UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonej K. H. prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 1383 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, że ubezpieczona na dzień 1 stycznia 1999r. nie udowodniła wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a zatem brak jest podstaw do przyznania wcześniejszej emerytury.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona domagała się jej zmiany i przyznania jej prawa do spornego świadczenia. Podniosła, że spełniła przesłanki do przyznania jej prawa do wcześniejszej emerytury, ponieważ w okresie od 19 maja 1980r. do 31 grudnia 1998r., pomimo zatrudnienia na stanowiskach kierowniczych, faktycznie wykonywała pracę piekarza, a tym samym pracowała w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczona K. H. urodziła się (...) Wiek 55 lat ukończyła w dniu (...) Nie jest członkiem OFE.

W dniu 10 marca 2017r. ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 kwietnia 2017r. (...) Oddział w Z. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia, wskazując, iż ubezpieczona nie udowodniła wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

ZUS uwzględnił ubezpieczonej na dzień 1 stycznia 1999r. 24 lata, 3 miesiące i 5 dni okresów składkowych oraz 27 dni okresów nieskładkowych, tj. łącznie 24 lata, 4 miesiące i 2 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

W zaskarżonej decyzji ZUS kwestionował, że skarżąca na dzień
1 stycznia 1999r. legitymuje się okresem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze ponad 15 lat. W ocenie organu rentowego ubezpieczona udowodniła okres 3 lat, 3 miesięcy i 18 dni pracy w szczególnych warunkach, kiedy to była zatrudniona jako piekarz w (...) Spółdzielni (...) w G.. ZUS stwierdził, że ubezpieczona nie wykazała, iż w okresie od 19 maja 1980r. do 31 grudnia 1998r., pomimo zatrudnienia na stanowiskach kierowniczych, wykonywała pracę przy wypieku pieczywa, wymienioną w wykazie A – załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Sąd ustalił, że ubezpieczona w okresie od 1 września 1974r. do nadal pracuje w (...) Spółdzielni (...) w G.. Początkowo zatrudniona była jako uczennica przyzakładowej (...). Następnie – w okresie od 1 lutego 1977r. do 18 maja 1980r. – zajmowała stanowisko piekarza. W okresie od 19 maja 1980r. do 16 marca 1988r. zatrudniona była jako kierownik zmiany – brygadzista, a od 17 marca 1988r. do 28 lutego 1990r. jako zastępca kierownika piekarni. Od 1 marca 1990r. ubezpieczona zajmuje stanowisko kierownika piekarni.

Piekarnia, w której pracuje odwołująca, należąca do (...) Spółdzielni (...) w G. zajmuje się produkcją i wypiekiem pieczywa.

Sąd ustalił, że w okresie od 1 lutego 1977r. do 31 grudnia 1998r. ubezpieczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała prace przy wypieku pieczywa. Jej praca polegała na sporządzaniu ciasta, formowaniu kęsów ciasta, zasadzaniu ciasta do pieca. Jest to praca w narażeniu na duże zapylenie oraz wysoką temperaturę. Nadto ustalono, że od czasu zmiany stanowiska pracy ubezpieczonej na stanowisko kierownicze, tj. od 19 maja 1980r., ubezpieczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała dotychczasowe prace przy wypieku pieczywa, a dodatkowo – w godzinach nadliczbowych – zadania związane z zarządzaniem piekarnią. Za pracę w godzinach nadliczbowych otrzymywała wynagrodzenie. Na takich samych zasadach funkcjonowały inne piekarnie (...), gdzie osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych faktycznie przez 8 godzin dziennie wykonywały race przy wypieku pieczywa, a czynności biurowe wykonywały po godzinach.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych, zeznań świadków M. S. (nagranie z rozprawy z dnia 26 września 2017r. min. 4.06 i n. k.18) i K. P. (nagranie z rozprawy z dnia 26 września 2017r. min. 22.41 i n. k.18) oraz przesłuchania odwołującej K. H. (nagranie z rozprawy z dnia 26 września 2017r. min. 33.29 i n. k.18).

Sąd ocenił zgromadzony materiał dowodowy jako kompletny i wiarygodny, a przez to mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Zeznania świadków i odwołującego pokrywały się i uzupełniały.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 1383 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Na podstawie cytowanych przepisów, prawo do emerytury w obniżonym wieku przysługuje ubezpieczonemu, który w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r., spełnił warunki w zakresie posiadania ogólnego stażu pracy oraz pracy wykonywanej w warunkach szczególnych a nie osiągnął wymaganego wieku. Ubezpieczeni, którzy w chwili wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych posiadali wymagany okres ubezpieczenia (szczególny i zwykły), mogą realizować prawo do emerytury na starych zasadach po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w art. 39 czy art. 32 również po dniu 31 grudnia 2008r. pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE. Wszystkie przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) ubezpieczonym kobietom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 55 lat;

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 20 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Kwestia posiadania przez ubezpieczoną ponad 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz ukończenie 55 lat nie były sporne. Nie było także sporne, iż odwołująca nie jest członkiem OFE.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczoną na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy nie zaliczył do takiej pracy okresu zatrudniania ubezpieczonej od 19 maja 1980r. do 31 grudnia 1998r. w (...) Spółdzielni (...) w G..

W stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykazie A, dziale X, poz. 11 wymieniona jest praca przy wypieku pieczywa. Organ rentowy stanął na stanowisku, że ubezpieczona nie wykonywała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych w spornym okresie, ponieważ zajmowała stanowiska kierownicze w piekarni. Organ rentowy zaliczył ubezpieczonej jako pracę w szczególnych warunkach jedynie okres zatrudnienia na stanowisku piekarza, tj. okres od 1 lutego 1977r. do 18 maja 1980r.

Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu rentowego.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że odwołująca w spornym okresie wykonywała pracę w szczególnych warunkach. Sąd uznał, że pomimo tego, iż nazwa stanowiska pracy odwołującej zmieniała się, to odwołująca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała prace przy wypieku pieczywa, tj. pracę wymienioną w wykazie A, dziale X, poz. 11 rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a zatem spełnia przesłankę 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i odwołującej, z których wynikało, iż w okresie od 1 lutego 1977r. do 31 grudnia 1998r. odwołująca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała prace polegające na sporządzaniu ciasta, formowaniu kęsów ciasta, zasadzaniu ciasta do pieca, a od 19 maja 1980r. – w godzinach nadliczbowych – również czynności związane z zarządzaniem piekarnią.

W związku z powyższym Sąd uznał, że sporny okres zatrudnienia może być zaliczony do pracy w warunkach szczególnych, gdy pracownica faktycznie wykonywała prace objęte wykazem prac uprawniających do wcześniejszej emerytury, pomimo że stanowisko jakie jej formalnie przypisano w zaświadczeniu o zatrudnieniu nie jest wymienione w wykazie.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że ubezpieczona legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym 15 – letnim okresem pracy w szczególnych warunkach.

Wobec faktu, że spełnia on także pozostałe przesłanki uprawniające ją do wcześniejszej emerytury, Sąd z mocy art. 477¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji i zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej K. H. prawo do emerytury, począwszy od 1 marca 2017 roku, tj. od pierwszego dnia miesiąca złożenia wniosku.

(-) SSO Patrycja Bogacińska – Piątek

Przewodniczący:	SSO Patrycja Bogacińska-Piątek
Protokolant:	Iwona Sławińska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE