UZASADNIENIE

Sprawę rozpoznano w postępowaniu uproszczonym

Dnia 21 lipca 2016 roku powódka (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko pozwanej M. W. pozew o zapłatę kwoty 6.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 09 maja 2014r. do dnia zapłaty, a także złożyła wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu swego żądania powódka wskazała, iż pozwana zleciła powódce naprawę pojazdu o nr rej. (...). Z tego tytułu powódka wystawiła fakturę na kwotę 7.400 zł. Pozwana uiściła należność w kwocie 1.400 zł, zatem powódka wzywała pozwaną do zapłaty kwoty 6.000 zł, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 11 października 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż zgłasza zarzut braku legitymacji biernej, gdyż to A. W. (1) był rzeczywistym zleceniodawcą naprawy pojazdu, bowiem w dniu 08 stycznia 2015r. pozwana zbyła przedmiotowy pojazd na jego rzecz. Pozwana wskazała, iż w dniu 03 kwietnia 2015r. powódka wystawiła fakturę na kwotę 8.600,88 zł brutto, a w związku z tym, iż kwota ta różniła się od kwoty uzgodnionej, A. W. (1) zażądał wyjaśnień, a następnie powódka wystawiła fakturę na kwotę 7.400 zł brutto. Nadto pozwana wskazała, iż powódka odmawiała wydania pojazdu do czasu uiszczenia faktury. Pozwana poinformowała, iż faktura na kwotę 7.400 zł nie została przez nią zaksięgowana. Ostatecznie w dniu 19 maja 2015r. powódka wystawiła fakturę dla A. W. (1) na kwotę 7.400 zł.

W toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. W., w związku ze sprzedażą na rzecz A. W. (1) samochodu marki I., VIN (...), w dniu 08 stycznia 2015r. wystawiła fakturę nr (...) tytułem sprzedaży.

Dowód:

- faktura nr (...), k.71;

- pismo z dnia 17 lipca 2017r., k.136;

- potwierdzenie, k.137;

- zeznania M. W. , k.164-167;

- zeznania A. W. (1) , k.157-161.

W dniu 23 marca 2015r. zostało sporządzone zlecenie wykonania naprawy pojazdu marki I. nr rej. (...), gdzie jako zleceniodawcę wpisano (...). Pojazd przywieziony został na lawecie. Zwolnienie pojazdu po naprawie oznaczono na dzień 01 kwietnia 2015r., natomiast pojazd został odebrany w dniu 08 kwietnia 2015r. W rubryce dotyczącej odebrania pojazdu podpisał się M. S.. Wszelkie kontakty dotyczące naprawy pojazdu prowadzone były między pracownikami powoda i A. W. (2), który wskazał m.in., iż uszkodzony pojazd jest mu niezbędny do pracy.

(...) SERWIS spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. S. P. był upoważniony do zawierania umów z klientami, jednakże powyższe zlecenie naprawy nie było przez niego otwierane.

Dane dotyczące uszkodzonego samochodu oraz osoby zlecającej naprawę zostały spisane z dowodu rejestracyjnego, znajdującego się w pojeździe.

W czasie rozmów z A. W. (2) nie były ustalane ostateczne koszty naprawy przedmiotowego pojazdu.

Dowód:

- zlecenie, k.14;

- zeznania S. P. , k.155-157;

- zeznania Z. B., k.162-164;

- pismo z dnia 14 lipca 2017r., k.134.

- zeznania M. W. , k.164-167;

- zeznania A. W. (1) , k.157-161.

Dnia 03 kwietnia 2015r. (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 8.600,88 zł brutto tytułem naprawy przedmiotowego pojazdu, wpisując jako nabywcę faktury (...).

W dniu 08 kwietnia 2015r. (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła fakturę korektę nr 1/100/002/00005/2015 do faktury nr (...) z dnia 03 kwietnia 2015r. wskazując nabywcę jako (...) oraz wskazując, iż do zwrotu należna jest kwota 8.600,88 zł. W tym samym dniu spółka wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 7.400 zł, gdzie jako nabywcę wskazano M. N..

