Sygn. akt IV U 214/17
Dnia 22 grudnia 2017 r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jacek Witkowski |
|
Protokolant |
sekr. sądowy Monika Świątek |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2017 r. w S.
odwołania A. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 28 lutego 2017 r. Nr (...)
w sprawie A. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
I. zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 11 stycznia 2017 roku do dnia 31 stycznia 2019 roku;
II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz ubezpieczonej A. K. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt i 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sygn. akt IV U 214/17
Decyzją z dnia 27.02.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni A. K. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy. Nie został więc spełniony jeden z warunków przyznania prawa do renty zawarty w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887), tj. nie wystąpiła przesłanka niezdolności do pracy.
Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona A. K., która wnosiła o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona twierdziła, iż orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13.02.2017 r. jest błędne. Dalej ubezpieczona wskazała, iż cierpi na różne schorzenia, tj. zespół (...), depresję i wadę wzroku.
W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:
Ubezpieczona A. K., ur. (...), z zawodu krawcowa, złożyła w dniu 11.01.2017 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania orzeczniczego, Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u niej: zespół tików o umiarkowanym nasileniu i zaburzenia nastroju (k. 36 a. l.). W ocenie Komisji Lekarskiej, schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy, gdyż naruszenia sprawności układu nerwowego, stanu psychicznego i narządu wzroku, mają umiarkowane natężenie i mogą być leczone niskimi dawkami leków. Orzeczenie to, wydane w dniu 13.02.2017 r., stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 27.02.2017 r. (k. 40 a. r.).
W toku postępowania odwoławczego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy psychiatry, psychologa i okulisty. Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu ubezpieczonej i po zaznajomieniu się z dokumentacją lekarską z dotychczasowego leczenia, w tym z nowej dokumentacji z (...), rozpoznali u niej następujące schorzenia: zespół (...) de le T.’a, zaburzenia osobowości, zaburzenia nastroju o złożonej etiologii, pseudosoczewkowatość oka lewego w związku z usunięciem zaćmy podwichniętej oraz stożek rogówki oka prawego (k. 22-23 a. s.). Zdaniem biegłych, ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy z powodu choroby tikowej powikłanej okresowymi zaburzeniami nastroju polietiologicznymi. Za datę początkową niezdolności do pracy biegli przyjęli datę złożenia wniosku o rentę, zaś przewidywany okres jej trwania przyjęli okres do 31.01.2019 r.
Pozwany organ rentowy złożył pisemne zastrzeżenia do tej opinii (k. 34-35 a. s.). W zastrzeżeniach opracowanych przez członka Komisji Lekarskiej ZUS, zawarta jest polemika co do skutków zdrowotnych zaburzeń tikowych. Zdaniem organu rentowego, nasilające się zaburzenia nastroju mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. W konkluzji złożono wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych psychiatry i psychologa.
Na rozprawie pełnomocnik ubezpieczonej wniosła o oddalenie wniosku organu rentowego i nie zgłaszała zastrzeżeń do opinii biegłych. Pełnomocnik organu rentowego popierała wniosek dowodowy (k. 40 a. s.). Sąd Okręgowy oddalił ten wniosek dowodowy, uznając, iż zawarte w piśmie procesowym zastrzeżenia do opinii biegłych mają jedynie charakter polemiki z oceną biegłych psychiatry i psychologa. W związku z tym, nie było podstaw, zdaniem Sądu, aby wywoływać nową opinię lekarzy tych samych specjalności.
W ocenie Sądu, opinia biegłych psychiatry, psychologa i okulisty, jest miarodajnym i obiektywnym dowodem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej. Biegli w uzasadnieniu opinii szczegółowo opisali objawy chorób, a także ich wpływ na wykonywanie pracy zarobkowej. Podkreślili, iż zespół (...) de le T.’a utrudnia pracę zawodową i budzi niechęć pracowników. Ubezpieczona leczy się od wielu lat w poradni zdrowia psychicznego, jednakże leczenie to nie przyniosło pożądanych skutków w zakresie osłabienia tików. Zdaniem Sądu, opinia ta daje podstawy do ustalenia, iż ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS. Nie budzi również wątpliwości, iż w ostatnim dziesięcioleciu przed datą złożenia wniosku, posiada ona co najmniej 5-letni okres składkowy i nieskładkowy w rozumieniu art. 57 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 58 ust. 1 pkt 5 tej samej ustawy.
Z tych względów Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawczyni spełnia wszystkie przesłanki określone w wyżej wymienionych przepisach do uzyskania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres wskazany przez biegłych sądowych. Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 14 par. 2 orzekł o uwzględnieniu odwołania. Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 98 par. 1 kpc w zw. z par. 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2016 poz. 1677) zasądził od pozwanego Oddziału ZUS na rzecz ubezpieczonej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.