Sygn. akt II W 144/17
(...)
Dnia 08 sierpnia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:
Przewodniczący: Radosław Gluza
Protokolant: Karolina Raszowska
przy udziale oskarżyciela publicznego ---
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 01 czerwca 2017r., 08 sierpnia 2017r. w Ś.
sprawy
K. K. (1) (K.)
syna P. i B. z d. K.
ur. (...) we W.
obwinionego o to, że:
w dniu 11.09.2016. o godz. 15:20 w miejscowości P. na ul. (...), prowadząc pojazd nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co doprowadziło do zderzenia z pojazdem O. (...) nr rej. (...),
tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;
orzeka:
I. na podstawie art. 5 § 1 pkt 2 k.p.w. uniewinnia obwinionego K. K. (1) od zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku;
II. na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.
Komisariat Policji w K. obwinił K. K. (1) o to, że w dniu 11.09.2016r. o godz. 15.20 w miejscowości P. na ul. (...) prowadząc pojazd S. nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co doprowadził do zderzenia z pojazdem O. (...) nr rej. (...), tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.
Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 11 września 2016r. obwiniony K. K. (1) udał się swoim samochodem m-ki S. o nr. rej. (...) nad zbiornik wodny w P.. Obwiniony kierował pojazdem, a na miejscach pasażerów znajdowali się jego znajomi R. K., A. S. i M. S. (1). Po przyjechaniu w pobliże parkingu na ul. (...) zbliżył się do pojazdu m-ki O. (...) nr rej. (...), kierowanego przez M. S. (2).
Dowód:
częściowo wyjaśnienia obwinionego K. K. (1), k. 26, nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka R. K., k. 22, nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka A. S., nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka M. S. (1), nośnik z zapisem, k. 48.
M. S. (2) szukała miejsca parkingowego, zaś samochód obwinionego znajdował się za jej autem. W pewnym momencie w nieustalonych okolicznościach doszło do zderzenia obu pojazdów, tj. przodu pojazdu m-ki S. z tyłem pojazdu m-ki O..
Dowód:
częściowo wyjaśnienia obwinionego K. K. (1), k. 26, nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka R. K., k. 22, nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka A. S., nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka M. S. (1), nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka M. S. (2), nośnik z zapisem, k. 53,
W wyniku kolizji w obu pojazdach powstały drobne uszkodzenia. Na miejsce został wezwany patrol Policji.
Dowód:
częściowo wyjaśnienia obwinionego K. K. (1), k. 26, nośnik z zapisem, k. 48,
częściowo zeznania świadka M. S. (2), nośnik z zapisem, k. 53,częściowo
zeznania świadka M. K., k. 32, nośnik z zapisem, k. 48,
zeznania świadka D. B., k. 35, nośnik z zapisem, k. 48,
dokumentacja fotograficzna, k. 49,
Obwiniony K. K. (1) ma 23 lata jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Nie był karany sądownie za przestępstwa.
Dowód:
wyjaśnienia obwinionego K. K. (1), k. 26, nośnik z zapisem, k. 48.
K. K. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że zatrzymał się za pojazdem m-ki O., który w pewnej chwili zaczął cofać i uderzył w przód jego auta.
Ponadto Sąd Rejonowy zważył co następuje:
Po przeprowadzeniu analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, sąd uznał, że brak jest dostatecznych dowodów na to, że zachowanie obwinionego K. K. (1) w dniu 11 września 2016r. wyczerpywało ustawowe znamiona czynu zabronionego jako wykroczenie.
Sąd dokonując ustaleń faktycznych w sprawie dysponował przede wszystkim osobowym materiałem dowodowym w postaci wyjaśnień obwinionego K. K. (1) i zeznań świadków . Z uzyskanych relacji osób uczestniczących w zdarzeniu wyłoniły się dwie rozbieżne wersje odnośnie tego, który z pojazdów biorący udział w kolizji znajdował się w ruchu i doprowadził do zderzenia. Analiza tychże dowodów, jak też ich skonfrontowanie z uzyskaną w toku postępowania sądowego dokumentacją fotograficzną, obrazującą uszkodzenia obu aut, nie pozwoliły na poczynienie kategorycznych ustaleń co do przebiegu zdarzenia. Zdaniem sądu równie wiarygodne i prawdopodobne pozostawały wersje prezentowane przez obwinionego K. K. (1) i pasażerów jego pojazdu, jak też oskarżycielkę posiłkową M. S. (2). Kolizja do której doszło spowodowała niewielkie uszkodzenia, a ich charakter nie pozwala wnioskować czy pojazd obwinionego stał czy też się poruszał i najechał na tył samochodu O. (...). W ocenie sądu równie możliwa i prawdopodobna była sytuacja, w której to oskarżyciela posiłkowa podczas manewru cofania uderzyła w samochód prowadzony przez K. K. (1). Kwestii tej nie byli w stanie rozstrzygnąć obecnie na miejscu zdarzenia funkcjonariusze Policji, co skutkowało złożeniem wniosku o ukaranie w stosunku do obu kierujących pojazdami. Wątpliwości tych nie zdołano usunąć również podczas postępowania sądowego, co powodowało, że zgodnie z zasadą in dubio pro reo musiały być one rozstrzygnięte na korzyść K. K. (1), który posiadał w niniejszej sprawie status obwinionego.
Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 5 § 1 pkt 2 k.w. uniewinnił obwinionego od zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 118 § 2 k.w. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.
SSR Radosław Gluza