Sygn. akt II Ca 1179/13
Dnia 26 czerwca 2014 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Robert Bury |
|
Sędziowie: |
SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.) SR del. Agnieszka Trytek - Błaszak |
|
Protokolant: |
st. sekr. sądowy Elżbieta Szlachta |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2014 roku w S.
sprawy z (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w S.
przeciwko L. G.
o nakazanie
na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną
od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie
z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I C 2097/12
1. zmienia punkt III. zaskarżonego wyroku, w taki sposób, że przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie adwokatowi M. D. (1) kwotę 295 (dwustu dziewięćdziesięciu pięciu) złotych i 20 (dwudziestu) groszy tytułem pomocy prawnej świadczonej pozwanej z urzędu;
2. oddala apelację w pozostałej części;
3. zasądza od pozwanej L. G. na rzecz powódki (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w S. kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;
4. przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie adwokatowi P. H. (1) kwotę 221 (dwieście dwadzieścia jeden) złotych i 40 (czterdzieści) groszy tytułem pomocy prawnej świadczonej na rzecz pozwanej z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.
Uzasadnienie wyroku z dnia 26 czerwca 2014 r.:
Powódka S. Spółdzielnia Mieszkaniowa wniosła o nakazanie pozwanej L. G., aby niezwłocznie udostępniła lokal mieszkalny przy ul. (...) dla przeprowadzenia okresowych kontroli urządzeń i instalacji: w szczególności instalacji gazowej przebiegającej w lokalu pozwanej i stanowiącej część wspólną nieruchomości oraz instalacji gazowej należącej do tego lokalu, a także przeglądu instalacji kominowej nie później niż w terminie 3 dni od daty uprawomocnienia się orzeczenia w tej sprawie.
Pozwana L. G. oświadczyła, że zgodzi się na kontrolę w jej mieszkaniu pod warunkiem, że Spółdzielnia stworzy pozwanej normalne i bezpieczne warunki zamieszkania, zarzucając powódce między innymi brak zaufania do dotychczasowych sprawdzeń, zawłaszczenie ujęć wodnych, przewodów kominowych i wentylacyjnych, demolowanie instalacji gazowych, niewywiązywanie się z obietnic, demolowanie budynku, kłamstwa, pomówienia i stosowanie wobec niej stalkingu. Ustanowiony dla pozwanej w dniu 20.05.2013 roku pełnomocnik z urzędu wniósł o oddalenie powództwa, zarzucił powódce między innymi nie dopełnienie obowiązku, polegającego na uzgodnieniu z pozwaną treści dokonanego przeglądu.
Wyrokiem z dnia 30 lipca 2013 roku Sąd Rejonowy Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie uwzględnił żądanie pozwu i nakazał pozwanej L. G., aby niezwłocznie udostępniła powódce (...) Spółdzielni Mieszkaniowej lokal mieszkalny położony w S. przy ulicy (...) na czas niezbędny dla dokonania przez powódkę czynności, o których mowa w art. 6 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych tj. dla przeprowadzenia okresowej kontroli urządzeń i instalacji; gazowej oraz kominowej nie później niż w terminie 3 dni od daty uprawomocnienia się wyroku (pkt I). W punkcie drugim odstąpił od obciążania pozwanej kosztami zastępstwa procesowego na rzecz powódki. W punkcie trzecim przyznał pełnomocnikowi z urzędu adw. M. D. (2) od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 73,80 zł. tytułem udzielonej z urzędu pomocy prawnej na rzecz pozwanej.
Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na ustalonym, w sposób następujący stanie faktycznym:
Pozwanej L. G. przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...). Zarząd nad przedmiotową nieruchomością sprawuje (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa, której pozwana jest członkiem.
Pozwana nie udostępniła powódce swojego mieszkania w celu przeprowadzenia przeglądu instalacji gazowej i kominowej w 2012 r. Przeglądów w imieniu powodowej Spółdzielni dokonywała firma (...).
Przed planowanym przeglądem instalacji gazowej powodowa Spółdzielnia informuje lokatorów wywieszając informacje na tablicy ogłoszeń. W dniu 11.01.2012 r. był przeprowadzony przegląd instalacji gazowej w lokalu przy ul. (...), o czym informowano lokatorów przez wywieszenie ogłoszenia. Z uwagi na nieobecność pozwanej zostawiono informację o przeglądzie z numerem kontaktowym telefonu.
W dniu 12.01, 13.01, 23.01.2012 r. pracownicy firmy (...) nie zostali wpuszczeni do mieszkania pozwanej.
W związku z powyższym powodowa Spółdzielnia pismami: z dnia 2. 04. 2012 r., które pozwana odebrała w dniu 5. 04. 2013., z dnia 26. 04. 2012, odebranym przez pozwaną dnia 30. 06. 2012 r., z dnia 17. 08. 2012 r. odebranym przez pozwaną w dniu 30. 08. 2012 r., z dnia 18. 09. 2012 r. odebranym przez pozwaną w dniu 20. 09. 2012 r. wzywała pozwaną do udostępnienia mieszkania w kolejno wyznaczonych terminach, odpowiadając jednocześnie na pisma pozwanej kierowane do powódki w odpowiedzi na wezwanie Spółdzielni.
Pismem z dnia 9. 10. 2012 r. powodowa (...) zwróciła się do pozwanej o wyznaczenie dogodnego dla niej terminu udostępnienia mieszkania przy ul. (...).
W dniu 20. 08. 2012 r. wobec nieudostępnienia mieszkania dla sprawdzenia instalacji gazowej powodowa Spółdzielnia zwróciła się do Zakładu (...) o odcięcie gazu w mieszkaniu pozwanej.
W świetle tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie, gdyż znalazło oparcie w przytoczonych przez powoda normach.
Zgodnie z art. 62 ust. 1 c ustawy z 7. 07. 1994 r. prawa budowlanego (tekst jednolity – Dz. U. 2010. 243.1623) obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę kontroli okresowej, co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego instalacji gazowych i przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych), natomiast zgodnie z art. 6 1 ust. 1,3 pkt 1 osoba korzystająca z lokalu obowiązana jest niezwłocznie udostępnić lokal w celu dokonania okresowego, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach, także doraźnego przeglądu stanu wyposażenia technicznego lokalu, po wcześniejszym ustaleniu terminu (por. także przepis art. 13 ust. 2 u. w. l.- nakładający na właścicieli lokali obowiązki dotyczące ich lokali (własność indywidualna) w celu ochrony interesów pozostałych współwłaścicieli.
W ocenie Sądu Rejonowego z akt sprawy wynikało, że pozwana - właścicielka lokalu nr (...) pomimo wywieszonych informacji na tablicy ogłoszeń, której taka forma przeprowadzenia kontroli i informowania o niej jest znana nie udostępniła tego mieszkania dla obowiązkowej ich kontroli. Rezultatu nie przyniosły także kierowane do pozwanej pisma, w których wnosiła o jego udostępnienie. W ocenie Sądu I instancji pozwana nie ma żadnych racjonalnych powodów do tego typu zachowań i torpedowania kontroli, nie są nimi stawiane przez nią warunki w jej pismach. Niemożność wykonania niezbędnych kontroli instalacji gazowej czy też przewodów kominowych zwiększa ryzyko zatrucia tlenkiem węgla czy też wybuchu wskutek nieszczelności instalacji. Okresowe czy doraźne kontrole leżą nie tylko w interesie wszystkich mieszkańców budynku, ale także w interesie społecznym.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. oraz w oparciu o § 2ust.3 w związku z par. § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Apelacja od powyższego wyroku została wywiedziona zarówno przez pozwaną osobiście jak też przez reprezentującego ją w sprawie pełnomocnika z urzędu.
Pełnomocnik pozwanej wyrok Sądu Rejonowego zaskarżył w całości, wniósł o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa, ewentualnie o jego uchylnie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych a także przyznanie pełnomocnikowi pozwanej z urzędu kwoty 295,20 złotych tytułem udzielonej pomocy prawnej. Wyrokowi Sądu I instancji zarzucono:
1. naruszenie przepisu prawa materialnego — art. 6 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 15 grudnia 2010 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że uzyskanie wstępu przez spółdzielnię mieszkaniową do lokalu, w celu przeprowadzenia okresowego przeglądu stanu technicznego jego wyposażenia, w przypadku niemożności uzgodnienia terminu tego przeglądu, może nastąpić w braku uzgodnienia terminu, a nawet przy sprzeciwie lokatora, podczas gdy prawidłowa wykładnia przytoczonego przepisu, przeprowadzona z uwzględnieniem regulacji art. 6 1 ust. 1, powinna prowadzić do wniosku, że zgoda lokatora na wstęp do lokalu, w celu przeprowadzenia okresowego przeglądu stanu wyposażenia technicznego i uzgodnienie z lokatorem terminu tego przeglądu są warunkiem sine qua non uzyskania wstępu do lokalu, w celu przeprowadzenia takiego przeglądu,
2. naruszenia przepisu prawa materialnego — § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, mającego wpływ na treść orzeczenia, poprzez jego błędne zastosowanie.
W ocenie strony apelującej przeprowadzona przez Sąd I instancji wykładnia przepisu art. 6 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych jest błędna, albowiem zasadza się na założeniu, że przy sprzeczności interesów spółdzielni mieszkaniowej i lokatora, ustawodawca daje preferencję zawsze temu pierwszemu. Prawidłowa wykładnia przytoczonego przepisu, dokonana z uwzględnieniem regulacji art. 6 1 ust. 1, powinna natomiast prowadzić do wniosku, że przymusowe uzyskanie wstępu do lokalu jest dopuszczalne wyłącznie w celu usunięcia istniejącej już awarii, wywołującej szkodę lub grożącej bezpośrednio jej powstaniem. W braku opisanej przesłanki, wstęp do lokalu jest natomiast możliwy jedynie w terminie ustalonym z lokatorem. Skoro natomiast koniecznym jest uzgodnienie tego terminu, to tym bardziej niezbędnym jest uzyskanie zgody lokatora na wstęp do lokalu. Krytyczną ocenę przyjętej przez Sąd I instancji wykładni przytoczonego przepisu ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zdaniem strony apelującej uzasadnia również okoliczność, iż gdyby zamierzeniem ustawodawcy było jednolite uregulowanie kwestii wstępu spółdzielni mieszkaniowej do lokalu, usprawiedliwionego każdą potrzebą spółdzielni, to nie wskazywałby na odrębne tego przesłanki z przepisów art. 6 1 ust. 3 oraz art. 6 1 ust. 1.
Odnosząc się do zasądzonych na rzecz pełnomocnika kosztów, strona apelująca zwróciła uwagę, iż wskazany jako podstawa ich ustalenia § 15 rozporządzenia nie może mieć zastosowania, albowiem dotyczy on stawek minimalnych za obronę przed sądem w postępowaniu wykonawczym. W ocenie strony apelującej zastosowanie winien mieć § 8 ust. 7, wskazujący na stawki za prowadzenie spraw z zakresu własności oraz innych praw rzeczowych związanych z korzystaniem z rzeczy wspólnej lub z zarządem rzeczą wspólną.
Tak wniesioną apelację należało, dodatkowo uzupełnić o twierdzenia zawarte w apelacji wywiedzionej przez pozwaną osobiście.
Pozwana zwróciła w niej uwagę na nie wywiązywanie się przez powódkę z obowiązków o charakterze statutowym. Pozwana wskazała, iż nie ma możliwości otwarcia lokalu celem przeprowadzenia kontroli z uwagi na demontaż domofonu. Kolejno, zakwestionowała możliwość przeprowadzenia kontroli instalacji kominowej, a to wobec braku w jej lokalu komina.
W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych. Strona powodowa przychyliła się w całości do rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy dokonując ponownej analizy materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, jak też apelacyjnego, podzielił w całości ocenę prawną Sądu Rejonowego, że w okolicznościach sprawy ziściły się przesłanki do uwzględniania żądania powódki i zobowiązania pozwanej do udostępnienia lokalu celem wykonania przeglądu instalacji gazowych oraz kominowych. Sąd I instancji nie dopuścił się zarzucanych mu w apelacji uchybień w postaci wadliwej wykładni przepisu art. 6 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.
Apelacja strony pozwanej zasługiwała na uwzględnienie jedynie w zakresie zasądzonych na rzecz pełnomocnika pozwanej, kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Zgodzić należało się apelującym, iż Sąd Rejonowy orzekając w przedmiocie kosztów w sposób niewłaściwy zastosował § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Powołana wyżej regulacja w sposób oczywisty nie mogła mieć zastosowania w sprawie, albowiem służy ona określeniu stawek minimalnych w postępowaniu wykonawczym toczącym się przez sądem karnym.
W myśl § 5 ww. rozporządzenia „wysokość stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych w rozporządzeniu ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju”. W ocenie Sądu Odwoławczego, przepisem najbardziej adekwatnym dla określenia wysokości tegoż wynagrodzenia w kontekście przedmiotu sprawy, która związana jest z realizacją przez Spółdzielnię Mieszkaniową czynności o charakterze zarządczym- jest § 8 pkt 7 rozporządzenia, określającego stawki za prowadzenie spraw z zakresu własności oraz innych praw rzeczowych związanych z korzystaniem z rzeczy wspólnej lub zarządem rzeczą wspólną.
Skutkiem powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c w zw. z dokonał zmiany pkt III wyroku Sądu Rejonowego w ten sposób, że na podstawie § 8 ust. 7 w zw. z § 2 ust. 3 w zw z art. 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - zasądził na rzecz pełnomocnika pozwanej kwotę 295,20 złotych wraz z należnym podatkiem tytułem pomocy prawnej świadczonej pozwanej z urzędu w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.
Odnosząc się do kwestii związanych z meritum sprawy, wskazać należy iż punktem wyjścia dla rozważań w tym zakresie stanowią przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409). Artykuł 61 ww. ustawy nakłada na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego obowiązek utrzymania i użytkowania obiektu w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz nakazuje tym podmiotom utrzymywanie obiektu w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej. Ponadto właściciel lub zarządca budynku są zobowiązani zapewnić bezpieczne użytkowanie obiektu.
Obowiązek utrzymania obiektu budowlanego we właściwym stanie technicznym spoczywa na zarządcy bądź właścicielu lokalu i jest on realizowany między innymi w drodze kontroli jego stanu technicznego. Stanowi o tym art. 62 ustawy w myśl, którego obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę kontroli okresowej, co najmniej raz w roku, która polega na sprawdzeniu między innymi instalacji gazowych oraz przewodów kominowych( dymowych, spalinowych, wentylacyjnych).
W okolicznościach sprawy podmiotem, na którym spoczywa ciężar wypełnienia wskazanych wyżej obowiązków jest (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa sprawująca zarząd nieruchomością przy ulicy (...). Obowiązek ten obejmuje swoim zakresem nie tylko części wspólne budynku ale także instalacje znajdujące się w lokalach będących przedmiotem własności, czy jak w przypadku pozwanej spółdzielczego prawa do lokalu. Powstaje więc sytuacja w której, za okresowe przeglądy odpowiedzialni są zarządcy i właściciele, a nie osoby którym jak pozwanej przysługuje tytuł prawny do lokalu (spółdzielcze prawo). Obowiązek takich osób, ogranicza się w zasadzie do umożliwienia wykonania obowiązku polegającego na udostępnieniu lokalu w celu jego sprawdzenia. Oceny tej nie mógł zmienić przedłożony przez pozwaną w toku postępowania apelacyjnego dokument z dnia 2.12.2013 roku w postaci zalecenia pokontrolnego wystawionego przez W. Spółkę (...). Nie można przeto podzielić stanowiska pozwanej, by wykonanie przez nią we własnym zakresie kontroli instalacji gazowej czyniło zadość obowiązkowi kontrolnemu spółdzielni czyniąc jej żądanie bezprzedmiotowym. Należy odróżnić przegląd instalacji przez osobę zajmująca lokal a kontrolę stanowiącą wykonanie obowiązku podmiotu będącego jego zarządcą. Ta ostatnia jak wskazano powyżej dotyczy całego budynku, a zatem instalacji znajdującej się nie tylko w lokalu pozwanej, a po wtóre stanowi wykonanie obowiązku o charakterze ustawowym w zakresie pieczy o prawidłowy stan techniczny budynku. Stąd też pomimo, że pozwana legitymuje się wskazanym dokumentem kontroli instalacji gazowej to jest to okoliczność, która co do zasady nie zwalnia powódki z obowiązku wykonania obowiązku kontroli a co za tym idzie nie czyni zgłoszonego przez nią żądania bezprzedmiotowym. Zwrócić przy tym należy uwagę na to, iż z wnioskiem pozwanej o przeprowadzenie dowodu z dokumentu „Zalecenie pokontrolne” nie został powiązany wniosek o np. przesłuchanie pozwanej, celem ustalenia w jakich okolicznościach powstał przedłożony na rozprawie apelacyjnej dokument. Z oświadczenia złożonego przez pozwaną wynika, iż powstał on podczas doraźnej kontroli pogotowia gazowego, które zostało wezwane przez pozwaną, ze względu na zły stan instalacji gazowej w jej mieszkaniu. Okoliczności te świadczą co najwyżej o wadliwości części instalacji gazowej znajdującej się w lokalu pozwanej, do których pozwana została zobowiązana, a nie o faktach które stanowiły podstawę zarzutów mających w zamyśle pozwanej zniweczyć roszczenia powódki.
Nadto wbrew wywodom apelacji Sąd Rejonowy nie dokonał wykładni 6 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w sposób, w którym dopuściłby możliwość wejścia do lokalu celem dokonania okresowego przeglądu jej instalacji bez zgody osoby zajmującej lokal.
Przede wszystkim zwrócić należało uwagę, iż przepis w swojej zasadniczej części jest regulacją analogiczną do zawartych w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2001 r., Nr 71, poz. 733), a także art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali ( Dz. U. Nr 80, poz. 903). Wszystkie powołane wyżej regulacje przyznają wskazanym w nim podmiotom tj. właścicielom lokalu, zarządowi Wspólnoty Mieszkaniowej - roszczenie polegające na możliwości domagania się od podmiotu uprawnionego od korzystania z lokalu, jego udostępnienia celem wykonania czynności o charakterze kontrolnym. Udostępnienie lokalu w dyspozycjach ww. norm prawnych koresponduje w przeważającej mierze z obowiązkiem podmiotów, którym roszczenie takie przysługuje z utrzymaniem budynku w stanie technicznym zapewniającym bezpieczeństwo osób w nim się znajdujących oraz trzecich.
W sytuacji określonej w art. 6 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, osoba korzystająca z lokalu powinna udostępnić lokal spółdzielni mieszkaniowej. W rozważanej sytuacji – inaczej niż w przypadku awarii ( art. 6 ust. 1 i 2 ) - udostępnienie lokalu nie następuje niezwłocznie, ale po wcześniejszym uzgodnieniu terminu przez spółdzielnię z osobą korzystająca z lokalu. Konieczność uzgodnienia terminu oznacza, że nie można go dowolnie narzucić korzystającemu z lokalu, nie można, więc jedynie poinformować go o planowanych pracach. Czynności te zatem wymagają współdziałania.
Wbrew twierdzeniom apelacji Sąd Rejonowy od tak pojmowanego „ uzgodnienia terminu” nie odszedł. Sąd Rejonowy doszedł do słusznego wniosku, który Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w całości aprobuje, że powódka swoimi działaniami uczyniła zadość obowiązkowi w zakresie uzyskania zgody pozwanej. Pozwana jak wynika z okoliczności faktycznych sprawy udaremniła kilkukrotnie wejście do swojego lokalu celem wykonania kontroli okresowej. Informacja o pierwszym terminie wyznaczonym na dzień 11.01.2012 roku została podana do wiadomości zamieszkałym w budynku przy ul. (...) poprzez wywieszenie stosownej informacji na tablicy ogłoszeń. Z uwagi na nieobecności pozwanej pozostawiono jej informację z numerem kontaktowym telefonu, lecz mimo to pracownicy firmy (...) nie mogli wejść do lokalu w dniu 12.01.2012, 13.01.2012 r., oraz 23.01 2012 roku. Niezależnie od powyższego, powódka podejmowała dalsze próby porozumienia w tej kwestii kierując do pozwanej pismo z dnia 2.04.2012 roku, z dnia 26.04.2012 roku, z dnia 17.08.2012 roku 18.09.2012 roku oraz z dnia 9.10.2012 r. W treści ww. pism wbrew twierdzeniom apelacji wyznaczenie terminu nie miało wyłącznie charakteru autorytarnego. Powódka uprzedzała w nich pozwaną o negatywnych konsekwencjach związanych z nie udostępnieniem jej lokalu, takich jak odłączenie instalacji gazowej, czy powiadomienie odpowiednich służb. Co istotne, w piśmie z dnia 9.10.2012 roku, pozwana obok żądania udostępnienia lokalu we wskazanej dacie złożyła pozwanej propozycję by to ona wskazała najbardziej dogodny dla siebie termin na wykonanie kontroli stanu instalacji. W ocenie Sądu Odwoławczego pozwana przy odrobinie dobrej woli mogła dojść z powódką do porozumienia, zwłaszcza w sytuacji, kiedy ta ostatnia pozostawiła termin wykonania kontroli w gestii pozwanej. Podzielić należy stanowisko Sądu Rejonowego, że działanie pozwanej nie znajduje żądnego racjonalnego usprawiedliwienia. Za takowe nie można uznać wskazanych w jej pismach warunków, jak też podnoszonego w apelacji braku w lokalu pozwanej instalacji kominowej czy podłączenia domofonu.
Uszło uwadze apelującej, iż po pierwsze przeprowadzona przez spółdzielnię mieszkaniową kontrola dotyczyła nie tylko komina, ale także całej instalacji gazowej. Po wtóre pojęcie komina na gruncie Prawa budowlanego jest rozumiane szerzej aniżeli to funkcjonujące w znaczeniu potocznym. Przewody kominowe na gruncie art. 62 ust. 1 pkt 1 lit c mogą mieć postać kominów dymowych, spalinowych bądź wentylacyjnych. I to właśnie te ostatnie umieszcza się wewnątrz lokalu, albowiem ich zadaniem jest odbiór zanieczyszczonego powierza wytwarzanego chociażby w trakcie korzystania z kuchenki gazowej.
Nie sposób wreszcie w dokonanej przez Sąd Rejonowy wykładni art. 6 1 ust. 3 pkt 1 wywieść- jak to wynika z zarzutów apelacji by została ona przeprowadzona z założeniem preferencji interesów spółdzielni a nie lokatora. Przeciwnie Sąd Rejonowy w motywach swojego rozstrzygnięcia zwrócił uwagę na interes społeczny stwierdzając wyraźnie, że okresowe czy doraźne kontrole instalacji gazowej czy też przewodów kominowych leżą nie tylko w interesie wszystkich mieszkańców budynku, ale także w interesie społecznym. Sąd zauważył, że niemożność wykonania przedmiotowych kontroli stwarza ryzyko zatrucia dwutlenkiem węgla ale także wybuchem spowodowanym nieszczelnością instalacji.
Z podanych wyżej względów Sąd na podstawi art. 385 k.p.c, oddalił apelację w analizowanej części jako bezzasadną, dając temu wyraz w punkcie drugim rozstrzygnięcia.
Orzekając w przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do tego, by zastosować wobec pozwanej instytucje przewidzianą art. 102 k.p.c. i nie obciążyć jej obowiązkiem ich poniesienia. Wprawdzie z akt sprawy wynika, że Sąd Rejonowy zwolnił pozwaną od ponoszenia kosztów sądowych, tym niemniej mając na uwadze treści art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. Decyzja ta zostaje pozostawiona gestii Sądu, który orzeka w przedmiocie kosztów i w uzasadnionych przypadkach może doprowadzić do sytuacji. w której zrezygnuje z obciążenia strony przegrywającej powstałymi w sprawie kosztami postępowania. Takich okoliczności Sąd Odwoławczy w sprawie nie dostrzegł. Zdaniem niniejszego składu orzekającego pozwana podejmując decyzje o wywiedzeniu apelacji znała przyczyny, dla których Sąd uwzględnił żądanie strony przeciwnej. Jeżeli pomimo tego, podjęła ryzyko wniesienia apelacji i wygenerowała przy tym kolejne koszty to winna również liczyć się z możliwością niepowodzenia, a co za tym idzie także koniecznością poniesienia kosztów podjętych przez nią działań. Rozstrzygniecie w tym zakresie zostało wydane zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 7 pkt 7 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców pranych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. z 2002 r. nr 163 poz. 1349). Wobec oddalenia apelacji pozwanej skierowanej przeciwko całości rozstrzygnięcia co do meritum- winna oni zwrócić powódce, jako stronie wygrywającej proces, poniesione przez nią koszty postępowania odwoławczego, na które składało się wynagrodzenie reprezentującego powódkę pełnomocnika w osobie radcy prawnego w kwocie 120 zł.
Nadto, Sąd Okręgowy zasądził na rzecz pełnomocnika pozwanej w osobie P. H. (2) kwotę 221,40 złotych wraz z należnym podatkiem tytułem pomocy prawnej świadczonej pozwanej z urzędu w postępowaniu apelacyjnym w oparciu o § 8 pkt 7 w zw. z § 13 pkt 1 zdanie drugie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu .
SSR del. Agnieszka Trytek-Błaszak SSO Robert Bury SSO Zbigniew Ciechanowicz