Powód uzależniał początkowo wydanie pojazdu po naprawie od zapłaty całej kwoty ujętej na fakturze, a następnie od zapłaty kwoty 1400zł. A. W. (1) zawiadomił w dniu 7 kwietnia 2017r Policję o przetrzymywaniu pojazdu. Interwencja Policji okazała się bezskuteczna, pojazd pozostał w warsztacie.

M. N. w dniu 08 kwietnia 2015r. uiściła kwotę 1.400 zł tytułem wystawionej faktury z prywatnego, a nie firmowego rachunku bankowego. W dniu 08 kwietnia 2015r. sporządzone zostało przez M. N. upoważnienie dla M. S. do odbioru faktury VAT oraz pojazdu marki I. o nr rej. (...), gdyż A. W. (1) był poza S., a nadto domagano się upoważnienia od osoby ujawnionej w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

Dowód:

- faktura (...), k.15-16;

- potwierdzenie przelewu, k.17;

- faktura (...)., k.72-72v, 105-106;

- faktura nr (...), k.107-109.

-upoważnienie, k.120.

- pismo z dnia 14 lipca 2017r., k.134.

- zeznania S. P. , k.155-157;

- zeznania Z. B., k.162-164;

- zeznania M. W. , k.164-167;

- zeznania A. W. (1) , k.157-161.

Po zakończeniu naprawy przedmiotowego pojazdu prowadzona była korespondencja mailowa z adresu M. W. z (...) SERWIS spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S., a która to korespondencja dotyczyła przedmiotowego pojazdu. W treści wiadomości e-mail, kierowanych z adresu (...), używano sformułowań męskich, jak np. „już się pogubiłem”, jak również używana była liczba mnoga.

Dowód:

- wiadomości e-mail, k.115-119.

A. W. (1) w dniu 28 kwietnia 2015r. wystawił (...) SERWIS spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. fakturę nr (...) za nieprawne przetrzymanie samochodu marki I. z urządzeniem typu W. i utratą z tego tytułu zlecenia oraz za wynajęcie samochodu W. do udrażniania kanalizacji, w związki z przetrzymaniem auta z W..

(...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. w dniu 19 maja 2015r. wystawiła fakturę korektę nr 1/100/002/00009/2015 do faktury nr (...) z dnia 08 kwietnia 2015r., wskazując jako nabywcę M. N. oraz wskazując, iż do zwrotu należna jest kwota 7.400 zł.

(...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła w dniu 19 maja 2015r. fakturę nr (...) na kwotę 7.400 zł tytułem naprawy pojazdu marki I. nr rej. (...), wskazując jako nabywcę A. W. (1).

Faktury (...) zostały wystawione przez S. P., a odebrane przez A. W. (1). Strona powodowa z wystawionych w dniu 19 maja 2015r faktur dotychczas się nie wycofała.

Dowód:

- faktura z dnia 19 maja 2015r., k.73-74, 113-114;

- faktura nr (...), k.75-76;

- faktura nr (...), k.110-112.

- zeznania S. P. , k.155-157;

- zeznania Z. B., k.162-164;

- zeznania M. W. , k.164-167;

- zeznania A. W. (1) , k.157-161.

Pismem z dnia 21 maja 2014r. (...) SERWIS spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wezwała M. N. do zapłaty kwoty 6.000 zł tytułem faktury nr (...).

Dowód:

- wezwanie z dnia 21 maja 2014r. wraz z wydrukiem śledzenia przesyłek, k.18-19.

Cała należność objęta pozwem łącznie z odsetkami i kosztami procesu została wyegzekwowana od pozwanej przez komornika.

Niesporne:

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest bezzasadne.

Powód wywodzi żądanie z umowy o naprawę pojazdu. W ocenie Sądu umowę tą należy zakwalifikować jako umowę o dzieło do której zastosowanie znajdują art. 627 i n. kc. Przyjęcie, że jest to umowa o świadczenie usług do której na mocy art. 750 k.c. znajdują odpowiednio zastosowanie przepisy o zleceniu nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia.

Na wstępie wskazać należy, że należność objęta pozwem została w całości wyegzekwowana na podstawie nakazu zapłaty z dnia 11 października 2016r, co jest niesporne. W najnowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że gdy pozwany kwestionuje roszczenie w postępowaniu rozpoznawczym, a świadczenie zostaje przymusowo wyegzekwowane, wbrew jego woli, to z perspektywy toczącego się procesu nie dochodzi do zaspokojenia powoda. Dochodzone przez powoda roszczenie materialnoprawne -jako objęte żądaniem – nie powinno być traktowane jak wygasłe i pozostaje przedmiotem sporu z wszystkimi tego następstwami. Nie ma wtedy podstawy do oddalenia powództwa na skutek zmiany stanu faktycznego, proces toczy się w dalszym ciągu, a o tym, czy świadczenie istotnie należy się powodowi, rozstrzyga sąd w prawomocnym orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, uwzględniając albo oddalając powództwo, stosownie do wyników postępowania dowodowego (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017r. sygn. akt III CZP 118/16).

W związku z tym, że pozwana kwestionuje żądanie, przyjąć należy, że mimo wyegzekwowania kwot objętych pozwem niezbędne jest merytoryczne rozpoznanie sprawy.

Zgodnie z ogólną regułą art. 6 k.c. strona wywodząca roszczenie z umowy powinna wykazać fakt zawarcia takiej umowy, jej strony oraz treść. W ocenie Sądu powód ciężarowi temu nie sprostał.

W pierwszej kolejności odnieść się należy, do kwestii stron umowy.

Bezspornie pozwana osobiście umowy o naprawę auta nie zawierała. Nie jest wiadomym jak dokładnie doszło do zlecenia naprawy oraz kto podał lub uzyskał dane, które zostały umieszczone na zleceniu, a później na fakturze. Ze strony powodowej na pewno nie był to S. P., który w trakcie przesłuchania wskazał wprost „o tym, że jest pani N. ja dowiedziałem się później, bo wszelkie kontakty były z Panem A. W. (2)” (k.155). W innym miejscu natomiast podał „to nie ja otwierałem to zlecenie” (k.157). Również Z. B. nie wskazywał na uzyskanie danych do faktury od pozwanej, czy chociażby od A. W. (1). Zeznał on, że „nasz pracownik na pewno nie rozmawiał z pozwaną tylko z mężczyzną ale nazwiska nie powiem. Z mojej orientacji wynika, że w czasie rozmowy telefonicznej na pewno nie było mowy o tym na kogo wystawić fakturę, my dane do zlecenia przyjęliśmy z dowodu rejestracyjnego” (k.163).

W tym miejscu wyraźnie podkreślić należy, że do zlecenia naprawy pojazdu (zawarcia umowy) nie jest niezbędne prawo własności auta, które tutaj też jest wątpliwe jeśli idzie o pozwaną. Przeczą mu nie tylko zeznania świadka A. W. (1) i pozwanej ale także informacja z Urzędu Miejskiego w S. (k.136-137), faktura (k.71) i pismo Policji w którym jako składającego zawiadomienie, jak również oddającego pojazd do naprawy, wskazano tylko A. W. (1) (k.134). Samowolne spisanie danych z dowodu rejestracyjnego nie może być równoznaczne z prawidłowym określeniem strony umowy, zwłaszcza w sytuacji gdy wszelkie rozmowy i uzgodnienia prowadzone były z odmienną osobą. S. P. zeznał zresztą wprost, że pan A. W. (1) mówił, że mamy pojazd usprawnić, bo jest mu potrzebny do pracy. Kluczowe są ustalenia na etapie zawarcia umowy i ewentualnie jej wykonania, dalsze zdarzenia mają mniejsze znaczenie. W niniejszej sprawie z niczego nie wynika, że na etapie zawarcia , czy wykonania umowy ustalono, że to pozwana będzie jej stroną oraz płatnikiem. W takiej sytuacji jako stronę umowy uznać należy A. W. (1), który dokonywał ustaleń w zakresie naprawy.

Po naprawie pojazdu dalsze działania miały charakter dynamiczny. Skupiały się one wokół 2 kwestii. Pierwsza to wysokość kosztów naprawy (w ocenie A. W. (1) zbyt wygórowana) i uzyskanie zapłaty. Druga to odbiór pojazdu z warsztatu, na czym zależało A. W. (2) i w czym wspierała go pozwana, czego efektem była częściowa zapłata oraz upoważnienie pracownika do odbioru pojazdu, co opisała pozwana w trakcie przesłuchania. Faktem jest, że korespondencja mailowa odbywała się z adresu pozwanej i to jej dane tam widniały, ale miała ona miejsce po zakończeniu naprawy. Z dokładnej analizy wynika, że to w istocie nie pozwana była jej autorem o czym świadczy użycie zwrotu „już się pogubiłem”, a więc formy męskiej oraz przytoczenie szczegółów ustaleń telefonicznych, których pozwana nie dokonywała. W innym mailu używana jest natomiast liczba mnoga.

Gdyby nawet przyjąć z jakiegoś względu (czemu Sąd jest przeciwny), że stroną umowy od początku była pozwana lub stała się nią już po wykonaniu umowy, to nie sposób wtedy też pominąć kwestii wystawienia faktury korekty nr 1/100/002/00009/2015 oraz faktury (...). Faktury te wystawił S. P., który jest pracownikiem powoda i na co dzień pracuje w lokalu powoda i zawiera umowy z klientami (wskazał na to sam , jak również potwierdził prezes powódki). Faktury odebrał A. W. (1). S. P. spełnia wymogi osoby z art 97 k.c. Ustalenie z nim przez A. W. (1), że to on jest stroną umowy byłoby więc w pełni skuteczne. Pamiętać też należy, że to on ustalał z A. W. zakres naprawy. Wystawiając wyżej wskazane faktury bazował on nie tylko na twierdzeniach A. W. (1) ale także na znanych sobie wcześniejszych czynnościach towarzyszących naprawie. Zwrócić przy tym należy uwagę, że powódka nigdy nie uchyliła się od czynności swojego pracownika. Nie wskazywała na błędną treść bądź wadliwość tych faktur. Także w czasie procesu S. P. oraz Z. B. nie potrafili logicznie odnieść się do dalszych losów tych dokumentów księgowych. Z. B. wskazał jedynie, że na pewno on ani księgowy nie kontaktowali się w sprawie tych ostatnich faktur z pozwaną.

Reasumując powódka nie wykazała, że to pozwana była stroną przedmiotowej umowy, co skutkuje oddaleniem powództwa.

Drugą niezależną od tego kwestią prowadzącą do oddalenia powództwa jest niewykazanie wysokości roszczenia. Z zeznań przesłuchanych osób w tym S. P. i Z. B. wynika, że w czasie rozmów telefonicznych z A. W. (2), gdy pojazd był w warsztacie nie były podawane koszty naprawy, a z pewnością koszty całkowite naprawy. Jeżeli więc strony nie ustaliły wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia to zgodnie z art. 628 k.c. poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju, a jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie. Sąd nie ma materiału, który pozwalałby ustalić, że dochodzone od pozwanej koszty były należne za naprawę tego typu.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dokumenty, zeznania świadków oraz przesłuchanie stron. Istotne elementy materiału dowodowego będące podstawą ustaleń zostały omówione we wcześniejszej fazie uzasadnienia. W tym miejscu odnotowania wymaga, iż dowody z dokumentów mają większą moc dowodową, niż dowody z zeznań świadków, a tym bardziej stron, gdyż z reguły odzwierciedlają aktualny przebieg zdarzeń. W niniejszej sprawie kluczowe elementy tj. etap zawierania umowy oraz jej warunki nie zostały udokumentowane i dlatego Sąd w tym zakresie sięgnął do osobowych źródeł dowodowych. Zeznania Sąd uznał za wiarygodne, w zakresie znajdującym odzwierciedlenie, w wyżej przedstawionym stanie faktycznym.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Wobec powyższego zasądzono od powódki na rzecz pozwanej kwotę 2417zł, na którą składa się opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17zł i kwota 2400zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalonych na podstawie §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804) w wersji obowiązującej na dzień wniesienia pozwu.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE