WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Michał Misiak
Protokolant:	Anna Rogalska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej---------------------

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2017 r. w Złotoryi

sprawy

J. G.

urodz. (...) w W.

syna R. i R. z d. J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 sierpnia 2017 roku na 71 kilometrze autostrady (...) rejonu (...) kierował zestawem pojazdów, to jest ciągnikiem marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z naczepą marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) 9AT3 w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, mając w kolejnych badaniach I próba 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II próba 0,90 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, III próba 0,83 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, IV próba 0,83 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz V próba 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

to jest o czyn z art. 178a§1 kk

I  uznaje oskarżonego J. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk skazuje go na karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka;

II  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, z wyłączeniem pojazdów, których dotyczy kat. C i C+E prawa jazdy, na okres 3 (trzy) lat, a na podstawie art. 63§4 kk na poczet tego środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od 17 lipca 2017 r. do uprawomocnienia się wyroku;

III  na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV  na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierza mu opłatę w kwocie 400 złotych.

Sygn. akt II K 606/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 17 sierpnia 2017 r. około godziny 19.30 na autostradzie (...) J. G. kierował (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z naczepą K. o numerze rejestracyjnym (...) 9 (...), mając w kolejnych badaniach: I– 0,94 mg/l, II – 0,90 mg/l, III - 0,83 mg/l, IV– 0,83 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Zostało mu zatrzymane prawo jazdy kat. B, C, BE, CE.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. G. – k. 70,

protokoły badania stanu trzeźwości – k. 2, 3,

postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy – k. 26-27.

J. G. ma obecnie 53 lata, ma wykształcenie podstawowe, jest kierowcą, pracuje jako kierowca w firmie (...) i zarabia 4000 złotych netto miesięcznie, jest żonaty, nie ma dzieci, nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo, nie był karany.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 20, 70,

zapytanie o karalność – k. 35.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wniósł o wymierzenie kary bez przeprowadzenia postępowania dowodowego na warunkach wskazanych w protokole rozprawy z 13 grudnia 2017 r. (k. 70-71).

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budziły wątpliwości sądu, a wniosek złożony przez oskarżonego i jego obrońcę wniosek o wymierzenie kary bez przeprowadzania postępowania dowodowego zasługiwał na uwzględnienie i zostały spełnione zawarte w art. 387§2 kpk przesłanki pozwalające na jego uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy nie budził żadnych wątpliwości. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a jego przyznanie znalazło potwierdzenie w pozostałych dowodach, powyżej wymienionych, szczególnie w protokołach badania stanu trzeźwości.

Wątpliwości nie budziła kwalifikacja prawna zachowania oskarżonego, brak było wątpliwości, iż J. G. prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym.

Wnioskowi nie sprzeciwił się prokurator należycie powiadomiony o terminie rozprawy.

Zaproponowana przez oskarżonego i jego obrońcę kara, w ocenie sądu, uwzględniała zawarte w art. 53 kk dyrektywy wymiaru kary. Nie przekracza bowiem stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, które sąd uznał za dość wysokie, patrząc na to, że oskarżony prowadzi pojazd ciężarowy na autostradzie i kierował tym pojazdem w stanie nietrzeźwości znacznie przekraczającej dopuszczalną normę, mając niemal dwa promile alkoholu w wydychanym powietrzu. Sąd wziął pod uwagę również względy prewencji indywidualnej (oskarżony nie był dotąd karny i wiedzie przykładny tryb życia) a przede wszystkim generalnej, związane ze znaczną ilością tego typu występków, mimo surowej polityki karnej ustawodawcy w tym zakresie i licznych informacji medialnych o dużej liczbie zatrzymywanych nietrzeźwych kierowców.

Z powyższych względów, sąd uznał karę dwustu stawek dziennych grzywny po dwadzieścia złotych każda stawka za karę sprawiedliwą i orzekł, jak w punkcie I części dyspozytywnej wyroku.

Na aprobatę zasługiwał również wniosek w zakresie środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, za wyjątkiem tych pojazdów, których dotyczy kategoria C i C+E prawa jazdy. Sąd miał na uwadze to, że oskarżony prowadził pojazd ciężarowy, popełniając wtedy zarzucane mu przestępstwo. W ocenie sądu, patrząc na dotychczasowy sposób życia niekaranego oskarżonego oraz to, iż utrzymuje się właśnie z prowadzenia samochodów ciężarowych, orzekanie wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych byłoby zbyt surowe. Sąd nie aprobuje tym samym dotychczasowej linii orzecznictwa i poglądów jurysprudencji, wedle których nie jest możliwe zawężenie zakazu prowadzenia pojazdów przez wyłączenie rodzaju pojazdu, którym sprawca poruszał się w czasie popełnienia przestępstwa. Zdaniem sądu, taka interpretacja, nie przewidująca żadnego wyjątku, sprzeczna jest z literalnym brzmieniem art. 42§2 kk, który nie wskazuje na żadne ograniczenia w możliwości orzeczenia zakazu prowadzenia jedynie określonego rodzaju pojazdów.

Z tych samych względów, które wskazano przy wymiarze kary, sąd uznał wniosek z art. 387§1 kpk w zakresie dotyczącym czasu trwania środka karnego i rodzaju pojazdów za właściwy i na podstawie art. 42§2 kk, orzekł, jak w punkcie II wyroku, określając czas trwania środka karnego na trzy lata i na podstawie art. 63§4 kk zaliczając na poczet tego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy.

Zgodnie z art. 43a§2 kk, w razie skazania sprawcy za przestępstwo z art. 178a§1 kk sąd orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 tysięcy złotych, a może je orzec do 60 tysięcy złotych. Sąd również w tym zakresie zgodził się z propozycją wniosku z art. 387§1 kpk i uznał za wystarczające określenie wysokości świadczenia pieniężnego na jego najniższym poziomie, o czym orzekł, jak w punkcie III wyroku.

Jako, że oskarżony wniósł o obciążenie go kosztami, na podstawie art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe oraz opłatę, orzekając, jak w punkcie IV części dyspozytywnej wyroku.