Sygn. akt. II W 672/17
Dnia 20 listopada 2017 r.
Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny
Protokolant: st. sekr. sąd Katarzyna Mierzejewska
bez udziału oskarżyciela publicznego
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 31 października i 20 listopada 2017 r.
sprawy przeciwko:
K. P.
synowi Z. i E. z domu N., ur. (...) w S.
obwinionemu o to, że:
w dniu 03 czerwca 2017r. około godz. 20:00 w S. przy ul. (...), woj. (...), dokonał przywłaszczenia telefonu komórkowego marki A. (...) P. (...) o nr (...) o nr abonenta (...)o wartości 200 złotych na szkodę M. M.
tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw
I. obwinionego K. P. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu wykroczenia i za to z mocy art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 25 (dwudziestu pięciu) dni aresztu,
II. na podstawie art. 119 § 4 kw orzeka wobec obwinionego obowiązek zapłaty równowartości przywłaszczonego mienia w kwocie 200 (dwieście) zł na rzecz pokrzywdzonej M. M.,
III. na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalnia obwinionego w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.
W dniu 03 czerwca 2017r. około godziny 20.00 na ulicy (...) w S., w okolicach bloków usytuowanych na wprost targowicy miejskiej, obwiniony K. P. spotkał czternastoletniego P. M. (1), posiadającego przy sobie telefon komórkowy marki A. (...) P. (...) o nr (...) o nr abonenta (...), o wartości 200 zł, stanowiący własność jego matki, pokrzywdzonej M. M.. Powołując się na konieczność pilnego skontaktowania się z dziewczyną i brak środków na własnym koncie, poprosił chłopca o użyczenie mu telefonu, a następnie wszedł do klatki schodowej jednego z bloków. Małoletni, będący z racji upośledzenia w stopniu lekkim osobą ufną i łatwowierną, bezskutecznie oczekiwał przez dwie godziny na powrót obwinionego i zwrot telefonu, po czym opowiedział o zaistniałej sytuacji matce. M. M., jej osiemnastoletnia córka P. M. (2) oraz jej koleżanka N. O. na podstawie rysopisu podanego przez małoletniego syna pokrzywdzonej oraz danych dziewczyny obwinionego, za pomocy portalu społecznościowego (...) ustaliły tożsamość K. P., kontaktując się z nim 19 czerwca 2017r. w sprawie zwrotu telefonu. Obwiniony, pomimo zaproponowania miejsca i czasu spotkania, nie stawił się o umówionej godzinie 16.30 na Placu (...) w S. w dniu 20 czerwca 2017r., oczekująca go bezskutecznie P. M. (2) spotkała go tego samego wieczorem, przebywając w towarzystwie (...), na ulicy (...). Indagowany w sprawie telefonu K. P. oświadczył, że ma go domu i zaraz przyniesie, po czym rzucił się do ucieczki w kierunku przejazdu kolejowego na ul. (...).
(dowód: zeznania świadków: M. M. na k. 3v – 4 i k. 56 – 56v, P. M. (2) na k. 8 i k. 56v, N. O. na k. 67 ).
K. P. przebywa od dnia 16 sierpnia 2017r w Areszcie Śledczym w S., jako tymczasowo aresztowany w związku z podejrzeniem popełnienia szeregu przestępstw przeciwko mieniu w sprawie PR.Ds. (...).2017 (vide kserokopia opinii psychiatrycznej i psychologicznej w sprawie PR.Ds. (...).2017 na k. 39 – 44)
Obwiniony K. P. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, odmawiając składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania (vide wyjaśnienia obwinionego na k. 56).
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia obwinionego negującego własne sprawstwo nie mogą zostać uznane za wiarygodne. Pozostają bowiem w sprzeczności z zeznaniami świadków M. M. (vide k. 3v – 4 i k. 56 – 56v), P. M. (2) (vide k. 8 i k. 56v) i N. O. (vide k. 67), które w sposób szczegółowy, konsekwentny, wewnętrznie spójny i tworzący wzajemnie uzupełniającą się całość, opisały przebieg zdarzeń związanych z utratą telefonu przez małoletniego P. M. (1), na podstawie relacji chłopca, a następnie działania zmierzające do jego identyfikacji oraz odzyskania telefonu. Dodać należy, iż córka pokrzywdzonej i jej koleżanka, nie mające uprzedniej styczności z K. P., zgodnie podały, iż zarówno w komunikatach publikowanych za pośrednictwem portalu (...), jak w czasie spotkania w dniu 20 czerwca 2017r. obwiniony nie tylko nie kwestionował faktu posiadania telefonu, lecz wręcz deklarował wolę jego zwrotu, nie wywiązując się wszakże z tychże zapowiedzi. W ocenie Sądu, zeznania wyżej wymienionych, nie znających wcześniej K. P. i nie mających jakichkolwiek powodów, aby go bezpodstawnie obciążać, potraktowano jako polegające na prawdzie.
Opisane przez wyżej wymienione zachowanie obwinionego, posługującego się pretekstem krótkotrwałego użycia telefonu do pilnego skontaktowania się z dziewczyną celem wejścia w jego posiadanie i odmowa jego wydania na żądanie członków rodziny pokrzywdzonej wyczerpuje tym samym znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw.
K. P. działał umyślnie, z zamiarem kierunkowym osiągnięcia korzyści majątkowej. Stopień jego winy jest tym samym wyższy niż nieznaczny.
Jako znaczny ocenić należy stopień społecznej szkodliwości przypisanego obwinionemu wykroczenia. Jako okoliczność obciążającą potraktowano w szczególności działanie podyktowane chęcią wejścia w posiadanie przedmiotu uznanego za łatwo dostępny, z wykorzystaniem zaufania małoletniego, upośledzonego w stopniu lekkim syna pokrzywdzonej, a także uprzedni sposób życia K. P., skutkujący jego obecnym osadzeniem w areszcie śledczym. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż M. M. nie odzyskała swojej własności, zaś obwiniony nie uczynił niczego w celu zwrotu przywłaszczonego mienia bądź naprawienia wyrządzonej szkody w inny sposób.
Z powyższych względów, wymierzoną obwinionemu karę aresztu uznać należy za adekwatną do stopnia jego winy oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, spełniającą zarazem funkcję indywidualnoprewencyjną, skutecznie zapobiegając kolejnym naruszeniom porządku prawnego ze strony wymienionego. Kształtuje zarazem społeczną świadomość prawną, piętnując dopuszczanie się czynów wymierzonych przeciwko mieniu innych osób, choćby o relatywnie niewielkiej wartości, dokonane w sposób noszący znamiona zuchwałości.
Wzmocnieniu wychowawczej i zapobiegawczej roli wymierzonej oraz zaspokojeniu roszczeń pokrzywdzonej służy orzeczony wobec K. P. obowiązek zwrotu równowartości przywłaszczonego mienia na rzecz M. M..
Sytuacja finansowa obwinionego, pozbawionego wolności w innej sprawie, nie pozwala na uiszczenie przez neigo kosztów sądowych, zatem został zwolniony od ich ponoszenia, na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk.