UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 31 maja 2013 r.

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2012 r., nr (...)Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 1 oraz art. 3, art. 7 ust. 1 pkt 1
i art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.), stwierdził, że M. P. podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników i miał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie wypadkowe, chorobowe, macierzyńskie i emerytalno- rentowe od 3 stycznia 2004 r. do
31 marca 2007 r., od 1 października 2009 r. do 8 października 2009 r., od 9 kwietnia 2010 r. do 24 października 2010 r., od 1 stycznia 2012 r. do 10 stycznia 2012 r. i od 11 lipca 2012 r. do 12 lipca 2012 r.- określając wysokość składek. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że w dniu 3 stycznia 2004 r. ubezpieczony stał się współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 4,16 hektara, w którym to gospodarstwie jego brat R. P. nie prowadził żadnej działalności rolniczej od 10 lat, ponieważ gospodarstwo to znajduje się na terenie osuwiskowym i górzystym. M. P. natomiast jest zarejestrowany w Ewidencji (...) prowadzonej przez Agencję Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa, zgłosił swoją część gospodarstwa o powierzchni 1,13 hektara jako użytki zielone domagając się wsparcia finansowego i w latach 2009-2011 otrzymywał dopłaty bezpośrednie. W dniu 8 czerwca 2012 r. razem z bratem zawarł zaś umowę z osoba trzecią, mocą której gospodarstwo rolne zostało tej osobie wydzierżawione.

Odwołanie od tej decyzji wniósł M. P., domagając się jej zmiany
i ustalenia, że we wskazanych w niej okresach nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników i nie miał obowiązku uiszczania składek na to ubepzieczenie. W uzasadnieniu podniósł, że nie prowadził żadnej działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym położonym w miejscowości Z. i B.. Do 1993 r., tj. do śmierci rodziców, pomagał jedynie
w pracach w gospodarstwie, co nigdy nie było źródłem jego utrzymania. Zauważył, że
z uwagi na ukształtowanie terenu oraz powódź, która w 1997 r. poważnie uszkodziła budynek gospodarczy i drogę dojazdową, wykonywanie jakichkolwiek prac w tym gospodarstwie nie było możliwe. Wskazał też, że wymeldował się z miejsca zamieszkania Z. (...) w dniu 25 września 2002 r., a zameldował ponownie dopiero w dniu 28 grudnia
2006 r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Działka oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr (...), o powierzchni 3 hektary, w tym 22 ary lasów, położona w Z., wchodzi w skład gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 4,16 hektary usytuowanego w Z. i w B., które kiedyś należało do rodziców odwołującego M. P.. Gospodarstwo w Z. znajduje się na terenie osuwiskowym. W gospodarstwie rolnym rodzice odwołującego uprawiali zboże, ziemniaki i buraki. Hodowali też konia i krowy. Ojciec odwołującego S. P. zmarł 28 czerwca 1992 r., a matka A. P. 26 czerwca 1993 r. Po śmierci rodziców odwołujący nadal mieszkał w domu rodzinnym na terenie gospodarstwa. Trwało to do
2002 r., kiedy się wymeldował i przeprowadził do Ł.. Na terenie gospodarstwa zamieszkał ponownie w 2006 r. Razem z nim w gospodarstwie tym mieszkał jego brat R. P.. Po powodzi w 2010 r. dom uległ zniszczeniu i odwołujący z bratem po raz kolejny wyprowadził się do Ł..

dowód:

-: akta KRUS, w szczególności: postanowienie SR w Tarnowie z dnia 12.12.2003 r., sygn. akt I Ns 1669/03, postanowienie SR w Tarnowie z dnia 01.09.2006 r., sygn. akt X Ns 248/06, umowa dzierżawy gruntów rolnych
z dnia 08.06.2012 r., akt notarialny z dnia 27.07.2011 r., Rep. A nr 2439/2011,
-: zeznania odwołującego M. P.- k. 10-10v,

Odwołujący i jego brat R. P. byli spadkobiercami ustawowymi zmarłych rodziców S. P. i A. P.. W skład spadku po rodzicach wchodziło między innymi gospodarstwo rolne. W 2004 r. odwołujący i czworo jego rodzeństwa, w tym R. P., zostali zobowiązani do opłacania podatku rolnego od nieruchomości, każdy w ¼ części, w tym zaległego podatku za okres od 1999 r. do końca 2003 r. Prawomocnym postanowieniem z dnia 1 września 2006 r., sygn. akt X Ns 248/06, Sąd Rejonowy w Tarnowie dokonał działu spadku po S. P. i A. P. w ten sposób, że prawo własności nieruchomości przyznał odwołującemu i jemu bratu R. P. po
½ części. W spornym okresie M. P. był obowiązany do opłacania odpowiedniej części podatku rolnego od nieruchomości po rodzicach.

dowód:

-: postanowienie SR w Tarnowie z dnia 12.12.2003 r., sygn. akt I Ns 1669/03-
k. 3 akt KRUS,
-: akt notarialny z dnia 27.07.2011 r., Rep. A nr 2439/2011, str. 4- k. 17 akt KRUS,
-: zeznania odwołującego M. P.- k. 10v,

Odwołujący jest zarejestrowany w Ewidencji (...) prowadzonej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W latach 2009, 2010 i 2011 składał wnioski o dopłaty bezpośrednie dla rolników, deklarując powierzchnię działek rolnych
1,20 hektara (w 2009 r.) i 2 hektary (w 2010 r. i 2011 r.)- kwalifikując je jako użytki zielone. W latach tych, tj. 2009 r., 2010 r. i 2011 r., otrzymywał wsparcie finansowe z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w postaci dopłat bezpośrednich do gruntów, które wynosiły odpowiednio: 608,38 zł, 1.067,97 zł i 1.421,14 zł.

dowód:

-: wnioski odwołującego o dopłaty bezpośrednie za lata 2009, 2010 i 2011- k. 37-38, 42-43, 48-49,
-: decyzje w sprawie dopłat z dnia: 10.11.2009 r., 14.01.2011 r. i 21.11.2011 r.- k. 39-40, 45-46, 52-53,
-: zeznania odwołującego M. P.- k. 10v,

Na mocy umowy z dnia 8 czerwca 2012 r. odwołujący i jego brat R. P. wydzierżawili nieodpłatnie na okres 10 lat nieruchomość stanowiącą przedmiot ich współwłasności, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr (...), o powierzchni 3 hektary, położoną w Z.- z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej.

dowód:

-: umowa dzierżawy gruntów rolnych z dnia 08.06.2012 r.- k. 8-9 akt KRUS,
-: zeznania odwołującego M. P.- k. 10v,

W związku z osuwiskowym terenem, w 2010 r. odwołujący z bratem kierowali do Burmistrza T. prośby o dokonanie zmiany klasyfikacji gruntu, tj. działki nr (...). Prośby te przysyłane były do Starosty jako organu właściwego. W wyniku kontroli klasyfikacji gruntów przeprowadzonej w terenie stwierdzono, że w wyniku nadmiernych opadów atmosferycznych w poprzednich latach na działce nr (...) położonej w Z. powstało osuwisko i został zniszczony naturalny profil glebowy, pozostała zaś część gruntu położona na stoku uległa pofałdowaniu i jest użytkowana jako trwały użytek zielony- pastwisko- które to zjawiska, jak również fizjografia terenu znacznie obniżają wartość bonitacyjną gleb. Na tej podstawie, decyzją z dnia 5 grudnia 2012 r. Starosta (...) z części konturu klasyfikacyjnego 44 RIVb wydzielił nowy kontur klasyfikacyjny 425 N (nieużytek).

dowód:

-: pismo Burmistrza T. z dnia 06.02.2013 r.- k. 21,
-: decyzja Starosty Powiatu (...) z dnia 05.12.2012 r.- k. 32,
-: zeznania odwołującego M. P.- k. 10v,

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów i zeznania odwołującego.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego. Dokumenty urzędowe stanowiły zatem dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), zaś dokumenty prywatne dowód tego, że osoba która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte
w dokumencie (art. 245 k.p.c.).

Zeznania odwołującego M. P. Sąd uznał za wiarygodne w części. Odmówił im bowiem wiary w zakresie, w jakim ubezpieczony twierdził, że w spornym okresie nie uprawiał gospodarstwa rolnego i że w gospodarstwie tym pracował tylko do śmierci swoich rodziców. W tej części zeznania te pozostają w oczywistej sprzeczności
z treścią zgromadzonych w sprawie dokumentów w postaci wniosków odwołującego
o dopłaty bezpośrednie za lata 2009, 2010 i 2011 r. i decyzji w sprawie dopłat z dnia:
10 listopada 2009 r., 14 stycznia 2011 r. i 21 listopada 2011 r., na podstawie których można stwierdzić, że w latach 2009-2011 ubezpieczony otrzymywał dopłaty bezpośrednie do gruntów rolnych z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Te zaś przysługują tylko i wyłącznie w przypadku użytkowania działek rolnych, utrzymywanych zgodnie
z obowiązującymi normami przez cały rok i będących w tzw. dobrej kulturze rolnej w dniu
30 czerwca 2003 r. Nie można więc zasadnie twierdzić, że w spornym okresie odwołujący nie prowadził działalności rolniczej na gruntach stanowiących przedmiot jego współwłasności, które zostały zakwalifikowane jako nieużytek dopiero w grudniu 2012 r. W pozostałej części zeznania odwołującego korespondowały z treścią zgromadzonych w sprawie dokumentów. Były też jasne i rzeczowe. Sąd nie widział więc powodów, aby podważać ich wiarygodność. Wprawdzie, ubezpieczony podniósł, że przekwalifikowanie działki nr (...) miało miejsce
„w czerwcu tego roku”, nie zaś jak wynika to z treści decyzji Starosty Powiatowego
w T. (k. 31) w dniu 5 grudnia 2012 r., niemniej okoliczność ta z punktu widzenia rozstrzygnięcia nie ma w sprawie żadnego znaczenia, a takie oznaczenie przez odwołującego daty przekwalifikowania gruntu uznać należało za zwykłą omyłkę.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od zaskarżonej decyzji KRUS z dnia 9 sierpnia 2012 r., w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu oraz emerytalno- rentowemu podlega z mocy ustawy rolnik, którego gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 hektara przeliczeniowego lub dział specjalny (art. 7 i 16 ustawy z dnia
20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa
o rolniku- rozumie się przez to pełnoletnią osobę fizyczną, zamieszkującą i prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny rachunek, działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym, w tym również w ramach grupy producentów rolnych, a także osobę, która przeznaczyła grunty prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego do zalesienia. Przez działalność rolniczą rozumie się natomiast działalność w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej (art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników).

Stosownie do treści art. 38 pkt 1 powołanej ustawy, przy ustalaniu podlegania ubezpieczeniu domniemywa się, że właściciel gruntów zaliczonych do użytków rolnych lub dzierżawca takich gruntów, jeżeli dzierżawa jest zarejestrowana w ewidencji gruntów
i budynków, prowadzi działalność rolniczą na tych gruntach, z tym, że jak wynika z pkt 3, jeżeli własność lub dzierżawa gruntów, o których mowa w pkt 1, przysługuje kilku osobom każda z tych osób uczestniczy w prowadzeniu działalności rolniczej.

Ustawodawca jasno określił więc warunki jakie należy spełniać, aby podlegać ubezpieczeniu społecznemu rolników, które pełni rolę ubezpieczenia dopełniającego
w stosunku do innych systemów ubezpieczeń. Oznacza to, że osoby prowadzące działalność rolniczą, ubezpieczeniem w KRUS obejmowane są dopiero wówczas, gdy poza spełnieniem warunków dla tego ubezpieczenia, nie spełniają jednocześnie warunków do objęcia ich ubezpieczeniem z innego tytułu.

Właściciel gospodarstwa rolnego o powierzchni przekraczającej 1 hektar przeliczeniowy, po spełnieniu pozostałych przesłanek określonych w art. 7 i 16 ustawy, podlega zatem ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy. Nie wyklucza to jednak wyłączenia takiego rolnika z obowiązkowego ubezpieczenia w razie obalenia przez zainteresowanego domniemania płynącego z przytoczonego art. 38 pkt 1. Obowiązkowe ubezpieczenie społeczne rolników oparte jest bowiem na fikcji faktycznego prowadzenia działalności rolniczej, które może zostać w toku postępowania dowodowego skutecznie podważone. Taki też pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 listopada 2005 r.,
I UK 59/05 (OSNP 2006/19-20/310), w którym stwierdził, że przy ustalaniu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, ustawowe domniemanie, że właściciel gruntów zaliczanych do użytków rolnych prowadzi działalność rolniczą, może być obalone odpowiednimi dowodami.

Prowadzenie działalności rolniczej w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników oznacza prowadzenie na własny rachunek przez posiadacza gospodarstwa rolnego działalności zawodowej, związanej z tym gospodarstwem, stałej i osobistej oraz mającej charakter wykonywania pracy lub innych zwykłych czynności wiążących się z jego prowadzeniem (por. wyroki SN z dnia: 13 lipca 2011 r., I UK 33/11, LEX nr 1043981 i z dnia 29 września 2005 r., II UK 16/05, OSNP 2006/17-18/278).

W wyroku z dnia 16 grudnia 1998 r., II UKN 389/98 (OSNP 2000/4/156) Sąd Najwyższy wskazał, że objęcie rolnika systemem rolniczego ubezpieczenia społecznego nie jest uwarunkowane zamieszkiwaniem rolnika na terenie prowadzonego gospodarstwa rolnego ani zakresem świadczonych prac rolniczych we własnym gospodarstwie rolnym.

W niniejszej sprawie ciężar udowodnienia faktu nie prowadzenia działalności rolniczej na gruntach stanowiących przedmiot współwłasności spoczywał na odwołującym (por. wyrok SN z dnia 22 marca 2001 r., II UKN 276/00, PPiPS 2002/10/42).

Jak wynika z ustaleń faktycznych Sądu, odwołujący domniemania tego nie obalił.

Na podstawie przedstawionej wyżej definicji działalności rolniczej stwierdzić należy, że działalnością tą jest prowadzenie na własny rachunek produkcji, np. roślinnej, co oznacza dokonywanie nakładów i czerpanie ewentualnych korzyści. Nie jest przy tym wymagane, co raz jeszcze trzeba podkreślić, ani zamieszkiwanie posiadacza gruntów rolnych na ich terenie, ani zakres świadczonych prac rolniczych we własnym gospodarstwie rolnym. Powołane przepisy nie zawierają też żadnych dodatkowych wymogów ani co do rozmiarów produkcji, ani co do sposobu jej prowadzenia, ani też, co do dochodowości.

W niniejszej sprawie faktem nie kwestionowanym przez strony było, że odwołujący jest współwłaścicielem działki oznaczonej w ewidencji jako działka nr (...). Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że w latach 2009-2011 ubezpieczony otrzymywał dopłaty bezpośrednie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do tego gruntu, które przysługują za rolnicze użytkowanie działek rolnych. W takim zaś wypadku sama możność władania gruntami rolnymi na podstawie prawa własności nie jest wystarczająca, liczy się bowiem efektywne (rzeczywiste) korzystanie z gruntów w sensie gospodarczym, czyli faktyczne ich użytkowanie. Odwołujący wspomnianą wyżej działkę użytkował, gdyż jak sam podał, na działce tej kosił trawę. Tak zresztą we wnioskach kierowanych do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa kwalifikował przedmiotowy grunt, tj. jako użytki zielone.

Zauważyć również należy, że zgodnie z przepisami obowiązującej w latach 2009-2011 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 ze zm.), rolnikowi przysługiwała jednolita płatność obszarowa do będącej w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, powierzchni gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujących się do objęcia tą płatnością zgodnie z art. 124 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 73/2009, jeżeli między innymi wszystkie grunty rolne były utrzymywane zgodnie z normami przez cały rok kalendarzowy,
w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności i rolnik ten przestrzegał wymogów przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek o przyznanie płatności (art. 7 ust. 1 pkt 2 i 2a). Jak zaś stanowi art. 124 rozporządzenia Rady (WE)
nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE)
nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003
(Dz. U. UE. L z 2009 Nr 30, poz. 16), do celów przyznania pomocy w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej kwalifikują się wszystkie działki rolne, które były utrzymane w dobrej kulturze rolnej w dniu 30 czerwca 2003 r. Działki te muszą więc spełniać pewne kryteria, tj. muszą stanowić część wykorzystywanej powierzchni użytków rolnych, które
w dniu 30 czerwca 2003 r. utrzymane były w dobrej kulturze rolnej bez względu na to, czy
w tym dniu wykorzystywano je do produkcji, przy czym „wykorzystywana powierzchnia użytków rolnych” oznacza- poza całkowitą powierzchnią zajmowaną przez grunty orne, uprawami trwałymi oraz ogródkami przydomowymi- również trwałe użytki zielone
(ust. 1 i 2 art. 124 powołanego rozporządzenia).

Skoro więc odwołującemu przyznane zostały dopłaty bezpośrednie, musiał on spełniać opisane wyżej wymogi, w szczególności utrzymywać zgodnie z normami przez cały rok kalendarzowy grunty rolne zgłoszone we wniosku.

Z brzmienia powołanych przepisów rozporządzenia unijnego wynika również, że działka rolna odwołującego musiała stanowić część wykorzystywanej powierzchni użytków rolnych, które w dniu 30 czerwca 2003 r. utrzymywał on w dobrej kulturze rolnej.

