WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR Alicja Paplińska

Protokolant: Piotr Kaczmarek

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania I. M.

przeciwko ZUS III O/W.

o odsetki

na skutek odwołania I. M.

od decyzji ZUS III O/W.

z dnia 30 kwietnia 2015 roku znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Pismem z 5 czerwca 2015 r. (data wpływu do ZUS) I. M. odwołała się od decyzji ZUS III/O w W. z 30 kwietnia 2015 r. znak: (...), odmawiającej uznania wypłaty świadczeń z opóźnieniem i odmawiającej odwołującej przyznania prawa do odsetek za opóźnienie (odwołanie - k. 2-9).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych III Oddział w W. wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, ponieważ przedmiotowe świadczenia zostały wypłacone w ustawowym terminie to jest w ciągu 30 dni od daty uprawomocnienia się wyroku (odpowiedź na odwołanie – k. 45-46).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 10 grudnia 2013 r. nr (...)-1 Zakład Ubezpieczeń Społecznych III O/W., kwestionując fakt pozostawania ubezpieczonej I. M. w stosunku zatrudnienia z K2 Agencją (...) sp z o.o. S.k.a. stwierdził, że ubezpieczona nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w tej spółce (decyzja – a.r.).

Ubezpieczona odwołała się od tej decyzji. Sąd Okręgowy w Warszawie, XIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na rozprawie, w tym po przesłuchaniu świadków, wyrokiem z 11 lutego 2015 r. wydanym w sprawie XIII U 283/14 zmienił zaskarżoną decyzję stwierdzając, że od 1 czerwca 2013 r. I. M. podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie Agencja K2.pl sp. z o.o. (niesporne, kopia wyroku – k. 24-42).

Następnie po uprawomocnieniu się tego wyroku Zakład Ubezpieczeń Społecznych III O/W. decyzją z 7 kwietnia 2015 r., znak: (...) przyznał ubezpieczonej prawo do świadczeń: zasiłku chorobowego za okres od 24-10-2013 do 18-11-2013, zasiłku macierzyńskiego za okres od 19-11-2013 do 07-04-2014 oraz za okres dodatkowego urlopu macierzyńskiego od 08-04-2014 do 19-05-2004 (decyzja z 7.04.2014 r. – a.r.). wypłata świadczeń miała miejsce 13 kwietnia 2015 r. (niesporne).

Wnioskiem z 21 kwietnia 2015 r. ubezpieczona zwróciła się do organu rentowego o zapłatę należnych odsetek za zwłokę w wypłacie świadczeń (niesporne, pismo – a.r.).

Decyzją z 30 kwietnia 2015 r. znak: (...) ZUS III Oddział w W. uznał, iż wypłata świadczeń została dokonana w ustawowym terminie, zatem brak jest podstaw do przyznania odsetek (decyzja – a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów oraz ich kserokopii złożonych do akt sprawy, w oparciu o dokumenty zawarte w aktach ubezpieczeniowych i na podstawie kserokopii z akt sprawy XIII U 283/14, które nie były kwestionowane przez strony, również Sąd nie znalazł podstaw do podważania ich prawdziwości.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie I. M. nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z art. 64 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa płatnicy składek, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1, wypłacają zasiłki w terminach przyjętych dla wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych bieżąco po stwierdzeniu uprawnień. Zasiłki te wypłaca się nie później niż w ciągu 30 dni od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do zasiłków. Jeżeli płatnik składek nie wypłacił zasiłku w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest on obowiązany do wypłaty odsetek od tego zasiłku w wysokości i na zasadach określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Kwestię odsetek reguluje art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym jeżeli Zakład Ubezpieczeń Społecznych w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Przesłanką powstania obowiązku organu rentowego wypłaty odsetek jest opóźnienie tego organu w ustaleniu prawa do świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego lub wypłaty tego świadczenia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że zawarte w art. 85 ust. 1 ustawy określenie: "nie ustalił prawa do świadczenia" oznacza zarówno niewydanie w terminie decyzji przyznającej świadczenie, jak i wydanie decyzji odmawiającej przyznania świadczenia, mimo spełnienia warunków do jego uzyskania (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 9 marca 2001 r., II UKN 402/00, OSNAPiUS 2002 nr 20, poz. 501, Sąd Najwyższy w wyroku z 7 października 2004 r. II UK 485/03, OSNP 2005 nr 10 poz. 147). Wydanie przez organ rentowy niezgodnej z prawem decyzji odmawiającej wypłaty świadczenia w sytuacji, gdy było możliwe wydanie decyzji zgodnej z prawem, w szczególności, gdy ubezpieczony wykazał wszystkie przesłanki świadczenia, oznacza, że opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które organ rentowy ponosi odpowiedzialność, choćby nie można było mu zarzucić niestaranności w wykładni i zastosowaniu prawa (tak m.in. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z 23 października 2013 r., III AUa 425/13).

Sąd Najwyższy w wyroku z 14 września 2007 r. (sygn. akt III UK 37/07, OSNP 2008/21-22/326) uznał, że: „Odsetki przewidziane w art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) od kwoty świadczenia przyznanego wyrokiem sądu w sytuacji, gdy organ rentowy z naruszeniem prawa odmówił jego przyznania, nalicza się od upływu terminu, w którym organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek”.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy decyzją z 10 grudnia 2013 r. nr (...)-1 Zakład Ubezpieczeń Społecznych III O/W., kwestionując fakt pozostawania ubezpieczonej I. M. w stosunku zatrudnienia z K2 Agencją (...) sp z o.o. S.k.a. Decyzja ta została następnie zmieniona prawomocnym orzeczeniem Sądu Okręgowego wydanym w sprawie XIII U 283/14, w którym Sąd ustalił, że od 1 czerwca 2013 r. I. M. podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie Agencja K2.pl sp. z o.o. (niesporne, kopia wyroku – k. 24-42). Sąd Okręgowy dokonał ustaleń, skutkujących zmianą decyzji po przeprowadzeniu rozprawy, w tym postępowania dowodowego i następnie przyznał odwołującej sporne świadczenie.

Wskazać należy, że w razie sporu odnośnie ustalenia istnienia stosunku pracy organ rentowy nie ma kompetencji do jego rozstrzygnięcia, gdyż ustawodawca powierzył kognicję w tym zakresie sądom pracy i ubezpieczeń społecznych, w postępowaniu odrębnym. Nie można zatem zasadnie twierdzić, że rozstrzygnięcie w sprawie XIII U 283/14 opierało się na tych samych dowodach, które były w dyspozycji organu rentowego, skoro niesporne jest, że Sąd Okręgowy nie oparł się wyłącznie na materiale dostępnym organowi rentowemu, lecz w celu rozstrzygnięcia sporu wyznaczył rozprawę i przeprowadził postępowanie dowodowe. Istniał zatem obiektywny stan niepewności co do charakteru stosunku łączącego odwołującą się z Agencja K2.pl sp. z o.o.

Organ rentowy nie zakwestionował ustaleń sądu pierwszej instancji i wobec prawomocnego rozstrzygnięcia wydał decyzję przyznającą świadczenie i wypłacił należność w terminie przewidzianym w ustawie.

Tym samym za nieuzasadnione należy uznać żądanie odsetek od opóźnienia w wypłacie świadczenia, dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie.