UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanej S. B. kwoty 6.237,99 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.03.2017 r. i kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że dochodzona kwota stanowi zadłużenie pozwanej z tytułu opłat eksploatacyjnych na dzień 27 marca 2017 r. Twierdziła, iż w tym okresie pozwanej przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...).

(pozew – k. 2-3)

Nakazem zapłaty z dnia 18 kwietnia 2017 r. wydanym w sprawie I Nc 502/17 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Giżycku uwzględnił powództwo w całości (k. 17).

Pozwana S. B. we wniesionym sprzeciwie wniosła o oddalenie powództwa w całości, argumentując w uzasadnieniu, iż nigdy nie mieszkała w przedmiotowym lokalu, a zajmowała go rodzina K., od których nabyła lokal. Podała, iż umowa sprzedaży została uznana za bezskuteczną wobec masy upadłości A. K.. Twierdziła, iż podejmowała bezskuteczne próby eksmisji.

Pozwana podniosła także zarzut sprzeczności żądania z zasadami współżycia społecznego.

(sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 27-28)

Sąd ustalił, co następuje:

Umową z dnia 17.08.2010 r. pozwana S. B. nabyła od R. K. i A. K. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) oraz spółdzielcze własnościowe prawo do garażu oznaczonego numerem (...) położonego przy ul. (...). Cenę w łącznej kwocie 165.000 zł strony rozłożyły na roczne raty w kwotach po 15.000 zł. Pozwana uiściła tylko pierwszą ratę.

( dowód : umowa – k. 8-9)

Przedmiotowy lokal wchodzi w skład zasobów mieszkaniowych Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G..

(okoliczność bezsporna)

Pozwana nie mieszkała nigdy w przedmiotowym lokalu.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 17.03.2014 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie I C 221/12 wydał wyrok, w którym stwierdził, że umowa sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) oraz sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do garażu oznaczonego numerem (...) położonego w G. przy ul. (...) (akt notarialny z 17.08.2010 r. zawarty przed notariuszem B. M.) jest bezskuteczna w stosunku do masy upadłości A. K.. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20.11.2014 r. w sprawie o sygn. akt I ACa 507/14.

( dowód : z akt SO w Olsztynie I C 221/12: k. 2,7,10,19,30-40,55-69,100, 483-484, 489-496, 518-519, 525, 528)

Prawomocnym wyrokiem z dnia 18 września 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I C 52/16 tut. Sąd zasądził od S. B. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. kwotę 2.972,33 zł tytułem opłat eksploatacyjnych za okres od 1 marca 2015 r. do 30 września 2015 r.

( dowód : z akt tut. Sądu I C 52/16: k. 4-8, 56-60)

Za okres od 01.10.2015 r. do 27.03.2017 r. pozwana zalega z opłatami eksploatacyjnymi na kwotę 6.237,99 zł.

( dowód : analiza opłat – k. 4, kartoteka konta – k. 5-7)

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie był ustalony stan faktyczny, co wynika zarówno z samych twierdzeń stron, jak i dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy. Najistotniejszym było, iż strony były zgodne co do istnienia zaległości w uiszczaniu opłat eksploatacyjnych.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222 ze zm.) członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Z ust. 6 tego artykułu wynika również, że za opłaty te odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu.

W oparciu o przywołany przepis należy podkreślić, iż obowiązek partycypowania w wydatkach ponoszonych przez spółdzielnię stanowi pochodną przysługiwania odpowiednich praw majątkowych do lokalu znajdującego się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej. Pozwana nie kwestionowała, iż w okresie objętym pozwem przysługiwało jej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego znajdującego się w zasobach powódki. Skoro zatem pozwanej przysługiwał tytuł prawny do lokalu mieszkalnego, to ciąży na niej solidarny obowiązek ponoszenia wyżej określonych kosztów z pozostałymi osobami, które przedmiotowy lokal zajmują, nawet jeżeli pozwana w przedmiotowym lokalu nie zamieszkuje. Wynika to bowiem z jej tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego, a nie faktycznego z niego korzystania. Z samej zaś istoty odpowiedzialności solidarnej wynika, iż spółdzielnia o zapłatę przedmiotowych kosztów może zwrócić się do wszystkich osób zobowiązanych do zapłaty, bądź tylko do jednej z nich (art. 366 § 1 i 2 k.c.). Bezsprzecznie zatem żądanie skierowane przeciwko pozwanej było usprawiedliwione co do zasady.

Przedłożone przez powódkę dokumenty, wobec braku sporu pomiędzy stronami, dały podstawę do uznania roszczenia za uzasadnione co do wysokości. Wysokość opłat składających się na kwotę dochodzoną pozwem została wykazana poprzez przedłożenie odpowiednich wyciągów rozliczeniowych za czynsz i wodę (k. 6-7) oraz garaż (k. 5) za okres od 1.10.2015 r. do 31.03.2017 r., przy czym w opłacie za miesiąc marzec 2017 r. uwzględniono, iż w miesiącu tym doszło do sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu ( vide informacja o wysokości opłat – k. 59-60 akt postępowania I C 52/16) i naliczono za ten miesiąc kwotę 72,18 zł. Suma wynikająca z przedłożonych dokumentów za okres od dnia 01.10.2015 r. przewyższa kwotę dochodzoną pozwem.

Jednocześnie odnosząc się do twierdzeń strony pozwanej należy wskazać, iż uznanie prawomocnym orzeczeniem sądowym czynności prawnej dokonanej przez dłużnika za bezskuteczną w stosunku do wierzyciela daje wierzycielowi możność żądania zaspokojenia roszczenia bezpośrednio od osoby trzeciej z przedmiotu czynności prawnej uznanej za bezskuteczną. Czynność prawna natomiast jest ważna i wywołuje skutki prawne pomiędzy jej stronami – tj. dłużnikiem, a osobą trzecią. Prawomocne orzeczenie stwierdzające bezskuteczność umowy sprzedaży z dnia 17.08.2010 r. w stosunku do masy upadłości A. K. nie wywiera zatem skutku wobec pozwanej, której w dalszym ciągu przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Uznając żądanie za uzasadnione co do zasady oraz co do wysokości Sąd doszedł do przekonania, iż w okolicznościach niniejszej sprawy nie może zasługiwać na uwzględnienie podniesiony przez pozwaną zarzut sprzeczności żądania z zasadami współżycia społecznego. Należy mieć bowiem na uwadze, iż pozwana nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w 2010 r. W umowie sprzedaży strony wskazały, iż przeniesienie posiadania mieszkania i garażu już nastąpiło, zaś cenę rozłożono na roczne raty w kwotach po 15.000 zł. Od momentu nabycia prawa majątkowego do lokalu zgodnie z przepisami ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych pozwana była zobowiązana uiszczać koszty eksploatacyjne. Zaniechania pozwanej w zakresie dbałości o własne interesy majątkowe przez tak znaczny okres czasu nie mogą skutkować ograniczeniem możliwości realizacji przez spółdzielnię przysługującego jej prawa podmiotowego – wierzytelności o zapłatę opłat na pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokal oraz eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Sama zaś realizacja przez wierzyciela wynikającego z art. 366 k.c. uprawnienia do wyboru dłużnika, od którego zamierza dochodzić należnego świadczenia, nie stanowi nadużycia prawa podmiotowego, lecz jest wykonywaniem tego prawa. Jednocześnie spór pomiędzy pozwaną, a osobami zajmującymi lokal nie może mieć wpływu na zasadność roszczenia.

Nadto Sąd miał na uwadze, iż nie jest to pierwsza sprawa o zapłatę kosztów dotyczących przedmiotowego lokalu, a prawomocnymi orzeczeniami tut. Sądu pozwana została obciążona obowiązkiem uiszczenia opłat eksploatacyjnych. W chwili obecnej, wobec braku zmiany okoliczności faktycznych sprawy, nie ma jakichkolwiek podstaw do nieuwzględnienia roszczenia spółdzielni mieszkaniowej. Jednocześnie należy podkreślić, iż nie można aprobować sytuacji, gdy koszty utrzymania lokalu, do którego prawo przysługiwało pozwanej, będą ponosili pozostali członkowie spółdzielni.

Powołując się na powyższe rozważania oraz bezsporne okoliczności sprawy Sąd uwzględnił powództwo w całości zasądzając od pozwanej na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 k.c. od dnia 01 marca 2017 r. do dnia zapłaty.

Mając jednak na uwadze podnoszone przez pozwaną okoliczności Sąd postanowił nie obciążać jej kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c. zważając na jej trudną sytuację majątkową i realiac przedmiotowej sprawy.

Przewodniczący:	SSR Marek Makowczenko
Protokolant:	Mirosław Noga

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE