UZASADNIENIE

Powódka U. B. wniosła w dniu 20 marca 2017 r. pozew przeciwko E. G. domagając się od niej zapłaty kwoty 256,46 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi: od kwoty 60, 72 zł - od dnia 27 czerwca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., od kwoty 195,74 zł - od dnia 24 lipca do 31 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od powyższych kwot liczonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, wnosząc nadto o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym także kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka podała, iż działając na zlecenie swej siostry – pozwanej w niniejszej sprawie – E. G., z przeznaczeniem dla niej w dniu 9 czerwca 2005 r. zawarła z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...), wskazując pozwaną jako abonenta poprzez ustalenie adresu pozwanej adresem korespondencyjnym. Kolejno w dniu 19 września 2009 r. powódka zawarła z (...) S.A. umowę o nr (...).

Powódka wskazała, iż wobec braku zapłaty za usługi abonenckie (...) S.A. wniósł przeciwko niej powództwo w elektronicznym postępowaniu upominawczym, skutkiem czego Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 8 października 2013 r. w sprawie o sygn. akt: VI Nc-e 1666829/13 wydał przeciwko powódce nakaz zapłaty na kwotę 195, 74 zł, a także 90 zł tytułem kosztów procesu. Na podstawie powyższego orzeczenia Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie J. B. wszczął przeciwko powódce postępowanie egzekucyjne o sygn. Km 127097/14.

Powódka podała, iż w dniu 23 lipca 2014 r. zapłaciła na rzecz (...) S.A. kwotę wynikającą z nakazu zapłaty w wysokości 195,74 zł, a nadto zapłaciła Komornikowi prowadzącemu postępowanie egzekucyjne kwotę 51,23 zł, składając jednocześnie sprzeciw od nakazu zapłaty.

Powódka nadmieniła, iż pomimo zaspokojenia wierzyciela, ten na podstawie nieprawomocnego wyroku zaocznego wydanego przez Sąd Rejonowy w Gdyni w sprawie o sygn. akt: I 1 C 1968/14 wystąpił do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie J. B. z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Komornik w toku postępowania wyegzekwował od powódki kwotę 744,70 zł.

Finalnie powódka podała, iż w dniu 20 grudnia 2016r. wezwała pozwaną do zwrotu kwoty 256,46 zł, którą to powódka zapłaciła (...) S.A. w związku z umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych, z których jak wskazała powódka korzystała wyłącznie pozwana.

/vide: uzasadnienie pozwu - k. 3/

W odpowiedzi na pozew, pismem wniesionym w dniu 24 kwietnia 2017 r. pozwana E. G. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. Z ostrożności procesowej pozwana podniosła także zarzut przedawnienia roszczenia.

W uzasadnieniu pozwana zaprzeczyła jakoby miała zlecić powódce zawarcie w swoim imieniu i na swoją rzecz umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. Pozwana wskazała, iż nie udzieliła powódce pełnomocnictwa do działania w swoim imieniu, w szczególności do zawarcia umowy z T-M. na świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 7 września 2009 r. dla nr (...). Zdaniem pozwanej stronami umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych jest powódka i T-M., zaś fakt wskazania danych pozwanej do korespondencji wynika z okoliczności, iż powódka już wcześniej we własnych sprawach używała adresu pozwanej.

Pozwana wyjaśniła, iż powódka przedmiotową umowę zawarła z przeznaczeniem dla swej pozwanej siostry, co stanowiło formę prezentu, w ramach którego powódka zobowiązała się opłacać siostrze niewielki abonament. Powyższe zachowanie odebrane miało zostać przez rodzinę stron postępowania jako wyraz troski i bliskości więzów rodzinnych. Pozwana nadmieniła, iż wyłącznie ona korzystała z usług abonenckich świadczonych w ramach umowy z T-M. dla nr tel. (...), za które powódka opłaciła jedynie dwie lub trzy początkowe faktury, następnie zaś w latach 2005-2013 wyłącznie pozwana regulowała płatności, pozostając w przekonaniu, iż nie może obciążać siostry własnymi zobowiązaniami.

Pozwana wskazała, iż powódka trzykrotnie przedłużyła umowę, w sytuacji gdy pozwana nalegała na jej rozwiązanie, z uwagi na brak możliwości decydowania o warunkach umowy w związku z okolicznością, iż pozwana nie była jej stroną. Pomimo zgody powódki w tym zakresie, do rozwiązania umowy nie doszło.

Pozwana podniosła także, iż umowa abonencka z dnia 19 września 2009 r., dotycząca nr (...) analogicznie do poprzedniej nie została zawarta na jej polecenie i rzecz. Zdaniem pozwanej umowę tę powódka zawarła w swoim imieniu na rzecz swego siostrzeńca – syna pozwanej, pełnoletniego już wówczas F. G.. Powódka powyższej czynności dokonała bez jej wiedzy i zgody pozwanej. Powódka w przypadku tejże umowy jako adres do korespondencji wskazała adres swego zamieszkania. Płatności za usługi abonenckie, na podstawie wiadomości SMS otrzymywanych od operatora dokonywała pozwana, bowiem faktyczny użytkownik usług - jej syn F. G., jako uczeń liceum nie posiadał wówczas własnych dochodów. Przedmiotowa umowa przedłużona została przez powódkę w 2011 r. na kolejne dwa lata.

W podsumowaniu pozwana wskazała, iż kwestionuje roszczenie, także co do wysokości, bowiem dokumenty złożone wraz z pozwem w poczet materiału dowodowego niniejszej sprawy w żaden sposób nie wykazują wysokości roszczenia dochodzonego przedmiotowym powództwem. Nadto pozwana nadmieniła, iż nie ma wiedzy na temat pochodzenia zaległości, ani też czasookresu ich powstania, bowiem jako wyłącznie korzystająca z usług, nie zaś strona umowy, nie miała dostępu do informacji operatora dotyczących umowy. Pozwana zakwestionowała również, jakoby kiedykolwiek otrzymała od operatora wezwania do zapłaty. Jednocześnie pozwana wyjaśniła, iż zarówno nr (...) jak i nr (...) przestały być aktywne w 2013 r.

/vide: uzasadnienie odpowiedzi na pozew - k. 21-21v/

W piśmie procesowym z dnia 17 maja 2017 r. powódka podtrzymała swe dotychczasowe twierdzenia i wnioski, nadto wskazując, iż w niniejszym postępowaniu nie powinna być rozpatrywana kwestia umowy abonenckiej o nr (...) dotyczącej nr tel. (...), w związku z okolicznością, iż powódka była zarówno osobą finansującą, jak i osobą której adres wskazano do kontaktu. Zdaniem powódki badanie okoliczności zawarcia jak i trwania ww. umowy staje się bezprzedmiotowe.

Na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2017 r. zarówno powódka jak i pozwana podtrzymały swe dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/vide: protokół rozprawy z dn. 24 sierpnia 2017 r. – k. 44-47v/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 września 2005 roku U. B. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (obecnie (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.) umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla nr tel. (...), na czas oznaczony – do dnia 6 września 2007 r. Data aktywacji przedmiotu umowy nastąpiła w dniu 7 września 2009 r. W treści umowy jako adres abonenta do korespondencji powódka wskazała adres zamieszkania swej siostry – E. G..

/niesporne – vide: umowa z dnia 6 września 2005 r. – k. 4/

Do zawarcia umowy przez U. B. z operatorem sieci doszło na skutek ustaleń uprzednio poczynionych między nią, a jej siostrą - E. G.. U. B. zważywszy na trudną sytuację rodzinną, w której z uwagi na niedawny zgon męża znalazła się E. G., postanowiła, iż w ramach prezentu zawrze w swoim imieniu na rzecz siostry umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W ramach poczynionych ustaleń U. B. zobowiązała się do pokrywania kosztów związanych ze świadczeniem na rzecz E. G. usług operatora sieci.

/vide: zeznania pozwanej - protokół rozprawy z dnia 11 maja 2017 r. – k. 31-31v, zeznania świadka J. G. - protokół rozprawy z dnia 24 sierpnia 2017 r. – k. 45/

Z przedmiotu umowy od chwili jej zawarcia do chwili ostatecznego wygaśnięcia, tj. do 2013 r. korzystała wyłącznie pozwana E. G..

/niesporne – vide: zeznania świadka J. G. - protokół rozprawy z dnia 24 sierpnia 2017 r. – k. 45-46/

W początkowym okresie trwania umowy U. B. opłacała abonament należny operatorowi sieci, następnie obowiązek w powyższym zakresie przejęła E. G., uiszczając należności bezpośrednio na rzecz operatora.

/dowód: zeznania pozwanej - protokół rozprawy z dnia 11 maja 2017 r. – k. 31v, zeznania świadka J. G. - protokół rozprawy z dnia 24 sierpnia 2017 r. – k. 45-46/

W dniu 19 września 2009 roku U. B. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (obecnie (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.) umowę o nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla nr tel. (...), na czas oznaczony – do dnia 19 września 2010 r. Data aktywacji przedmiotu umowy nastąpiła w dniu 19 września 2009 r. W treści umowy jako adres abonenta do korespondencji U. B. wskazała swój adres zamieszkania.

/niesporne – vide: umowa z dnia 19 września 2009 r. – k. 5/

Umowę z dnia 19 września 2009 r. U. B. zawarła w swoim imieniu z przeznaczeniem dla swego siostrzeńca F. G., który od początku trwania umowy był wyłącznym użytkownikiem usług abonenckich dla nr (...).

/vide: zeznania pozwanej - protokół rozprawy z dnia 11 maja 2017 r. – k. 31-31v, zeznania świadka F. G. - protokół rozprawy z dnia 24 sierpnia 2017 r. – k. 45-46/

U. B. w ramach prezentu zobowiązała się względem swego siostrzeńca – F. G. opłacać comiesięczny abonament za korzystanie przez niego z usług operatora.

/ vide: zeznania pozwanej - protokół rozprawy z dnia 11 maja 2017 r. – k. 31-31v, zeznania świadka F. G. - protokół rozprawy z dnia 24 sierpnia 2017 r. – k. 45-46 /

W roku 2009, po upływie kilku miesięcy od zawarcia przez powódkę drugiej z umów, pomiędzy powódką a pozwaną doszło do konfliktu.

/niesporne – vide: k. 2-8, 121-122, 123-124 akt sprawy o sygn. akt: IX K 1025/2 toczącej się w IX Wydziale Karnym Sądu Rejonowego w Gdyni/

Umowy zawarte przez powódkę na rzecz pozwanej E. G. i F. G. były cyklicznie przedłużane i ostatecznie wygasły w 2013 r.

/niesporne/

W dniu 8 lipca 2014 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. skierowało do U. B. pismo wyjaśniające, w treści którego wskazano, iż wezwanie do zapłaty z dnia 31 grudnia 2012 r. dot. nr (...) wysłano na adres E. G. – ul. (...) w G.; list rozwiązujący umowę z dnia 30 stycznia 2013 r., a także wezwanie przedsądowe z dnia 21 marca 2013 r. przesłano na adres U. B. – ul. (...) w G.; wezwania do zapłaty dotyczące nr tel. (...) z dnia 18 lutego 2008 r., z dnia 18 kwietnia 2008 r., z dnia 19 lipca 2009 r. i 20 stycznia 2014 r. wysłano na adres E. G. – ul. (...) w G..

/dowód: pismo T-M. z dnia 8 lipca 2014 r. – k. 6/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny będący podstawą rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów, dowodu z zeznań świadków F. G. i J. G., jak również dowodu z przesłuchania stron postępowania.

Odnosząc się do poszczególnych dowodów zebranych w sprawie, wskazać należy, iż dokumenty przedłożone przez stronę powodową Sąd uznał za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, a nadto ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Odnosząc się do zeznań świadków F. G. i J. G. Sąd uznał, iż w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy zasługiwały one na uwzględnienie, były one bowiem konsekwentne, logiczne i spójne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym.

Odnosząc się do zeznań powódki Sąd dał im wiarę w zakresie w jakim odnosiły się do poczynionych pomiędzy stronami ustaleń co do sposobu korzystania przez pozwaną z tel., któremu przypisany był nr (...). Sąd na podstawie tych zeznań ustalił również, iż w toku trwania umowy łączącej strony niniejszego postępowania obowiązek regulowania należności z tyt. abonamentu przejęła pozwana.

Sąd miał również na uwadze, iż w trakcie trwania ww. umowy, z uwagi na konflikt rodzinny pomiędzy siostrami, ustalenia których dokonały przed zawarciem przez powódkę umowy uległy modyfikacji. Pozwana zdając sobie sprawę, iż w obliczu konfliktu nie może liczyć na dalszą pomoc siostry sama regulowała należności wynikające z korzystania z usług abonenckich.

Odnosząc się do zeznań pozwanej Sąd ocenił je jako logiczne, spójne i konsekwentne, korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, dając im w całości wiarę.

Sąd oddalił wniosek pozwanej E. G. o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z nagrań z rozmów powódki z pozwaną z października 2011, bowiem mając na uwadze art. 207 § 6 k.p.c. Sąd uznał ten wniosek za spóźniony.

Nadto niemożliwym stało się zbadanie przez Sąd zarzutu przedawnienia roszczenia podniesionego przez stronę pozwaną, bowiem na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie brak było możliwości ustalenia daty wymagalności roszczenia, a w konsekwencji przyjęcia daty, w której przedawnienie rozpoczęło bieg.

W niniejszej sprawie powódka domagała się zapłaty od pozwanej kwoty 256,46 zł tytułem opłaconych przez powódkę usług abonenckich świadczonych faktycznie na rzecz pozwanej.

Bezspornym między stronami procesu był fakt zawarcia przez powódkę w dniu 6 września 2005 r. umowy o nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla nr tel. (...), a także umowy z dnia 19 września 2009 r. o nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla nr tel. (...).

Poza sporem pozostawało również, iż z przedmiotu umowy o nr (...) od chwili zawarcia do chwili jej wygaśnięcia korzystała wyłącznie pozwana E. G., zaś z przedmiotu umowy o nr (...) w analogicznym okresie korzystał siostrzeniec powódki – F. G..

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się do ustalenia, czy żądanie powódki we wskazanej pozwem wysokości było zasadne.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r. w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 (OSNC 1970/9/147) na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. Natomiast dopiero w razie sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi – „na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa” (tak: wyrok SN z dnia 20 kwietnia 1982 r., sygn. akt I CR 79/82, Lex nr 8416).

Powódka jako dowód na poparcie swoich twierdzeń przedłożyła jedynie kserokopię umów, które łączyły ją z operatorem sieci komórkowej, a także pismo następcy prawnego operatora z dnia 8 lipca 2017 r., z treści którego wynika, iż operator przesłał na adres pozwanej wezwanie do zapłaty dotyczące nr tel. (...), a także przedsądowe wezwania do zapłaty dot. nr tel. (...), nadto na adres powódki operator przesłał list rozwiązujący umowę z dnia 30 stycznia 2013 r.

Mając na uwadze powyższe uznać należało, iż powódka nie wykazała wysokości dochodzonego niniejszym pozwem roszczenia. Powódka nie złożyła w poczet materiału dowodowego niniejszej sprawy żadnych dowodów, z treści których wynikałoby wprost którego nr tel. dotyczy powództwo, za jaki okres dochodzi ona od powódki zapłaty, a nadto z czego wynika wysokość roszczenia. W szczególności powódka nie przedłożyła konkretnych faktur, bądź też wezwań do zapłaty opiewających na kwotę odpowiadającą żądaniu pozwu.

Kolejno zauważyć należało, iż powódka nie zaoferowała Sądowi żadnych dowodów na potwierdzenie okoliczności zapłaty względem operatora kwot, których zapłaty od powódki dochodziła w niniejszym postępowaniu.

Podsumowując, Sąd uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie i podlegało w całości oddaleniu jako nieudowodnione, o czym orzekł w pkt. I wyroku na podstawie a art. 6 k.c. a contrario.

O kosztach procesu w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. Z uwagi na to, że stroną przegrywającą niniejsze postępowanie była powódka i tylko ona poniosła koszty procesu, Sąd obciążył ją tymi kosztami, uznając je za uiszczone w całości.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE