Sygn. akt: I C 535/17 upr.
Dnia 23 listopada 2017r.
Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
|
Przewodniczący: |
Sędzia SR Tomasz Cichocki |
|
Protokolant: |
p.o. sekr. sąd. Monika Borzym |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2017 r. w K.
sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.
przeciwko J. P.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 3.733.69 zł ( trzy tysiące siedemset trzydzieści trzy złote i sześćdziesiąt dziewięć groszy ) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7 % w stosunku rocznym za okres od dnia 16.12.2016r. do dnia zapłaty;
II. nie obciąża pozwanego kosztami procesu na rzecz powoda;
III. wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do punktu I.
Powódka (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego J. P. kwoty 3 733,69 zł z dalszymi odsetkami wskazanymi w pozwie oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu. Podniosła, że zawarła z pozwanym w formie pisemnej umowę pożyczki nr (...), która została wypłacona w dniu 06.10.2015r. Wobec nie spłacania rat pożyczki przez pozwanego, umowa została rozwiązana pismem z dnia 30.11.2016r. za 2 tygodniowym wypowiedzeniem. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się pożyczka w kwocie 2 708,37 zł, kwota 123,00 zł z tytułu kosztów przygotowania i wysyłki monitu, kwota 75,00 zł z tytułu kosztu przekazania sprawy do postepowania windykacyjnego, opłata przygotowawcza w kwocie 739,32 zł i opłata administracyjna w kwocie 75,00 zł oraz opłata za wypłatę pożyczki w formie czeku G. w kwocie 13,00 zł. Jako podstawę żądania odsetek powódka wskazała art. 481§2 kpc.
Pozwany J. P. na rozprawie w dniu 23.11.2017r. uznał powództwo w całości, wskazując iż brak spłaty zobowiązania był wynikiem sytuacji majątkowej. Podniósł, że jest po rozwodzie, mieszka z rodzicami, zarabia ok. 2400 zł miesięcznie netto, wynagrodzenie jest zajęte przez komornika, po potrąceniu zostaje mu kwota 1300,00 zł, z której opłaca jeszcze alimenty na jedno dziecko w kwocie 600,00 zł miesięcznie. Wniósł o nie obciążanie go kosztami procesu.
Sąd ustalił, co następuje:
J. P. zawarł z (...) S.A. w dniu 26.09.2015r. umowę pożyczki nr (...), która została wypłacona w dniu 06.10.2015r., na podstawie której udzielono mu pożyczki w kwocie 5000,00 zł. Całkowity koszt pożyczki wyniósł 6 965,00 zł.
(dowód: bezsporne)
Pismem z dnia 20.11.2016r. powódka wypowiedziała pozwanemu zawartą umowę pożyczki z zachowaniem dwutygodniowego terminu wypowiedzenia, na skutek zaprzestania spłaty rat. (dowód: bezsporne)
Zobowiązanie J. P. względem powódki z tytułu umowy pożyczki wynosiło w dacie wniesienia pozwu 3 733,69 zł.
(dowód: bezsporne)
Sąd zważył, co następuje:
Powyższy stan faktyczny był pomiędzy stronami bezsporny.
Pozwany J. P. uznał powództwo w całości, co do zasady jak też wysokości. Nie kwestionował również legitymacji czynnej powódki do dochodzenia wskazanej w pozwie należności.
Stosownie do art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.
W ocenie Sądu w sprawie nie zachodzą okoliczności wskazujące na to, iż uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Natomiast żądanie powódki znajduje oparcie w dyspozycji art. 720§1 k.c., art. 359§2 1 k.c., art. 481§1 i §2 k.c. oraz art. 482§1 k.c.
Orzekając o kosztach procesu Sąd wziął pod uwagę wyżej opisaną sytuację osobistą i finansową pozwanego, a jednocześnie fakt, iż przy pierwszej czynności procesowej uznał on powództwo. Stąd na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania go obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda.
Z kolei o rygorze natychmiastowej wykonalności, co do pkt I orzeczono na podstawie art. 333§1 pkt 2 kpc.