WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2016 r. w Warszawie

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 23 maja 2013r. znak: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 1622/13

Transkrypcja wyroku z dnia 19 lutego 2016 r.

Wygłoszone uzasadnienie wyroku

Odwołujący J. G. w odwołaniu z dnia 10 czerwca 2013 roku, zakwestionował trafność decyzji organu rentowego z dnia 23 maja 2013 roku na mocy, której organ rentowy nie przyznał mu prawa do renty, z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W swoim odwołaniu odwołujący wskazał na swoje problemy zdrowotne i zakwestionował ustalenia poczynione przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z 16 maja 2013 roku uznała odwołującego za zdolnego do pracy. Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie karta 4 aktów sądowych wnosił o oddalenie odwołania. Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny. Odwołujący J. G. pobierał od organu rentowego, z tytułu częściowej niezdolności do pracy rentę. Wymienione świadczenie zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 18 kwietnia 2012 roku, strona 121 akt rentowych, przysługiwało odwołującemu do 30 kwietnia 2013 roku, strona 125 akt rentowych. W dniu 8 marca 2013 roku odwołujący złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, strona 135 akt rentowych, do którego załączył zaświadczenie o stanie zdrowia. Dokumentacja lekarska tom III akt organu rentowego. W toku postępowania odwołujący został skierowany na badanie do komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 16 maja 2013 roku, strona 149 akt rentowych, uznała odwołującego za zdolnego do pracy. W oparciu o powyższe orzeczenie, organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 23 maja 2013 roku, strona 151 akt rentowych, mając na uwadze dyspozycję artykułu 102 ustęp 1 i 107 oraz 61 w związku z artykułem 57 ustęp 1 punkt 1. Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił odwołującemu prawa do wskazanego świadczenia. Sąd Okręgowy w ramach podjętego postępowania dowodowego postanowieniem z dnia 11 lipca 2013 roku karta 10, dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych specjalistów ortopedy, neurologa, reumatologa i internisty, celem ustalenia czy odwołujący jest zdolny, czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tejże niezdolności. Powołani w sprawie biegli zajęli następujące stanowiska. Biegły z zakresu chorób wewnętrznych, specjalista nefrolog stwierdził, opinia na karcie 29 i 30, iż w jego opinii obecnie biorąc pod uwagę wywiady, dostępną dokumentację medyczną, obraz kliniczny a konkretnie brak klinicznych objawów przewlekłej niezdolności układów i narządów wewnętrznych. Brak wielonarządowych powikłań w przebiegu nadciśnienia tętniczego oraz brak wyników badań dodatkowych, które świadczyłyby o istnieniu u odwołującego o jakichkolwiek innych przewlekłych i zaawansowanych schorzeń tych układów i narządów. Biegły nie znajduje wystarczających podstaw, aby uznać odwołującego, z zawodu będącego kierowcę, za osobę całkowicie lub częściowe, częściowo niezdolną do pracy z przyczyn internistycznych. Kolejny biegły, który w przedmiotowej sprawie się wypowiedział, biegły z zakresu neurologii i ortopedii, w swojej opinii zawartej na karcie 39 i 40 stwierdził, iż podziela stanowisko komisji lekarskiej ZUS, jeżeli chodzi o postawioną ocenę. W ocenie biegłego biorąc po... biorąc pod uwagę badania, jakie zostały udostępnione, nie stwierdza się naruszenia sprawności organizmu opiniowanego, powodującego długotrwałą niezdolność do pracy ze względu na stan neurologiczny i ortopedyczny, zarówno obecnie jak i po dniu 30 kwietnia 2013 roku. Biegły podniósł, że niewątpliwie stwierdzone schorzenia narządów ruchu i układu nerwowego u odwu... o odwołującego wymagają dalszego leczenia i rehabilitacji w okresach zaostrzeń dolegliwości, w ramach czasowej niezdolności do pracy. W kolejnej opinii powołany biegły reumatolog stwierdził, karta 87 akt sprawy, że odwołujący, w jego ocenie, nie daje podstaw do przyznania mu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Biegły podniósł, iż odwołujący przez 2 lata do 30 kwietnia 2013 roku otrzymywał świadczenie rentowe, z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Komisja lekarska 16 maja 2013 roku, uznała go za osobę zdolną do pracy. Podniósł w ramach poczynionych ustaleń, że po przeprowadzonym badaniu, nie ustalił istotnych odchyleń od norm, w zakresie funkcji narządów ruchu. Odwołujący zgłaszał, co prawda dolegliwości wynikające z początkowego okresu rozwijających się zmian typu zwyrodnieniowego. Dolegliwości te z pewnością są spotęgowane przez patologicz... patologiczną otyłość, która w chwili obecnej wydaje się w ocenie biegłego, że jest największym problemem zdrowotnym powoda. Nie jest jednak podstawą do uznania badanego za osobę niezdolną do pracy. Stwierdzony proces zwyrodnieniowy w ocenie biegłego nie powoduje aktualnie istot... istotnego upośledzenia sprawności narządu ruchu. Również rozpoznania, rozpoznana dna moczanowa, jakkolwiek wymaga systematycznego leczenia, też nie upośledza sprawności narządu ruchu, w stopniu uniemożliwiającym prowadzenia aktywności zawodowej. Reasumując, w ocenie biegłego stopień zaawansowania stwierdzonych schorzeń nie powoduje aktualnie jak i po dniu 30 kwietnia 2013 roku, niezdolności do pracy zarobkowej. Sąd w ramach dalszego postępowania w sprawie zapoznał się ze stanowiskiem, które zostało zawarte w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu przedstawione w piśmie procesowym z dnia 14 listopada 2014 roku przez pełnomocnika odwołującego, który wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii nieuk... biegłego z zakresu neurologii, ortopedii i reumatologii. A następnie w zakresie podjętych działań zapoznał się ze stanowiskiem, które zostało zaprezentowane przez komisję lekarską ZUS, która zapoznała się z dokumentacją złożoną przez stronę odwołującą się. I zawarta została, ta ocena, w piśmie procesowym organu rentowego z 9 grudnia 2014 roku, karta 176, gdzie zajmując swoje stanowisko przedstawiciel, członek komisji lekarskiej ZUS podniósł, iż zaistniały nowe okoliczności, jeżeli chodzi o kwestę niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji. I w tym zakresie w ocenie ZUS zachodziłaby podstawa do rozważenia, zastosowania dyspozycji artykułu 477 (14) paragraf 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Sąd z uwagi na stanowisko zawarte na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014 roku, zaprezentowane przez pełnomocnika odwołującego w zakresie zastrzeżeń do treści opinii biegłych z zakresu neurologii, ortopedii i reumatologii, dopuścił dowód z opinii uzupełniającej tychże biegłych. I wobec powyższego w ramach opinii uzupełniających, które zostały dopuszczone, biegli zajęli następujące stanowiska w przedmiotowej sprawie. Biegły z zakresu reumatologii przedstawił swoje stanowisko odnosząc się do wszystkich elementów wskazanych w uwagach do jego głównej opinii, karta 212-214. I szeroko omawiając wszelkie kwestie, które były podniesione, wszelkie wątpliwości stanął na stanowisku, iż w pełni podtrzymuje swoją główną opinię z dnia 12 września 2014 roku. Kolejny biegły neurolog i ortopeda w swojej opinii uzupełniającej zawartej na karcie 219-220 odniósł się do przedstawionych uwag i zastrzeżeń, co do treści opinii głównej. I stwierdził, iż nie widzi sprzeczności tu była wypowiedź dwóch specjalistów w zakresie ortopedii traumatologii i biegłego z zakresu neurologii stwierdzono, iż biegli nie widzą sprzecza... sprzeczności w tym, iż odwołujący był leczony kilkakrotnie sanatoryjnie i stosował zabiegi fizykoterapeutyczne. Fakt, że stwierdzone schorzenia wymagają dalszego leczenia i rehabilitacji w okres... w okresach zaostrzeń dolegliwości, co jest możliwe zarówno pracując zawodowo, jak też w ramach czasowej niezdolności do pracy, to jest zwolnienia lekarskiego, nie wyklucza braku stwierdzenia jego długotrwałej niezdolności do pracy w zrozumieniu rentowym, zgodnie z wykształceniem opiniowanego a odwołującego w przedmiotowej sprawie. Sąd wobec podnoszenia dalszych wątpliwości i pytań do treści opinii biegłych, podjął decyzję o zobowiązaniu biegłego, który w zakresie reumatologii się wypowiadał już w opinii uzupełniającej. I w tym zakresie biegły odniósł się do pytań, które zostały przedstawione mu w kolejnej opinii uzupełniającej z 16 listopada 2015 roku, zawartej na stronie 251. Biegły stwierdził, iż nie znajduje podstaw do zmiany opinii głównej i opinii uzupełniającej z dnia 25 maja 2015 roku i podtrzymuje w całości swoją opinię, wyjaśniając dodatkowo, iż problemy przedstawione przez stronę odwołującą, zaburzeń oddychania i nadciśnienia tętniczego przekraczając zakres opiniowania ortopedycznego. Odniósł się również do kolejnej kwestii podnosząc, iż nie można wykluczyć, iż po przyjęciu leków przeciwbólowych sprawność ruchowa opiniowanego w czasie badania lekarskiego była lepsza. Okoliczność ta nie wpływa jednak, w ocenie biegłego, na ostateczne wnioski sformułowane przez biegłego w opinii głównej i w opinii uzupełniającej. Opiniowanie sądowo-lekarskie i orzekanie o niezdolności do pracy jest procesem złożonym. A ocena efektów leczenia jest jedynie jedynym, jednym z elementów polegających ocenie. Biegły nadto podniósł, iż zmiany zwyrodnieniowe narządów ruchu wymagają okresowego leczenia rehabilitacyjnego. Częstotliwość takiego leczenia uzależniona jest od przebiegu choroby, w tym częstotliwości pogorszenia stanu zdrowia i nasilenia dolegliwości bólowych. W przypadku opiniowanego, leczenie rehabilitacyjne jest obecnie uzasadnione. Może być prowadzone w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego poza godzinami pracy lub w ramach okresowego zwolnienia lekarskiego. W ocenie Sądu opinie złożone w przedmiotowej sprawie są rzetelne, profesjonalne i dają pełną odpowiedź na zadane pytania przez Sąd. Sąd nie podziela stanowiska pełnomocnika odwołującego, co do zastrzeżeń odnośnie biegłego z zakresu reumatologii. Bo w ocenie Sądu jest to opinia jednoznacznie czytelna, poparta argumentacją i pełnym uzasadnieniem odnoszącym się do stanu zdrowia. Stąd też w ocenie Sądu Okręgowego nie zachodziła uzasadniona podstawa do powoływania innego biegłego z zakresu reumatologii. I w tym zakresie w ocenie Sądu niespełnione zostały przesłanki, które dawałyby podstawę do uwzględnienia wniosku strony odwołującej o powołanie innego biegłego w zakresie wyżej wymienionej specjalności. Podobnie w ocenie Sądu nie, nie zachodziła potrzeba przesłuchania w charakterze strony powołującego albowiem punkt widzenia subiektywny odwołującego w przedmiotowej sprawie, jego odczucie i dolegliwości nie mogą rzutować na treść opinii, które zostały dopuszczone w sprawie, które są przedstawione przez profesjonalnych biegłych lekarzy. Z tych też względów Sąd Okręgowy na mocy artykułu 477 (14) paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego, nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania, orzekł jak w sentencji.