WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Borucka

Protokolant: Katarzyna Kępa - Ojrzanowska

Przy udziale prokuratora: Patrycja Urban- Malada

po rozpoznaniu dnia 26.06.2015 r., 29.09.2015r.,02.11.2015r., 07.01.2016r., sprawy

N. S. (1)

syna J. i A. z domu G., ur. (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 29.11.2012r.w S., będąc uprzednio skazanym:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 03.06.2004r., sygn. akt VK 476/04, za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 22.05.2007r. do 22.01.2009r.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 21.01.2005r., sygn. akt VIK 1234/04, za 3 czyny z art. 278 § 1 k.k., art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 26.06.2006r., sygn. akt VK 478/05, za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, które to kary odbył w ramach kary łącznej orzeczonej pkt II wyroku łącznego Sądu Rejonowego Szczecin -Centrum w Szczecinie z dnia 29.01.2009r., sygn. akt VK 155/09, w dniu 11.09.2004r. i w okresach od 01.10.2004r. do 02.10.2004r.; od 06.07.2005r. do 17.11.2005r.; od 24.12.2005r. do 12.10.2006r. i od 24.05.2010 r. do 22.11.2010r.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 25.10.2005r., sygn. akt XXI K 183/05, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 15.11.2005r., sygn. akt VK 1094/05, za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary odbył w ramach kary łącznej orzeczonej pkt III wyroku łącznego Sądu Rejonowego Szczecin -Centrum w Szczecinie z dnia 29.01.2009r, sygn. akt VK 155/09, w dniu 11.09.2004r. i w okresach od 10.05.2005r. do 11.05.2005r; od 27.05.2005r. do 06.07.2005r; od 12.10.2006r. do 22.05.2007r. i od 11.02.2009r. do 24.05.2010r. działając w celu utrzymania się w posiadaniu uprzednio skradzionej ze sklepu sieci (...) butelki wódki m-ki (...) o wartości 34,99 zł, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, użył przemocy wobec pracownika sklepu (...), uderzając go co najmniej dwukrotnie pięścią w głowę, powodując ranę tłuczoną głowy wymagającej szycia chirurgicznego, co doprowadziło do naruszenia funkcji powłok miękkich głowy pokrzywdzonego na okres trwający nie dłużej niż 7 dni, czym działał na szkodę A. U. (1) i (...) Sp. z o. o.

to jest o czyn z art. 281 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. art. 11§ 2 k.k. w zw. art. 64 § l k.k.

I. uznaje oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym że zawarty w opisie czynu zwrot „uderzając go co najmniej dwukrotnie pięścią w głowę” zastępuje zwrotem „uderzając go pięścią w głowę” i za występek ten na podstawie art. 281 k.k. w zw. art. 11§ 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 46 § 1 k.k. nakłada na oskarżonego obowiązek zadośćuczynienia poprzez zapłatę kwoty 1 500 ( tysiąca pięciuset) złotych na rzecz A. U. (1),

III. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu zatrzymanie od dnia 29.11.2012r., godz. 18.05 do dnia 01.12.2012r., godz. 11.30,

IV. na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego w całości na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłatę karną w kwocie 300 (trzystu) złotych,

V. na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adwokata (...)koszty nie opłaconej obrony udzielonej z urzędu w kwocie 504 (pięciuset czterech) złotych plus podatek od towarów i usług.

Sygn. akt IVK 237/13

UZASADNIENIE

N. S. (1) w towarzystwie innego mężczyzny w dniu 29 listopada 2012r. wszedł do sklepu (...) przy ul. (...) w S., w którym to sklepie obserwowany był przez pracowników tego sklepu (...), w związku z podejrzeniem iż wcześniej w sklepie dopuszczał się kradzieży.

W czasie obserwacji K. J. (1) zauważył na zapisie kamer monitoringu sklepowego jak N. S. (1) schował do kurtki butelkę wódki czystej żołądkowej o pojemności 0,5 l, a następnie po przekroczeniu linii kas zaczął uciekać ze sklepu.

Wtedy na pomoc K. J. (1) przyszedł A. U. (2) i razem udali się za oskarżonym, który opuścił już budynek (...). Pracownicy sklepu zabiegli drogę uciekającemu, gdzie A. U. (2) dobiegł do niego z przodu a K. J. (1) z tyłu, chcąc uniemożliwić mu ucieczkę. Nie zdążyli nic do niego powiedzieć gdy ten w momencie chwycenia go za odzież prawą ręka zaciśniętą w pięść zadał cios w głowę A. U. (2), powodując u niego rozcięcie skóry na głowie. Widząc to K. J. (1) chwycił oskarżonego za barki celem odciągnięcia go od zaatakowanego pracownika, w wyniku czego oskarżony się przewrócił. Po chwili dobiegł do nich pracownik ochrony sklepu (...) R. K. (1) po czym mężczyźni zaprowadzili oskarżonego do pomieszczenia socjalnego sklepu. Tam oskarżony zachowywał się agresywnie wyzywając pracowników sklepu. Na miejsce został wezwany patrol Policji oraz pogotowie ratunkowe, które zabrało pokrzywdzonego A. U. (2) celem opatrzenia rany i założenia szwów. Przy zatrzymanym zastała ujawniona zabrana ze sklepu butelka wódki żołądkowej gorzkiej o wartości 34,99 zł, która była nie uszkodzona i została zwrócona do sklepu.

Dowód :

zeznania świadka A. U. k 8-9 w zw. z k. 206-207,

zeznania świadka K. J. k 13 w zw. z k.237,

zeznania świadka R. K. k 14 w zw. z k.265,

zeznania świadka M. W. k 15 w zw. z k.271,

wyjaśnienia oskarżonego N. S. (w części) k. 20-21, 27-28 w zw. z k.206,

protokół szkody k 4,

A. U. (2) w wyniku uderzenia doznał rany tłuczonej głowy, co doprowadziło do naruszenia funkcji powłok miękkich głowy pokrzywdzonego na okres trwający nie dłużej niż 7 dni.

Dowód :

zeznania świadka A. U. k 8-9 w zw. z k. 206-207,

opinia ZMS k. 44-51,

dokumentacja medyczna k. 11,

N. S. (1) ukończył 29 lat, posiada wykształcenie podstawowe, bez wyuczonego zawodu. Jest on kawalerem, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. W toku prowadzonego postepowania przebywał w Zakładzie Karnym w G., gdzie odbywał karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przed osadzeniem pracował dorywczo w budownictwie i z tego tytułu osiągał miesięczny dochód w wysokości około 1200 zł.

Uprzednio był kilkukrotnie karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 03.06.2004r., sygn. akt VK 476/04, za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 22.05.2007r. do 22.01.2009r.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 25.10.2005r., sygn. akt XXI K 183/05, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia,

Dowód :

oświadczenie oskarżonego k. 76 w zw. z k.205,

karta karna k 38,

odpisy wyroków k 56-67,

Przesłuchany w charakterze podejrzanego N. S. (1) najpierw częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu podając że rzeczywiście ukradł butelkę wódki ze sklepu, a następnie został zatrzymany na ulicy przed sklepem przez trzech mężczyzn, w związku z czym wywiązała się szarpanina, ale nie pamięta aby któregokolwiek z nich celowo uderzył, chociaż nie wykluczył że mogło dojść do uderzenia podczas szarpaniny. Dodał także że był wówczas pod wpływem alkoholu, gdyż tego dnia wypił około 6 piw. Podczas kolejnego przesłuchania wyjaśnił podobnie podając że nie wyklucza iż w czasie szarpaniny uderzył kogoś, zaznaczając przy tym że wszystkiego dokładnie nie pamięta, gdyż był pod wpływem alkoholu. Potwierdził, iż jeden z mężczyzn mówił że został przez niego uderzony, a po powrocie do sklepu zauważył że jednemu z mężczyzn leci z głowy krew. Nadto oskarżony wyraził skruchę i chciał skorzystać z możliwości poddania się karze.

Przed sądem, w trakcie rozprawy N. S. (1) podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia podkreślając, że to pokrzywdzony szamotał się z nim poza teren sklepu, z jakimiś dwoma innymi mężczyznami. Podał, że to była „głupota” z jego strony bo miał pieniądze, aby zapłacić za wódkę, która ukradł.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 20-21, 2-7-28 w zw. z k. 206).

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego N. S. (1) za wiarygodne w znaczącej części, a mianowicie co do przyznania się do popełnienia kradzieży butelki wódki ze sklepu (...) oraz częściowo co do sposobu jego zachowania się wobec interweniujących pracowników ochrony po przekroczeniu przez niego linii kas - poza fragmentem, w którym oskarżony zaprzecza aby uderzył jednego z pracowników sklepu zasłaniając się niepamięcią odnośnie całego przebiegu zdarzenia, bądź też podając, że jeżeli doszło do takiego uderzenia to przypadkowo. W tym bowiem zakresie sąd oparł się na zgodnych ze sobą i stanowiących spójną całość zeznaniach świadków w osobach, K. J. (1) i R. K. (1), a przede wszystkim na zeznaniach samego pokrzywdzonego A. U. (2). Ze stanowczych i logicznych zeznań K. J. (1) wynika bowiem, że w momencie kiedy A. U. (2) schwytał uciekającego ulicą oskarżonego ten uderzył go przynajmniej raz prawą ręką zaciśniętą w pięść w głowę i z całą pewnością nie było to uderzenie przypadkowe. Świadek nie miał co do tego żadnych wątpliwości, a jego zeznania są całkowicie zgodne z wersją przedstawioną przez pokrzywdzonego A. U. (2). Sąd nie znalazł żadnych powodów dla których nie miałby się oprzeć na zeznaniach tych świadków, tym bardziej że ich wersja została potwierdzona przez pracownika ochrony R. K. (1), który w podobny sposób opisał zdarzenie oraz przez M. W., który samego zdarzenia nie mógł widzieć jako że przybył na miejsce po zdarzeniu wezwany na interwencję ale rozpytani na miejscu świadkowie potwierdzili w sposób zgodny przebieg wydarzeń z udziałem oskarżonego. Ponadto w momencie kiedy pracownicy sklepu powrócili do wnętrza z zatrzymanym, N. S. (1) widział u A. U. (2) ranę, którą ten opatrywał. Dodatkowo obrażenia ciała A. U. (2) potwierdza stanowiąca dowód rzeczowy dokumentacja medyczna oraz opinia (...)u, również w zakresie możliwości powstania stwierdzonego obrażenia we wskazanych przez pokrzywdzonego okolicznościach.

Podobnie za wiarygodne uznano zeznania M. W. który jednak nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia a dowiedział się o nim od opisanych świadków, w trakcie przeprowadzanej interwencji.

Za wiarygodne sąd uznał pozostałe dowody zgromadzone w sprawie, w tym opinię ZMS –u oraz dowody z dokumentów, gdyż były sporządzone przez osoby do tego uprawnione, zaś ich prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy dał podstawę do ustalenia, iż N. S. (1) w dniu 29.11.2012r.w S. działając w celu utrzymania się w posiadaniu uprzednio skradzionej ze sklepu sieci (...) butelki wódki m-ki (...) o wartości 34,99 zł, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, użył przemocy wobec pracownika sklepu (...), uderzając go pięścią w głowę, powodując ranę tłuczoną głowy wymagającej szycia chirurgicznego, co doprowadziło do naruszenia funkcji powłok miękkich głowy pokrzywdzonego na okres trwający nie dłużej niż 7 dni, czym działał na szkodę A. U. (1) i (...) Sp. z o. o. Przy czym czynu opisanego dopuścił się będąc uprzednio skazanym:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 25.10.2005r., sygn. akt XXI K 183/05, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia,

Przestępstwo z art. 281 k.k. jest kwalifikowanym typem kradzieży ze względu na stosowane środki, gdzie przemoc wobec osoby (jak w niniejszej sprawie), groźba natychmiastowego jej użycia albo doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności muszą być zastosowane bezpośrednio po dokonaniu kradzieży i to w celu utrzymania skradzionej rzeczy. Przy czym nie musi to być wyłączny cel działania sprawcy, który uciekając ze skradzioną rzeczą może jednocześnie działać w celu uniknięcia zatrzymania i odpowiedzialności karnej za popełniony czyn karalny. Bez wątpienia w niniejszej sprawie N. S. (1) uderzając w głowę jednego z pracowników sklepu, który dokonał jego zatrzymania w momencie podjętej próby ucieczki wraz ze skradzionym towarem działał w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej przed chwilą ze sklepu rzeczy, w postaci butelki wódki, a jednocześnie chciał uciec z miejsca zdarzenia. Jednocześnie uderzając zwiniętą w pięść ręką w tak ważną część ciała pokrzywdzonego jakim jest głowa oskarżony co najmniej godził się z możliwością spowodowania u pokrzywdzonego obrażeń ciała, które faktycznie wystąpiły, a zgodnie z wnioskami opinii ZMS –u należało je zakwalifikować jako lekkie uszkodzenie ciała na okres nie przekraczający 7 dni.

W sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności które wyłączałyby bezprawność działania oskarżonego, czy też wyłączały lub ograniczały stopień jego winy. Przypisanego czynu N. S. (1) dopuścił się z winy umyślnej, działając w zamiarze kierunkowym.

Popełnionym czynem naruszył kilka dóbr chronionych prawem, jak mienie, nietykalność cielesna, zdrowie i działał na szkodę więcej niż jednego pokrzywdzonego. Nie budziło żadnych wątpliwości również, że zachowanie oskarżonego nacechowane przemocą, skierowane było właśnie na osiągnięcie korzyści majątkowej, o czym świadczyły przede wszystkim wyjaśnienia oskarżonego, jak i okoliczności związane z jego działaniem.

Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu należało zatem ocenić jako większy niż znikomy. Składał się na to przede wszystkim sposób działań podjętych przez oskarżonego, który stosując przemoc wobec jednego z pracowników sklepu usiłujących zatrzymać go po dokonanej kradzieży uderzył go pięścią w głowę. Ponadto mając na uwadze okoliczności czynu, w tym zwłaszcza miejsce publiczne, gdzie przebywały inne postronne osoby przechodzące ulicą postawa oskarżonego wskazywała na znaczne lekceważenie porządku prawnego i norm obowiązujących w społeczeństwie. Na korzyść zaś oskarżonego przemawiała wartość zabranego w celu przywłaszczenia mienia, która nie była znaczna, oraz częściowe przyznanie się do winy i wyrażona skrucha.

Mając wskazane okoliczności na uwadze sąd na podstawie art. 281 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu karę sąd miał na uwadze również postawę oskarżonego w czasie procesu, a więc okoliczność przyznania się do winy, nie utrudniania postępowania i chęć przeproszenia pokrzywdzonego. Mając wszystkie te okoliczności na względzie oraz stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu i wcześniejszą karalność oskarżonego sąd uznał iż karą uwzględniającą wszystkie stawiane przepisami dyrektywy wymiaru kary będzie kara 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie nie mogło ulegać wątpliwości, iż dotychczasowa działalność przestępcza oskarżonego, nie pozwoliła na postawienie pozytywnej prognozy kryminologicznej, która to przesłanka jest niezbędna dla możliwości skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Niewątpliwie bowiem N. S. (1) był uprzednio wielokrotnie skazany za umyślne przestępstwa (przeciwko mieniu), w związku z czym odbył karę ponad 6 miesięcy pozbawienia wolności, gdzie niniejszego czynu dopuścił się w niedługim terminie od zakończenia odbywania wymienionej kary. W takiej sytuacji postawa oskarżonego wskazuje, iż wcześniej stosowane środki nie przyniosły spodziewanych rezultatów, a oskarżony prezentując lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego, oraz wykazując poczucie bezkarności wymaga resocjalizacyjnego oddziaływania w warunkach zakładu karnego.

Stosując przepis art. 46 § 1 k.k. na rzecz pokrzywdzonego działaniem oskarżonego A. U. (1) sąd zasadził zadośćuczynienie w kwocie 1500 zł. mając na uwadze cierpienia fizyczne, jak odczuwany ból, konieczność założenia szwów na ranę oraz psychiczne związane z zachowaniem oskarżonego skutkującym spowodowaniem uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego. Zastosowany środek kompensacyjny uczyni zadość słusznym roszeniom pokrzywdzonego oraz uzmysłowi oskarżonemu konieczność ponoszenia konsekwencji własnych działań nakierowanych na naruszenie chronionych prawem praw innych osób.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. sąd zobowiązany był także zaliczyć na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie.

Mając na względzie sytuację majątkową oskarżonego, w tym fakt jego zatrudnienia przed osadzeniem i brak osób które pozostawałyby na jego utrzymaniu należało uznać, iż będzie on w stanie spłacić nałożone na niego koszty postępowania, w związku z czym orzeczono jak w punkcie IV wyroku.

Natomiast na rzecz obrońcy wyznaczonego z urzędu na jego wniosek sąd zasądził wynagrodzenie uwzględniając liczbę rozpraw oraz obowiązujące stawki oraz nieskomplikowany charakter sprawy.