Sygn. akt IV Ka 995/13
Dnia 3 grudnia 2013 roku
Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Ireneusz Bieniek (spr.)
Sędziowie: SO Urszula Gubernat
SR del. Izabella Pękala
Protokolant: st. prot. Ewa Krzyk
przy udziale Marii Zębali Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej,
po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 roku, sprawy
R. J. (1)
oskarżonego o przestępstwo z art. 177 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie z dnia 27 czerwca 2013r. sygn. akt II K 428/13/P
zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że z orzeczenia w punkcie II eliminuje sformułowanie ,,płatne w terminie 1 (jednego) roku od uprawomocnienia się wyroku” ; w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymuje w mocy i zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSR Izabella Pękala
Sygn. akt IV Ka 995/13
R. J. (1) został oskarżony o to, że:
w dniu 08.12.2012r. około godziny 15:30 w K. na ul. (...) nieumyślnie spowodował wypadek drogowy przez to, że kierując samochodem osobowym m-ki B. (...) o nr rej. (...) jadąc niezgodnie z nakazanym kierunkiem jazdy „pod prąd” doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem M. (...) nr rej. (...) kierowanym przez S. S. i samochodem S. (...) nr rej. (...) kierowanym przez R. J. (2) czym nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w wyniku wypadku S. S. doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego, otarcia naskórka okolicy obojczyka i barku lewego, skręcenia kolana lewego z wysiękiem w stawie i uszkodzenia aparatu więzadłowego, podbiegnięcia krwawego kolana lewego, kluczenia podudzia prawego, które to obrażenia pociągnęły za sobą naruszenie czynności narządów jego ciała na okres powyżej siedmiu dniu w rozumieniu art. 157 par. 1 kk,
tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 kk.
Sąd Rejonowy dla Krakowa - Podgórza w Krakowie wyrokiem z dnia 27 czerwca 2013 roku sygn. akt II K 428/13/P orzekł w tym przedmiocie następująco:
I. na mocy art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego R. J. (1) co do czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 177 § 1 kk warunkowo umarza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;
II. na mocy art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt. 7 kk orzeka wobec oskarżonego R. J. (1) świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej płatne w terminie 1 (jednego) roku od uprawomocnienia się wyroku;
III. na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Wyrok ten w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator zarzucając w apelacji obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 67 § 3 kk i art. 39 pkt 7 kk, polegającą na wskazaniu w wyroku warunkowo umarzającym postępowanie rocznego terminu do wykonania orzeczenia środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, pomimo braku podstawy prawnej dla takiego orzeczenia.
W oparciu o powyższy zarzut apelujący wniósł o zmianę przedmiotowego wyroku poprzez uchylenie określenia ,,płatne w terminie 1 (jednego) roku od uprawomocnienia się wyroku” zawartego w punkcie II zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Odwoławczy zważył co następuje:
Apelacja jest zasadna. Orzekając świadczenie pieniężne, które jest środkiem karnym brak jest podstaw prawnych do określenia terminu jego płatności.
Przepis art. 196 § 1 kkw stanowi iż orzeczenie o świadczeniu pieniężnym staje się tytułem egzekucyjnym z chwilą prawomocności wyroku, skoro Sąd wykonujący orzeczenie jest obowiązany przesłać je z urzędu podmiotowi, który nie brał udziału w sprawie, a postępowanie wykonawcze wszczyna się bezzwłocznie gdy orzeczenie stało się wykonalne (art. 9 § 1 kkw). Świadczenie pieniężne jest środkiem karnym, a nie probacyjnym, jak np. zobowiązanie do naprawienia szkody orzeczone w trybie art. 72 § 2 kk.
Określenie terminu płatności świadczenia pieniężnego oznaczałoby iż orzeczenie także stawałoby się tytułem egzekucyjnym dopiero po upływie tego terminu.
Sąd Odwoławczy podziela przy tym orzecznictwo powołane w apelacji prokuratora.
W związku z powyższym uznając apelację prokuratora za zasadną Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok orzekając jak w części dyspozytywnej (art. 437 § 2 kpk), a w pozostałym zakresie mając na uwadze iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień, które należałoby uwzględnić niezależnie od granic i kierunku zaskarżenia (art. 439, 440, 455 oraz 434 § 2 kpk) tenże wyrok utrzymał w mocy zwalniając oskarżonego na zasadach słuszności od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 624 § 1 kpk).
SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSR Izabella Pękala (del.)
MK