwany, uległ uszkodzeniu samochód marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność I. G.. W dacie wypadku pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z pozwanym umowa ubezpieczenia OC. Pozwany zarejestrował szkodę pod nr (...), a następnie wypłacił na rzecz poszkodowanej część należnego odszkodowania w kwocie 6 647,94 zł z tytułu szkody w pojeździe. Dodał także, że w dniu 28 sierpnia 2015 r. nabył od poszkodowanej wierzytelność wynikającą z rozliczenia w/w szkody komunikacyjnej. Powód, wobec zastrzeżeń co do wysokości przyznanego odszkodowania, zlecił niezależnemu rzeczoznawcy by dokonał przeliczenia wysokości szkody w pojeździe. Ten określił koszt naprawy pojazdu na kwotę 7 627,14 zł. Powód dochodzi pozwem różnicy pomiędzy tą kwotą, a kwotą wypłaconą przez pozwanego.

W dniu 30 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie o sygnaturze akt VI GNc 1276/16/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W ustawowym terminie pozwany (...) S.A. z siedzibą w W., wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował w całości roszczenie powoda. Pozwany wskazał, że ustalony przez niego koszt naprawy pojazdu i wypłacona kwota odszkodowania pozwalają na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed kolizji, biorąc pod uwagę rok produkcji oraz przebieg uszkodzonego pojazdu. Spór pomiędzy stronami w kwestii wysokości odszkodowania za naprawę uszkodzonego pojazdu dotyczy kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu i przyjętej stawki za roboczogodzinę operacji naprawczych oraz kosztów części zamiennych.

Sąd ustalił, co następuję:

Bezspornym jest, że w dniu 4 maja 2015 roku samochód osobowy marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność I. G. uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej był pozwany. W związku z zaistniałą kolizją pozwany zarejestrował szkodę pod nr (...) i przeprowadził postępowanie likwidacyjne w wyniku którego wypłacił poszkodowanej odszkodowanie w wysokości 6 647,94 zł z tytułu szkody wyrządzonej w uszkodzonym pojeździe.

Dowód: kalkulacja naprawy pozwanego (12-14, 21-28), zaświadczenie (k. 15), decyzja pozwanego o wypłacie odszkodowania (k. 19), dokumentacja zdjęciowa (k. 29-51), zgłoszenie szkody (k. 52-58), akta szkody (k. 80-110).

W dniu 28 sierpnia 2015 r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. w drodze umowy cesji nabył od poszkodowanej I. G. wierzytelność wynikającą z prawa do uzyskania odszkodowania za szkodę wyrządzoną w pojeździe wobec ubezpieczyciela OC tj. (...) S.A. z siedzibą w W. - sprawcy kolizji drogowej z dnia 4 maja 2015 r. Wobec zastrzeżeń co do wysokości przyznanego odszkodowania niezależny rzeczoznawca na zlecenie powoda dokonał przeliczenia wysokości szkody wyrządzonej w uszkodzonym pojeździe określił koszt naprawy pojazdu na kwotę 7 627,14 zł. Pismem z dnia 31 sierpnia 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 979,20 zł. Decyzją z dnia 9 września 2015 r. pozwany odmówił wypłaty

Dowód: umowa cesji (k. 8), wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania (k. 16-17), decyzja odmowna pozwanego (k. 20).

Biegły sądowy w swej pisemnej opinii stwierdził, że koszt naprawy samochodu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przy użyciu części oryginalnych, na okres jej zaistnienia, wynosi 7 679,51 zł brutto. Przy czym użycie w naprawie części nowych, oryginalnych sygnowanych przez producenta nie wpłynęłoby na zwiększenie wartości pojazdu po jej przeprowadzeniu. Przyjęta przez powoda stawka roboczogodziny w wysokości 90,00 zł netto za roboty mechaniczne nie jest zawyżona, biorąc pod uwagę rok 2015. Stawki w warsztatach jako uśrednione, kształtowały się w rozliczeniach szkód komunikacyjnych w granicach 95,00 zł – 110,00 zł netto. Natomiast stosowane przez warsztaty autoryzowane wynosiły 130,00 zł – 150,00 zł netto. Zastosowana przez pozwanego stawka jest zatem zdecydowanie zaniżona w stosunku do stosowanych na rynku lokalnym.

Dowód: opinia biegłego nr (...) (k. 125-134).

Oceniając materiał dowody zgromadzony w sprawie stwierdzić należy, że powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Sąd oparł swe rozstrzygniecie o opinię biegłego sądowego M. D., ponieważ w całości dał wiarę opinii biegłego. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z 7 listopada 2000 roku (sygn. akt: I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4 poz. 64) opinia biegłego podlega ocenie – przy zastosowaniu art. 233§1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (zob. także wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2002 roku, V CKN 1354/00).

Kierując się powyższymi wytycznymi i biorąc pod uwagę pozostały materiał dowodowy sprawy Sąd uznał za przekonującą i w konsekwencji mającą zasadnicze znaczenie dla definitywnego rozstrzygnięcia sprawy opinię ww. biegłego. Należy zauważyć, że biegły ten dysponuje odpowiednią wiedzą dla sporządzenia przedmiotowej opinii i składania w tym zakresie zeznań, czego strony nie kwestionowały. Sąd nie miał zatem żadnych zastrzeżeń do metody jej opracowania. Przedmiotowe opinie są rzetelne, fachowe i czynią zadość postawionej tezie dowodowej. Wnioski końcowe wynikające z opinii zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, kategoryczny i zostały należycie umotywowane.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone przez powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibę w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 436 § 2 k.c. w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Pozwany nie kwestionował, że doszło do wypadku objętego umową ubezpieczenia w okresie ochrony ubezpieczeniowej.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwanego odszkodowania. Spornym pomiędzy stronami była wysokość należnego odszkodowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Powód domagał się pozwem zasądzenia kwoty 979,20 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 5 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył wierzytelności od poszkodowanej.

Sąd dopuścił w sprawie dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ustalenia wysokości szkody w uszkodzonym pojeździe. Biegły sądowy M. D. zweryfikował wskazaną przez pozwanego stawkę roboczogodziny za roboty mechaniczne w wysokości 60,00 zł, wskazując za uzasadnioną stawkę zastosowaną przez powoda tj. 90,00 zł netto. Biegły sądowy wskazał również, że należne odszkodowanie winno wynieść 7 679,51 zł brutto. Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego. W ocenie Sądu stawka niższa w okresie roku 2015 stanowiłaby czynnik zaniżający wartość odszkodowania należnego poszkodowanemu z tytułu poniesionej szkody komunikacyjnej. Ponadto do przedmiotowej opinii nie wniesiono zastrzeżeń.

Biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne w całości, w związku z tym w punkcie 1 sentencji wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 979,20 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 5 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powódka domagała się odsetek ustawowych od dnia 5 czerwca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty procesu powoda w sprawie złożyły się kwoty: 49,00 zł z tytułu uiszczonej opłaty sądowej, 17,00 zł z tytułu uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, oraz koszt zastępstwa procesowego strony powodowej ustalone zgodnie z §2 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. ze zm.) w kwocie 360,00 zł oraz 589,85 zł tytułem kosztów biegłego, co daje łączną kwotę 1 015,85 zł.

SSR Jolanta Brzęk

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE