WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Alina Kowalewska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Donata Romanowska

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2017 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko W. P.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego W. P. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 891,62zł (osiemset dziewięćdziesiąt jeden złotych 62/100).

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Nie obciąża powoda kosztami procesu.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 886/17

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagając się od pozwanego W. P. zapłaty kwoty 938,70 zł wraz z kosztami procesu. Pełnomocnik powoda twierdził, iż strony łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz umowa sprzedaży na raty urządzenia telekomunikacyjnego, przy czym pozwany nie uiścił w całości wszystkich wymagalnych rat. Dług z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych został wyegzekwowany w drodze egzekucji sądowej.

Nakazem zapłaty z dnia 28 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w sprawie o sygn. akt I Nc-e 2152412/16 uwzględnił powództwo w całości (k. 5). Wobec wniesienia sprzeciwu przez pozwanego postanowieniem z dnia 04 maja 2017 r. sprawę przekazano do Sądu Rejonowego w Giżycku (k. 10).

Pozwany W. P. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podnosił, iż należność z tytułu zakupu tabletu uiścił w całości. Nie był natomiast zobowiązany do zapłaty abonamentu z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych. Nadto podał, iż z uwagi na zaległości w zapłacie toczyło się postępowanie egzekucyjne z wniosku powoda, w toku którego wyegzekwowano całą kwotę.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany W. P. zawarł w dniu 27 sierpnia 2013 r. z powodem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na mocy której powód zobowiązał się do świadczenia określonych w umowie usług telekomunikacyjnych, zaś pozwany do uiszczania z tego tytułu opłat zgodnie z cennikiem. W tym samym dniu strony zawarły umowę sprzedaży urządzenia S. (...) G. (...).0 ( (...)) nr (...). Strony określiły cenę na kwotę 1.366,59 zł płatną w 49 miesięcznych ratach – pierwsza rata płatna przy zawarciu umowy w kwocie 48,99 zł, 24 raty po 16 zł i 24 raty po 38,90 zł. Ostatnia rata we wrześniu 2017 r. Powód wystawił z tego tytułu fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.366,59 zł. Urządzenie zostało pozwanemu wydane.

( dowód : umowa o świadczenie usług – k. 24-27, harmonogram spłaty rat – k. 28, warunki oferty promocyjnej – k. 29-30, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych – k. 31-34, faktura VAT nr (...) – k. 65)

W wykonaniu umowy sprzedaży ratalnej urządzenia pozwany dokonywał na rzecz powoda regularnych wpłat, przewyższających ustaloną wysokość rat, w tytule przelewu wpisując nr faktury obejmującej urządzenie. Łącznie uiścił kwotę 1.365,99 zł, w tym:

- 48,99 zł w dniu 26.08.2013 r.,

- 19 zł w dniu 07.10.2013 r.,

- 38 zł w dniu 19.11.2013 r.,

- 38 zł w dniu 13.12.2013 r.,

- 38 zł w dniu 08.01.2014 r.,

- 58 zł w dniu 05.02.2014 r.,

- 70 zł w dniu 21.05.2014 r.,

- 38 zł w dniu 03.07.2014 r.,

- 38 zł w dniu 16.09.2014 r.,

- 80 zł w dniu 30.10.2014 r.,

- 200 zł w dniu 20.03.2015 r.

- 200 zł w dniu 27.03.2015 r.,

- 250 zł w dniu 24.06.2015 r.,

- 250 zł w dniu 29.09.2015 r.

Powód uiścił także kwoty 105,77 zł i 270,94 zł z tytułu usług telekomunikacyjnych.

Wpłaty te powód w zakresie kwoty 452,97 zł zaliczył na poczet rat z tytułu nabycia urządzenia, zaś w pozostałej części zarachował na zadłużenie z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

( dowód : polecenia przelewu – k. 98, zestawienie wystawionych dokumentów i płatności – k. 104-106)

Powód wzywał pozwanego do uregulowania zadłużenia z tytułu umowy o świadczenie usług oraz umowy sprzedaży na raty.

Wobec nieuiszczania opłat przez pozwanego powód wypowiedział umowę o świadczenie usług ze skutkiem na dzień 31.07.2014 r. Wierzytelność z tego tytułu została stwierdzona prawomocnym orzeczeniem, w oparciu o które toczyła się w stosunku do dłużnika egzekucja sądowa. Cała kwota została wyegzekwowana przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie J. B. w sprawie Km 414047/15.

( dowód : informacja z 15.06.2016 r. – k. 35-37, wezwanie z 15.06.2016 r. – k. 38-41, pismo (...) S.A. – k. 66, wezwania do zapłaty – k. 68-88, wypowiedzenie – k. 89, okoliczności bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności faktyczne w sprawie Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony postępowania dowodów z dokumentów. Wskazać należy, że żaden z nich nie był kwestionowany przez strony, wobec czego stanowiły one miarodajny materiał dowodowy. Szczególnie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy były umowy zawarte przez strony z zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz sprzedaży ratalnej urządzenia i złożone przez pozwanego potwierdzenia wpłat dokonywanych na rzecz powoda.

Zgłoszone w sprawie roszczenie powód wywodził z zawartej przez strony postępowania umowy sprzedaży ratalnej urządzenia elektronicznego. Podstawę prawną przedmiotowego stosunku prawnego stanowią przepisy art. 583 i nast. k.c. Treść wskazanej umowy nie budzi w sprawie wątpliwości. Pozwany był bowiem zobowiązany do zapłaty ceny w ratach, których kwoty i terminy płatności wynikały z „Harmonogramu spłaty rat” stanowiącego załącznik do umowy. Zgodnie z jego postanowieniami raty należało wpłacać na rachunek bankowy powoda przeznaczony również do regulowania przez abonenta płatności za usługi telekomunikacyjne, których obowiązek uiszczenia wynikał z treści umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez strony w dniu 27.08.2013 r. ( vide harmonogram spłaty rat – k. 28). Jak wynika z przedłożonych przez pozwanego potwierdzeń przelewów oraz twierdzeń powoda (k. 102-103) uiścił on na rzecz powoda łącznie kwotę 1.742,70 zł. Ze wskazanych potwierdzeń jednoznacznie wynika, iż kwota 1.365,99 zł została przez pozwanego wpłacona na poczet rat z tytułu nabycia urządzenia, bowiem w tytule przelewu znajduje się zapis „faktura nr (...)”. Możliwość wskazania przez pozwanego, który dług chce zaspokoić wynika z art. 541 § 1 k.c. Podobnie pkt 11 części „Sprzedaż na raty” Warunków oferty promocyjnej „B. z tabletem w zewnętrznym c. (...)” (k. 29-30) stanowi, iż w braku odmiennej dyspozycji abonenta wpłaty dokonane na rachunek bankowy operatora zaliczane będą na poczet długu najdawniej wymagalnego, a przede wszystkim na związane z tym długiem zaległe odsetki. Dopiero zatem nieskorzystanie przez dłużnika przy spełnianiu świadczenia z uprawnienia wskazania długu stwarza wierzycielowi możliwość swobodnego zdecydowania o sposobie zaliczenia wpłaty. W ocenie Sądu wskazane przez pozwanego tytuły poleceń przelewów, odwołujące się do numeru faktury VAT, w dostatecznie wyraźny sposób określały dyspozycję i wolę pozwanego, aby wpłaty te zaliczone zostały na poczet rat z tytułu umowy sprzedaży.

W niniejszej sprawie powód wbrew wyborowi dokonanemu przez pozwanego w sposób nieuprawniony zaliczył uiszczane przez niego kwoty w przeważającej części na dług wynikający z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ( vide pismo pełnomocnika powoda z dnia 09.11.2017 r. – k. 102-103). Konsekwencją tego jest popadnięcie wierzyciela w zwłokę (art. 486 § 1 i 2 k.c.). W tej sytuacji dłużnik nie może zostać obciążony negatywnymi następstwami zachowania się wierzyciela. Nieuprawnione zachowanie wierzyciela nie może skutkować uznaniem, iż pozwany opóźniał się ze spełnieniem świadczenia. Pozwany dokonywał bowiem płatności przed upływem terminu i w kwotach znacznie przewyższających wysokość rat określonych w harmonogramie. Zgodnie z treścią art. 585 k.c. kupujący może płacić raty przed terminem płatności. Tożsame postanowienie zawiera punkt 13 części „Sprzedaż na raty” Warunków oferty promocyjnej „B. z tabletem w zewnętrznym c. (...)”. Powód był zatem zobowiązany do zaliczenia dokonywanych przez pozwanego wpłat na poczet należności z tytułu umowy sprzedaży ratalnej zgodnie ze wskazaniem pozwanego. Co prawda Sąd zauważa, iż na pozwanym ciążył obowiązek poinformowania powoda o dokonaniu zapłaty raty przed wymaganym terminem płatności wysyłając e-mail na skrzynkę pocztową powoda lub kontaktując się z Biurem (...) to jednak jego naruszenie w świetle postanowień umowy, a także przepisów powszechnie obowiązujących nie może skutkować zaliczeniem przez wierzyciela dokonywanych wpłat na poczet innych długów.

Z uwagi na powyższe zasądzeniu od pozwanego podlegała dochodzona przez powoda kwota 891,62 zł tytułem nieuiszczonej części ceny nabycia urządzenia elektronicznego. Powództwo podlegało natomiast oddaleniu w zakresie naliczonych przez powoda odsetek za opóźnienie od tej kwoty z wyżej wskazanych względów.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. uznając, iż w świetle wskazanych wyżej szczególnych okoliczności sprawy i nieuprawnionego zaliczania przez wierzyciela dokonywanych wpłat pozwany niezasadne jest obciążenie pozwanego kosztami procesu.