Argument, że działka ta położona była na osuwiskowym terenie nie ma w sprawie większego znaczenia. Wszak zauważyć należy, że działalność rolnicza odwołującego
i użytkowanie działki nr (...) z uwagi na ukształtowanie terenu sprowadzały się tylko do koszenia trawy. Tak też zresztą odwołujący we wnioskach o dopłaty bezpośrednie działkę te kwalifikował, tj. jako użytek zielony. Co więcej, działka ta dopiero w dniu 5 grudnia 2012 r. zakwalifikowana została jako nieużytek, wcześniej zaś wnioski o jej przekwalifikowanie nie były uwzględniane, co sugeruje, że pomimo osuwiskowego terenu, prowadzenie na niej działalności rolniczej było możliwe.

W tym miejscu zauważyć należy, że- jak podkreśla się w uzasadnieniach wyroków sądów administracyjnych- ustawodawca, ustalając dopłaty bezpośrednie do gruntów miał na względzie wprowadzenie dodatkowych środków pieniężnych, które wyrównywałyby stopniowo szanse gospodarstw wiejskich. Takie rozumienie posiadania połączonego
z faktycznym użytkowaniem gruntów rolnych, wiąże się z celem tych dopłat, czyli dofinansowaniem do produkcji rolnej i pomocy rolnikom rzeczywiście użytkującym posiadane grunty rolne. Wnioskowana pomoc finansowa w formie płatności bezpośrednich udzielona może być tylko tym podmiotom, które są faktycznymi użytkownikami gruntów rolnych tzn. producentom rolnym, którzy rolniczo użytkują posiadane działki rolne, a nadto utrzymują je w dobrej kulturze rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska. Tytuł prawny do gruntu nie został więc przewidziany jako przesłanka konieczna do ubiegania się
o wspomniane świadczenia (por. wyroki NSA w Warszawie z dnia: 13 czerwca 2012 r.,
II GSK 734/11, LEX nr 1216706, z dnia 19 maja 2011 r., II GSK 500/10, LEX nr 1081553
i z dnia 29 sierpnia 2007 r., II GSK 122/07, LEX nr 368187 oraz wyrok WSA w Poznaniu
z dnia 17 maja 2011 r., III SA/Po 732/10, LEX nr 994801).

Sama zatem możność władania gruntami rolnymi na podstawie prawa własności nie jest wystarczająca, liczy się bowiem efektywne (rzeczywiste) w sensie gospodarczym korzystanie z gruntów, czyli faktyczne ich użytkowanie. Innymi słowy płatność przysługuje za rolnicze użytkowanie działek rolnych, a konsekwencją tak wyraźnie przyjętego celu przyznawania płatności jest fakt, że właściciel nie może otrzymać takich dopłat za działki, których- w danym roku objętym przyznawaną płatnością- nie posiadał, nie prowadził na nich upraw, a więc nie utrzymywał ich zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej.

Powyższe sugeruje, że ubezpieczony wykorzystywał powierzchnię użytków rolnych,
a więc prowadził działalność rolniczą na gruncie stanowiącym przedmiot współwłasności nie tylko w latach 2009-2011, kiedy otrzymywał dopłaty, ale i w okresie od 3 stycznia 2004 r. do 31 marca 2007 r.- skoro w dniu 30 czerwca 2003 r. wykorzystywana przez niego powierzchnia użytków rolnych utrzymana była w dobrej kulturze rolnej.

O tym, że od 3 stycznia 2004 r. do 31 marca 2007 r. odwołujący prowadził działalność rolniczą pośrednio świadczy również i to, że począwszy od 2004 r. był on obowiązany do opłacania podatku rolnego od nieruchomości w odpowiedniej części.

W szczególności, odwołujący nie wykazał by było inaczej, mimo, iż to na nim spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie. Tymczasem, obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Obowiązujące przepisy procedury cywilnej wymagają zatem, aby strony przedstawiały dowody dla wykazania swoich twierdzeń. Bierność w tym zakresie nie zobowiązuje sądu- poza wyjątkowymi przypadkami- do inicjatywy dowodowej, co zresztą jest tylko jego prawem, nie zaś obowiązkiem, którego zaniedbanie rodziłoby negatywne skutki prawne.

Reasumując, uznać należało, że w spornym okresie odwołujący prowadził działalność rolniczą na gruntach stanowiących przedmiot jego współwłasności. To zaś powoduje, że powinien podlegać w tym czasie ubezpieczeniu społecznemu rolników w pełnym zakresie
z mocy ustawy, jak to stwierdził Prezes KRUS w zaskarżonej decyzji z dnia 9 sierpnia 2012 r.

Wobec powyższych okoliczności, na mocy powołanych wyżej przepisów prawa materialnego oraz art. 477¹⁴§ 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE