Sygn. akt III AUz 366/17
Dnia 22 listopada 2017 r.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSA Bożena Grubba (spr.)
Sędziowie: SA Maciej Piankowski
SA Michał Bober
po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym
sprawy K. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.
o prawo do renty rodzinnej
na skutek zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w Gdańsku VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 30 maja 2017 r., sygn. akt VII U 3156/17
postanawia:
umorzyć postępowanie zażaleniowe.
SSA Bożena Grubba SSA Maciej Piankowski SSA Michał Bober
Sygn. akt III AUz 366/17
Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
postanowieniem z dnia 30 maja 2017 r., sygn. akt VII U 3156/17 odrzucił odwołanie K. K. od decyzji pozwanego z dnia 31 marca 2017 r. na podstawie art. 477
9 § 3
1 k.p.c. (k. 6-6v a.s.)
Po doręczeniu powyższego postanowienia ubezpieczony wniósł pisma z dnia 8 czerwca
2017 r. i 4 lipca 2017 r. zatytułowane „zażalenie”, w których wniósł o przywrócenie terminu
do wniesienia odwołania do komisji lekarskiej ZUS (k. 11-11v, 18-18v a.s.).
Sąd Okręgowy ww. pisma potraktował jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i przesłał je do organu rentowego (k. 20 a.s.).
Pozwany postanowieniem z dnia 26 lipca 2017 r. przywrócił wnioskodawcy termin
na wniesienie sprzeciwu do komisji lekarskiej (k. 42 a.r.). Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 31 sierpnia 2017 r. uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (k. 50 a.r.). Organ rentowy decyzją z dnia 11 września 2017 r. uchylił decyzję z dnia 31 marca 2017 r. i po ponownym rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. odmówił wnioskodawcy prawa do renty rodzinnej
(k. 35 a.s.).
Wnioskodawca w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu I instancji oświadczył, że podtrzymuje zażalenie. Wskazał, że złożył ponownie odwołanie „od decyzji ZUS z dnia 31 sierpnia 2017 r.”
(k. 39 a.s.).
Sąd Okręgowy przedstawił akta sprawy Sądowi Apelacyjnemu celem rozpoznania zażalenia na postanowienie z dnia 30 maja 2017 r.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Postępowanie zażaleniowe podlegało umorzeniu.
Zgodnie z art. 130 § 1 zdanie drugie k.p.c. mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym. Nadanie biegu i rozpoznanie we „właściwym” trybie polega na zignorowaniu błędnego oznaczenia (zatytułowania) pisma i innych oczywistych niedokładności i kierowaniu się przez sąd rzeczywistą intencją wnoszącego pismo i dającym się z niego odczytać sensem. Sens pisma
i intencja autora nie zawsze są jasne do odczytania, zwłaszcza, gdy pismo wnosi osoba nie będąca prawnikiem. Wątpliwości w zakresie intencji wnoszącego powinny być usunięte poprzez zażądanie wyjaśnień lub uzupełnień.
Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy (zażalenie) na odrzucenie pisma procesowego z powodu uchybienia terminu dokonania czynności - wyłączają się wzajemnie. Jeżeli bowiem strona twierdzi, że dokonała czynności
w terminie, a sąd błędnie uznał, iż uchybiła terminowi, to powinna wnieść zażalenie. Wniosek
o przywrócenie uchybionego terminu jest natomiast aktualny wtedy, gdy strona nie neguje uchybienia terminowi i wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2002 r., I CZ 120/02, LEX nr 74409 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2001 r., I CZ 116/01, LEX nr 52578 i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r., I CKN 386/99, niepublikowane).
Pisma wnioskodawcy z dnia 8 czerwca 2017 r. i 4 lipca 2017 r. zostały prawidłowo potraktowane jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i przekazane do organu rentowego. Organ rentowy uwzględniając ten wniosek przywrócił ubezpieczonemu termin do wniesienia sprzeciwu.
W ocenie Sądu Apelacyjnego zupełnie niezrozumiałe i bezpodstawne było zwracanie się
do ubezpieczonego o oświadczenie, czy podtrzymuje zażalenie, gdyż jedno pismo procesowe nie może być jednocześnie zażaleniem i wnioskiem o przywrócenie terminu. Skoro pisma wnioskodawcy z dnia 8 czerwca 2017 r. i 4 lipca 2017 r. zostały potraktowane jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, to nie mogą jednocześnie stanowić zażalenia na postanowienie z dnia 30 maja 2017 r.
Ponadto organ rentowy decyzją z dnia 11 września 2017 r. uchylił decyzję z dnia 31 marca 2017 r., od której Sąd Okręgowy zaskarżonym postanowieniem odrzucił odwołanie ubezpieczonego.
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych postępowanie sądowe ma charakter odwoławczy i kontrolny, w związku z czym przedmiot i zakres rozpoznania oraz rozstrzygnięcia sądu są wyznaczane w pierwszej kolejności przez wniosek ubezpieczonego i przedmiot decyzji organu rentowego, a w drugiej - przez żądanie zgłoszone we wniesionym od niej odwołaniu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2017 r., III AUa 317/16, LEX nr 2295181).
Potraktowanie pism wnioskodawcy przez Sąd Okręgowy jako zażalenia było, więc bezpodstawne i dlatego postępowanie zażaleniowe należało umorzyć na podstawie art.
355 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 i 391 § 1 k.p.c.
SSA Bożena Grubba SSA Maciej Piankowski SSA Michał Bober