UZASADNIENIE

Powód , (...) Bank (...) SA w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. W. kwoty 18963, 53 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 17521, 97 zł od dnia 31.10.2016r do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. udzielił T. W. debetu na karcie kredytowej na podstawie umowy z dnia 10.12.2008r , z obowiązkiem zwrotu. Powód wskazał, że podjął próby zmierzające do ugodowego rozwiązania sprawy, ale dłużnik nie spłacił zadłużenia w wysokości (...), 553zł debetu. Powód wyjaśnił, że zadłużenie pozwanego wynosi 17521, 97 zł– kapitał, 1350,06 zł –odsetki, 91,50 zł – opłaty naliczone przez powoda .

(pozew – k. 2-4)

W dniu 17 marca 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2137921/16 wydał nakaz zapłaty

( nakaz zapłaty ,k. 4v)

Następnie, z powodu skutecznie wniesionego sprzeciwu przez pozwanego, postanowieniem z dnia 13.4.2016r przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni

( postanowienie – k. 7v)

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód, (...) Bank (...) SA w W. , usunął braki formalne pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty18963, 53 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 17521, 97 zł od dnia 31.10.2016r do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. udzielił T. W. debetu na karcie kredytowej na podstawie umowy z dnia 10.12.2008r , z obowiązkiem zwrotu. Powód wskazał, że podjął próby zmierzające do ugodowego rozwiązania sprawy, ale dłużnik nie spłacił zadłużenia w wysokości (...), 553zł debetu. Powód wyjaśnił, że zadłużenie pozwanego wynosi 17521, 97 zł– kapitał, 1350,06 zł –odsetki, 91,50 zł – opłaty naliczone przez powoda.

( pismo procesowe, k. 15-16)

Pozwany, T. W. ,w złożonym sprzeciwie od nakazu zapłaty wskazał, że składa sprzeciw, albowiem powód nie uwzględnił jego 3 wpłat i wskazał na wysokie koszty procesu. Pozwany przyznał tym samym, że nie spłacił długu powodowi .

(sprzeciw ,k . 5 )

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.12.2008r. pomiędzy Bankiem (...) SA z siedzibą w W. (kredytodawcą) a T. W. (kredytobiorcą) została zawarta umowa karty kredytowej, z obowiązkiem spłaty , na podstawie której powstało zadłużenie w kwocie 17521, 97 zł– kapitał, 1350,06 zł –odsetki, 91,50 zł – opłaty naliczone przez powoda.

bezsporne, na nadto umowa, k. 77-78v, regulamin, k. 82-88, wyciąg z rachunku karty, k.28, wyciąg z rachunku, k. 40-76, zaświadczenie, k.79-81

W dniu 21.9.2016r pozwany został wezwany do zapłaty zaległości w rachunku z tytułu operacji kartą pod rygorem wypowiedzenia umowy i postawienia całego długu w stan wymagalności. Mimo wezwania nie uregulował całości zadłużenia

bezsporne, nadto wezwanie, k. 89

Sąd zważył, co następuje:

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił na podstawie dowodów z w/w dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, które uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, a nadto ich moc dowodowa nie była kwestionowana przez strony.

W niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanego T. W. kwoty 18963, 53 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 17521, 97 zł od dnia 31.10.2016r do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. udzielił T. W. debetu na karcie kredytowej na podstawie umowy z dnia 10.12.2008r , z obowiązkiem zwrotu. Powód wskazał, że podjął próby zmierzające do ugodowego rozwiązania sprawy, ale dłużnik nie spłacił zadłużenia w wysokości (...), 553zł debetu. Powód wyjaśnił, że zadłużenie pozwanego wynosi 17521, 97 zł– kapitał, 1350,06 zł –odsetki, 91,50 zł – opłaty naliczone przez powoda. Jako podstawę swojego żądania powód wskazywał umowę o limit kredytowy z dnia 10.12.2008r. Podstawę prawną żądania powoda stanowią więc przepisy art. 481 kc w zw. z art. 14.1 ustawy z dnia 12 września 2002 r.o elektronicznych instrumentach płatniczych , która obowiązywała w chwili złożenia wniosku z dnia 14.7.2008r , a który stanowi, że :” Przez umowę o kartę płatniczą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę.”. i art. 69 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 76 powyższej ustawy, zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu.

Należy także stwierdzić , że mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

Pozwany przyznał, że zawarł taką umowę, że brak wpłat regulujących zaległość w całości, ale podniósł zarzut wpłaty kolejnych 3v kwot nieuwzględnionych w pozwie, jednakże nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność, że powód nie uwzględnił tych jego wpłat w zestawieniach przedstawionych w tej sprawie jako dowody.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód przedstawił dowody na poparcie swoich twierdzeń, w szczególności załączył do akt umowę o kartę kredytową , wykazy obrotów na rachunku pozwanego, zaświadczenie o wysokości zadłużenia pozwanego z wyszczególnieniem , co składa się na poszczególne kwoty wskazane w pozwie, wobec faktu przyznania okoliczności przytoczonych przez powoda, przez pozwanego w pozostałym zakresie, niekonieczne było gromadzenie pełnego materiału dowodowego w aktach sprawy. Przedstawiony przez powoda jest wystarczający do oceny, jaka umowa -łączyła strony, jaki były jej warunki, czas trwania, możliwości wypowiedzenia, wreszcie, czy pozwany jest rozliczony. Tym samym powód sprostał wymogom art. 6 kc, udowodnił swe roszczenie. Umowa dotyczyła bezspornie karty kredytowej.

Art. 14.1 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych , która obowiązywała w chwili zawierania umowy z dnia 21.7.2008r stanowi, że przez umowę o kartę płatniczą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę.

Pozwany nie wykonał obowiązku wynikającego z w/w przepisu.

Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania , Sąd -działając na mocy art. 14.1 cyt. ustawy o dokumentach płatniczych oraz art.69 i 76/ zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu /- ustawy prawo bankowe i art. 481 § 1 k.c. :” § 1. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

§ 2. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

§ 2¹. Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie).

§ 2². Jeżeli wysokość odsetek za opóźnienie przekracza wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, należą się odsetki maksymalne za opóźnienie.

§ 2³. Postanowienia umowne nie mogą wyłączać ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych za opóźnienie, także w przypadku dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy.

§ 2⁴. Minister Sprawiedliwości ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie,

- Sąd zasądził należność zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 1 oraz § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości i z dnia 3 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490).Sąd ustalił tytułem kosztów procesu kwotę 3917 zł, na którą składają się kwoty: 300,00 zł tytułem uiszczonej przez powoda opłaty sądowej od pozwu, 3600,00 zł tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika powoda, 17 zł opłaty od pełnomocnictwa

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE