UZASADNIENIE

Powód M. T. wniósł o zasądzenie od Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 3 165,15 zł wraz z odsetkami liczonymi od:

- kwoty 2 515,15 zł od dnia 24 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty,

- kwoty 650,00 zł od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty.

Powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje żądanie powód podał, że w wyniku kolizji drogowej z dnia 20.03.2015 r. uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd marki B. (...) o nr. rej. (...), który był ubezpieczony u strony pozwanej w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W wyniku postępowania likwidacyjnego powodowi przyznano odszkodowanie w kwocie 937,21 zł. Powód podał, że zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji, z której wynika, że rzeczywisty koszt naprawy auta jest wyższy o 2 515,15 zł. Ponadto powód domaga się zwrotu kosztów wykonania opinii technicznej w kwocie 650,00 zł.

Strona pozwana Towarzystwo (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że przeprowadziła postępowanie likwidacyjne zakończone wypłaceniem powodowi kwoty 937,21 zł. Strona pozwana wskazała, że dalsze roszczenia odszkodowawcze powoda są bezpodstawne, gdyż uwzględniają zawyżoną stawkę za roboczogodzinę i najdroższe części zamienne. Strona pozwana wskazała, że od strony technicznej zasadne jest użycie do naprawy części zamiennych o oznaczeniu (...), ponadto kalkulacja powoda nie przewiduje możliwego do uzyskania co najmniej 10 % rabatu. Strona pozwana podkreśliła prywatny charakter ekspertyzy, na którą powołuje się powód. Strona pozwana wskazała, że powód powinien był liczyć się z potrzebą zawnioskowania o biegłego, dlatego zwrot kosztów prywatnej ekspertyzy jest zbędny, a przy tym kwota za jej sporządzenie była rażąco wygórowana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 marca 2015 r. w wyniku kolizji drogowej został uszkodzony należący do powoda samochód osobowy marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia ubezpieczony był u strony pozwanej w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W wyniku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel wypłacił na rzecz powoda kwotę 937,21 zł tytułem odszkodowania.

/okoliczności bezsporne/

Powód zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu S. G., który w opinii techniczno – ekonomicznej z dnia 6 października 2015 r. ustalił koszt naprawy pojazdu na kwotę 3 452,36 zł. Powód poniósł koszt wydania opinii w kwocie 650,00 zł

/dowód: opinia techniczno – ekonomiczna k.10-19, faktura VAT k.9/.

Rzeczywisty koszt naprawy auta powoda z użyciem części oryginalnych wynosi 2 776,60 zł.

/dowód: opinia biegłego k. 60-75/

Pozew został doręczony ubezpieczycielowi w dniu 25 kwietnia 2016 r.

/dowód: elektroniczne potwierdzenie odbioru k. 27/.

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń stanu faktycznego dokonano przede wszystkim w oparciu o okoliczności bezsporne, opinie sądową i prywatną oraz fakturę VAT. Poza sporem była kwestia, że strona pozwana co do zasady ponosi odpowiedzialność za następstwa kolizji z 20.03.2015 r., a także okoliczność wypłaty powodowi odszkodowania w wysokości 937,21 zł. Spór dotyczył ustalenia wysokości należnego odszkodowania, poprzez wybór sposobu naprawy auta, jego zakresu, zasadności zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy, jak również dotyczył terminu liczenia odsetek.

Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń wynikała z zawartej umowy ubezpieczenia. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Według Kodeksu cywilnego związek przyczynowy istnieje jedynie wówczas, gdy w łańcuchu kolejnych przyczyn i skutków mamy do czynienia tylko z takimi przyczynami, które normalnie wywołują dane skutki (więcej w: Komentarz do art. 631 Kodeksu Cywilnego red. Gniewek 2017, wyd. 8/Zagrobelny, Legalis).

Żądanie powoda obejmowało dopłatę do różnicy między sumą już wypłaconą przez Ubezpieczyciela a kalkulacją wynikającą z prywatnej opinii z uwzględnieniem zwrotu kosztów jej wykonania. Na zlecenie Sądu biegły A. J. sporządził opinię, w której przedstawił dwa warianty kosztów naprawy auta powoda tj. w oparciu o naprawę przy użyciu części oryginalnych oraz części zamiennych cechujących się najwyższą jakością. Zdaniem Sądu jedynie zastosowanie części oryginalnych przywróci pojazd powoda do stanu sprzed szkody, a przy tym nie spowoduje wzrostu wartości pojazdu. Biegły określił koszt naprawy pojazdu w tym wariancie na kwotę 2 776,60 zł, która to kwota znacząco przewyższa wysokość odszkodowania wypłaconego przez stronę pozwaną. Opinia prywatna okazała się być niezbędna do weryfikacji zasadności roszczenia, dlatego powodowi należy się zwrot kosztów poniesionych na jej sporządzenie. M. T. udokumentował koszt tej kalkulacji w kwocie 650,00 zł przedstawiając fakturę VAT nr (...). Opinia sądowa biegłego A. J. była wyczerpująca i jasna. Biegły odniósł się ustnie do wszystkich zarzutów powoda, w związku z czym zbędne stało się wydanie pisemnej opinii uzupełniającej. Biegły zasadnie uznał, że w kalkulacji nie należało uwzględnić konieczności lakierowania poszycia progu lewego, gdyż ten element jest mało widoczny „na oko”, a w skutek narażenia go na warunki środowiskowe zawsze po jakimś czasie odcień nałożonego lakieru w tym miejscu zmatowieje. Nie było potrzeby dokonywania demontażu przedniej szyby auta w celu lakierowania drzwi przednich, gdyż po wymontowaniu drzwi z zawiasów umieszcza się je na stojaku i wówczas nakładany jest lakier. Ponadto, po sprawdzeniu zbieżności kół, okazało się, że zbyteczna jest ich regulacja. Rekapitulując, przyznanie odszkodowania w wysokości 2 776,60 zł umożliwiałoby przywrócenie auta powoda do stanu sprzed kolizji. Skoro powód dostał kwotę 937,21 zł to pozostała kwota uzasadnionych kosztów naprawy wynosi 1 839,39 zł.

Mając na uwadze wysokość dotychczas wypłaconego odszkodowania, pozostały koszt naprawy oraz konieczność poniesienia wydatków na prywatną ekspertyzę należało zasądzić na rzecz M. T. odszkodowanie w kwocie 2 489,39 zł ( (...),39 + 650,00 = 2 489,39).

Orzeczenie w zakresie odsetek oparte jest o treść przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stronie pozwanej roszczenie ponad przyznana kwotę zostało zgłoszone w momencie doręczenia odpisu pozwu tj. w dniu 25.04.2016 r., co wynika z elektronicznego potwierdzenia odbioru korespondencji. Odsetki należą się powodowi od dnia 26.05.2016 r.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy prawne oraz powyższe rozważania, należało zasądzić od strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. T. kwotę 2 489,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 26.05.2016 r. do dnia zapłaty, a dalej idące powództwo oddalić, o czym orzeczono odpowiednio w punktach I i II sentencji wyroku.

Biegłemu A. J. przysługuje wynagrodzenie za stawiennictwo do sądu, wykonaną pracę oraz zwrot wydatków. Podstawa prawna znajduje się w art. 288 k.p.c. i art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Biegły przedstawił rachunek na kwotę 262,85 zł obejmujący wynagrodzenie za 6 godzin pracy oraz koszty materiałów, przesyłki i dojazdu. Biegły przyjął prawidłową wysokość kwoty bazowej, zaś wysokość stawki godzinowej uzasadnia posiadane doświadczenie, kwalifikacje oraz stopień naukowy. Liczbę godzin koniecznych do wydania opinii (6 godzin) biegły, zdaniem Sądu, wskazał prawidłowo. Biegły ponadto złożył oświadczenie o poniesionych kosztach: wysyłki (10,00 zł) oraz dojazdu (58,51 zł). Mając na uwadze powyższe, należało przyznać biegłemu A. J. wynagrodzenie za udział na rozprawie w dniu 8 listopada 2017 r. w kwocie 262,85 zł o czym Sąd orzekł w punkcie III wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., który stanowi, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powód wygrał sprawę w 79 %, a przegrał w 21%. Odwrotne proporcje odnoszą się do strony pozwanej. Do kosztów powoda należą koszty zastępstwa prawnego w kwocie 600,00 zł, opłata od pełnomocnictwa 17,00 zł, opłata sądowa 159,00 zł oraz koszty opinii biegłego 1 049,10 zł, łącznie – 1 825,10 zł. Do kosztów strony pozwanej należą koszty zastępstwa prawnego – 600,00 zł oraz opłata od pełnomocnictwa -17,00 zł; łącznie – 617,00 zł. Po wzajemnym zniesieniu i rozdzieleniu (1 441,83 zł – 129,57 zł) należało zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 312,26 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono w punkcie IV wyroku.

Strony wpłaciły zaliczki, które nie w pełni zostały wykorzystane. Zgodnie z przepisem art. 84 ust. 1 uksc sąd z urzędu zwraca stronie wszelkie należności z tytułu wydatków, stanowiące różnicę między kosztami pobranymi od strony a kosztami należnymi. Mając na uwadze powyższe należało stronie pozwanej zwrócić niewykorzystaną zaliczkę na biegłego w kwocie 800,00 zł, zaś powodowi – w kwocie 150,90 zł. Stosowne rozstrzygnięcia zawierają punkty V i VI sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE