Sygn. akt VIII Ka 877/13
Dnia 16 grudnia 2013 roku
Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Wiesław Oksiuta
Protokolant Agnieszka Malewska
przy udziale Prokuratora Małgorzaty Zińczuk
po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2013 roku
sprawy A. T.
oskarżonej o czyn z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178§ 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 17 września 2013 roku sygn. akt III K 753/13
I. Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że w punkcie II części dyspozytywnej wyroku przyjmuje, art. 73 § 1 kk za podstawę prawną oddania oskarżonej pod dozór kuratora.
II. W pozostałym zakresie wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy.
III. Zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
A. T.została oskarżona o to, że w dniu 27 kwietnia 2013 roku ok. godziny 23:40 na drodze relacji P.-W.rejonu (...)kierując samochodem osobowym marki A.o nr rej. (...) (...)nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że na prostym odcinku drogi nie dostosowała prędkości do warunków drogowych oraz nie zachowała szczególnej ostrożności w wyniku czego straciła panowanie nad pojazdem po czym zjechała do przydrożnego rowu, w następstwie czego pasażerka pojazdu M. K.doznała obrażeń ciała w postaci wielomiejscowego stłuczenia tkanek miękkich powłok zewnętrznych ciała z wylewami krwawymi w postaci sińców i otarć naskórka, nadto doznała rany skóry prawego łuku brwiowego oraz złamania kości nosa i przegrody nosa, które spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwające dłużej niż 7 dni (art. 157 § 1 k.k.), po czym zbiegła z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy ofiarom wypadku, tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.
Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 17 września 2013 r w sprawie III K 753/13 oskarżoną A. T. uznał za winną popełnienia zarzuconego jej czynu i za to na mocy art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. skazał ją i wymierzył jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.
Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k., art. 73 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby w wymiarze 3 (trzech) lat i oddał pod dozór kuratora.
Na mocy art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonej obowiązek częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej M. K. kwoty 3000 (trzech tysięcy) złotych.
Zwolnił oskarżoną w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Powyższy wyrok na podstawie art. 425 § 1 i 2 kpk, art. 444 kpk zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonej A. T. prokurator.
Na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk, art. 437 § 1 i 2 kpk i art. 438 pkt 1 kpk zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 73 § 2 kk poprzez błędne jego wskazanie jako podstawy oddania pod dozór kuratora młodocianej A. T. za popełnienie przestępstwa nieumyślnego, podczas gdy właściwą podstawą oddania wyżej wymienionej pod dozór kuratora winien stanowić przepis art. 73 § 1 kk.
Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie art. 73 § 1 kk jako podstawy oddania A. T. pod dozór kuratora oraz o utrzymanie w mocy wyroku w pozostałym zakresie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.
Zgodzić się bowiem należy z zarzutem i wywodami apelującego, że w przedmiotowej sprawie przy wyrokowaniu doszło do obrazy art. 73 § 2 kk poprzez błędne jego wskazanie jako podstawy oddania pod dozór kuratora młodocianej A. T. za popełnienie przestępstwa nieumyślnego.
Sąd Rejonowy oddając oskarżoną pod dozór kuratora wskazał jako podstawę takiego rozstrzygnięcia art. 73 § 2 kk. Nadmienić należy, że przepis ten dotyczy młodocianych sprawców przestępstw umyślnych. Natomiast w myśl art. 115 § 10 kk A. T. należy uznać za młodocianą, jednakże przestępstwo, które popełniła określone w art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk należy do przestępstw nieumyślnych. W związku z tym oddanie jej pod dozór kuratora na podstawie art. 73 § 2 kk było niedopuszczalne. Sąd Rejonowy powinien orzec dozór kuratora wobec oskarżonej na podstawie art. 73 § 1 kk.
Mając na uwadze powyższe, należało zmienić wyrok w tym zakresie i za podstawę oddania oskarżonej pod dozór kuratora przyjąć art. 73 § 1 kk.
Dlatego też orzeczono, jak w punkcie I sentencji wyroku.
Nie stwierdzając innych uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, orzeczono jak w punkcie II sentencji niniejszego wyroku.
Kierując się względami słuszności, uwzględniając fakt, że do zmiany wyroku doszło z przyczyn niezależnych od oskarżonej Sąd Okręgowy na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił ją od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.