Sygn. akt: I C 1193/17
Dnia 28 listopada 2017 r.
Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
|
Przewodniczący: |
SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska |
|
Protokolant: |
st. sekr. sądowy Justyna Kurzynowska-Lubecka |
po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r. w Giżycku na rozprawie
sprawy z powództwa (...) W. Zarządu (...) w W.
przeciwko S. Z.
o zapłatę
1. Zasądza od pozwanego S. Z. na rzecz powoda (...) W. Zarządu (...) w W. kwotę 270,40 zł ( dwieście siedemdziesiąt 40/100 złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23.08.2016r do dnia zapłaty.
2. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 230,70 zł ( dwieście trzydzieści 70/100 złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.
SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska
Sygn. akt I C 1193/17
Powód (...) W. Zarząd (...) w W. domagał się zasądzenia od pozwanego S. Z. kwoty 270,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23.08.2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.
Roszczenie swoje wywiódł z treści art. 33a ust. 3 ustawy Prawo przewozowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1173 ze zm.), wskazując, że pozwany w dniu 8.08.2016 r. korzystał z komunikacji miejskiej nie posiadając ważnego dokumentu przewozu. Wskazał, że na dochodzone roszczenie składa się opłata dodatkowa (266,00 zł), należność przewozowa (4,40 zł) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty od dnia upływu terminu jej płatności – tj. 14 dni od sporządzenia wezwania do zapłaty.
Zarządzeniem z dnia 19 września 2017 r. Sąd Rejonowy w Giżycku ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego S. Z. kuratora w osobie radcy prawnego P. C..
Kurator nieznanego z miejsca pobytu pozwanego S. Z. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że w przypadku uznania powództwa wnosi o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu, bowiem z dokumentów wynika, że pozwany jest osobą bezdomną.
Sąd ustalił, co następuje:
W dniu 8.08.2016 r. pozwany S. Z. korzystał z komunikacji miejskiej w mieście W. bez odpowiedniego lub ważnego dokumentu przewozu. Powód w dniu 8.08.2016 r. wystawił wezwanie do zapłaty obciążając pozwanego kwotą 270,40 zł za przejazd bez dokumentu przewozu. Na kwotę tę składała się opłata dodatkowa (266,00 zł) i należność za przejazd (4,40 zł). Pozwany nie uiścił należności w terminie.
( dowód : wezwanie do zapłaty – k. 5)
Sąd zważył, co następuje:
Stan faktyczny przedmiotowej sprawy w całości okazał się sporny. Kurator nieznanego z miejsca pobytu pozwanego nie uznał powództwa, domagając się jego oddalenia. Ustalenia w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd poczynił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów, w szczególności wezwania pozwanego do zapłaty. Autentyczność owych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, w związku z czym Sąd dał wiarę okolicznościom nimi stwierdzonym, uznając, że mogą stanowić opokę dla wyrokowania w sprawie.
Na mocy art. 33a ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. 2015 poz. 915 t. j.) w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty.
Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, wskazać należy, że powód przedłożył w sprawie wezwanie do zapłaty podpisane przez pozwanego, wobec czego należy uznać, iż udowodnił dochodzone roszczenie, tak co do zasady, jak i co do wysokości. Mając na uwadze owe wezwanie do zapłaty oraz brak dowodu spłaty należności, Sąd uznał za uzasadnione twierdzenia powoda o nieuregulowaniu należności przez pozwanego. O ile kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego domagał się oddalenia powództwa, o tyle nie podniósł żadnych konkretnych zarzutów przemawiających za bezzasadnością dochodzonego pozwem roszczenia.
O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu – t. j. od dnia wymagalności zasądzonych kwot przy uwzględnieniu 14 dniowego terminu zapłaty. Zważając na zmianę ustawy Kodeks cywilny (na mocy ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. poz. 1830) od dnia 01.01.2016 r. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie.
Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu zasądzając tytułem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda kwotę 230,70 zł, na którą składa się zwrot opłaty sądowej od pozwu w wysokości 30 zł, zwrot kosztów zastępstwa procesowego ustalonego zgodnie z § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015, poz. 1800) obowiązującego w dniu wniesieniu pozwu w wysokości 90 zł (stan prawny od 27.10.2016 r.) oraz zwrot kosztów związanych z wynagrodzeniem kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego przyznanego w wysokości 110,70 zł. Wniosek kuratora nieznanego z miejsca pobytu pozwanego o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu nie mógł spotkać się z uznaniem, bowiem kurator nie wykazał podnoszonych okoliczności dotyczących tego, że pozwany jest osobą bezdomną, ani nie wykazał sytuacji majątkowej pozwanego. Okoliczność, że miejsce pobytu pozwanego nie jest znane nie świadczy o tym, że pozwany jest osobą bezdomną. Strony nie prowadziły postępowania dowodowego w tym zakresie. Z powyższych względów orzeczono jak w pkt II sentencji wyroku.